Henryk Rodziewicz
urodzony 24-04-1934
zmarł 15-07-2008
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
Nikodem Rodziewicz
urodzony 15-09-1894
zmarł 20-12-1975
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
Helena Rodziewicz
urodzona 31-01-1932
zmarła 06-02-20??
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
Aniela Rodziewicz
urodzona 26-07-1906
zmarła 20-01-1990
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
W rozdziale tym publikować będę informacje dotyczące książek związanych z Kresami lub których autorzy są z naszego Rodu. Proszę o nadsyłanie danych o książkach lub gotowe recenzje.
Kolekcja opowiada o wsi Bagramowo w obwodzie riazańskim, której właścicielami w XIX i na początku XX w. byli przedstawiciele rodów Rodziewiczów, Machtetów i Jurkiewiczów; Wśród nich są naukowcy, lekarze, nauczyciele i osoby publiczne. Książka zawiera materiały z okrągłego stołu „Madonna Riazańska”, zorganizowanego przez Muzeum Obrony i Frontu Krajowego z okazji 130. rocznicy urodzin nauczycielki i krytyczki literackiej Tatiany Grigoriewny Machtet-Jurkiewicz, wnuczki N.I. Rodziewicza. Wśród badań znajdują się materiały doktora filozofii A.W. Sołowjowa „Rodzina Rodziewiczów jest „kulturalnym gniazdem obwodu riazańskiego”, przewodniczącego komisji toponimicznej miasta Riazania N.A. Bułyczewa „O niezwykłej rodzinie Rodziewiczów i Machtetów”, „Wspomnienia Bagramowa” I.A. Lichariewej, wnuczki N.I. Rodzewicza i innych. Materiały uzupełniają fotografie.”
Streszczenie pochodzi z Riazańskiej Obwodowej Biblioteki Naukowej.
Jacek Rodziewicz
Jacek Rodziewicz ur. 1964 r. w Koninie (gałąź Lida) – saksofonista, klawiszowiec, kompozytor. Absolwent średniej szkoły muzycznej oraz Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu ( Zakład Konserwacji Papieru i Skóry). Muzyczną karierę rozpoczął pod koniec lat osiemdziesiątych w zespole Kobranocka, z którą nagrał ich pierwszą płytę, potem wszedł w skład formacji Opera, z którą wystąpił w Jarocinie. Po reaktywacji zespołu Republika nagrał z nimi album „Bez prądu”. W latach1992-97 współtworzył zespół Atrakcyjny Kazimierz, z którym zrealizował trzy płyty. W między czasie brał udział w pierwszej solowej płycie Kazika oraz Kayah. Po dłuższym rozbracie z graniem, w roku 2017 powołał do życia jazz-rockowo-latynoską supergrupę Q YA VY, z którą nagrał dwa przebojowe albumy i objechał Polskę wzdłuż i wszerz.
W 2020 roku zrealizował autorski projekt pn. Rodziewicz, który miał premierę podczas XXV Sopot Molo Jazz Festiwal (8.08.2021). W roku 2021 odniósł sensacyjny sukces zwyciężając w dorocznej ankiecie fachowego pisma „Jazz Forum”, jako najlepszy polski saksofonista barytonowy w tym roku.
Jacek Rodziewicz w warszawskim klubie „Jasmine”. Fot Adam Tarasiuk
Hieronima Rodziewicz
urodzona 19.08.1929
zmarła 11.02.2022
miejsce spoczynku Gdańsk Cmentarz Łostowicki
kwatera 13
Rząd 21
Kwatera 7
Antoni Rodziewicz
urodzony 20.08.1927
zmarł 26.04.2017
miejsce spoczynku Gdańsk Cmentarz Łostowicki
kwatera 13
Rząd 21
Kwatera 7
Stefan Rodziewicz
urodzony 1940-01-01
zmarł 2021-02-05
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 13
Rząd 8
Miejsce 23
Andrzej Rodziewicz
urodzony 1971-07-18
zmarł 2017-05-14
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 5
Rząd 4
Miejsce 12
Norbert Rodziewicz
urodzony 1988-07-08
zmarł 1999-08-13
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera E
Rząd 1
Miejsce 8
Wincenty Rodziewicz
urodzony 1905-03-18
zmarł 1976
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera D
Rząd 1
Miejsce 19
Leonarda Rodziewicz
urodzona 1905-04-03
zmarła 1998
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera D
Rząd 1
Miejsce 19
Andrzej Rodziewicz
urodzony 1967-11-22
zmarł 1967-11-22
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 6D
Rząd 3
Miejsce 24
Stanisław Rodziewicz
urodzony 1967-01-14
zmarł 1967-01-21
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 6D
Rząd 3
Miejsce 24
Bolesław Rodziewicz
urodzony 1948-03-08
zmarł 2003-11-30
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 33
Rząd 1
Miejsce 21
Stanisław Rodziewicz
urodzony 1923-11-29
zmarł 1987-09-26
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 18
Rząd 9
Miejsce 16
Teodozja Rodziewicz
urodzona 1919-02-22
zmarła 2009-01-19
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 18
Rząd 9
Miejsce 16
Witold Rodziewicz
urodzony 1949-09-07
zmarł 1988-07-22
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 18
Rząd 1
Miejsce 29
Mirosław Rodziewicz
urodzony 1953-10-15
zmarł 1980-05-16
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 13
Rząd 15
Miejsce 13
Michał Rodziewicz
urodzony 1909-01-30
zmarł 1982-01-06
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 13
Rząd 8
Miejsce 23
Genowefa Rodziewicz
urodzona 1912-09-15
zmarła 1990-03-21
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 13
Rząd 8
Miejsce 22
Cecylia Rodziewicz
urodzona 1916-09-26
zmarła 1980-09-29
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 12
Rząd 14
Miejsce 14
Aniela Rodziewicz
urodzona 1937.12.21
zmarła 2009.10.01
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 3
Rząd 3
Miejsce 4
Mieczysław Rodziewicz
urodzony ?
zmarł 2018
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 3874
Zofia Rodziewicz
urodzona 4.02.1989
zmarła ?
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 4565
Zdzisława Rodziewicz
urodzona 9.05.1948
zmarła 21.06.1993
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 4263
Tadeusz Rodziewicz
urodzony 21.07.1923
zmarł 18.03.1986
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 4263
Alina Rodziewicz
urodzona 20.09.1932
zmarła 11.06.2002
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 3874
Helena Rodziewicz
urodzona 23.04.1907
zmarła 31.05. 1997
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 3874
Stanisław Rodziewicz
urodzony 11.09.1951
zmarł 10.10.2018
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 84
Bolesław Rodziewicz
urodzony 17.02.1924
zmarły 9.06. 2006
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 813
Kazimierz Rodziewicz
urodzony 22.02.1874
zmarły 26.09.1962
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 194
Elżbieta Rodziewicz
urodzona 5.09.1875
zmarła 2.10.1947
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 194
Zmarł Grzegorz Szymon Rodziewicz
W dn. 23 lutego 2022 r. zmarł nagle w Warszawie , w wieku 73 lat GRZEGORZ SZYMON RODZIEWICZ z gałęzi Józefinowo.
Pogrążeni w żałobie: dzieci, wnuki, brat, bratowa i cała rodzina
Pogrzeb odbędzie sie 11 marca br. na cmentarzu Bródnowskim o godz 9.00 – kościół drewniany
Wspomienia o Grzegorzu w artykule jaki się ukazał w Gazecie Wyborczej:
W rozdziale tym będziemy zamieszczać notki o poszukiwaniach bliskich, które można nadesłać mailem.
*******************************************************************
Dzień dobry,jestem torunianką i na cmentarzu w moim mieście przy ul Gałczyńskiego dostrzegłam mogiłę kpt. pilota oficera b. 4 pułku lotnictwa – Wiktora Rodziewicza (zm. 26.08.1967).W 2018 r. obchodzimy 100lecie Lotnictwa Polskiego i w związku z tym, szukając w internecie informacji o w/w pilocie natrafiłam na stronę Stowarzyszenia Rodu.Na niej też znalazłam informację, że Rodziewicz Mikołaj – ur. 1.11.1901 r. miał brata młodszego Wiktora. Czy mowa jest o tej samej osobie? Chętnie poznałabym życiorys pilota związanego z 4 pułkiem z moich stron.Pozdrawiam i dziękuję za pomoc,
K D
*******************************************************************
Szukam informacji o Ignacym Rodziewiczu (ok.1794-1867) ze szachty, jego żona to Krystyna Pi(e)tkiewicz z Bezdan . Druga część rodziny której poszukuję to Falkowski Wincenty przed 1800 – żona Anastazja Szerejko… syn Antoni (1813-?) + Julia Podczaszanka, córka Jana i Anieli Urbanowicz, ze Zdzięcioła.
Anna Górska
*******************************************************************
Poszukuję krewnych Wacława Rodziewicza syna Jana i Janiny ur. w 1909 r w Częstochowie zmarłego ok.1980 r. w Krapkowicach. Miał brata Bronisława zamieszkałego w Bytomiu. Rodzina jego pochodziła ze wsi Łotoczki pow.Dryświaty.WR
**************
Skończyłam swoje poszukiwania przodków Ludwika Rodziewicz ojca Piotra Rodziewicza ur.1902 represjonowanego, przebywającego w obozie w Ponoj i Juży. Nie mam dalej jakichkolwiek wiadomości kim był ojciec Ludwika. Może ktoś wie?…
**************
Zwracam się z uprzejmą prośbą o jakiekolwiek informację o Andrzeju Rodziewiczu z Lidy zamieszkałym przy ul. Suwalskiej ( Pułku Suwalskiego). Przed II wojna światową prowadził sklep z wędlinami. magda.aftowicz@gmail.com Aby…
**********
Mój dziad Józef Rodziewicz – miejsce urodzenia Orgirdany 20.05.1883 rok. Jego ojciec – Rodziewicz Zygmunt, matka – Rodziewicz Izabela. Poszukuję krewnych i informacji na temat wsi Orgirdany. Mój email: lidka@js.com.pl Aby odpowiedzieć…
Rodziewicze –uczestnicy Powstania Styczniowego
Lista zesłańców na Zachodnią Syberię
1. Rodziewicz Adam – > 8 lat
2. Rodziewicz Alfons – > 40 lat Szlachcic Kowieńskiej Guberni
3. Rodziewicz Amelia – > x lat
4. Rodziewicz Barbara – > 42 lata
5. Rodziewicz Eleonora – > 5 lat
6. Rodziewicz Ewa – > 10 lat
7. Rodziewicz Franciszek – > 25 lat Szlachcic Kowieńskiej Guberni
8. Rodziewicz Józef – > 35 lat Szlachcic Mińskiej Guberni
9. Rodziewicz Julian – > 25 lat Szlachcic Wileńskiej Guberni
10. Rodziewicz Stanisław – > 21 lat
11. Rodziewicz Stanisław – > x lat Szlachcic Grodzieńskiej Guberni
12. Rodziewicz Stanisław – > Szlachcic Mińskiej Guberni
13. Rodziewicz Wincenty – > 56 lat Szlachcic Wileńskiej Guberni
14. Rodziewicz Aleksander – >
15. Rodziewicz Aleksander – > Szlachcic Witebskiej Guberni
16. Rodziewicz Karol – > Szlachcic Kowieńskiej Guberni
17. Rodziewicz Henryk – > Szlachcic Grodzieńskiej Guberni Ojciec Marii Rodziewiczówny
18. Rodziewicz Michał – > Szlachcic Mińskiej Guberni
19. Rodziewicz Józef Bonifator – >
20. Rodziewicz Wincenty syn Franciszka – > Szlachcic Wileńskiej Guberni
21. Rodziewicz Strzeżysław – > W oddziale Koziełły poległ w bitwie pod Władykami 28.V.1863 roku
22. Rodziewicz Ksawery – > W oddziale Chodakowskiego poległ W bitwie pod Bojarami 9.VIII. 1863
23. Rodziewicz brak imienia – > 32 lat Wójt Gminy Urdocim, służył w Oddziale Jastrzębskiego, poległ pod Czystą Budą 2.II.1863 roku
24. Rodziewicz brak imienia – > Poległ 24.V.1863 r. osłaniając odwrót powstańców Litew. z pod Władyki
25. Rodziewicz Matwiej – > Mieszczanin Wileńskiej Guberni
26. Rodziewicz Ludwik – > Szlachcic Guberni Wileńskiej zesłany do Riazania. Towarzyszyła mu żona Ludwika z Jamonttów
List Polskiego Tatara z 1808 r.
Oryginał znajduje się w Muzeum w Białymstoku, Nadesłał Stanisław Radziewicz.
Żurawiejki – krótkie, żartobliwe przyśpiewki wojskowe, charakterystyczne dla polskiej ( i rosyjskiej) kawalerii okresu II RP.
Źródło: www.lucznictwokonne.pl/zurawiejki
Upoważnienie. Świadectwo.
1. Galeria Alberta Rodziewicza (1911-2001) gałąź Chlebniszki
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
*Po otwarciu galerii kursor nad zdjęciem zmienia się w znak + i kliknięcie wtedy skutkuje powiększeniem
Poniżej będą filmy w kolorze z wybranymi bliskimi z wybranych zdjęć
*tymczasowo w formie linków przenoszących na stronę dysku google
1. Kliknij link do dysk google
2. Kliknij link do dysk google
2. Galeria Aleksandra Rodziewicza (1899-1968) gałąź Gierwielańce
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
3. Galeria Bronisława (1906-1992) gałąź Mińsk Litewski
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
4. Galeria Franciszka Rodziewicza (1892-1973) gałąź Chorążyce
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
5. Galeria Kazimierza Rodziewicza (1903-1989) gałąź Józefinowo
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
6. Galeria Witolda Rodziewicza (1850?-1913) gałąź Buzułuk
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
7. Galeria Antoniego Rodziewicza (1926-2013) gałąź Zawiszańce
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
8. Galeria Włodzimierza Rodziewicza (1909-1976) gałąź Witebsk
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
9. Galeria Franciszka Rodziewicza (1894 – 1958) gałąź Żuprany 1
1915-1917 Armia Rosyjska
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
1918
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
1919
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
1920
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
1921
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
1924-1929 Pulk Piechoty Bydgoszcz
Torun 1924 wrzesien
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Szkola podoficerska 61 ppulk 14-08-1926
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Bydgoszcz cwiczenia 1927
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Bydgoszcz 1928 Szkola Podoficerska 61-p-p-IV-kp.
Bydgoszcz cwiczenia 1928
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
Bydgoszcz-1929-Franciszek-Rodziewicz
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
15-01-1931 41pulk piechoty suwalki
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Cwiczenia lacznosci KOP Sienkiewicze nad rzeka Lan
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
79 Pulk Piechot Slonim 1933
Slonim 24-09-1933 Petulesicze, Slonim-1933 F Rodziewicz z zona z c Barbara i s Olgierdem
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
Liczba osób o nazwisku RODZIEWICZ w Polsce.
IV Zjazd 2019
W dniach 20 – 23 czerwca 2019 r. w dwudziestą rocznicę pierwszego Zjazdu Rodu, w gospodarstwie agroturystycznym „Maciejówka” koło Łącka odbył się IV Zjazd Rodowego Stowarzyszenia Rodziewiczów. Do gospodarstwa położonego wśród lasu, nad stawami rybnymi przyjechali: Leszek(Ostróda), Krystyna i Edward (Stargard), Beata i Ireneusz (Pabianice), Grażyna i Mirosław (Grodzisk Mazowiecki), Tadeusz i Alicja (Węgorzewo), Jarosław (Zielona Góra), Włodzimierz, Justyna, Grzegorz, Szymon (Warszawa), Izabell (Zalesie Dolne), Adam i Maria (Suwałki), Zbigniew (Kwilicz), Gabriela, Maciej, Mieczysław, Stanisław (Warszawa), Sylwia (Mrągowo), Magdalena i Andrzej (Pabianice) i Andrzej (Sierpc). Z okazji 20 rocznicy Zjazdu uczestnicy otrzymali różne upominki (kubki, przywieszki i dyplomy) a biesiadę Rodową „uświetnił” młody, pieczony dzik z kaszą gryczaną i sosem chrzanowym. Posiłki i spotkania odbywały się w sali ozdobionej obrazami i ceramiką Justyny Wiktorii, i „liściakami” zmarłego w 2013 r. Czesława Rodziewicza z Wrocławia. Dużym powodzeniem cieszył się turniej strzelecki z karabina pneumatycznego, który wygrał Maciej z Warszawy. Strzelanie tak sie podobało uczestnikom, ze nawet pacyfistka Izabell pozowała z karabinkiem do zdjęcia. Podczas zjazdu członkowie Stowarzyszenia, po wysłuchaniu sprawozdania z działalności i finansowego, udzielili absolutorium ustępującym Zarządem oraz powołali nowy w składzie: przewodnicząca – Krystyna Działak-Radziewicz (Stargard), vice przewodniczący: Leszek Rodziewicz (Ostróda) i Jarosław Rodziewicz (Zielona Góra). Zebrani ustalili dalszą kontynuację działalności Stowarzyszenia, problemy bieżące oraz miejsce przyszłego zjazdu w …Gdańsku. Pogoda, atmosfera i humory dopisywały dlatego wszyscy rozjeżdżaliśmy się do domów z pewną nostalgią.
Relacja WR
Zjazd 2014 …
W rozdziale tym zamieszczane będą sprawozdania z różnych imprez np. wycieczek, spotkań i innych wydarzeń.
Przepraszam podstrona jest w redakcji
Publikujemy przygotowane gałęzie do strony Rodu, które wymagają uzupełnień. Wszystkich zainteresowanych proszę o nadsyłanie uzupełnień a także propozycje nowych gałęzi. Przypominam, że nazwę gałęzi przyjmujemy za miejsce urodzenia lub działalności seniora rodziny.
| 1. Chorążyce więcej… | 42. Pow. Wileński więcej… | 83. Lwów więcej… |
| 2. Józefinowo więcej… | 43. Lipniszki więcej… | 84. Soły więcej… |
| 3. Krzywsk więcej… | 44. Pińsk więcej… | 85. Lida 1 więcej… |
| 4. Skurcze więcej… | 45. Hruszowa więcej… | 86. Wielkie Soleczniki więcej… |
| 5. Skurcze 1 więcej… | 46. Oszmiana 1 więcej… | 87. Puczkałówka więcej… |
| 6. Zagaje więcej… | 47. Jańczyce więcej… | 88. Warszawa więcej… |
| 7. Bakowce więcej… | 48. Wilno 5 więcej… | 89. Rudzk więcej… |
| 8. Witebsk więcej… | 49. Kamienica więcej… | 90. Traby więcej… |
| 9. Rodziewicze więcej… | 50. Wołożyn więcej… | 91. Nartuny więcej… |
| 10. Giry więcej… | 51. Rabinówka więcej… | 92. Żuprany 3 więcej… |
| 11. Kudry więcej… | 52. Mińsk Litewski więcej… | 93. Żuprany 4 więcej… |
| 12. Zawiszańce więcej… | 53. Łozy więcej… | 94. Stołpce więcej… |
| 13. Chlebniszki więcej… | 54. Turgiele więcej… | 95. Mińsk więcej… |
| 14. Dubniki więcej… | 55. Świdziałówka więcej… | 96. Bobrowniki więcej… |
| 15. Macewicze więcej… | 56. Petersburg więcej… | 97. Klim więcej… |
| 16. Wiaże więcej… | 57. Rudniki więcej… | 98. Wilno 6 więcej… |
| 17. Pilakolnia więcej… | 58. Widygorowszczyzna więcej… | 99. Sosnowce więcej… |
| 18. Macewicze 1 więcej… | 59. Siostrzeńce więcej… | 100. Wilno 7 więcej… |
| 19. Wilno więcej… | 60. Ejszyszki więcej… | 101. Drogostaje więcej… |
| 20. Turmont więcej… | 61. Rusaliszki więcej… | 102. Meszogoła więcej… |
| 21. Suwałki więcej… | 62. Adamowizna więcej… | 103. Ignatowo więcej… |
| 22. Wilno 1 więcej… | 63. Petersburg 1 więcej… | 104. Jasionowo&Sztablin więcej… |
| 23. Wilno 2 więcej… | 64. Petersburg 2 więcej… | 105. Niżny Nowogród więcej… |
| 24. Wilno 3 więcej… | 65. Milejszuny więcej… | 106. Żuprany 5 więcej… |
| 25. Plebanowice więcej… | 66. Łazy więcej… | 107. Wilno 8 więcej… |
| 26. Ściganie więcej… | 67. Święciany więcej… | 108. Białystok więcej… |
| 27. Gierwielańce więcej… | 68. Teolin więcej… | 109. Łuck więcej… |
| 28. Buzułuk więcej… | 69. Słonim więcej… | 110. Ejtmin więcej… |
| 29. Dębno (Dembno) więcej… | 70. Niemir więcej… | 111. Bezdany więcej… |
| 30. Żuprany więcej… | 71. Horowe więcej… | 112. Graużyszki więcej… |
| 31. Żuprany 1 więcej… | 72. Rodziewicze 2 więcej… | 113. Bezdany 1 więcej… |
| 32. Żuprany 2 więcej… | 73. Lida więcej… | 114. Nowe Święciany więcej… |
| 33. Bobrujsk więcej… | 74. Dworyszyce więcej… | 115. Turgiele więcej… |
| 34. Rakunty więcej… | 75. Niemenczyn więcej… | 116. Brusów więcej… |
| 35. Wilno 4 więcej… | 76. Magulenki więcej… | 117. Alizowo więcej… |
| 36. Wilejka więcej… | 77. Petersburg 3 więcej… | 118. Strunojcie więcej… |
| 37. Brześć nad Bugiem więcej… | 78. Podlipki więcej… | 119. Wilno 9 więcej… |
| 38. Rodziewicze 1 więcej… | 79. Czortków więcej… | 120. Świdziałówka 1 więcej… |
| 39. Zalesie więcej… | 80. Niemylnia (Niemilia) więcej… | 121. Bezdanolas więcej… |
| 40. Oszmiana więcej… | 81. Giry 1 więcej… | – |
| 41. Mohylów Podolski więcej… | 82. Tyfilis (Tbilisi) więcej… | – |
Kolejność zamieszczonych gałęzi jest całkiem przypadkowa i wynika z kolejności nadsyłanych materiałów.
Jeżeli nosisz nazwisko Rodziewicz (i pochodne) i chcesz zgłosić opracowaną przez siebie gałąź napisz na wlodekrodziewicz@wp.pl.
Z serii „Biblioteczka Rodu Rodziewiczów” ukazała się już 4 pozycja „Wojenne losy Rodziewiczów” stanowiąca obszerny zbiór wspomnien 12 autorów. Książka liczy 392 strony, zawiera fotografie autorów, mapki oraz liczne przypisy. W miękkiej okładce kosztuje 50 pln. + koszt przesyłki, (w Warszawie dostarczana jest bezpłatnie). Zamówienia proszę kierować:
Aleksander Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 8.09.1898
zmarły 25.04.1981
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Ku Słońcu
Kwatera Al. Zasłużonych
XXIV TARGI KSIĄŻKI HISTORYCZNEJ
Po raz 24 a po raz 6 targi książki odbywają się w odrestaurowanych Arkadach Kubickiego – potężnej budowli w ogrodach Zamku Królewskiego w Warszawie, wzniesionej blisko 200 lat temu według projektu architekta doby klasycyzmu Jakuba Kubickiego. Trudno o lepsza oprawę dla Targów Książki Historycznej, szczególnie w porównaniu do początków targów, które odbywały się w Stołecznym Klubie Garnizonowym w al.Niepodległości. Tłem dla wystawców są tu zabytkowe sklepienia z czerwonej cegły i wypełnione taflami szkła łukowate otwory arkad. W tym miejscu impreza nabrała rozmachu. Targi są przedsięwzięciem niekomercyjnym, wchodzi się na nie za darmo. Głównym organizatorem są: Porozumienie Wydawców Książki Historycznej oraz Fundacja Historia i Kultura. W ciągu czterech dni (26-29 listopada) przez arkady przewinęło sie ponad 20 tysięcy miłośników książki historycznej dla których zbudowano 125 stoisk dla ponad 220 wydawnictw, w tym 19 wydawnictw białoruskich i 3 z Rosji.
Reload document 
Open in new tab 
na mapie
A.V.Mitin, N.Y.Fedotova „Opowieści Buzuluku. Księga 1. Rodziewiczowie, Zagorscy, Bołtunowowie”. Wydana w Jekaterynburgu przez wydawnictwo Ural Worker w 2020 roku, 108 stron z ilustracjami. ISBN 978-5-85383-790-4. Jest to książka o przedstawicielach buzułuckiej i petersburskiej gałęzi rodu (Gałąź Buzułuk i Gałąź Petersburg). „Książka opowiada o losach dwóch lekarzy, Ottona Adamowicza Rodzewicza i Siergieja Stanisławowicza Zagórskiego, oraz ich rodzin, którzy mieszkali w dzielnicy Buzułuku na przełomie XIX/XX w.
Ponadto zawiera wspomnienia o Buzułuku z przełomu wieków, napisane przez Jewgienija Witołdowicza Rodziewicza, którego rodzina została zmuszona do ucieczki do Polski w 1922 roku. Streszczenie zostało przygotowane przez autorów książki.
Genealogia
W rozdziale tym zamieszczono podstawowe wiadomości z szeroko rozumianej Genealogii, korzystając z książki (za zgodą autora) Alfreda Znamierowskiego – INSYGNIA, SYMBOLE i HERBY POLSKIE wydanej przez Świat Książki.
Wspomnienia
W tym rozdziale bedą zamieszczane wspomnienia, pamietniki z minionych lat. Jako pierwsze poblikujemy wspomnienia o Ananiaszu Rodziewiczu z 1874 r. Artykuł napisała Danuta Tyszyńska-Kownacka a został opublikowany w „Etnografia Polska”, t. XLI: 1997. Wiersze pisane są oryginalnym kresowym językiem z ortografią z tamtych lat.
- Danuta Tyszyńska – Kownacka-Wspomnienia o Ananiaszu Rodziewiczu (1810-12 VII 1877) przejdź
- M.Skrzetuski-Wspomnienia o ?.Rodziewiczu (1866?-19.IX.1916 r.) przejdź
- Kazimierz Rodziewicz – Wschodnim szlakiem przejdź
- Czesław Noniewicz – Za Wilnem, rozdział To miało być gniazdo… przejdź
- Ewa Higersberger – Przyczynek do wspomnień o dr. Franciszku Rodziewiczu… przejdź
- Czesław Sawicz – Fragment V – rozdziału książki „Wileńszczyzna 1919-1939” przejdź
- Janina Rodziewicz – Pamiętnik z Hagi, fragment rekopisu z Biblioteki Narodowej. przejdź
- Aleksandra Ziółkowska – Boehm – fragment książki Z miejsca na miejsce. przejdź
- Janina Barbara Michalik (z d.Rodziewicz) – Syberyjskie wspomnienia (fragment) przejdź
- Kazimierz Rodziewicz – W wojsku (fragment książki). przejdź
- Teresa Szepietowska (z d.Rodziewicz) – Wspomnienia wojenne. Rozdział Lato 1934. przejdź
- Anastazy Rodziewicz – Utracona ziemia (fragment książki). przejdź
- Marianna Rodziewicz-Kuba „Wspomnienia z Powstania Warszawskiego” – (frag. wywiadu) przejdź
- Helena Rodziewicz – „W lutym 1940 r. wywieźli nas zdradziecko aż pod chińską granicę…” przejdź
- Benedykt Gugała – „Wspomnienia z Powstania Warszawskiego” – (fragment wywiadu) przejdź
- Tadeusz Rodziewicz – Moje życie: Józefinowo – Barnsley. przejdź
- Franciszek Walinowicz – Ukarania za niewinność (fragment wspomnień). przejdź
- Stanisław Rodziewicz przejdź
- Alfons Rodziewicz przejdź
- Wspomnienia Xenii Jacoby o Romualdzie Rodziewiczu przejdź
- Moje Giżycko NR 18 Grudzień 2017 przejdź
- Mieczysław Rodziewicz przejdź
Spis parafialny z 1865
Nowy rozdział, w którym publikowane będą dane o firmach prowadzonych przez Rodziewiczów. Do umieszczenia firmy na stronie potrzebne są: imię i nazwisko właściciela, nazwa firmy lub ewentualnie logo, branża działalności, adres i dane korespondencyjne.
W tym rozdziale zamieszczone będą info. o urodzinach, ślubach, zgonach i innych.
Proszę o info. zwięzłe, chętnie ze zdjęciami.
W tej zakładce zamieszczane bedą skany okładki najpiękniejszej w historii naszego kraju powieści o przyrodzie zwaną „polską Księgą Dźungli ” – Lato Leśnych Ludzi.
Proszę o przysyłanie skanów okładek z podaniem:
wydawnictwa, roku wydania i autora ilustracji (okładki) .
Dziękuję
Edward i Krystyna Radziewicz
Edward Radziewicz ur. 22 stycznia 1948 r. w Ligocie Wielkiej – gałąź Niemilnia. W roku 1977 ukończył Technikum Samochodowe w Szczecinie. Do 2001 r. był pracownikiem portu morskiego w Szczecinie zajmując się obsługą portowych urządzeń przeładunkowych. W 1980 r. wstąpił do „Solidarności”, której w 1987 r. został jej przewodniczącym a w 1988 stanął na czele Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Organizował struktury związku na Pomorzu Zachodnim.W roku 1982 r. został internowany. W 1989 r. brał udział w obradach plenarnych Okrągłego Stołu. Do 1990 r. przewodniczył zarządowi regionu NSZZ”S”. W latach 1994 – 2001 był prezesem spółek: „Doker-Port” i „Drobnica Port Szczecin”. W 2003 r. przeszedł na emeryturę a w 2006 odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Wolności Solidarności.. Ojciec dwóch synów i dwóch córek, dziadek sześciorga wnucząt. Interesuje się literaturą faktu, amatorsko maluje obrazy a jego hobby to podróże po Polsce. pogodny, sympatyczny i uczynny człowiek, współzałożyciel Rodowego Stowarzyszenia Rodziewiczów.
450 rocznica Unii Lubelskiej petycja do Senatu
VI zjazd
Z inicjatywy Leszka Rodziewicza z Międzywodzia i Henryka Rodziewicza ze Szczecina w dniach 3 – 6 czerwca 1999 r. odbył się w Międzywodziu, I Zjazd rodu Rodziewiczów, Radziewiczów,Rodzewiczów, Radzewiczów i Rudziewiczów, który zapoczątkował integrację naszego Rodu. Hasło pomysłodawców zjazdu brzmiało: tyle pamięci będzie po nas, ile my mamy po naszych przodkach
VI zjazd Rodu Rodziewiczów, Radziewiczów odbył się w dn.3 – 6 czerwca br., uczestniczyło w nim 78 osób. Przybyli z całej Polski a także z Niemiec i Rosji.Oto oni:
Zdzisław Radzewicz (Giżycko), Tadeusz Radzewicz (Węgorzewo), Piotr i Wiktor Rodziewicz (Warszawa), Leszek, Dorota, Rafał i Daria Rodziewicz (Ostróda), Romuald Rodziewicz (Szczytno), Mira i Paweł Rilka (Niemcy),Jan i Romuald Rodziewicz-Bielewicz (Wałdowo), Edmund Rodziewicz-Bielewicz (Szczecin), Tomasz, Iza, Piotr i Przemek Rodziewicz (Lublin), Roman, Wiesława i Marcin Rodziewicz (Sopot), Luba Bogaterijewa (Petersburg), Marina Smirnowa (Petersburg), Henryk, Grażyna i Dawid Bartwanowicz (Szczecin), Janusz i Wiktoria Rodziewicz (Zielona Góra), Bogdan, Grażyna, Mieczysław i Ewa Radzewicz (Toruń), Aleksandra, Ireneusz, Ola i Natalia Januszowie (Pabianice), Mirosław i Grażyna Januszowie (Grodzisk Mazowiecki), Andrzej i Ewa Rodziewicz (Gdynia), Adriana Byczuk (Warszawa), Wioletta i Leszek Dąbrowski (Orzysz), Krystyna i Edward Radziewicz (Stargard Szczeciński), Bożena i Gabriela Kurkowska (Warszawa), Elżbieta Rodziewicz, Katarzyna i Wiktoria (Warszawa), Jerzy i Elżbieta Rodziewicz (Białystok), Adam, Maria i Laura Rodzewicz (Suwałki), Krzysztof i Barbara Ciepiela (Słupca), Regina, Grzegorz, Sylwia i Hubert Gosk (Falęcin), Maciej Zasławski (Marcewo k.Słupcy), Justyna i Włodzimierz Rodziewicz (Warszawa), Bogdan Rodziewicz (Warszawa), Barbara i Kalina Rodziewicz (Szczecin), Leszek Rodziewicz (Międzywodzie), Izabela Radzewicz (Warszawa), Leszek i Ewa Rodziewicz (Gdańsk), Bogdan, Rafał, Konrad Rodziewicz (Łobez), Helena Rodziewicz (Łobez),Oksana, Tytus i Katarzyna Barbara Rodziewicz (Sielec).
Przebieg zjazdu: udział (w strojach szlacheckich) w uroczystości Bożego Ciała, ognisko, wycieczka do skansenu Wikingów i nad jezioro Turkusowe, spotkania autorskie Kasi i Włodka, biesiada rodowa, imieniny 3-ch Leszków, spotkania nad morzem, informacja Bogdana z działalności Stowarzyszenia, dyskusje.
Na zjeździe Kasia przedstawiła napisany przez siebie hymn do muzyki Piotra Salabera. Po raz pierwszy zorganizowała się grupa naszych juniorów: Jan, Justyna,Tytus, Oksana, Daria, Łukasz, Marcin, Dawid, Adrianna, Maciej, Rafał i Konrad.
Podziękowanie dla Leszka za zorganizowanie zjazdu, Edwarda i Krystyny za istotną pomoc oraz Teresy za świetne obiady, wszystkim uczestnikom za stworzenie niezapomnianej atmosfery pełnej życzliwości i radości.
Helena Rodziewicz (rod. Radwan-Łodzińska)
urodzona 1894
zmarła 1986
miejsce spoczynku Toruń, cmentarz Św. Jerzego
kwatera od wejścia w prawo
Serdecznie witam na mojej stronie, na której m.innymi zamieszczać będę informacje dotyczące Rodowego Stowarzyszenia Rodziewiczów (więcej Zjazdy Rodu)
W celu zapewnienia aktualności bardzo proszę o pomoc w jej redagowaniu, oczekując sugestii,uwag a także ciekawych materiałów.(wlodekrodziewicz@wp.pl)
Pozdrawiam
Włodzimierz Rodziewicz
Witam! W celu lepszej nawigacji na stronie, polecane artykuły i nowości będą prezentowane tutaj.
1) W aktualnościach znajduje się petycja Leszka Rodziewicza (Międzywodzie) do Senatu RP w sprawie „Uznania roku 2019 Rokiem Unii Lubelskiej”
2) Wspomnienia Jadwigi Borkowskiej – Żurek pt”Nasza Ziemia” drukowane w Moje Giżycko nr.18 z grudnia 2017 r.Podrozdział WSPOMNIENIA.
3) Sylwetki: Edwarda Radziewicza, Joanny Rodziewicz i Jakuba Kochanowskiego – podrozdział – PORTRETY RODU.
4) W podstronie Zjazdy dodano zdjęcia
Linki Rodowe
1. Danuta Tyszyńska – Kownacka-Wspomnienia o Ananiaszu Rodziewiczu (1810-12 VII 1877)
DANUTA TYSZYŃSKA-KOWNACKA
„ŻURNAL DOMOWY”
Rodzina Rodziewiczów należy do starych rodów kresowych. Pieczętowała się ona herbem „Łuk napięty”, Z herbarzy wiadomo, iż jeden z przodków, Seweryn Rodziewicz, służył w husarach w oszmiańskim powiecie, Franciszek Rodziewicz natomiast był plebanem w Leplu.
Ananiasz Rodziewicz pochodził z ziemi mińskiej. Urodził się w roku 1810. Należał prawdopodobnie do ludzi wykształconych. Umiał czytać i pisać, interesował się polityką. Jego brat był profesorem matematyki w mińskim gimnazjum. Była to tzw. szkoła „Maryjska”, założona przez Marię Fiodorowną. Ananiasz odznaczał się poczuciem humoru, walorami towarzyskimi, rozrzutnością i szerokim gestem.
W roku 1842 lub 1843 pojął za żonę Annę Raczkowską, dziewczynę z wielodzietnej rodziny ziemiańskiej pochodzącej z Mińska. Anna, szczególnie uzdolniona muzycznie, jeszcze jako młoda panienka dawała publiczne koncerty. Po zamążpójściu zrezygnowała jednak z występów i bez reszty oddała się życiu rodzinnemu. A nie było ono najłatwiejsze. Rodziewiczowie po ślubie osiedlili się w rodzinnym mająteczku Parycze, położonym w okolicach Bobrujska. Anna urodziła Ananiaszowi jedenaścioro dzieci. Czworo z nich – Michał, Jan, Anna i Adelajda – zmarło po urodzeniu, pozostałe rodziły się kolejno w latach 1844 (Ewelina), 1847 lub 1849 (Olga), 1850 (Maria), 1852 (Anna), 1857 (Apolonia), 1858 (Zofia) i na końcu w 1860 r. długo oczekiwany syn Adam. Ananiasz skłonnością do życia towarzyskiego i beztroskim usposobieniem, a Anna gościnnością i talentem muzycznym skupiali w swym domu rodzinę i chętnie tu zjeżdżających sąsiadów.
Życie typowego sarmaty, lubiącego w towarzystwie dobrze zjeść i wypić, duża rodzina i trudne na ówczas układy gospodarcze spowodowały, iż Parycze podupadły. Po 1863 r., tak ze względu na stan finansowy gospodarstwa, jak i prawdopodobnie na konieczność kształcenia dzieci, Rodzie wiczowie przenoszą się na stałe do Mińska i stopniowo sprzedają rodzinny majątek — ziemię, lasy.
Dom w Paryczach był niewielki, drewniany, otoczony drzewami. Ten, do którego przeniesiono się w Mińsku był także zbudowany z drewna, lecz osadzony na wysokiej kamiennej podmurówce. Stał przy zbiegającej w dół ulicy Magazynowej. Miał kilka pokoi, w tym gabinet ojca i pokój z fortepianem. W domu Rodziewiczów mówiło się wyłącznie po polsku, choć urzędowym językiem wprowadzonym w okresie zaborów był rosyjski. Starsze dziewczynki chodziły do miejscowego gimnazjum, młodsze uczyły się w domu i pomagały matce w gospodarstwie. Olga, Maria i Adam wykazywali szczególne zdolności muzyczne, a inne dzieci były z muzyką osłuchane na co dzień.
Dokumenty dotyczące Rodziewiczów z okolic Krzywska. Są to wyroki Sądowe, nadania Ziemi itd
Bronisława Rodziewicz
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Felicja Rodziewicz z domu Borkowska
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
Franciszek Rodziewicz
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Jadwiga Rodziewicz (z mężem Bronisławem, córką Krystyną i synem Zbigniewem)
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Weronika Rodziewicz (z mężem Marianem i córką Marią)
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
Zofia Rodziewicz (z mężem Władysławem, córką Wandą i synem Ryszardem)
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Pliki cookie to małe pliki tekstowe wykorzystywane do zapisywania pewnych informacji na Twoim komputerze. Nasz serwis może wykorzystywać takie pliki do obsługi funkcji logowania. Stosowanie plików cookies podnosi standard i jakość naszych stron oraz zwiększa zadowolenie naszych użytkowników dzięki przechowywaniu ich preferencji oraz analizowaniu trendów i sposobów poruszania się po naszym serwisie. Ponadto takie pliki umożliwiają „zapamiętanie” wybranych przez użytkownika ustawień i personalizację interfejsu użytkownika. Więcej o nich przeczytasz pod adresem www.wszystkoociasteczkach.pl.
Cookies nie są szkodliwe ani dla Ciebie ani dla Twojego komputera i danych. Istnieje jednak możliwość wyłączenia ich obsługiwania przez używaną przeglądarkę.
Poniżej prezentujemy sposoby wyłączenia obsługi plików cookies w popularnych przeglądarkach:
- Przeglądarka Opera
- Przeglądarka Firefox
- Przeglądarka Chrome
- Przeglądarka Internet Explorer
- Przeglądarka Safari
- przeglądarki w systemie iOS
- przeglądarki w systemie Android
- przeglądarki w systemie Windows Phone
- przeglądarki w systemie BlackBerry
body {background: #383838 !important;}div {background-color: #383838 !important;}header,nav,table,th,tr,td,dl,ul,li,ol,fieldset,form,h1,h2,h3,h4,h5,h6,pre {background: transparent !important;}* {color: #B6AA7B !important;}a:link,a:link *,a:link:hover,a:link:hover *,a:link:active,a:link:active * {color: #B6AA7B !important;}a:visited,a:visited *,a:visited:hover,a:visited:hover *,a:visited:active,a:visited:active * {color: #D9C077 !important;}
Dwór Marzeń – Katarzyny Rodziewicz. Oferta.
Loading...
Witam!
Emilia Rodziewicz, żona Wacława Minkiewicza urodziła 25 czerwca 1914 r. w Petersburgu syna Janusza.
Późniejszego satyryka, poety i konferansjera, zmarłego 29 maja 1981 r. Czy ktoś zna rodzinę Emilii ?
wlodekrodziewicz@wp.pl
——————
Witam. Szukam informacji o moich przodkach. Rodziewicze herbu Łuk, krewni Marii Rodziewiczówny. Mój pra bądź prapra dziadek nazywał się bodajże Kazimierz, był żołnierzem. Moi przodkowie posiadali majątek ”Rodziewicze” pod Grodnem.
Proszę o jakiekolwiek informacje.
Pozdrawiam.
Czy ktoś może mi pomóc szukam żon moich pradziadków Ignacego Rodziewicza, Gabryela Rodziewicza oraz Marcina Rodziewicza z gaęzi Zawiszańce z góry dziękuje. mateuszrodziewicz.sp1@wp.pl
Pisali o nas…
W Kurierze Szczeciński z dn. 13 lipca br. Agnieszka Kuchcińska – Kurcz na podstawie rozmów na wyciecze z przedstawicielami naszego Rodu (uczestnikami VII Zjazdu) przedstawiła w interesujący i syntetyczny sposób spostrzeżenia o naszym Rodzie.
Maria Rodziewiczówna
Lato Leśnych Ludzi
Wyd: Nasza Księgarnia
rok wyd.1988
autor ilustracji: Leon Urbańczyk
XXII TARGI KSIĄŻKI HISTORYCZNEJ
W dniach 28. 11 – 1. 12.2013 r. w Arkadach Kubickiego w Zamku Królewskim w Warszawie odbyły się XXII Targi Książki Historycznej, którym towarzyszyły: IV Salon Książki Muzealnej, III Salon Bibliotek, II Salon Książki Białoruskiej, I Salon Historycznej Książki Rosyjskiej, Konferencje i spotkania z autorami, Pokazy grup rekonstrukcyjnych, Lekcje muzealne dla dzieci i inne.
Ponad 250 wydawców z całej Polski przyciągnęły do pięknych wnętrz Akrad Kubickiego nieprzebrane tłumy miłośników książek historycznych i interesującej przeszłości. W stosiku Domu Spotkań z Historią (ul.Karowa 20) znalazłem ciekawy album Świat Kresów autorstwa Tomasz Kuby Kozłowskiego i Danuty Błahut-Biegańskiej, Album Karol Beyer (1818-1877) autorstwa Danuty Jackiewicz (o pierwszym zawodowym fotografowi i twórcy polskiej szkoły profesjonalnej fotografii). Wydawnictwo Świdermajer z Otwocka przedstawiło ciekawą książkę Twórcy Stylu Świdermajer, i książki z ilustracjami właściciela Brzegu (Otwocka) Michała Elwiro Andriolliego (1836-18930). Ciekawostką były 4 tomy książki Nekrologi „Kuriera Warszawskiego” z lat 1846-1861 autorstwa Andrzeja Tadeusza Tyszki – Wydawnictwo Biblioteki Publicznej w Warszawie. Nagrodę KLIO 2013 w kategorii autorskiej otrzymała Stanisława Jaczyńska za książkę „Ocaleni od zagład.Losy oficerów polskich ocalałych od masakry katyńskiej” Wydawnictwo Bellona SA.
4 grudnia 2019 r. zmarła w Warszawie
ppor. Julita Bogumiła Marciniak ( zd. Rodziewicz-Bielewicz) ur. 29 lipca 1931 r.w Brodnicy
Żołnierz Powstania Warszawskiego ps.”Jagienka” 3 Batalionu Pancernego AK „Golski”,
sanitariuszka w Szpitalu Maltańskim.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.
W dn. 20 maja 2019 r. zmarł w wieku 84 lat prof. dr hab Mieczysław Rodziewicz, archeolog, egiptolog.
z gałęzi Józefinowo. Uroczystości pogrzebowe odbyły się we wtorek 28 maja 2019 r.
na Wólce Węglowej w Warszawie.
Żona i syn z Rodziną
Zmarł Wiktor Rodziewicz
W dn. 6 kwietnia 2018 r. zmarł w wieku 98 lat, w Warszawie senior gałęzi Brześć nad Bugiem Wiktor Rodziewicz.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 18 kwietnia br. o godzinie 11 na cmentarzu w Marysinie Wawerskim przy ul.Korkowej
W dniu 28 lutego 2018 r. zmarła w wieku 57 lat
Agnieszka Kobylińska z domu Rodzieiwcz,
córka Aleksandra i Zofii z gałęzi Józefinowo
Msza św. odbędzie się w kościele pw. św.Feliksa przy ul.Kościuszkowców 85A
(Warszawa – Marysin Wawerski) 8 marca o godz 12,
po której nastąpi pogrzeb na cmentarzu przy ul.Korkowej 152
Rodzina
W dniu 27 maja 2017 r. zmarł w wieku 94 lat
Edward Rodziewicz syn Feliksa z gałęzi Chlebniszki
Rodzina
W dniu 9 lipca 2016 r. zmarł w Warszawie, w wieku 87 lat
Zygmunt Mogiła-Lisowski
Żołnierz 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK
Msza święta żałobna odprawiona zostanie we wtorek 19 lipca 2016 r. o godz 11.00
w Katedrze Polowej Wojska Polskiego przy ul.Długiej 13/15 po której nastapi
wyprowadzenie Zmarłego do grobu rodzinnego na cmentarzu w Pyrach.
Rodzina i Przyjaciele
Anna Leszczyńska – Rodziewicz
Msza św. pogrzebowa odprawiona zostanie 12 lutego 2016 r. o godz.10.30
w kościele p.w. Wszystkich Świętych przy ul.Mostowej.
Pogrzeb odbędzie się o godzinie 12.30 na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.
Radek, Ania i Tosia
Joanna Rodziewicz
Joanna Rodziewicz ma nieograniczony apetyt na życie i rozwój dlatego jej zainteresowania są niesamowicie bogate: muzyka, yoga, treningi motywujące do zdrowego, twórczego i odpowiedniego życia. Należy do osób zakręconych pozytywnie.
Znajomi mówią o niej: ” Asia jest eteryczną kobietą obdarzoną niesamowitym talentem malarskim. Ma cudowne zdolności w „marszu ku rozwojowi”. Ukończyła Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Ogromne doświadczenie artystyczne zostało wykorzystane przy kręceniu takich filmów jak”Ogniem i Mieczem”, współpracowała z teatrami: Teatr Wielki w Warszawie i Teatr Komedia tamże. Do tej pory nie miała swojego wernisażu, dlatego na tej stronie pokazujemy kilka jej prac w oczekiwaniu na realny pokaz.
W poniższym linku znajduje się wywiad TVP Szczecin z Leszkiem Rodziewiczem z dn. 2 maja 2019
Jadwiga Rodziewicz (rod. Okońska)
urodzona 20.08.1911 r.
zmarła 20.10.1986 r.
miejsce spoczynku Skolimów, cmentarz Miejscowy
kwatera Aktorów
3.
Krzywsk – Linia Holszańska
NIE MA GAŁĘZI 03.ppt – znalazłem 03.gif, ale nie wiem jak z jej aktualnością !!!
Mapa II RP
Witamy w części witryny dostępnej jedynie dla zarejestrowanych użytkówników 😉
W miarę rozbudowy będziemy starali się dodawać nowe funkcjonalności dla naszej małej społeczności zainteresowanej swoją historią. Na chwilę obecną każdy z nas może przez wybranie z menu opcji Wyślij artykuł wnieść do naszego serwisu coś swojego, taki mały własny wkład; może to być artykuł dla którego można wybrać miejsce na stronach przez wczytanie się w możliwe opcje, może to być ogłoszenie o poszukiwaniu swoich bliskich, nowe informacje, których brakuje w witrynie, a powinny być. Mogą to być również kroniki narodzin, a może ciekwe aktualne wydarzenia z rodzaju twórczości, zjazdów, swoich opiniach o nich. Każdy z nadesłanych artykułów ukaże się natychmiast po zatwierdzeniu przez administratora i wszelkie błędy mogą wtedy też zostać poprawione, więc proszę się nie zrażać, że się popełni ewentualną pomyłke, czy przy złym wybraniu kategorii, czy inną; podobno pierwszym razem przy takim dodaniu swojej treści, można się pomylić – po prostu wszystko jest kwestią wprawy 😉
Kolejną nowością dla nas zarejestrowanych autorów i budowniczych naszej społeczności jest możliwość wyświetlenia listy wszystkich zarejestrowanych użytkowników przez wybranie z menu opcji Użytkownicy. Wyświetleni są oni w liście z nazwą użytkownika jaką podali podczas procesu rejestracji. Po kliknięciu na nazwę naszego użytkownika wyświetli się formularz listu, który można do niego napisać bezpośrednio na adres mail, który podał podczas rejestracji, z pominięciem naszej witryny. Daje to możliwość nawiązywania kontaktów i poszukiwań swoich bliskich.
Zaś wybranie z menu opcji Twoje konto pomaga zarządzać parametrami naszego konta w witrynie; można tu nie tylko zmienić hasło dostępu, ale również inne dane, które być może pomogłyby innym nas odnaleźć poprzez na przykład czytelniejsze wprowadzenie nazwy własnej użytkownika, no nie wiem. Dla osób przebywających obecnie za granicami Polski dużym ułatwieniem może w tym miejscu okazać się również możliwość zmiany czasu, w którym mogłaby się wyświetlać witryna, albo możliwość zmiany języka wyświetlanych komunikatów systemowych, jak choćby opcji różnego rodzaju pomocy jaką zapewnia użytkownikowi witryna, kiedy język polski w rozumieniu nie jest już taki dobry po latach zagranicą.
Serdecznie zapraszam do jak najowocniejszego korzystania z naszej witryny,
Włodzimierz Rodziewicz
Folwark Sołtanów
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Sołtan, Lubiczankowscy, Rodziewicz Ksiądz Lucjan Sołtan, na prawo od baldachimu z herbem Sołtanów, pod którym siedzi Irena z Rodziewiczów, primo voto Lubiczankowska po Mieczysławie Lubiczankowskim; wileńszczyzna zapewne lata trzydzieste XX w., kopia zdjęcia ze zbiorów Nowickich w Warszawie
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Oryginalna widokówka z 1938 r., adresowana do kpt.Grzegorza Rodziewicza zamieszkałego w Modlinie a urodzonego 20.08.1904 r. na Podolu.W 1921 r. wstąpił do szkoły podchorążych w Warszawie, a później po kursie oficerów łączności w Zegrzu został podporucznikiem. Dane wg.Akt personalnych z lat 1920-1938, znajdujących się w Centralnym Archiwum Wojskowym w Warszawie.
Zakończenie obchodów Unii Horodelskiej
6 październnika 2013 r. zakończono roczne obchody 600 rocznicy Unii Horodelskiej.
Towarzystwo Miłośników Ziemi Horodelskiej z Parafia św.Jacka w Horodle zorganizowało ostatni dzień uroczystości.
W niedzielę (6.X.) uroczystości przebiegały nastepująco: spotkanie przy kopcu Unii Horodelskiej, złożenie wieńca przy obelisku, poświęcenie okolicznościowej tablicy pamiątkowej znajdującej się w murze dzwonnicy, uroczystośc we mszy św. i procesja różańcowa – kazanie wygłosił Krzysztof Grzesiak z KUL a oprawę muzyczną stanowił zespół Florapari z Krakowa.
Na zakończenie odbyła się konferencja popularno-naukowa w restauracji „Sawa”, którą prowadził prezes TMZH -Dariusz Tuz.Referaty wygłosili: prof. Tadeusz Trajdos (IH PAN) „Podsumowanie wystąpień naukowców w konferencjach towarzyszącym uroczystościom”, Leszek Rodziewicz „Tajemnice barw narodowych” (SRR), Andrzej Madaj „Solidarność dla samorządności” (Fundacja Pro Publico Bono). Spotkanie zakończył Dariusz Tuz dziękując wszystkim za udział w obchodach i zapraszając obecnych na obiad.
| Fabryka – promocji Rodziewicz i s-ka Tadeusz Rodziewicz Projektowanie i skład publikacji – książki, gazetki reklamowe, ulotki, plakaty itp. Al.KEN 85, 02-777 Warszawa |
Poszukuję informacji na temat mojej rodziny.Chodzi mi o moich dziadków,pradziadków i dalej.Mam takie informacje mój ojciec Edward urodził się w 1902 roku we wsi Zofiówka w pow.łuckim niedaleko miejscowości Kiwerce. Miał rodzeństwo Helenę ur.1904r i Bronisławę oraz Leonarda ur.1906r(bliźnięta).Dziadek Józef Wiktor Rodziewicz był prawdopodobnie nadleśniczym na Polesiu,babcia Zofia Rodziewicz z domu Morżycka była gospodynią domową. Dziadek prawdopodobnie w 1919r został wywieziony na Syberię.Za każdą informację z góry dziękuję.Mój adres rodjan50@wp.pl
2. M.Skrzetuski-Wspomnienia o ?.Rodziewiczu (1866?-19.IX.1916 r.)
Dziadek
Pamięci ułana 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich, Rodziewicza, poległego dn. 19 września 1916 r. na Wołyniu pod Sitowiczami.
Pierwszy raz zetknąłem się z nim na ćwiczeniach organicyi w „koszarach” przy ulicy Żórawiej. Było to we wrześniu 1915 r. Wiekiem i postawą wojskową odcinał się jaskrawym kontrastem od swych młodocianych towarzyszy. Nazywano go „rosyjskim podoficerem”, co zresztą na pierwszy rzut oka odpowiadało jego zewnętrznemu wyglądowi. Średniego wzrostu, krępy, dobrze zbudowany, trzymający się prosto, o mikołajewskich wąsach, w skautowem ubraniu koloru zielonkawego, wydawał się być intruzem w tem kółku, złóżonem przeważnie z uczącej się młodzieży. Choć pewno już piąty krzyżyk na muskularnych nosił barkach, odznaczał się karnością i bynajmniej nie korzystał wobec swoich komendantów z powagi, jaką nadawały mu jego podeszłe lata. Trudno było dowiedzieć się czegoś o nim, gdyż nikt go nie znał, a pytać wprost nie śmiano.
Wyjechałem w pole i wkrótce zapomniałem o tej ciekawej postaci. Jakież było moje zdziwienie, gdy w końcu sierpnia 1916 r. przyszedł on właśnie do naszego fusrajtarskiego szwadronu, rozłożonego w lesie pod Sitowiczami. Byliśmy wtedy w rezerwie, chwilowo przydzieleni do piątego pułku. Przypomniałem mu się natychmiast i zapytałem o bliższe szczegóły zjawienia się jego. „Nie chcieli mię puścić, ledwie się wyrwałem… Przyjechałem z transportem…” Oto wszystko — dziwne, lecz nie śmiałem wprost pytać o więcej. W polu żołnierz mało interesuje się drugim, mundur demokratyzuje i upodabnia wszystkich.
Dopiero w parę dni potem dowiedziałem się, że pochodzi z Warszawy, nazywa się Rodziewicz, jest żonaty, ma również dzieci. Oczywiście zaraz w pierwszych dniach przylgnęła do niego, powszechnie przyjęta w Legionach, nazwa: dziadka.
„Dziadek” szybko zyskał sobie ogólną sympatyę. Nigdy nie uchylał się od niczego, zawsze chętny do każdej roboty, gorliwie i sumiennie spełniał wszelką „służbę”. Gdy czas wolny pozwalał, rozbierał się do pasa i, wykonywując gimnastyczne ruchy, oblewał piersi zimną wodą. Jak już zaznaczałem, był krzepkiej budowy ciała, o dobrze rozwiniętych mięśniach. Patrząc na niego, zdało się, że śmierć nie może mieć przystępu do tego człowieka, tak bujne jeszcze było w nim życie.
Prócz troski o zdrowie, lubił często leżeć pod drzewem i skrzętnie pisać w swoim pamiętniku. Postać ta, pełna pogody i świadomości, swej roli, wpływała dodatnio na otoczenie, w którem się znajdowała.
W miesiąc potem dostaliśmy odcinek pod temiż Sitowiczami. Było to 19 września. Pluton nasz pełnił służbę. Patrol, do którego należał Rodziewicz, o godz. 5-ej rano zmienił nocną placówkę. Dzień wstawał jasny. Około 10-ej godziny artylerya nasza, na skutek raportu o umacnianiu pozycyi nieprzyjacielskich, zaczęła strzelać w okopy rosyjskie. Ogień trwał godzinę. Brać ułańska wyległa na okopy, by lepiej obserwować granaty, padające po stronie .przeciwnika. Ani jeden strzał nie padł z tamtej strony. Zdało się, że Moskale wymarli. O godz. 11-ej zamilkły armaty. Komendant placówki, patrolowy Morgan, bierze trzech ludzi na ochotnika, między którymi znajduje się Rodziewicz, i podkrada się pod nieprzyjacielskie druty. Zdziwienie ogarnia ułanów; cisza… Idą dalej: okopy puste… Natychmiast śle Morgan meldunek do komendy szwadronu o wynikach patrolu. Podpor. Rylski szybko organizuje wycieczkę; zbiera pluton i marsz pod okopy rosyjskie. Trzeba było widzieć twarze tych ludzi, z jaką szli radością: spieszno im było. Do plutonu po drodze przyłącza się placówka. Idą śmiało—wokół nich cisza. Są pewni powodzenia: „tak z parę granacików między drutami!..” Już są niedaleko… Wtem gruchnęła salwa. Kule biją gęsto, celnie — obsypują formalnie oddział. „Cofać się!” — pada rozkaz. Zbyt są odsłonięci — już dwóch rannych, jeden zabity — znów ranny — oby prędzej! Gotowi wytłuc wszystkich… Trafiony ekrazytówką w szyję, pada Rodziewicz: obu rękoma chwycił się za czapkę i tak pozostał, nie jęknąwszy nawet. Pod gradem kul dwóch kolegów, pełzając na brzuchach, przywlekło go za nogi do okopu. Serdeczny żal ogarnął towarzyszy na wieść o zgonie „dziadka”. Nie chciano wierzyć, by śmierć mogła skosić tego mocarza. Był jak dąb, to też zginął, jak powalony gromem.
Na zakończenie pewien drobny, lecz ciekawy przypadek:
Było to na krótki czas przed fatalnym dniem. Czekaliśmy przed komendą piątego pułku na łopaty: mieliśmy pogłębiać rowy strzeleckie. Narzędzia wydawał nam sierżant Sulkiewicz (pseud. Michał Czarny). Nagle ktoś zwrócił się do Rodziewicza, nazywając go „dziadkiem”. Sulkiewicz, myśląc, że to do niego było skierowane to słowo, zwrócił uwagę młodemu ułanowi, który śmiało mógł być jego synem, na niestosowne zachowanie się jego. Na to Rodziewicz:
— „Ależ, dziadku, nie gniewajcie się — obywatel ten nie was, a mnie tak nazwał. Zresztą… czy my obaj nie wyglądamy na dziadków?”
Sulkiewicz, udobruchany, uśmiechnął się. Nikt nie przypuszczał wówczas, że za
niespełna dwa tygodnie, w jednym dniu, niemal w jednej godzinie, nieubłagane prawo wojny położy na obydwóch „dziadkach” ostatni stygmat śmierci.
M. Skrzetuski.
Źródło: Wiarus 1918, zeszyt 14, mikrofilm 89968 Biblioteka Narodowa w Warszawie
8 grudnia 2015 r. zmarł w Katowicach w wieku 64 lat
Zdzisław Rodziewicz
Muzyk, członek kapeli podwórkowej, pochowany w Świętochłowicach.
Krystyna Rodzewicz
Info o tomiku wierszy „Indeks Szczęścia”
Cóż jest Szczęście? Z czego się bierze? Skąd przychodzi? Czy można je w ogóle zdefiniować?
(…) Czyni to szczecińska Poetka, Krystyna Rodzewicz, debiutując tomikiem wierszy Indeks Szczęścia, w którym to zbiorze próbuje ponazywać swój świat uczuć, wrażeń, doznań, posegregować zdarzenia, wspomnienia, chwile ulotne teraźniejszości i oczekiwanie na …przyszłość. I nie jest to oczekiwanie bezrefleksyjne, to proces wciąż analizowany, dylematy jak te w wierszu Jak to nazwać
(…) Pragnąć i szukać spełnienia/ Czy spełniać się/ szukając pragnienia/ Odpowiadając na pytania/ do celu dochodzić Czy/ stawiając pytania cel odnajdywać//.
(…) Akcenty padają równo rozłożone na słowa, na znaczenia, na pojęcia, na emocje… egzystencja i transcendencja, materia i duch słowa, powaga i ironia, zabawa i kpina z tychże wszystkich znaczeń – to także charakterystyczna cecha języka/stylu Autorki Indeksu Szczęścia.
Nie stroni Krystyna Rodzewicz od języka kolokwialnego, przyznaje, że lubi w poetycki wywód wtrącić ironiczną puentę podkreślającą grę słów, ot choćby w wierszach: Stanąć na wysokości czy Wesele, pełnym także symbolicznych aluzji. Bawi się rymem i rytmem, niektóre z wierszy, z refrenami i melodią frazy, mogłyby być piosenkami. Czasem nawet aluzją do piosenki, np. Jeremiego Przybory i oryginalny dialog z tekstem Poety.
(…) Wielką urodą Indeksu Szczęścia są fotografie
(…) (ze wstępu: Szczęście zaakcentować w… Indeksie…)
Jakub Kochanowski
Ur. 17 lipca 1997 r. w Giżycku, syn Iwony Kochanowskiej (z d. Rodziewicz) nauczycielki WF i trenerki giżyckich siatkarek. Siatkarz, reprezentant Polski, w sezonie 2018/2019 występuje w drużynie Skra Bełchatów gra na pozycji środkowego.Jakub to bez wątpienia jeden z największych talentów w polskiej siatkówce.W kadetach i juniorach sięgał po tytuły w mistrzostwach świata i Europy. Był też kapitanem”złotej” drużyny, która w ubiegłym roku w czeskim Brnie w pięknym stylu zdobyła tytuł najlepszej drużyny Świata do 21 lat, gromiąc Kubę w finale 3:0. Młode Orły odniosły 48 zwycięstw z rzędu. Niewątpliwy talent Kuby wspierany jest imponującymi warunkami fizycznymi: wzrost 199 cm. waga 85 kg. 9 września 2018 r. w meczu finałowym Mistrzostw świata w Piłce Siatkowej Mężczyzn Polska pokonała Brazylię 3:1 i została mistrzem Świata. Mecz oglądało 9,62 milionów ludzi na całym świecie. Kuba debiutujący w kadrze seniorów pokazał dużą klasę. Gratulujemy i pozdrawiamy, życząc dalszych sukcesów.
Senat 450 rocznica Unii Lubelskiej
Jerzy Rodziewicz Toruń
urodzony 1926
zmarły 1944
miejsce spoczynku Toruń, cmentarz Św. Jerzego (grób symboliczny).
kwatera od wejścia w prawo
Starodruki Rodu Orzepowskich (powiązanych z Rodziewiczami)
Tekst Wywodu z Ksiag Szlacheckich 1820
Loading...
Uchwała Sejmu Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831 r. normującą kwestię polskich barw narodowych (oryginał znajduje się w Bibliotece Polskiej w Paryżu).
Kopia dekretu wywodowego Rodziewiczów herbu Łuk.
Wypis Z Ksiąg Szlacheckich Guberni Litewsko Wileńskiej
Wypis Z Ksiąg Szlacheckich Guberni Wileńskiej Familii Urodzonych Rodziewiczów Herbu Łuk Roku 1804
Wypis z Ksiąg Szlacheckich Familii Rodziewiczów herbu Jastrzębiec.
Oryginalny herb Jastrzębiec
4.
Skurcze
Linia Wołyńska
pochodząca od Sebastiana Rodziewicza
z 3 pokolenia od Antoniego.
Loading...
Najbliżsi Mariana Rodziewicza (Foto z 1935r.)
Stoją od lewej (góra): Jadwiga (córka), Zygmunt (brat), Jadwiga (córka),
Jan (brat), Kasia (żona Pawła), Maria (córka), Paweł (brat).
Siedzą: Paulina (żona), Helena (mama), Marcin.
Stoją od lewej (dół): Adam (syn),Roman (syn).
Łuck założony został przez wodza Dulebów i istniał już w VII wieku. W kronikach pisanych pojawił się w XI wieku, w roku 1085. miasto powstało w zakolu rzeki Styr, dopływu Prypeci. Dzielił zmienne całego Wołynia, zmieniał wraz z nim swą przynależność państwową i kulturalną.
W 1349 roku książę Lubart, syn Giedymina – księcia Litwy, buduje zamek. Zbudowano go na wzgórzu między Styrem a jego dopływem Głuszczcem. Zamek rozbudowywany był 200 lat. Przez wieki spełniał różne funkcje i dotrwał do dzisiaj. Są pozostałości zamku górnego, mury obronne, trzy baszty, dom szlachecki i biskupi. Z zamku dolnego jest (baszta Czartoryskich.
W herbie Łucka wyobrażony jest napięty łuk ze strzałą |skierowaną ku górze. Herb ten przypadkowo jest identyczny z herbem Łuk, jednym z herbów, którym pieczętował się litewski ród Rodziewiczów, z którego pochodził Sebastian Rodziewicz.
Z zabytków w Łucku oprócz zamku Lubarta (XIV-XVI w.) znajduje się kościół Jezuitów (XVII w.) przebudowany (XVIII w.) na katedrę rzymsko – katolicką. Także pozostałości klasztorów Brygidek (XVII-XVIII w.), Dominikanów, Trynitarzy i Szarytek (wszystkie z XVII w.). Klasztor Bazylianów (XVII w.), kościół i klasztor Bernardynów (XVIII w,) przebudowany (XIX w.) na prawosławn ą cerkiew katedralną. Także dwie cerkwie greckokatolickie (XVII w.) i obronna synagoga (XV w.) czyli tzw. mały zamek i liczne zabytkowe kamienice (XVI-XVIII w.). Przez Łuck przepływa dopływ Prypeci, rzeka Styr, która łączy południe krainy z północą. Po rzece spławiano drewno z północy na południe, a odwrotnie płody rolne.
Łuck i jego powiat położony jest w centralnej części Wołynia co sprzyjało administrowaniu ziemią wołyńską. Powiat graniczył z innymi powiatami województwa: na zachodzie z horochowskim, na północy z kowelskim i sarnęńskim, na wschodzie z kostopolskim i równieńskim, na południu z dubie ńskim. Powierzchnia powiatu 2 obejmowała 4 767 km . Ludność powiatu w 1931 roku to 291 tysięcy mieszkańców i szacuje się, że do drugiej wojny wzrosła do 317 tysięcy z czego Polaków było 61,5 tysiąca co stanowiło 19,5 procent.
W powiecie były cztery miasta: stolica Łuck (mieszkańców 40 tysięcy), Ołyka (mieszkańców 6 tysięcy), Rożyszcze (mieszkańców 5 tysięcy), Torczyn (mieszkańców 3 tysiące). Najwięcej Polaków było w Łucku – 34 % wobec 45 % Żydów, najmniej w Torczynie – 10 % wobec 83 % Żydów. Resztę stanowili Ukraińcy i inne mniejszości. Ukraińcy żyli na wsiach, gdzie mieli zdecydowaną przewagę ilościową nad innymi narodowościami.
Niemiecki spis z roku 1942 wykazał 52,5 tysiąca mieszkańców w powiecie. Znaczy to, że w latach 1939-1942 ubyło 9 tysięcy osób na skutek wojny obronnej 1939 roku, bolszewickich aresztowań, zsyłek, wcieleń do wojska i strojbatalionów. W okresie okupacji niemieckiej i ukraińskich ataków w latach 1941-1944 ubyło 11 tysięcy Polaków. W okresie naporu ukraińskich band zorganizowano 56 wiejskich „placówek” samoobrony antyukraińskiej i liczne placówki i oddziały samoobrony w miastach, szczególnie w Łucku. Powiat łucki przed 1939 rokiem podzielony był na gminy: Kołki na północy, Ołyka na wschodzie, na zachodzie Torczyn i na południowym zachodzie Czoruków. Gmina Czoruków w powiecie łuckim obejmowała wsie: Nieśwież, Zagaję, Chrobrów, Jeziorany Szlacheckie, Skurcze, Aleksandrówkę, Ławrów i kolonię Bakowce, także inne wsie.
Wszystkie miejscowości osiedlenia się SEBASTIANA RODZIEWICZA i jego synów, Ławrów, Skurcze, Zagaję, Nieświcz i Bakowce leżą w bliskości Łucka, w odległości od 15 do 25 kilometrów od miasta, w kierunku południowo – zachodnim. Najdalej na południowy wschód wysunięte są Skurcze, potem Zagaję, Nieświcz. Ławrów i Bakowce leżą najbliżej, właściwie już w kierunku południowym od Łucka. We wszystkich miejscowościach była dobra ziemia, czarnoziemy i lessy. Ze względu na dobrą ziemię lasów było niewiele. Uprawiano pszenicę, buraki, grykę i słynną ze swej wartości wołyńską koniczynę. Wiele było pięknych sadów cieszących oko szczególnie wiosną. Hodowano bydło ale nie tyle ile w czasach pańszczyźnianych folwarków, w wiekach od XVI do XVIII. Wołyń słynął w tych wiekach z hodowli wołów będących eksportowym towarem tych ziem. Woły przeganiano do Polski i do granic Niemiec w celu sprzeda ży, w wołyńską wołowinę zaopatrywała się Polska i Europa zachodnia.
Obecnie Łuck (po ukraińsku Łuck) jest stolicą Obwodu Wołyńskiego (województwa). Ma około 220 tysięcy mieszkańców, jest miastem przemysłowym i częściowo uniwersyteckim, są w nim nowe dzielnice mieszkaniowe i duże tereny parkowe. Zachowano stare miasto i niektóre zabytki. Łuck cierpi na wielką porosyjską i pobolszewicką biedę tych ziem. Obecnie w tej okolicy, po polskich osiedlach nie można znaleźć żadnych śladów, domy i obejścia zostały spalone a teren dokładnie zaorany (według: Adam Peretiakowicz „Polska samoobrona w okolicach Łucka”, Ośrodek Badań Społeczno-Kulturalnych Towarzystwa Zachęty Kultury – Katowice 1995). Jan Rodziewicz, który odwiedził rodzinne strony Skurczą w roku 1980 relacjonuje obecny stan. Poprowadzono nowe drogi, kościół, plebania i grobowce cmentarne zostały rozebrane, na miejscu kościoła znajduje się wiejski dom towarowy, wycięto stare drzewa we wsi i las, zniszczono i zaorano byłe polskie kolonie w okolicy, wiatraki i przedwojenny dom skurecki zostały spalone, na terenie folwarku powstał kołchoz, kołchoźnikom pozostawiono tylko działki przyzagrodowe.
Mapa II RP
AKTUALNOŚCI
Chorągiew Rzeczypospolitej na Pałac Prezydencki Moja batalia o jej przywrócenie do życia publicznego
Gubińska Nagroda Kulturalna im. Corony Schroter
Wręczenie Medal Hereditas Saeculorum Katarzynie Rodziewicz
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Karolina Rodziewicz
Fotografia 12x powiększona, pokolorowana oraz poprawiona
Wykaz nazw geograficznych związanych z nazwiskiem Rodziewicz według „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” Warszawa 1888
VII Zjazd Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów, Radziewiczów, Rodzewiczów, Radzewiczów i Rudziewiczów w Międzywodziu.
VII Zjazdu Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów, Radziewiczów,
Rodzewiczów, Radzewiczów i Rudziewiczów w Miedzywodziu zakończony.
Na 3 dniowy zjazd (7-10 czerwca br) przybyło 33 kuzynów: Leszek Rodziewicz (Międzywodzie), Leszek,Dorota,Daria i Rafał Rodziewicz (Ostróda), Włodzimierz Rodziewicz (Warszawa), Janusz, Jarosław i Martyna (Zielona Góra), Aleksandra Janusz (Łask), Mirosław Janusz (GrodziskMazowiecki), Ireneusz Janusz (Pabianice),Romuald Rodziewicz (Szczytno), Anna i Ryszard Dąbrowscy (Szczytno), Mira i Paweł Rilka (Niemcy), Zdzisław Radzewicz (Giżycko), Romuald i Jan Rodziewicz-Bielewicz (Miastko), Edmund Rodziewicz-Bielewicz (Szczecin), Grzegorz,Sylwia,Hubert i Tadeusz Gosk (Brwinów), Tadeusz i Alicja Radzewicz (Budry), Halina Ralcewicz (Zielona Góra), Katarzyna Rodziewicz (Sielec), Edward i Krystyna Radziewicz (Stargard Szczeciński) i Helena Rodziewicz (Kamień Pomorski).
W 1 dniu rozpoczęto omawianie spraw organizacyjnych.W 2 dniu odbyła się wycieczka autokarowa.
Wycieczka autokarowa do Szczecina zbiegła się z zlotem żaglowców, które można było zwiedzać, oraz zjazdem zabytkowych mercedesów (z Polski, Niemiec i Szwecji). Dodatkowa atrakcja wycieczki to zwiedzanie Portu Szczecińskiego, w którym rozpoczął się strajk w 1982 r, pod przewodnictwem Edwarda Radziewicza. Zwiedzanie zabytków Szczecina zakończyło tą ciekawą wycieczkę.
W ostatnim dniu Zjazdu Kasia Rodziewicz czytała wiersze ze swojej nowej książki pt.Swojskie widzenia (patrz zakładka książki) a wieczorem sprawozdanie z działalności złożył Przewodniczący Stowarzyszenia Leszek Rodziewicz z Międzywodzia, które zgromadzeni przyjęli. Leszek Rodziewicz, kończąc kadencję złożył rezygnację, która także została przyjęta.
Zgromadzeni wybrali władze Stowarzyszenia na następną kadencję. Wybrani zostali:
Przewodnicząca : Katarzyna Rodziewicz (Sielec), z-ca: Włodzimierz Rodziewicz (Warszawa), skarbnik: Leszek Rodziewicz (Ostróda).
Dotychczasowy Przewodniczący – Leszek Rodziewicz z Międzywodzia, przez aklamację, został Honorowym Przewodniczącym Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów, Radziewiczów…
Zjazd zakończyła skromna, bo nie na terenie znanego wszystkim uczestnikom zjazdów ośrodka Orlik,kolacja.
Zjazd Rodu.
600 LAT UNII HORODELSKIEJ- Konferencja naukowa. Zamość 27 – 28 września 2013 r.
Pod patronatem Prezydenta RP Pana Bronisława Komorowskiego odbyła się w Zamościu międzynarodowa konferencja „Unia w Horodle na tle stosunków polsko – litewskich od Krewa do Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów”. W 600 lat od podpisania Unii (2 października 1413 r.) wybitni historycy z Polski, Litwy, Białorusi, Ukrainy, Rosji, Niemiec i Wielkiej Brytanii dyskutowali o początkach historii Rzeczypospolitej, którą zapoczątkowała Unia Horodelska.
Pomysłodawcą projektu było Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego a do organizowania tego pomysłu przyczynili się także: Miasto Zamość, Muzeum Zamojskie, Muzeum Historii Polski, Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, Instytut Wielkiego Księstwa Litewskiego – Kowno i Polskie Towarzystwo Heraldyczne. Dwudniowa konferencja zakończyła się otwarciem bardzo ciekawej okolicznościowej wystawy w Muzeum Zamojskim.
Interesujące dyskusje naukowców przesłaniał jednak fakt stworzenia pewnej „hermetyczności” swojego grona. Po konferencji w Zamościu odbyły się okolicznościowe uroczystości w Horodle. W obecności oficjeli, władz, naukowców, biskupów,wojska, straży granicznej i mieszkańców nastąpiło: poświęcenie dzwonów kościoła św.Jacka, odsłonięcie okolicznościowego obelisku, popularnych wykładów, występy grup rekonstrukcyjnych przy akompaniamencie orkiestry strażackiej z Janowa i poczęstunku tradycyjną grochówką. Zamieszczone fotki pokazują tylko charakterystyczne epizody tych uroczystości.
| arsrestauro Jacek Rodziewicz Restaurowanie zabytków architektury ul. Małachowskiego 24D/11, 87-100 Toruń |
Poszukuję wszelkich info. o Rodziewiczu (imię nieznane) ur.ok.1886 r. a zmarłego pod Sitowiczami na Wołyniu 19 września 1916 r. Wiadomo tylko, że pochodził z Warszawy, był żonaty i miał dzieci. Więcej: WSPOMNIENIA – Dziadek. WR
3. Kazimierz Rodziewicz – Wschodnim szlakiem
Wschodnim szlakiem
Dziś przedstawiamy historię życia Kazimierza Rodziewicza. Kresowiaka z krwi i kości, który w czasie wojny służył w łączności, zaś zaraz po jej ukończeniu osiedlił się wraz z rodziną w Szczytnie.
Kazimierz Rodziewicz prezentuje album z przywołującymi wiele wspomnień zdjęciami
NA WOŁYNIU
Kazimierz Rodziewicz urodził się 20 czerwca 1926 roku w miejscowości Skurcze w powiecie łuckim (gałąź Skurcze II). Była to spora wieś, w której zamieszkiwało około 70 rodzin polskich. Tam ukończył siedem klas szkoły podstawowej. Miał pięć sióstr i jednego brata. Jego rodzice posiadali niewielkie 17-hektarowe gospodarstwo, które zapewniało byt całej rodzinie. W 1939 roku na tereny wschodnich ziem polskich wkroczyła Armia Czerwona. Siedmiu osadników wojskowych zamieszkujących Skurcze, zostało aresztowanych przez NKWD i wraz z rodzinami wywiezionych do Archangielska. Później nastał czas okupacji niemieckiej. Jej skutki dla miejscowych nie były jednak zbyt dotkliwe. Dni mijały spokojnie, czas zajmowała głównie praca na gospodarstwie. W roku 1943 zaczęły po okolicy grasować bandy UPA. – To były straszne czasy. Sąsiad sąsiada zabijał. W skład oddziałów UPA wchodzili mieszkańcy pobliskich miejscowości. To nie byli obcy ludzie – mówi Kazimierz Rodziewicz. Bojówki UPA splądrowały nieodległe miejscowości, takie jak Andrzejówka czy Nieświeć. Skurcze na szczęście uniknęły najazdu do momentu, aż większość mieszkańców uciekła przed nadchodzącymi w 1944 roku Rosjanami. Mieli szczęście, bo tego samego dnia, gdy nocą dochodzili do Łucka zobaczyli łuny ognia roztaczające się nad Skurczami. Bojówki UPA dokonały tam totalnego zniszczenia i wymordowały pozostałych mieszkańców. – Gdy miejscowość zajęli Rosjanie, wybrałem się do Skurcz. W studni w moim gospodarstwie znaleziono siedem ciał – opowiada pan Kazimierz.
Z ŁUCKA DO SUM
W marcu 1944 r. Łuck zajęli Rosjanie. Jedną z pierwszych decyzji było zarządzenie mobilizacji. Na słupach pojawiły się plakaty w języku polskim i rosyjskim. Obowiązkowi mobilizacyjnemu podlegali wszyscy, którzy ukończyli 18 lat.
– Mnie się udało. Tuż po wkroczeniu wojsk radzieckich, przeprowadzili oni rejestrację mieszkańców a ja jako rok swoich urodzin podałem datę 1927. Tym sposobem byłem za młody na służbę.
W niedługim jednak czasie wydano dekret, który nakazywał zgłoszenie się rocznika 1927 do podjęcia obowiązkowych prac na rzecz wysiłku wojennego. Pan Kazimierz przydzielony został do transportu jadącego do fabryki czołgów w oddalonym o kilka tysięcy kilometrów na wschód Czelabińsku. Zgłosił się na odprawę, gdzie wraz z innymi towarzyszami wsiedli do przydzielonych wagonów towarowych. Podróż miała potrwać wiele dni. Jako że straż wartownicza nie była zbyt liczna i nie za bardzo przykładała się do swoich obowiązków, część z nich postanowiła podjąć próbę ucieczki. W okolicach miejscowości Konotop, pociąg zatrzymał się przy rozwidleniu torów. Był środek nocy. Uznali, iż będzie to doskonały moment na ucieczkę. Wyskoczyli z wagonów i z pomocą mapy rozpoczęli marsz ku najbliższej stacji. Razem z panem Kazimierzem uciekło 12 osób. Celem ich podróży była miejscowość Sumy, gdzie znajdował się sztab wojska polskiego.
NIEOCZEKIWANY CHRZEST BOJOWY
Dzieliła ich jednak od niego dosyć duża odległość, którą postanowili pokonać pociągiem. Na najbliższej stacji, do jakiej dotarli, czekali na pociąg ponad 14 godzin. Podróż powoli jadącym składem mijała spokojnie. Jednak idylla została nagle przerwana.
Zdjęcie z czasów pobytu jednostki w okolicach Sawina
Na jednej ze stacji trwało silne bombardowanie. Cały teren był oświetlony racami zrzucanymi przez niemieckie samoloty. Nie zastanawiając się wyskoczyli z wagonów, uciekając w stronę lasu. Raz po raz powietrze rozrywały głośne wybuchy zrzucanych bomb. Pociągi manewrowały, próbując uniknąć trafień. Jeden z wagonów wiozących ropę wyleciał w powietrze, a wieziony przez niego ładunek rozlał się i zapalił, tworząc rozległe morze ognia. Bombardowanie ustało dopiero po kilku godzinach. – Gdy nad ranem wróciliśmy na stację do naszego pociągu, zobaczyliśmy jak wielkie zniszczenia spowodowało bombardowanie. Gdy już wsiedliśmy do swoich wagonów okazało się, że brakuje dwóch towarzyszy jadących z nami. Dalsza część podróży minęła już bez większych utrudnień. Gdy wysiedli na dworcu w Sumach, zaraz przy budynku stacyjnym zauważyli wywieszoną wysoko na maszcie flagę biało-czerwoną. W pobliskim namiocie służbę pełnił polski podoficer, który przyjął ich bardzo ciepło. Następnego dnia udali się do rosyjskiej komisji rekrutacji, aby otrzymać skierowanie do oddziałów wojska polskiego. Po kilku dniach postoju pan Kazimierz otrzymał mundur i skierowanie do miejscowości Terny. Tam, w byłym majątku gospodarstwa rolnego w specjalnie przygotowanych chlewikach, został zakwaterowany.
RADIOTELEGRAFISTA
Kilka dni później wysłano go na trzymiesięczne szkolenie radiotelegrafistów. Zajęcia prowadzone były przez rosyjskich oficerów, którzy objaśniali tajniki działania radiostacji, uczyli przekazywania meldunków, a także alfabetu Morse`a. Po zakończeniu kursu w sierpniu 1944 roku słuchacze przewiezieni zostali do Chełma. Tam wszyscy przeszli egzaminy. Pan Kazimierz otrzymał stopień kaprala i trafił do 1. Brygady Drezdeńskiego Korpusu Pancernego. W owym czasie stacjonowała ona w rejonie miejscowości Sawin. W okolicznych lasach zorganizowano obóz, w którym jednostki przebywały aż do marca 1945 roku. Przez ten czas mieszkali we własnoręcznie zrobionych ziemiankach. Dni mijały powoli. Większość czasu pochłaniały codzienne ćwiczenia. – Ogólnie nie było źle. Wprawdzie czasami chodziłem głodny, często jednak udawało się wymienić trochę tytoniu na suchary, ze starszymi żołnierzami. Oni nie bardzo mogli jeść twarde suchary.
SZLAKIEM BOJOWYM
W marcu 1945 roku jednostka otrzymała rozkaz wyjazdu. Po załadowaniu sprzętu do transportu kolejowego wyruszyli w dziesięciodniową podróż do Leszna. Następnie szlak bojowy zaprowadził 1. brygadę aż w okolice Drezna. Wtedy dokonany został zwrot w rejon Budziszyna. W miejsce ofensywy niemieckiej Grupy Armii „Środek” feldmarszałka Schornera, której zamiarem było dotarcie spod Sudetów do Berlina i wspomożenie miasta w walkach z Rosjanami. Siły niemieckie zostały powstrzymane. Miejscem służby pana Kazimierza był głównie samochód łączności. Do jego zadań należało przekazywanie wiadomości z i do dowództwa oraz stałe utrzymywanie łączności z dowództwem. Zaraz po zakończeniu wojny żołnierze 1. brygady przerzuceni zostali w okolice Tarnowskich Gór. W czerwcu 1945 roku pana Kazimierza przydzielono jako plutonowego do MON-u. Przeniesiono go do Warszawy. Jego służba nie trwała zbyt długo. Po trzech miesiącach został zdemobilizowany. Przyczyną był… zbyt młody wiek. Zgodnie z powojennymi przepisami, w wojsku mogły służyć osoby które ukończyły 21. rok życia. Z korespondencji ze swoją rodziną dowiedział się, że najbliżsi przebywają w Szczytnie. Tam też i on skierował swoje kroki. Jak się okazało, w Szczytnie znalazło miejsce dla siebie jeszcze pięć znajomych rodzin spod Łucka. Przez pierwsze miesiące imał się wielu prac. Później znalazł zatrudnienie w przedsiębiorstwie budowlanym. Resztę swojego życia zawodowego związał z miejskim handlem detalicznym. W latach 90. awansowany został do stopnia porucznika. Do dziś mieszka w Szczytnie przy ulicy Suwalskiej.
ODZNACZENIA m.in.
Krzyż Kawalerski
Brązowy Krzyż Zasługi
Medal „Za udział w walkach o Berlin”
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
Łukasz Łogmin/fot. Ł. Łogmin, archiwum rodzinne K. Rodziewicza
Żródło; Kurier Mazurski (11/10) 24.03.2010 r.
21 czerwca 2015 r. w wieku 78 lat, po długiej i ciężkiej chorobie odszedł do Krainy Wiecznych Łowów
Władysław Rodziewicz
Koło Łowieckie nr. 67 WATAHA z Warszawy
Pogrzeb odbył się 24 czerwca br. na cmentarzu w Pęcicach (ul.Parkowa 4) k.Pruszkowa
Katarzyna Węglicka
Polacy z Kresów. Znani i nieznani
…
Książkę wydało Wydawnictwo Bellona
Krystyna Rodzewicz
Córka Władysława Rodzewicza z Lewaniszek (Litwa) i Wiktorii z d. Masewicz z Kraszeny (Litwa), wnuczka Władysława i Marii z d. Drozd z Ejciun (Litwa), prawnuczka Dominika Rodzewicza z Bołkun (Litwa) i Heleny z d. Brasiun. Szczecinianka, inżynier budownictwa. Poetka. Ukończyła studia magisterskie na Politechnice Szczecińskiej oraz studia podyplomowe Zarządzania Systemami Przemysłowymi (dyplom Ecole Centrale Paris – Szkoły Głównej w Paryżu). Stypendystka programu Wspólnoty Europejskiej TEMPUS w Lyonie (Ecole Centrale de Lyon). Pisze od czasów liceum (już wtedy była laureatką Młodzieżowego Konkursu Dziennikarskiego) gdzie pasjonował ją także teatr, poznawany również jako wyzwanie aktorskie. W czasie studiów była dziennikarką w Akademickim Radiu „Pomorze” a także działała w klubie filmowym. W swojej drodze zawodowej budowała domy i hale przemysłowe, kierowała marketingiem dużej korporacji oraz była dyrektorem w międzynarodowej firmie. Publikowała reportaże i opowiadania w periodykach (m. in. „Morze i Ziemia”) a jej wiersze prezentowane były w szczecińskim Zamku Książąt Pomorskich, „Pegazie Polickim”, antologii „W blasku świec” (Police 2014) i almanachu „IV Korytowskiej Nocy Poetów” (Stargard Szczeciński 2015). W 2015 roku wydała swój pierwszy tomik wierszy pt. „Indeks Szczęścia”. Info o tomiku wierszy „Indeks Szczęścia” patrz Książki
Środa, 11 lipca 2018 r. – Lublin – odsłonięcie Pomnika Ofiar Ludobójstwa na Wołyniu.
Uroczystości rozpoczną się o g. 12.00 – Mszą św. w Kościele Garnizonowym NMP przy al. Racławickich 20. Następnie będzie miał miejsce pochód ulicami miasta: „Marsz Pamięci” na Skwer Ofiar Wołynia. I tam rozpoczną się uroczystości z ceremoniałem wojskowym pod pomnikiem Ofiar Wołynia i Kresów. Prawda o tym ludobójstwie, była skrywana i zakłamywana przez 70 lat. Przychodząc dajesz świadectwo prawdzie o historii naszej Ojczyzny. Uroczystość została objęta honorowym patronatem: Wojewody Lubelskiego Przemysława Czarnek, Instytutu Pamięci Narodowej (IPN) Prezesa Jarosława Szarek, Marszałka Wojewódzwa Lubelskiego Sławomira Sosnowskiego.
Poniżej w formie galerii zamieszczam Naszą Kronikę Zjezdów Rodu
Maria Rodziewiczówna
urodzona 30.01.1894
zmarła 5.11.1944
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera Katakumby
5.
Gałąź Skurecka (Skurcze 1)
Linia Wołyńska
pochodząca od Sebastiana Rodziewicza
z 3 pokolenia od Stefana.
Loading...
Najbliżsi Mariana Rodziewicza (Foto z 1935r.)
Stoją od lewej (góra): Jadwiga (córka), Zygmunt (brat), Jadwiga (córka),
Jan (brat), Kasia (żona Pawła), Maria (córka), Paweł (brat).
Siedzą: Paulina (żona), Helena (mama), Marcin.
Stoją od lewej (dół): Adam (syn),Roman (syn).
Łuck założony został przez wodza Dulebów i istniał już w VII wieku. W kronikach pisanych pojawił się w XI wieku, w roku 1085. miasto powstało w zakolu rzeki Styr, dopływu Prypeci. Dzielił zmienne całego Wołynia, zmieniał wraz z nim swą przynależność państwową i kulturalną.
W 1349 roku książę Lubart, syn Giedymina – księcia Litwy, buduje zamek. Zbudowano go na wzgórzu między Styrem a jego dopływem Głuszczcem. Zamek rozbudowywany był 200 lat. Przez wieki spełniał różne funkcje i dotrwał do dzisiaj. Są pozostałości zamku górnego, mury obronne, trzy baszty, dom szlachecki i biskupi. Z zamku dolnego jest (baszta Czartoryskich.
W herbie Łucka wyobrażony jest napięty łuk ze strzałą |skierowaną ku górze. Herb ten przypadkowo jest identyczny z herbem Łuk, jednym z herbów, którym pieczętował się litewski ród Rodziewiczów, z którego pochodził Sebastian Rodziewicz.
Z zabytków w Łucku oprócz zamku Lubarta (XIV-XVI w.) znajduje się kościół Jezuitów (XVII w.) przebudowany (XVIII w.) na katedrę rzymsko – katolicką. Także pozostałości klasztorów Brygidek (XVII-XVIII w.), Dominikanów, Trynitarzy i Szarytek (wszystkie z XVII w.). Klasztor Bazylianów (XVII w.), kościół i klasztor Bernardynów (XVIII w,) przebudowany (XIX w.) na prawosławn ą cerkiew katedralną. Także dwie cerkwie greckokatolickie (XVII w.) i obronna synagoga (XV w.) czyli tzw. mały zamek i liczne zabytkowe kamienice (XVI-XVIII w.). Przez Łuck przepływa dopływ Prypeci, rzeka Styr, która łączy południe krainy z północą. Po rzece spławiano drewno z północy na południe, a odwrotnie płody rolne.
Łuck i jego powiat położony jest w centralnej części Wołynia co sprzyjało administrowaniu ziemią wołyńską. Powiat graniczył z innymi powiatami województwa: na zachodzie z horochowskim, na północy z kowelskim i sarnęńskim, na wschodzie z kostopolskim i równieńskim, na południu z dubie ńskim. Powierzchnia powiatu 2 obejmowała 4 767 km . Ludność powiatu w 1931 roku to 291 tysięcy mieszkańców i szacuje się, że do drugiej wojny wzrosła do 317 tysięcy z czego Polaków było 61,5 tysiąca co stanowiło 19,5 procent.
W powiecie były cztery miasta: stolica Łuck (mieszkańców 40 tysięcy), Ołyka (mieszkańców 6 tysięcy), Rożyszcze (mieszkańców 5 tysięcy), Torczyn (mieszkańców 3 tysiące). Najwięcej Polaków było w Łucku – 34 % wobec 45 % Żydów, najmniej w Torczynie – 10 % wobec 83 % Żydów. Resztę stanowili Ukraińcy i inne mniejszości. Ukraińcy żyli na wsiach, gdzie mieli zdecydowaną przewagę ilościową nad innymi narodowościami.
Niemiecki spis z roku 1942 wykazał 52,5 tysiąca mieszkańców w powiecie. Znaczy to, że w latach 1939-1942 ubyło 9 tysięcy osób na skutek wojny obronnej 1939 roku, bolszewickich aresztowań, zsyłek, wcieleń do wojska i strojbatalionów. W okresie okupacji niemieckiej i ukraińskich ataków w latach 1941-1944 ubyło 11 tysięcy Polaków. W okresie naporu ukraińskich band zorganizowano 56 wiejskich „placówek” samoobrony antyukraińskiej i liczne placówki i oddziały samoobrony w miastach, szczególnie w Łucku. Powiat łucki przed 1939 rokiem podzielony był na gminy: Kołki na północy, Ołyka na wschodzie, na zachodzie Torczyn i na południowym zachodzie Czoruków. Gmina Czoruków w powiecie łuckim obejmowała wsie: Nieśwież, Zagaję, Chrobrów, Jeziorany Szlacheckie, Skurcze, Aleksandrówkę, Ławrów i kolonię Bakowce, także inne wsie.
Wszystkie miejscowości osiedlenia się SEBASTIANA RODZIEWICZA i jego synów, Ławrów, Skurcze, Zagaję, Nieświcz i Bakowce leżą w bliskości Łucka, w odległości od 15 do 25 kilometrów od miasta, w kierunku południowo – zachodnim. Najdalej na południowy wschód wysunięte są Skurcze, potem Zagaję, Nieświcz. Ławrów i Bakowce leżą najbliżej, właściwie już w kierunku południowym od Łucka. We wszystkich miejscowościach była dobra ziemia, czarnoziemy i lessy. Ze względu na dobrą ziemię lasów było niewiele. Uprawiano pszenicę, buraki, grykę i słynną ze swej wartości wołyńską koniczynę. Wiele było pięknych sadów cieszących oko szczególnie wiosną. Hodowano bydło ale nie tyle ile w czasach pańszczyźnianych folwarków, w wiekach od XVI do XVIII. Wołyń słynął w tych wiekach z hodowli wołów będących eksportowym towarem tych ziem. Woły przeganiano do Polski i do granic Niemiec w celu sprzeda ży, w wołyńską wołowinę zaopatrywała się Polska i Europa zachodnia.
Obecnie Łuck (po ukraińsku Łuck) jest stolicą Obwodu Wołyńskiego (województwa). Ma około 220 tysięcy mieszkańców, jest miastem przemysłowym i częściowo uniwersyteckim, są w nim nowe dzielnice mieszkaniowe i duże tereny parkowe. Zachowano stare miasto i niektóre zabytki. Łuck cierpi na wielką porosyjską i pobolszewicką biedę tych ziem. Obecnie w tej okolicy, po polskich osiedlach nie można znaleźć żadnych śladów, domy i obejścia zostały spalone a teren dokładnie zaorany (według: Adam Peretiakowicz „Polska samoobrona w okolicach Łucka”, Ośrodek Badań Społeczno-Kulturalnych Towarzystwa Zachęty Kultury – Katowice 1995). Jan Rodziewicz, który odwiedził rodzinne strony Skurczą w roku 1980 relacjonuje obecny stan. Poprowadzono nowe drogi, kościół, plebania i grobowce cmentarne zostały rozebrane, na miejscu kościoła znajduje się wiejski dom towarowy, wycięto stare drzewa we wsi i las, zniszczono i zaorano byłe polskie kolonie w okolicy, wiatraki i przedwojenny dom skurecki zostały spalone, na terenie folwarku powstał kołchoz, kołchoźnikom pozostawiono tylko działki przyzagrodowe.
Mapa II RP
Wiktor Rodziewicz (1893-1967) z żoną Helena Radwan-Łodzińską Rodziewicz
(1894-1986) i synkiem Jerzym (1926-1944). Nadesłał Witold Smoleński
Fotografię legitymacji nadesłał Pan Daniel z USA. Dziękujemy
Fotografie oryginalne, tak jak przesłane do publikacji
Fotografie pokolorowane oraz poprawione
4. Czesław Noniewicz – Za Wilnem, rozdział To miało być gniazdo…
To miało być gniazdem
Miejscowość Łoza w przeszłości posiadała oficjalną nazwę Nowy Dwór i należała do majątku Punżany. Później utrwaliła się nazwa Łoza. Z pytaniem o Łozę zwróciłem się do pani Ireny Słabkowicz, wnuczki przedwojennego właściciela tego folwarku. Odpowiedziała obszernym listem, którego fragment warto przytoczyć.
Dziadek mój, jak się zdaje był człowiekiem nieco lekkomyślnym i marzycielem. Podobnie nie liczył się z surowymi wymaganiami rzeczywistości, gdy nabył część Łozy. Gospodarowanie się zaczynało niemal od zera. Był czas, że Joanna Rodziewiczowi – Gosia, jak ją zwał małżonek – sama krzątała się przy inwentarzu i piekła wielkie sterty blinów, które stanowiły podstawę wyżywienia. Na jednym ze zdjęć rodzinnych widzimy ja jako 50-letnią kobietę z rozdętą szyją chorobliwie nalaną twarzą i spuchniętymi stopami. Ale za cenę jej zdrowia, dzięki gospodarności i oszczędności oraz wytężonej pracy rządcy Tomasza, Łoza stała się tym, czym być miała, to znaczy sprawnie funkcjonującym i przynoszącym dochód mająteczkiem, miłym miejscem wakacyjnych spotkań rodzeństwa.
Piotr Rodziewicz, właściciel Łozy, podobnie jak Aleksander Rodziewicz, który osiadł w Pryciunach, pochodził z miejscowości Podobce koło Bujwidz. W Podobcach, niedużej, bo liczącej 8-10 domów wiosce, znajdowały się dwa domy ze wsi, bowiem żył i pracował w mieście. W okresie międzywojennym prowadził on biuro podań w Wilnie przy Wielkiej Pohulance, tuż przed teatrem. Rodziewiczowie wynajmowali całe piętro okazałej kamienicy i prowadzili tam również pensjonat. Jednakże, gdy nadarzyła się okazja, kupiono ziemię w Łozie, która sąsiadowała z miejscowością Podobce.
Mówi Wanda Klubińska, najmłodsza córka Piotra Rodziewicza:
Ojciec kupił ziemię od Stabrowskiego w 1926 roku. Było tego 34 hektary, zaś w roku 1938 również od Stabrowskiego dokupił 36 hektarów. Na kupionej ziemi znajdowały się bardzo skromne zabudowania – tylko chłopska chata i chlewik. Budowanie ojciec rozpoczął od renowacji i rozbudowy chłopskiej chaty, bowiem gospodarstwo prowadziła mama i musiała gdzieś mieszkać. Właściwie kupno ziemi było zrealizowanym marzeniem mojej mamy i ona gospodarowała. W prowadzeniu gospodarstwa pomagał Tomasz Gregorowicz, zarządca. Dom był wciąż powiększany, a tuż przed wojną powzięto decyzję wybudowana nowego domu, nawet zgromadzono budulec. Moja mama, z domu Podlecka, pochodziła ze Świętnik. Rodzice pobrali się przed rokiem 1907, gdyż w tym właśnie roku urodziła się moja najstarsza siostra Stanisława, zaś w 1909 roku Maria, a Paweł w roku 1911. Dzieci uczyły się w Wilnie. Najstarsza ukończyła Gimnazjum Nazaretanek i poszła na geografię w USB. Geografii nie ukończyła, bo wyszła za mąż i wyjechała do Gdyni – mąż zawodowo był związany z morzem. Maria uczyła się u Nazaretanek, lecz później została przeniesiona do innego gimnazjum. Wstąpiła na medycynę USB, zaś po ukończeniu była rok na stażu, a następnie niecały rok (do wybuchu wojny) lekarzem w Święcianach. Tam poznała przyszłego męża, też lekarza, który był starszym kolegą z Uniwersytetu. Pobrali się w Wilnie i podczas wojny pracowali oboje w Niemenczynie. Mój braciszek Paweł ukończył Gimnazjum Słowackiego, chociaż szło mu to z trudem, i wstąpił na rolnictwo USB. Kierunku tego nie ukończył z powodu wojny. Ja zarówno podstawówkę jak też gimnazjum miałam w Wilnie. Było to gimnazjum Nazaretanek. Wojna przerwała moją edukację.
Miejscowość Łozy tonęła w lesie. Oprócz domu Rodziewiczów był tam jeszcze domek Butkiewicza, któremu Stabrowski sprzedał dwa hektary ziemi. Las pochodził do Łozy z trzech stron. Od strony Korejwiszek był to las wysokopienny, zaś w kierunku Punżan ciągnął się teren podmokły, bagienny. Droga do Tautuliszek też szła przez las. Warunki naturalne, a być może też inne okoliczności sprawiły, że w czasie wojny Łoza stała się gniazdem akowców. Było to główne siedlisko 4-tej Brygady „Ronina”.
Łoza przypominała obóz warowny. Od rana do późnej nocy zjawiały się lub opuszczały ją formujące się drużyny i plutony. Cały folwark państwa Rodziewiczów był w posiadaniu sztabu brygady. Naturalnie za zgodą seniora roku, który brał żywy udział w naradach dowódców…Do stołu zasiadało zazwyczaj kilkanaście osób. Pani domu i jej starsza córka troiły się, by niczego nie zabrakło miłym gościom. Wandeczka, najmłodsza latorośl, pomagała niewiastom, lecz czyniła to trochę z przymusu. Zamiast biegać do kuchni po gorące dania – krążyła wokół stołu. Chciała być podziwiana przez młódź kawalerską.. Do wszystkich miała zalotny uśmiech, bez względu na szarżę i stopień funkcyjny. Może tylko panów oficerów traktowała z nieco większym szacunkiem i powagą. Wiadomo – byli rodzynkami wśród partyzanckiej braci.
Folwark Łoza przed wojną był szykowany ogromnym nakładem sił i środków państwa Rodziewiczów jako gniazdo rodzinne. Dom prawdopodobnie stałby się przedmiotem troski i dumy kolejnych jego spadkobierców. Pierwszym spadkobiercą byłby Paweł, a lubił krzątać się przy gospodarstwie i wybrał rolnictwo za przedmiot swego doskonalenia zawodowego. Wojna przekreśliła to wszystko. Zaprzysiężony w AK, musiał uciekać z Wileńszczyzny. Zginął w PRL na tak zwanych ziemiach odzyskanych.
Siedzą: w środku para młoda – Stanisława Rodziewiczówna i Kazimierz Siwicki, obok Jerzy Rodziewicz z Pryciun. Wśród stojących: Maria Rodziewiczówna (pierwsza z prawej) Ludwika Rodziewiczówna z Pryciun (trzecia z lewej) Paweł Rodziewicz (czwarty z lewej)
Fragment książki Czesława Noniewicza „Za Wilnem”.Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej – Bydgoszcz 2002 r.
Katarzyna Rodziewicz
O życiu i twórczości – Katarzyna Rodziewicz – prog. 20.11.2013
Katarzyna Barbara Rodziewicz, ceniona dziennikarka, autorka blisko 100 reportaży emitowanych w Polskim Radiu Pomorza i Kujaw w Bydgoszczy, poetka, pisarka i malarka. Spotkała się 14 listopada z młodzieżą w gimnazjum w Barcinie.
źródło: www.tvlbarcin.pl
| Autorska Agencja Architektoniczna Henryk Rodziewicz ul. Legionowa 9/1 lok.114 15-281 Białystok |
Dzierzawcą maj. Lubocz k/Rzeczycy był w poł. XIX w Konstanty Wincenty Aleksander Arkuszewski ( 1814-1875)
Jego żoną byla Konstancja z d. Rodziewicz ( ur. 26.02.1829 Brzustowiec , zm. 30.05.1897 Monte – Carlo). Miała z nim syna Ignacego i 4 córki ).Po śmierci męża z córką wyjechała do Fracji. Poszukuję wszelkich informacji o tym związku
Pozdrawiam. Wiesiek Arkuszewski z Trzebnicy
Z Tymi, którzy już wiedzą i z tymi, którzy dowiedzą się dopiero teraz, dzielę się załącznikiem opisującym przyczynę mojego najgłębszego smutku.
I z serca pozdrawiam
Dobrosław
Kliknij w poniższe zdjęcie, by je otworzyć
Katarzyna Węglicka
Polskie Kresy literackie
…
Książkę wydało Wydawnictwo Bellona
Chorągiew Rzeczypospolitej na Pałac Prezydencki
Moja batalia o jej przywrócenie do życia publicznego
Strzeżysław Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 28.05.1863
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Powązki Wojskowe
kwatera Powstańców Styczniowych, medalion symboliczny
6.
Zagaje
Linia Wołyńska
pochodząca od Sebastiana Rodziewicza
Loading...
ZAGAJE I NIEŚWICZ
Zagaje znane były już w XIII wieku. Położone są w zachodniej części przedwojennego powiatu łuckiego, w dobrach Antoniego Sobolewskiego z Nieświeża i Jana Majewskiego z Zagai (do 1918r nazwa Szprachy). W latach 1612-1618 Mateusz Stępowski wzniósł drewniany kościół w Nieświeczu. Parafia Nieświcz była kolejną 19 parafią rzymsko -katolicką na Wołyniu.
W 1802 roku Antoni Sobolewski i Jan Majewski ufundowali nowy powiększony i murowany kościół w Nieświeczu. Parafia Nieświecz posiadała murowaną kaplicę w Ławrowie, gdzie w 1928 roku ustanowiona została parafia rzymsko – katolicka obsługiwana przez księży z Nieświecza.
Zagaje od 1569 do 1795 roku, jak Skurcze, znajdowały się pod administracją Polsko – Litewską, po 1795 roku pod administracją Rosji Carskiej. W latach 1905-1918 toczyły się tu zaciekłe boje o linię kolejową niszcząc okoliczne wioski. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku następuje odbudowa i rozbudowa Zagai i okolic. Powstają szkoły i domy parafialne, samoczynnie tworzą się organizacje młodzieżowe. Kryzys gospodarczy nie ominął jednak Zagai. Dopiero po roku 1935 nastąpił rozwój gospodarczy.
Zagaję (Szprachy) były wsią niewielką, Nieświecz wsią bardzo dużą mającą 204 zagrody. Niedaleko przepływała rzeczka wpadająca do Czrnohuzki, dopływu Styru. Rzeczka tworzyła duże, kilkukilometrowe rozlewisko. Zagaję były po jego zachodniej stronie a Nieśwież po wschodniej. Ziemia, jak wszędzie w okolicy, bardzo dobra. Liczne łąki i sady. Do wsi należało kilka kolonii i futorów. W Nieświeczu znajdował się kościół parafialny, cerkiew prawosławna i szkoła powszechna. Parafia Nieświcka była 19-stą, kolejną parafią na Wołyniu. W Oparciu o kaplicę w Ławrowie, po pierwszej wojnie światowej założono tam osobną parafię ze wspólnym zagajsko – nieświckim kapłanem. Te dwie parafie w 1937 roku liczyły 3033 wiernych mieszkających w Nieświeżu, Ławrowie i licznych wioskach, osiedlach i koloniach. Ludność mieszana z przewagą Ukraińców, jak na całym Wołyniu. W Nieświeczu było 30 polskich rodzin, kolejne w koloniach i przy stacji kolejowej Nieświecz. Na uwagę zasługuje miejscowość Jeziorany Szlacheckie. Zamieszkała przez ludność polską wywodzącą się ze szlachty zagrodowej, czynnie podtrzymującą tradycje szlacheckie. Kolonia Chrobrów była najbardziej atrakcyjną miejscowością do zamieszkania. Zamieszkali tam Zygfryd Rodziewicz, Józef Rodziewicz i Zenobia Rodziewicz – Tuńska. W pobliskiej miejscowości Aleksandrówka była polska kolonia, w której zamieszkał Piotr Rodziewicz. W miejscowości Boratyn, w gminie Torczyn, mieszkał Antoni Rodziewicz. Konstanty i Waleria Rodziewicz osiedli w Skurczu. Bronisław zamieszkał w Boremlu.
Sowiecka, a później niemiecka okupacja zahamowały rozwój tego regionu. Bandy UPA dokończyły dzieła zniszczenia, W Zagajach była placówka samoobrony przed atakami band nacjonalistów ukraińskich. W Nieświeczu bazą samoobrony był murowany kościół i pobliskie zabudowania. Samoobroną dowodził Anatol Ruenbauer, Polak o niemieckim nazwisku. Polska ludność, od pokoleń tam zamieszkała, została zmuszona do opuszczenia swych siedzib i udania się na tułaczkę w nieznane.
W 1852 roku STANISŁAW RODZIEWICZ, syn Sebastiana i Izabeli z domu Rudzka, urodzony w 1828 roku w Ławrowie, po odbyciu praktyk w zakresie administrowania majątkiem ziemskim w Ławrowie, w dobrach Księżnej Lubomirskiej, przybył do Zagai. Został tam zatrudniony jako administrator a później dzierżawca majątku Jana Majewskiego. W 1854 roku poślubiłAnnę Kołakowską, urodzoną w 1834 roku w Nieświeczu. Wspólnie z Anną dzierżawił, a potem nabył tę ziemię, której stał się właścicielem. Stanisław i Anna mieli syna Józefa urodzonego w roku 1855. Dali początek środkowej, Drugiej Gałęzi WOŁYŃSKIEJ LINII RODU RODZIEWICZÓW, zwanej Gałęzią Zagajską.
Stanisław zmarł w 1895 roku przeżywszy 67 lat, z trojga synów Sebastiana żył najkrócej. Anna zmarła w roku 1891 przeżywszy 57 lata, z trzech synowych Sebastiana żyła także najkrócej.
Ludność mieszana z przewagą Ukraińców, jak na całym Wołyniu. W Nieświeczu było 30 polskich rodzin, kolejne w koloniach i przy stacji kolejowej Nieświecz. Na uwagę zasługuje miejscowość Jeziorany Szlacheckie. Zamieszkała przez ludność polską wywodzącą się ze szlachty zagrodowej, czynnie podtrzymującą tradycje szlacheckie. Kolonia Chrobrów była najbardziej atrakcyjną miejscowością do zamieszkania. Zamieszkali tam Zygfryd Rodziewicz, Józef Rodziewicz i Zenobia Rodziewicz – Tuńska. W pobliskiej miejscowości Aleksandrówka była polska kolonia, w której zamieszkał Piotr Rodziewicz. W miejscowości Boratyn, w gminie Torczyn, mieszkał Antoni Rodziewicz. Konstanty i Waleria Rodziewicz osiedli w Skurczu. Bronisław zamieszkał w Boremlu.
Sowiecka, a później niemiecka okupacja zahamowały rozwój tego regionu. Bandy UPA dokończyły dzieła zniszczenia, W Zagajach była placówka samoobrony przed atakami band nacjonalistów ukraińskich. W Nieświeczu bazą samoobrony był murowany kościół i pobliskie zabudowania. Samoobroną dowodził Anatol Ruenbauer, Polak o niemieckim nazwisku. Polska ludność, od pokoleń tam zamieszkała, została zmuszona do opuszczenia swych siedzib i udania się na tułaczkę w nieznane.
Mapa II RP
KSIĄŻKI
Stanisław Rodziewicz. Co człowiek może?
Dekanat oszmiański w 1784 r. w świetle opisów parafii.Praca magisterska Iwony Siwińskiej.
Tajemnica polskich biało-czerwonych barw narodowych, czyli batalia Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów o prawdę historyczną
Zofia Rodziewiczówna z dziećmi. Fotografia z około 1917 roku.
Fotografia oryginalna, tak jak przesłana do publikacji
Fotografia pokolorowana oraz poprawiona
Awers
5. Ewa Higersberger – Przyczynek do wspomnień o dr. Franciszku Rodziewiczu…
Ewa Higersberger
Przyczynek do wspomnień o dr. Franciszku Rodziewiczu
Był rok 1944, rok Powstania Warszawskiego, rok nadziei na wyzwolenie i na zakończenie okupacji hitlerowskiej. Mieszkaliśmy na Saskiej Kępie z Ojcem, Matką i Siostrą Wieści o zbliżającym się froncie skłoniły Rodziców do podjęcia decyzji o przeniesieniu się do lewobrzeżnej Warszawy, do przyjaciół, na ul. Wspólną 10. Matka postanowiła pojechać na Saską Kępę, do naszego mieszkania na Berezyńskiej by zabrać jeszcze trochę rzeczy. Był to dzień l sierpnia. Wybuchło Powstanie. Matka nie mogła już do nas wrócić. Można sobie wyobrazić Jej rozpacz i obawę o pozostawione u przyjaciół córki. Pod koniec sierpnia, gdy dowództwo Powstania przeniosło się do Śródmieścia, nasiliły się bombardowania i życie koncentrowało się w piwnicach. Ojciec mój zmarł 19 września. Pod koniec września zachorowałam na czerwonkę. Po kapitulacji przyjaciółka Rodziców wyszła z Warszawy zabierając młodszą o 3 1/2 roku Siostrę. Mnie powierzyła służącej, która miała zaopiekować się mną i odprowadzić do powstańczego szpitala. Zostałam sama w piwnicy, skąd zabrali mnie przygodni ludzie do szpitala. Wkrótce okazało się, że szpital ma być zlikwidowany, a chorzy ewakuowani Wielu chorych nie było w stanie chodzić. Dano im wybór: albo spróbują piechotą udać się do zbiorczego szpitala powstańczego, skąd będą ewakuowani poza Warszawę, albo udadzą się do ad hoc zorganizowanego szpitalika przy ul. Chopina. Nie byłam w stanie poruszać się o własnych siłach. Zaniesiono mnie na Chopina. Ciężko chorą 11-letnią dziewczynkę przyjął dr Franciszek Rodziewicz i Jego żona Anna Aniceta. Zaopiekowali się mną, jak córką. Sami nie mieli dzieci. W szpitaliku było około 30 chorych, wśród których spotkałam między innymi znajomych mych Rodziców. Dr Rodziewicz zastosował wobec mnie „końską** kurację. Oprócz wody nie mogłam wziąć do ust żadnego jedzenia. Chorzy użalali się nade mną, próbowali częstować mnie po kryjomu czymś skromnym do jedzenia. Pan Doktor i Jego żona pilnowali mnie nieustannie. Dzięki tak drakońskiej kuracji i konsekwentnemu postępowaniu przeżyłam i wyzdrowiałam. Przez cały październik szpitalik działał, z sąsiednich opuszczonych domów przynoszono znalezione jedzenie. Pojawiali się żołnierze Wermachtu, odnoszący się do chorych, a szczególnie do mnie – dziecka ze zrozumieniem tragicznej sytuacji. Częstowali papierosami, czekoladą. Taka sytuacja, zdawało się stabilna, trwała do końca października. Po l listopada Niemcy zaczęli systematycznie podpalać i niszczyć dzielnicę. Z osób, które były w miarę sprawne dr Rodziewicz organizował grupy do gaszenia pożarów. Ściany szpitalika rozgrzewały się niebezpiecznie od płonących sąsiednich budynków. Huk przy wysadzaniu w powietrze domów i pożary powodowały, że pianina i fortepiany, których było sporo w domach zamożnych mieszkańców pobliskich domów, grały niesamowitą symfonię kończącą się wystrzałami strun niszczonych przez płomienie instrumentów. W połowie listopada Niemcy zadecydowali o ewakuacji szpitalika. Podstawiono ciężarówki i chorzy ze swym skromnym dobytkiem zostali wywiezieni poza Warszawę. Niemcy zaproponowali pozostanie w Warszawie pp. Rodziewiczom, mnie i p. Kołodziejskiemu. Gdy odmówili, Niemcy zaproponowali oddanie do dyspozycji wagonów kolejowych dla zabrania ruchomości szpitalika i własnego. Dr Rodziewicz odmówił, gdyż twierdzi], że skoro Jego podopieczni mogli zabrać tylko swój osobisty dobytek, to On tez tak uczyni.
Przenieśliśmy się do Żyrardowa. Tam zastało nas wyzwolenie. Potem dowiedziałam się, że moja Matka szukała mnie, trafiając nawet do Krakowa, do siostry p. Anny. Przywiązaliśmy się do siebie – pp. Rodziewiczowie i ja. Wprawdzie dr Rodziewicz namawiał moją Matkę aby pozostawiła mnie u nich na stałe, ale zarówno dla Matki, jak i dla mnie była to propozycja nie do przyjęcia. Rozstawaliśmy się z bólem, jak Rodzice z córką. Wiedzieliśmy, że nasze kontakty się nie skończą i rzeczywiście, do śmierci obydwojga pp. Rodziewiczów byli Oni i dla mnie i dla mojej Matki, jak najbliższa rodzina.
Podczas okupacji dr Rodziewicz pracował w Szpitalu Ewangelickim graniczącym z gettem Przez szpital przerzucano paczki dla Żydów, pomagano Żydom w przechodzeniu na stronę aryjską.
Po wojnie dr Rodziewicz otrzymał propozycje zajęcia wysokiego stanowiska w służbie zdrowia, ze wszystkimi płynącymi z tego korzyściami Warunkiem było wstąpienie do partii. Zdecydowanie odmówił, pozostał w Żyrardowie, mieszkał w niezwykle ciężkich warunkach ale nie sprzeniewierzył się swoim przekonaniom. Był niezwykle cenionym przez pacjentów i współpracowników. Zawsze serdeczny, dbały, życzliwy. W latach powojennych, kiedy wielu pacjentów narzekało na lekarzy, pacjenci dr Franciszka Rodziewicza wyrażali swoje uznanie dla Niego na łamach prasy podając Jego osobę jako wzór człowieka i lekarza. W piśmie pracowników służby zdrowia „Służba Zdrowia” z dnia 7 lipca 1974 r. grono przyjaciół opublikowało wspomnienie, którego fragment przytaczam: „Odszedł lekarz niezwykle sumienny, nestor polskiej dermatologii, najlepszy Kolega i Przyjaciel Ci, co Go znali, będą Go wspominać ze wzruszeniem”. W warunkach rodzinnych i domowych był człowiekiem patriarchalnym Bez mała „domowym tyranem”. Decyzje należały wyłącznie do Niego, On decydował o ubraniu żony, o Jej kapeluszach. Nie pozwalał nawet ubierać się w to, co Żona sama sobie kupiła. Niezwykle rzadko godził się na wyjścia Żony bez Jego asysty. Trzeba podkreślić, że był mężem bardzo troskliwym i kochającym. Stanowili niezwykle zgodne i kochające się małżeństwo.
W towarzystwie niezwykle dowcipny, wykazywał się wielką erudycją, znajomością sztuki, muzyki. Młodych rozmówców wprawiał czasami w zakłopotanie „egzaminując” z języków obcych. Władał przecież francuskim, niemieckim, angielskim i rosyjskim. Potrafił rozmawiać na każdy temat zarówno z młodzieżą, jak i z dorosłymi i na każdy niemal temat miał coś konkretnego do powiedzenia. Rzadko spotyka się ludzi o tak szerokich zainteresowaniach i wiedzy. A gdy czuł niedosyt swej wiedzy w jakiejś dziedzinie, zaraz po rozmowie próbował uzupełnić swe wiadomości. Dr Franciszek Rodziewicz pozostaje w mej pamięci jako wspaniały Człowiek, prawy, erudyta o wielostronnych zainteresowaniach, świetny lekarz mający zawsze na pierwszym miejscu dobro pacjenta.
Natalia Rodziewicz
Natalia Rodziewicz ukończyła Sopockie Szkoły Fotografii z tytułem Plastyk-Fotografik. Mieszka i pracuje w Elblągu. Mówi o sobie: „Po raz pierwszy odkryłam moją miłość do fotografii, czyli rysowania za pomocą światła, gdy miałam 12 lat. Z początku fotografowałam jedynie naturę, czyli rejestrowałam realia życia takimi, jakimi są; dopiero potem zrozumiałam istotę tej dziedziny artystycznej, dzięki której zamiast kopiować życie, zaczęłam rzeźbić za pomocą nowoczesnych narzędzi obrazy, które tworzą się w mojej głowie. Stałam się twórcą, a odeszłam od bycia tworzywem. Idealnie odwzorowują mój pogląd owe cytaty:
Myślę, że fotografie powinny prowokować i nie pokazywać tego, co jest już znane. Nie wymaga ani wielkiej siły ani magii odtworzenie czyjejś twarzy na zdjęciu. Magią jest postrzeganie ludzi w zupełnie nowy sposób. (Duane Michals)
Podstawy natury technicznej łatwo jest opanować, a tak naprawdę chodzi o działanie twórcze. (Joanna Helander)
Przykazanie dla fotografów i innych twórców: nie pożyczaj duszy od innego artysty, choćby nie wiem jak ci się spodobała, ponieważ w tym samym momencie stracisz swoją duszę, która jest źródłem wyjątkowości tego, co robisz. (Joanna Maria Rybczyńska).
Fotografia to dla mnie narzędzie, dzięki któremu zamiast odwzorowywać rzeczywistość – kreuję ją wedle własnych, indywidualnych zasad. Fotografia potrafi połączyć dwa odmienne światy – duchowy i materialny tworząc przez to świat artystyczny, czyli serca. Jego dzikość, namiętność i pasje, które wyrażają się poprzez nasz umysł i ciało. Moją największą pasją jest oczywiście sztuka, a konkretniej fotografia – to potrzeba mojej duszy, czyli serca.
Wernisaż fotografii Natalii Rodziewicz
W środę 6 marca br. w Galerii ZUM przy ul.Kowalskiej 3-5D w Elblągu odbył się wernisaż fotografii Natalii Rodziewicz (patrz Twórczość) „Paradoks życia z fikcji wzięty. Kobiety XXI w.” Wystawa czynna do 10 kwietnia. Wstęp wolny.
| Przedsiębiorstwo Drzewne Ewa Rodziewicz ul.Sierakowskiego 7 |
Poszukuję informacji na temat naszej rodziny Wiesław Rodziewicz był moim Ojcem Chrzestnym ma dwóch synów Andrzeja i Julka. Adela Rodziewicz Córka Juliusza Rodziewicza i Antoniny Pawłowskiej była żoną mojego pradziadka Włodzimierza Modzelewskiego. Mój adres modelek1
wp.eu a strona rodzinna to: http://modzelewski.orangespace.pl/
Pozdrawiam i czekam na kontakt. Jerzy Modzelewski
Wyd.1987 r.
W dn.9 lutego 2015 r.zmarł Bernard Rodziewicz.
Pogrzeb odbył sie w dn.16 lutego br. w Zielonej Górze na cmentarzu przy ul.Wrocławskiej.
W dniu 10 maja 2014r zmarł mój najukochańszy Mąż inż. energetyk Ryszard RODZIEWICZ
Uroczystość pogrzebowa odbyła się w dniu 15 maja 2014 r. o godz. 10.00 w kaplicy cmentarnej na Cmentarzu Komunalnym Opole – Półwieś.
Pogrążona w smutku i bólu żona
Grzegorz Rąkowski
Smak Kresów
…
Książkę wydała Oficyna Wydawnicza „Rewasz”
Obywatelska inicjatywa Leszka Rodziewicza w reaktywowania Chorągwi Rzeczypospolitej w formie petycji skierowanej do Senatu była nagłośniona w mediach.
Wiktor Rodziewicz
urodzony 1893
zmarły 26.08.1967
miejsce spoczynku Toruń, cmentarz Św. Jerzego
kwatera od wejścia w prawo
7.
Bakowce
Linia Wołyńska
pochodząca od Sebastiana Rodziewicza
Loading...
BAKOWCE
Bakowce leżały kilometr od Ławrowa. Były niewielką kolonią osadniczą. Leżały w centrum dawnych dóbr ziemskich Lubomirskich. Ziemie osadnicze pochodziły z parcelacji tych dóbr. Kilka kilometrów na wschód przepływała rzeka Styr. Ziemie, jak wszędzie w tych stronach, były bardzo dobre. Przeważały łąki i sady w bliskości gospodarstw. W sąsiedztwie były ławrowskie lasy.
W okresie naporu UPA placówką samoobrony był pałac należący kiedyś do Lubomirskich. Chronili się w nim polscy mieszkańcy okolic Ławrowa, w tym także Polacy z Bakowców. Godzinę po ewakuacji ostatnich Polaków, przymusowo opuszczających rodzinną ziemię w 1944 roku , pałac Lubomirskich już płonął. Aleksander Rozdziewicz – najmłodszy syn Sebastiana i Izabeli z domu Rudzka, urodził się w 1837 roku w Ławrowie. Do osiągnięcia pełnoletniości przebywał na dworze i pod okiem ojca kształcił się i pracował doskonaląc swoją wiedzę w zakresie zarządzania dobrami. W 1866 roku poślubił Konstancją Olewińską, dworkę księżnej, urodzoną w 1840 roku w Ławrowie. Aleksander i Konstancja mieli syna i trzy córki.
Aleksander Rodziewicz i Konstancja z domu Olewińska dali początek najmłodszej, Trzeciej Gałęzi WOŁYŃSKIEJ LINII RODU RODZIEWICZÓW, zwanej Gałęzią Bakowiecką. Gałąź Bakowiecka stała się najbardziej światłą gałęzią Rodu. Jej przedstawiciele bezpośrednio czerpali z dworu wiedzę, kulturę i obyczaje przekazując to swym potomnym. Aleksander Rodziewicz z Ławrowa, jak i jego bracia, Antoni ze Skurczą i Stanisław z Zagai, po 1876 roku nabył ziemię, którą wcześniej dzierżawił. Ziemie, których stali się właścicielami, pochodziły z masowej wyprzedaży po konfiskacie majątków. Aleksander zmarł w roku 1908 przeżywszy 71 lat a Konstancja w roku 1916 przeżywszy lat 76, z trzech synowych Sebastiana żyła najdłużej.
ŁAWRÓW
Ławrów, leżący na szlaku Łuck – Beresteczko, był siedzibą położonych wśród pól i lasów dóbr księżnej Lubomirskiej z centralnym Nałożeniem pałacowym. Dobra te obejmowały olbrzymi obszar ziemi, majątek Lubomirskich został w dużej części rozparcelowany w połowie wieku. Nabytki ziemne pierwszych pokoleń Rodu Rodziewiczów pochodzą z tych rozparcelowań. Dotyczy to w szczególności trzech synów Sebastiana Rodziewicza i jego żony. Niedaleko Ławrowa, w odległości 10 kilometrów na wschód, przepływała pięknie meandrująca rzeka Styr z rozlewiskami i mokradłami. Teren otoczony był przepięknymi lawrowskimi lasami.
Pałac nie przedstawiał specjalnej wartości zabytkowej. Nie było nim także specjalnych zbiorów. Wokół pałacu były piękne, potężne ogrody i sady. Wartość pałacu była w jego właścicielach i ich dobrym oddziaływaniu na okoliczną ludność. W 1943 roku w pałacu zorganizowano „placówkę” samoobrony antyukraińskiej. Polska ludność gromadziła się w niej, szczególnie nocami, pod osłoną niewielkiej ilości uzbrojonych obrońców z polskich oddziałów samoobrony. W 1944 roku pałac zniszczyli i spalili nacjonaliści ukraińscy z oddziałow UPA. Nic po nim nie pozostało. Księżna Lubomirska słynęła z dobroci, łaskawości i kultury osobistej więc Ławrów był ośrodkiem kultury, oświaty i administracji.
W 1806 roku korzystając z łaskawości księżnej, w charakterze pomocnika zarządcy dóbr został zatrudniony pochodzący z Litwy SEBASTIAN RODZIEWICZ.
Młody i przystojny Sebastian, od momentu przybycia, stał się obiektem zainteresowania córki zarządcy IZABELI RUDZKIEJ. W 1809 roku Sebastian Rodziewicz i Izabela Rudzka zawarli związek małżeński. Po śmierci ojca Izabeli, dotychczasowego zarządcy, Sebastian Rodziewicz awansuje na stanowisko zarządcy dóbr księżnej Lubomirskiej. Sebastian i Izabela mieli trzech synów, założycieli Trzech Gałęzi WOŁYŃSKIEJ LINII RODU RODZIEWICZÓW. Sebastian zmarł w 1860 roku przeżywszy 78 lat a Izabela w roku 1865 przeżywszy 74 lata.
Mapa II RP
Najstarsza wzmianka o nazwisku Rodziewicz
W Kronice wielkopolskiej opisano, że w 1261/62 Mendog prowadząc 30 tysięcy wojowników — Litwinów, Prusów i innych, pogańskich ludów (zapewne Jaćwingów) — zniszczył Płock i całą ziemię płocką następnie zaś uderzył na skolonizowane już przez Krzyżaków ziemie pruskie. Wkrótce po tym nastąpił nagły najazd Litwinów na Mazowsze. W roku 1262, w przeddzień św. Jana w samą Kupałę (a więc 23 czerwca) zdobyli oni gród Jazdów (dziś Ujazdów, w Warszawie) i zamordowali księcia Siemowita, a wzięli do niewoli jego syna Konrada. Jednocześnie zarządził Mendog odwetowy najazd na posiadłości księcia Wasylka. Jeden z dwóch oddziałów litewskich zniszczył okolice Kamieńca Litewskiego i uprowadziwszy wielu brańców powrócił szczęśliwie na Litwę. Drugi po zniszczeniu okolic Mielnika wracał na Litwę przez Polesie. Książe Wasylko wraz z synem synem Włodzimierzem, bojarami i sługami dopadł Litwinów koło grodu Nobel nad jeziorem tejże nazwy.
Litwa… ustawiła oddziały i siadła w trzech szeregach za tarczami wedle swego zwyczaju. Wasylko zaś, uszykowawszy swoje pułki, poszedł przeciw niej i starły się obie strony. Litwa nie wytrzymawszy rzuciła się do ucieczki. I nie było można uciec, bo otaczało ją jezioro. I tak zaczęli siec ich, a inn i utopili się w jeziorze, l tak wybili ich wszystkich i nie pozostał ani jeden z nich… A własna drużyna wszystka wyszła cało. Zabity został tylko jeden z pułku Wasylkowego — Prejbor syn Stepana Rodiwicza
6. Czesław Sawicz – Fragment V – rozdziału książki „Wileńszczyzna 1919-1939”
Fragment V – rozdziału książki Czesława Sawicza „Wileńszczyzna 1919-1939”
Krążył szatan po nieszczęsnej Ziemi Wileńskiej i tam gdzie diabelskie kopyto stanęło na ziemi, tam było nieszczęście, tam była krew i łzy.Kto jadąc szosą północną Wileńszczyzną z Brasławia do Szarkowszczyzny mijając miasteczko Jody niech spojrzy na prawo, tam rozlega się wielokilometrowa kraina nazwaną dziś rezerwatem przyrody. Kiedyś kraj ten pełen ukwieconych łąk i przepięknych ciemnych borów, a powietrze przepełnione było śpiewem ptaków i cichym, dyskretnym brzęczeniem pracowitych pszczół i konkuru-jących z nimi trzmieli. Piękno tak jakby pozostało, ale jest to piękno smutne – żałobne. Można tu zbierać dorodne grzyby, na zamszonych podłożach leśnych przesięków pełno jest żurawin, już w kwietniu leżą ładnie opłukane topniejącym śniegiem i kuszą swą wielkością grona i czerwienią, jasną i czystą jak krew. Ginęli tu ludzie. Ginęli Polacy, Białorusini i Żydzi, a może i wielu innych, których śmierci już nikt nie odnotował. Ginęli tu ludzie, zniknęły też całe wsie, dworki i zaścianki. Palili i niszczyli wszyscy. Niemcy i Rosjanie, bandyci i partyzanci. Niszczyli wszyscy komu ta ziemia była niewygodną, a ludzie stanowili zagrożenie, bądź byli niepotrzebni. Skupmy więc uwagę na tym skrawku ziemi, który może być reprezentatywny dla całego regionu. Tu z powierzchni ziemi zniesione zostało życie, uczyniono pustynię. Zniknęły niekiedy od wieków zamieszkałe tu rody polskie: Rodziewiczów, Zakrzewskich, Łopacińskich, Pierożyńskich, Czerniawskich, Arciszewskich, Kondratowiczów, Sawiczów, Chotkiewiczów, Polehoszków, Wereszczaków, Kozłowskich, Jankunów, Bielińskich, Pawłowskich, Zgierskich, Stankiewiczów, Moczulskich, Mickiewiczów, Ławrynowiczów, Pietkiewiczów, Lenkiewiczów, Kuncewiczów, Misztoltów,. Każda z tych rodzin przeżyła własny dramat… Każda z tych rodzin ma własną historię, historię ognia, krwi i więzienia, bądź śniegów syberyjskich. Zbrodniarze zacierali ślady zbrodni w różny sposób. Dzisiaj nie można odtworzyć dramatycznych dziejów tego nieszczęsnego zakątku tej ziemi Wileńskiej. Zbrodniarze skutecznie zadbali, by ziemia ta stała się pustynią – uroczyskiem. A ludzie, którzy przeżyli, rozproszyli się po świecie, zachowują dla siebie dramaty swych przeżyć. Kazano im milczeć, aż do utraty pamięci. W tych warunkach wciąż brak jest materiałów, a zwłaszcza udokumentowania pamiętnych wydarzeń. Być może w przyszłości zajmą się tym historycy przy pomocy swego instrumentarium profesjonalnego i dokumentów, które chyba kiedyś staną się dostępne. Jak dotychczas pozostaje więc tylko posłużenie się przykładami, i to tylko tymi najbardziej typowymi pamiętnikami osób, którym na szczęście udało się przeżyć i zachować w pamięci gehennę tamtych lat.
Czesław Sawicz – Wileńszczyzna, 1919-1939
Wydawnictwo PPUH „Veris” Marzena Stachowicz, 2003 r.
Mariusz Rodziewicz
ukończył specjalizację Agroturystyka w Bobowicku. Pasjonat przyrodnik, filmowiec i fotograf – związany z ochroną rzadkich gatunków zwierząt, głównie owadów. Twórca filmu „Planeta owadów”. Współpracuje także z licznymi organizacjami ekologicznymi m. in. Stowarzyszeniem „Trójrzecze” z Bolesławca. Zaangażowany jest w tworzenie ścieżek dydaktycznych, zakładanie obszarów chronionych oraz prowadzenie warsztatów entomologicznych dla dzieci i młodzieży. Stara się ukazywać piękno dzikiej przyrody w obiektywie (jak mawiał Włodzimierz Puchalski „Moją bronią jest aparat a ładunkiem – klisza”) – z tą pasją idzie przez życie już ponad 20 lat.
Dni Wilna w Warszawie.
W dniach 7-9 grudnia 2012 r. w Domu Polonii przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie odbyły się Dni Wilna. Oprawę dla występów: litewskiej kapeli „Akadas”, Kapeli Wileńskiej i Kwartetu Kameralnego stanowiła wystawa fotograficzna „Wilno”, którą wykonał znany fotograf z Wilna Jerzy Karpowicz i wystawa malarstwa „Przestrzeń i Figura” Roberta Bluja. Przed Domem zorganizowano stoiska z wyrobami rękodzieła artystów z Wilna jak również kiermasz smakołyków spożywczych. Dni Wilna cieszyły się sporym zainteresowaniem warszawiaków jak i odwiedzających stolicę turystów.
| Usługi Geodezyjne Rodziewicz Czesław 09-100 Płońsk, |
Pamietam jako mlody chlopak mieszkalismy w Londynie u Pana Rodziewicza na Ivy Road. Mial syna w wieku 20+ w 1951 r. Ciekaw jestem co sie z nimi stalo? Fedorowski
W dniu 5 listopada 2013r. po długiej chorobie, odeszła od nas na zawsze,
nasza kochana Żona, Mama, Teściowa, Babcia i Prababcia,
śp. Jadwiga Rodziewicz
z domu Mojzych, ur.14 X 1925r. w Brześciu n/Bugiem
żona Wiktora Rodziewicza, herbu Łuk Napięty.
Pożegnamy śp. Jadwigę dnia 14 X 2013 r. /czwartek /
o godz. 11.00 w czasie Mszy św., która odbędzie w kościele,
na terenie cmentarza w Marysinie Wawerskim,
przy ul. Korkowej 152 w Warszawie.
Po Mszy św. zostanie pochowana w grobie rodzinnym, na tamtejszym cmentarzu.
O czym powiadamiają , pogrążeni w głębokim smutku:
Mąż Wiktor Rodziewicz z córka Anną Gaj i synami Grzegorzem i Leszkiem.
Wyd.Książka i Wiedza
Sławomir Koper
Wielkie Księstwo Litewskie i Inflanty
…
Książkę wydało Wydawnictwo Bellona
Wręczenie Medal Hereditas Saeculorum Katarzynie Rodziewicz
Uroczystość wręczenia Medali Hereditas Saeculorum laureatom piątej edycji marszałkowskiego konkursu „Dziedzictwo wieków” odbyło się w sobotę (10 września) w Sanktuarium Matki Bożej Królowej Miłości i Pokoju Pani Kujaw w Markowicach (powiat mogileński). To wyróżnienia za szczególne osiągnięcia w dziedzinie konserwacji i restauracji zabytków.
Medal za szczególne osiągnięcia związane z opieką nad zabytkami i ochroną zabytków, między innymi otrzymała:
• Katarzyna Barbara Rodziewicz, właściciel dworu w Sielcu (powiat żniński). Kapituła doceniła zabezpieczenie zabytkowego dworu przed zniszczeniem i doprowadzenie go do stanu umożliwiającego użytkowanie na cele mieszkaniowe (górna kondygnacja) i publiczne (parter, a także park oraz dworska nekropolia), wykonane wyłącznie siłami i środkami Właściciela.
Źródło: www.kujawsko-pomorskie.pl
Zenon Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 12.09.1939
miejsce spoczynku Kałuszyn, cmentarz Miejski
Kwatera Żołnierska
8.
Witebsk
pochodząca od Ferdynanda Rodziewicza z Pulwinów
Loading...
Mapa II RP
TWÓRCZOŚĆ
Ciekawostka
W bibliotece Kongresu USA znajduje się:
Polska Deklaracja o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych
Składa się ze 111 tomów zawierających podpisy Polaków,(m.in. Rodziewiczów), zebranych dla uczczenia 150 rocznicy Deklaracji Niepodległości.W 1926 r. przekazana Prezydentowi C. Coolide przez I.Mościckiego.
7. Janina Rodziewicz – Pamiętnik z Hagi, fragment rekopisu z Biblioteki Narodowej.
Janina Rodziewicz
Pamiętnik z Hagi
18 października 1939 r.
Dziennik? Tygodnik chyba? Czyż można się zdobyć na spokojne, codzienne notowanie wypadków gdy przerastają one pojęcia ludzkie? Bo czyż można pojąć fakt, że Polska, jako niezależne, wolne, potężne państwo już w tej chwili nie istnieje? Że ją musimy na nowo zdobywać, na nowo o nią walczyć, na nowo ją tworzyć? Dwadzieścia lat – pół życia jednego pokolenia. Żyją jeszcze w pełni sił ci, co ją stworzyli. Młodzieżą są ci, co w wolnej się urodzili, i już jej niema. Ani pojąć, ani wyobrazić sobie tego nie można.
Czyja wina? Historia może kiedyś powie. Dziś nie zdoła i nie wyda sądu nikt. I premier nasz sąd przekazuje historii. My przetrwać musimy, i zdobyć ją znowu i odbudować i… zemścić się, ach zemścić się przede wszystkiem, krwawo, jak najkrwawiej.
Chyba nikomu z nas, ani mężczyźnie ani kobiecie nie drgnęłaby ręka, gdyby można było stanąć oko w oko z jakimś Niemcem. Za każdą kroplę polskiej krwi, za każdą cegłę zburzonego domu, za każdy strzęp spalonej strzechy, za każdą łzę polskiego dziecka – zemsta, zemsta. A tymczasem my tu siedzieć musimy bezczynnie, bezradnie czekać i trwać. A nasi aljanci? Słów dotrzymali, wojnę wypowiedzieli i dotąd na tem się kończy. Parę zatopionych statków, kilkanaście zestrzelonych samolotów, pukaniny z armat. Cały strach ogarnia, a jeśli nas wykiwają, jeśli dojdą do porozumieniami z Hitlerem, co z nami będzie? Na marne pójdą te ofiary, na marne krew, na marne gruzy Warszawy. Boże, Boże, co tam się dzieje, co dzieje? Z opisów gazet, przerażające rzeczy.
Głód, zima, choroby, ruiny miasta, gruzy, nędza, śmierć. I nic pomóc nie można, ani ratunku dać, ani słowem pocieszyć, nie mam sił pisać nie mogę myśleć, a łez nam już brak, a płakać nie wolno…
Targi książki historycznej 2012
Justyna Wiktoria Rodziewicz
Justyna Wiktoria Rodziewicz urodziła się w Warszawie w 1991 r. a jej hobby to fotografia, historia sztuki, malarstwo i ceramika. W ceramice, której tajniki zgłębia samodzielnie, interesuje ją kolor i faktura. W paterach, filiżankach, talerzykach dostrzec można w subtelnym reliefie fascynacje Hiszpanią, która jest jej ulubionym zakątkiem świata – była tam kilkakrotnie. Obecnie zakłada pracownię ceramiki by doskonalić swój warsztat.
Ceramika
| Zakład Poligraficzny Eugeniusz Rodziewicz ul.Burzliwa 8, |
Witam! Pradziadziadkowie; Wladyslaw Rodziewicz i Waleria z domu Koczobut. Mieli dzieci: mojego dziadka Jozefa(zwanego tez Ludwikiem), Jozefe, Franciszke , Bronislwa Poszukuje informacji o rodzinie Rodziewiczow z Adamowki. Adamowka w woj. Rowne. Dziadek Jozef nazywany rowniez Ludwikiem urodzil sie w Horochowie. Bbcia Helena zd. Lipinska. Mieli dzieci Aniele, Janine i Ludwika. Babcia Helena chowala od Niemcow i ukraincow dla dwoch braci Grencwajow. Uciekli przed ukraincami do Dubna. HB
24 sierpnia 2013 r. w Suwałkach zawarli związek małżeński Anna Kotowska i Maciej Rodziewicz
ostatnia znana lokalizacja zdjęcia:
https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/p480x480/1393729_614030921986317_1057639690_n.jpg
Wyd. EDIPRESSE POLSKA SA
Rok wyd.2013
Sławomir Koper
Kresy Południowo-Wschodnie
…
Książkę wydało Wydawnictwo Bellona
ZJAZD RODOWEGO STOWARZYSZENIA RODZIEWICZÓW
Ostróda, dnia 30.05.2017r.
Eugeniusz Rodziewicz
urodzony 28.01.1872
zmarły 7.11.1934
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Powązki Wojskowe
kwatera A18-5-1
9.
Rodziewicze
Gałąź Rodziewicze
pochodząca od Antoniego.
Loading...
Mapa II RP
8. Aleksandra Ziółkowska – Boehm – fragment książki Z miejsca na miejsce
Aleksandra Ziółkowska – Boehm
Z miejsca na miejsce
Sierpień, 1939 r.
Roman Rodziewicz na zaproszenie sióstr przybył do Siedlec, skąd razem pojechali do Warszawy. Odwiedzali nocne lokale, zachwycali się feerią świateł, bawili się. Ówczesna Warszawa go urzekła. Wrażenia z pierwszych odwiedzin piętnaście lat temu, kiedy objechawszy statkiem wszystkie portowe stolice świata powrócił do kraju, zatarły się. Rodzeństwo pojechało dalej do Brześcia nad Bugiem odwiedzić wuja Romana Kuleszę, kapitana broni pancernej. Roman zaprzyjaźnił się z adiutantem generała Kleeberga, rotmistrzem Janem Michałowskim, który wraz z wujem i zgłaszającym swą pomoc generałem chciał ściągnąć Rodziewicza do czołgów. Wszędzie wokół mówiło się o wojnie, że wybuchnie niebawem. Panował nastrój podniecenia – to okres szybkich decyzji, gwałtownych poczynań.
Roman miał ochotę na przejście do czołgów, ale okazało się, że na wszystko już za późno – wybuchła wojna. Rodzeństwo wróciło do Siedlec. Pełna mobilizacja. Radio nadawało: Uwaga, uwaga, nadchodzi… Na pożegnanie Zofia zawiesiła mu na szyi przywieziony kilka tygodni wcześniej z Lourdes medalik. Z jednej strony widniała Matka Boska, z drugiej święta Bernadetta. Prosiła, by się z nim nie rozstawał. Z medalikiem tym przyjdzie mu przeżyć wiele ciężkich chwil, a po latach będzie go trzymał jak relikwię.
Odprowadzony przez siostry na stację kolejową pojechał do Wołkowyska, gdzie stał szwadron zapasowy jego pułku. Na miejscu spotkał Józefa Alickiego. Znał go wcześniej z ćwiczeń z 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich w Wilnie. W lipcu 1939 roku, w dniu święta pułku, razem byli odznaczeni. Polubili się, zaprzyjaźnili, rozstając – przyrzekli sobie być razem, o ile wieści o zbliżającej się wojnie okażą się prawdziwe. Teraz otrzymują broń, umundurowanie, odbywają lekkie ćwiczenia. Roman poznaje nowych oficerów. Między innymi Karpińskiego, Kozakiewicza, Urbankiewicza, z którymi przyjdzie mu dzielić los w oddziale majora Dobrzańskiego. Na trzeci dzień przychodzi rozkaz, żeby wymaszerować z Wołkowyska w stronę Białegostoku. Zatrzymują się w oddalonej kilka kilometrów od miasta wsi Jaźwa. Następnego dnia jest nalot na Wołkowysk. Roman zostaje dowódcą plutonu obrony przeciwlotniczej. Wszyscy, także zgłaszająca swą pomoc ludność cywilna, kopią rowy. Nadlatują samoloty niemieckie i zrzucają bomby. Zrujnowany zostaje kościół i kilka kamienic. Roman zbiera pluton – na jego polecenie żołnierze kładą się strzelają do nadlatujących falami samolotów. Byli wyposażeni w jeden cekaem, dwa erkaemy i kawaleryjskie karabiny kbk. Żadnego samolotu nie strącili, mogli zaś tylko spowodować akcję odwetową. Za to samowolne strzelanie Rodziewicz otrzymał swój pierwszy w czasie wojny raport karny.
Po marszu w stronę Białegostoku zawracają, idą w kierunku Grodna. W miejscowości Hołynka dowiadują się, że Armia Czerwona przekroczyła granicę Polski. Roman widzi porzuconą przy drogach broń, sprzęt wojskowy. Ogarnia go uczucie wstydu, beznadziejności, rozpaczy. Nie chce wierzyć, że zbliża się koniec wolności. Z Kołynki kierując się na Wilno, mijają Grodno, po czym po trzydziestu kilometrach zawracają znowu na Grodno. Zatrzymują się w Ostrynie. Roman spotyka majora Henryka Dobrzańskiego, dowódcę 102 Rezerwowego Pułku Ułanów. Idą w kierunku Grodna oddalonego o dwanaście kilometrów od Ostryny. Zbliża się wieczór. Wchodzą do miasta. Widzą łuny pożarów, słyszą strzały. Na ulicy Orzeszkowej stoi spalony czołg, w zaschniętej kałuży krwi leży trup żołnierza. Jest noc, oglądają to w świetle latarń. Idą dalej, napotykają raz po raz trupy żołnierzy. Robią wypady, niszczą gniazda rebelii, likwidują każdego, kogo spotykają z bronią w ręku. Po dwudziestu czterech godzinach przychodzi rozkaz, żeby wycofać się w Kanał Augustowski.
Józefa Rodziewicz – Rychard (medalion z grobu rodzinnego)
Józefa, córka Emilii Naski i Alberta Rodziewicza urodziła się w Witebsku w 1859 r. a zmarła 3 maja 1926 r. w Warszawie. Miała piecioro rodzeństwa, w tym siostrę Zofię, również malarkę, która wyszła za Wacława Pawliszaka. Jak każda dobrze wychowana młoda dama wraz z siostrami pobierała lekcje rysunku u Michała Elwiro Androlliego a później kształciła się artystycznie u Wojciecha Gersona. Jako malarka na porcelanie brała udział w wielu wystawach w tym także w roku 1894 na wystawie światowej w Antwerpii. Józefa zdobiła malarsko filiżanki, talerze, platery, wazony w kwiaty, scenki rodzajowe i miniaturowe portrety. Niestety do dnia dzisiejszego zachowały się nieliczne. Nieznaną, nawet wśród rodziny była fotografia nagrobna na porcelanowych medalionach zwanych powszechnie porcelankami. Gdyby nie sygnatury na porcelankach na Warszawskich Powązkach nikt by nie wiedział o tej dziedzinie twórczości Józefy Rodziewicz. Do odkrycia jej twórczości przyczyniła się Ewa Nowak, która pisząc prace magisterską o twórczości Józefy Rodziewicz – Rychard, jako autorce fotografii porcelanowej na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, zinwentaryzowała 68 portretów z lat 1886-1914. Wykonane one były metoda fotoceramiki a następnie były podmalowywane w odcieniach czerni i szarości. Portety taki poprzez swój malarski charakter pretendowały do rangi sztuki, były cenne i kosztowne a zapewne odpowiadały gustom ludzi tej epoki. Według moich poszukiwań, twórcza działalność Józefy Rodziewiczowej nie ograniczała się tylko do cmentarza Powązkowskiego a wybiegała poza Warszawę np. na cmentarzu w Węgrowie znajduje się jedyna porcelanka z tych lat na grobie Franciszka Hipolita Lesieckiego zmarłego w 1905 r. Istnieją przypuszczenia, że na cmentarzach w Brześciu nad Bugiem, Grodnie i innych znajdują się groby z porcelankami Józefy Rodziewiczowej. Może ktoś z czytelników tego tekstu przyśle stosowne uzupełnienie tematu.
Nagrobek z 1905 r. z porcelanką autorstwa Józefy Rodziewicz na cmentarzu w Węgrowie.
Rocznica Niepodległości Polski
W rocznicę odzyskania Niepodległości w kinie Kultura w Wołominie odbyło się spotkanie władz Wołomina na czele z burmistrzem Ryszardem Madziarem, mieszkańców, zaproszonych gości oraz organizatorów – Stowarzyszenie Łagierników Żołnierzy AK z prezesem Andrzejem Siedleckim, na pokazie filmu „Pani Weronika i jej chłopcy”. Na pokaz tego filmu przyjechali z Białorusi kombatanci : kpt. Weronika Sebastianowicz – Prezes Stowarzyszenia Żołnierzy AK na Białorusi, por. Alfons Rodziewicz Prezes Stowarzyszenia Żołnierzy AK okręgu LIda i p.por. Franciszek Szamerej, jego zastępca (na zdjęciach z grupą rekonstrukcyjną) i inni. Film opowiadał o losach Weroniki Sebstianowicz oraz o żołnierzach Lidy i Grodzieńszczyzny. Bohaterka filmu – Weronika pochodzi z Kresów Wschodnich, z terenu Wołkowyska. Obecnie mieszka w Skidlu, koło Grodna i jest charyzmatycznym Prezesem Żołnierzy AK na Białorusi. Film w reżyserii Artura Pilarczyka został wyprodukowany przez Horyzont Studio, Stowarzyszenie Odra – Niemen i uzyskał nagrodę Grand Prix na I Ogólnopolskim Festiwalu Filmu Niezależnego OKNO , który się odbył w Ełku we wrześniu br.Film został przyjęty owacjami przez zgromadzonych widzów, a jego bohaterka nie kryła wzruszenia…
| GEOKAM. Usługi geodezyjne Czesław Kamil Rodziewicz ul.Płocka 68 |
Pozwalam sobie napisać do Pana w poszukiwaniu odpowiedzi na nurtujące mnie pytanie dotyczące autora posiadanych przeze mnie akwarel Warszawskiej Starówki z 1935 r. podpisanych A.Rodzewicz. Może w bogatej historii Państwa rodu jest artysta malarz, który utrwalił piękno Warszawskiej Starówki.Będę wdzięczny za informacje. Aleksander Matysiewicz
W dniu 4 października 2013 r. zmarł w wieku 72 lat
Stefan Radziewicz
zam Wyłudy k.Giżycka
pogrzeb odbył się 7 października
Stanisław Rodziewicz
Co człowiek Może ?
Interesujący opis życia piętnastoletniego chłopca, który z dnia na dzień musi podjąć trud dorosłego mężczyzny i decydować o swoim losie. Dzieje się to, kiedyjego ojciec, ogarnięty panicznym strachem przed wywózką na Sybir ze wschodnich terenów polskich, zajetych przez Sowietów 17 września 1939 r., zdecydował wysłać samego w 1945 r. do odradzającej się Polski w nieznay teren i do obcych ludzi.W książce zawarty jest opis dramatycznych przeżyć i trudności z jakimi musiał sie zmierzyć nieletni bohater. W książce zawarte są praktyczne wskazówki, np. jak walczyc z rakiem.
Książkę wydało Wydawnictwo Książy Pallotynów APOSTOLICUM, ul.Wilcza 8, 05-091 Ząbki
NOWA KSIĄŻKA HENRYKA RODZIEWICZA!
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 1914
zmarła 21.06.1989
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 17A-6-12
10.
Giry
Loading...
Wypis
ŁAWRÓW
Wypis z ksiąg szlacheckich Guberni Wileńskiej familii urodzonych Rodziewiczów, Herbu Łuk, Roku tysiąc ośmset czwartego miesiąca Lutego dwudziestego dnia.
Przed Nami Michałem Hrabią Brzostowskim Marszałkiem Gubernskim orderów Orła Białego, Św. Stanisława Kawalerem i Św. Jana Jerozolimskiego Komandorem prezydującym, oraz Deputatami ze wszystkich powiatów Gubernii Litto Wilenskiej, do przyjmowania i roztrząsania wywodów szlacheckich obranymi, złożony został i wywód rodowitofii starożytnej szlacheckiej familii urodzonych Rodziewiczów (Herbu Łuk) przez który i dowiedzionym zostało: że dom ten starożytny dziś licznie rozkrzewiony od dwóch wieków prawie ciągle w Litwie w powiecie Oszmiańskim na posesyach ziemskich dziedzicznych Giry i Rodziewszczyzna zwanych exystujących od imienia protoplasty swego Rodi, który miał trzech synów Biela, Hetwana i Jeża wziął swój początek i nazwisko, a z tych trzech synów pomienionego Rodi, w późniejszym czasie rozrodzonego potomstwa, trzy udzielne uformowały się gałęzie genealogiczne; a naprzód: z Biella Rodziewicza urodzony był Pac, z Paca Iwan i Stec, z których Iwan Pacowicz był ojcem Mikołaja, a Mikołaj Tomasza; drugi syn Paca, Stec Pacowicz, miał syna Juria, a Jurio Michała, według przeświadczenia wywodu z zarzutu Wołka i dalszych na sejmikach Gromnicznych powiatu Oszmiańskiego w r. 1614 maja 27 dnia przez Tomasza z Iwana i Michała z Steca Pacowiczów pochodzących, uczynionego. Że zaś Tomasz Mikołajowicz prawnuk Paca Bie1ewicza Rodziewicza, dziedzicząc po bracie swoim Janie majętność Girę w powiecie Oszmiańskim leżącą, spłodził synów dwóch Kazimierza i Franciszka, przekonały o tem następne dowody; jakoto: 1742 roku Julii 14 datowany kwit assekuracyjny od Tomasza Mikołajewicza Rodziewicza Krystynie z Niewiarowiczów Rodziewiczowej, z administracji przez jej męża majętności Giry po Janie Rodziewiczu bracie, Tomaszowi Rodziewiczowi spadłej i 1724 Stycznia 16 zapisana, 1804 Lutego 6 dnia z Ksiąg Kościoła Parafialnego Wojstomskiego wydana metryka chrztu Kazimierza z ojca Tomasza rodzącego się oraz 1759r. Grudnia 25 wydana assekuracya od Franciszka Rodziewicza, Kazimierzowi bratu rodzonemu; a ci to jest: Kazimierz Tomaszewicz Rodziewicz, że synów trzech wywodzących się Tomasza, Ludwika i Jana; a Franciszek takoż trzech Józefa, Onufrego i Adama wywodzących się, zostawili, metryki chrztu onych pod różnemi datami zapisane z ksiąg Kościoła Parafialnego Wojstomskiego w roku teraźniejszym 1804 Stycznia 24 dnia i Lutego w dniach 5 i 8 wydane, dowodnie przeświadczyły. Co do drugiego prawnuka Paca Bielewicza Rodziewicza, Michała Juriewicza; ten z dwóch żon czterech synów: Andrzeja, Piotra, Macieja i Jakóba spłodziwszy; onych sukcessorami majętności Giry w powiecie Oszmiańskim leżącej, według przekonania z działu między potomstwem po śmierci onego w r. 1727 kwietnia 10 dnia czynionego, zostawił. Z tych Andrzej i Piotr z pierwszego małżeństwa spłodzeni bezpotomnie zaszli; a z drugiego małżeństwa spłodzony Maciej, syna jednego Hilarego wywodzącego się, zaś Jakób synów dwóch Jana już nieżyjącego i Jerzego dopiero wywodzącego się, spłodzili, którzy po ojcach swych majętności Rodziewszczyzna w powiecie Oszmiańskim leżącej, przez testament ojcowski w r. 1775 Stycznia 2 dnia czyniony, tegoż roku Kwietnia 11 dnia w Grodzie Oszmiańskim aktykowany sukcesorami są zostawieni.
Podobnież Jan Jakóbowicz Rodziewicz, syna Justyna wywodzącego się teraz testamentem 1795 r. Kwietnia 9 d. Sporządzonym, majętności Rodziewszczyzny w powiecie Oszmiańskim sytuowanej, sukcessorami są zostawieni. Podobnież Jan Jakóbowicz Rodziewicz, syna Justyna wywodzącego się teraz testamentem 1795 r. Kwietnia 9 dnia sporządzonym, majętności Rodziewszczyzny w Powiecie Oszmiańskim sytuowanej, sukcessorem uczynił.
Schodząc kolejno do wyświecenia procedencyi z Głowy Hetwana Rodziewicza, drugiego syna Rodi, ten był ojcem Hansa, Hansa był synem Jorya; z Jorya byli dwóch synów Hrehory i Urban; z tych zaś Hrehory syna Stefana, Urban syna Symona, a Symon Krzysztofa, według dowodzenia wywodu, wyżej datą wspomnianego na zarzut Wołka i dalszych na Sejmikach Gromnicznych Oszmiańskich uczynionego, spłodzili. Stefan Hrehorowich Rodziewicz, synów miał trzech: Mikołaja, Adama i Stanisława; z których że Adam synów dwóch Macieja i Stefana Adamowiczów Rodziewiczów spłodził, przeświadczył o tern testament dopiero wspomnianego Adama Stefanowicza Rodziewicza r. 1657 Septembra l dnia pisany, synów przy sukcesyi majętności Giry w powiecie Oszmiańskim leżącej, zachowujący. Z tych dwóch synów Adama Stefanowicza Rodziewicza, Stefan Adamowicz zszedł bezpotomnie, a Maciej Adamowicz mając nabytą od stryja swego Stanisława Stefanowicza Rodziewicza część majętności Gir, zostawił po sobie sukcessorem onej syna Aleksandra według świadectwa dwóch intromisyi, jednej: r. 1668 Sierpnia 5 na rzecz Macieja ojca, a drugiej r. 1708 Marca 16 dnia na rzecz Aleksandra Syna, za testamentem Macieja Adamowicza Rodziewicza, do rzeczonej majętności Giry zwanej, czynionych. W końcu Aleksander Maciejowicz Rodziewicz, spłodziwszy syna Jana i schodząc z tego świata bez dyspozycji onego w małoletności zostawił; który jednak, zaś dojściem lat zupełnych obiąwszy jure naturali na się spadającą majętność Girę w powiecie Oszmiańskim położoną; ??.też majętność synom swoim dwom Joachimowi i Wiktorowi wywodzącym się dziś testamentem w r. 1789 Sierpnia 3 dnia sporządzonym, do sukcedowania przyznaczył. Co się zaś tyczy drugiego syna Stefana Hrehorowicza Rodziewicza, Stanisława, ten miał syna Macieja, który za prawem wieczysto przedażnim r. 1700 w Kwietniu wydanem, nabył majętność Girę od Rafała Brzozowskiego i w ciągu pożycia swego spłodził syna Józefa; a ten że miał w swej posessyi tęż majętność Girę kwitem z opłaconego podatku konstytucyą Novelle Legis uchwalonego r. 1732 Maja 25 temuż Józefowi Maciejowiczowi Rodziewiczowi wydanym przekonano. Pomieniony dopiero Józef Maciejowicz Rodziewicz spłodził synów dwóch: Antoniego już nieżyjącego i Jakóba wywodzącego się. Z Antoniego zaś, że pozostali trzej synowie ad presens wywodzący się Wincenty, Jan i Onufry naturalnym (krześ) spadkiem mający w swoim dzierżeniu nieraz wspomnianą majętność Girę; dwoma testamentami: jednym 1760 r. Marca 12, przez Józefa Maciejowicza; drugim 1782 Stycznia 10 przez Antoniego Józefowicza Rodziewiczów uczynionemi, dowiedziono.
Trzeci na ostatek syn Stefana Hrehorowicza, a brat Adama i Stanisława Stefanowiczów /: których już desundencja wyprobowana :/ Mikołaj Stefanowicz Rodziewicz, dziedzicząc majętność Rodziewskie zwaną, także w powiecie Oszmiańskim leżącą, spłodził syna Ludwika i onemu prawem darownem, część tej majętności ustąpił, o czem następnie wyszczególnione dowody, a mianowicie l’ r. 1677 Sierpnia 4 kwit przez poborcę, z opłaconego podatku subsubsidii charitatios , przez konstytucyą ustanowionego Mikołajowi Stefanowiczowi, 2′ r. 1659 Listopada 3 świadectwo przez Korejwę Sędziego Grodzkiego Oszmiańskiego o opłaconych podatkach z dellaty z majętności Rodziewskiej temuż Mikołajowi Stefanowiczowi służace, oraz 3′ 1679 r. List na przyznanie prawa darownego, na tęż część majętności Rodziewskiej, od Michała Stefanowicza Rodziewicza ojca, Ludwikowi synowi danego, dostateczne przyniosły przekonanie. Ludwik zaś Mikołajewicz Rodziewicz syna Józefa, a Józef synów dwóch Stefana i Michała spłodzili; z których Stefan syna Fabiana z potomstwem wywodzącego się, a Michał synów dwóch Macieja i Justyna takoż wywodzących się, według dowodu z metryk Chrzestnych w różnych datach zapisanych z ksiąg parafialnych Kościoła Wojstomskiego w r. 1803 Lutego 10 i 15 dnia oraz w r. 1804 Lutego 7 dnia wyjętych, w życiu zostawili.
Zwracając się w porządku do wyprobowania procedencyi od Krzysztofa Symonowicza Rodziewicza, ten synów dwóch spłodził: Jana i Adama, z których Jan część swoją majętności Giry i Rodziewskiej w Powiecie Oszmiańskim leżącą, bratu swemu Adamowi prawem wieczysto przedażnem,,1653 Lutego 20 datowanem wybywszy spłodził synów dwóch: Michała i Kazimierza i onym połowę majętności Gir w sukcessyi zostawił, według przyświadczenia prawa wieczysto przedażnego w r. 1700Lipca 15 dnia od tychże Michała i Kazimierza braci, synów Jana Krzysztofowicza Rodziewicza Jakóbowi i Samy Rodziewiczom małżonkom na tęż połowę majętności Gir i na drugą połowę onej z głowy Hrehorego i Piotra wujów na nich spadłą wydanego, a 1713 Maja 10 dnia w Grodzie Oszmiańskim przyznanego.
Z pomienionych dopiero dwóch synów Jana Krzysztofowicza Rodziewicza, młodszy zszedł bezpotomnie, zaś starszy Michał syna Tomasza spłodził; w dowód czego w miejscu metryki świadectwo w roku teraźniejszym 1804 Lutego 12 dnia od Kiędza Antoniego Hryniewskiego plebana Wojstomskiego wydane, posłużyło; Który to Tomasz Michałowicz Rodziewicz trzymał za prawem zastawnem trzyletniem folwark Rodziewicze w powiecie Oszmiańskim leżący od Jana Rodkiewicza w roku 1758 Marca 22 dnia wydanem i synów dwóch wywodzących się z potomstwem to jest Antoniego i Stanisława w życiu zostawił, a ci possydują dziedzicznie folwark Rodziewszczyzną teraz Nowokońszczyzną przezwany w okolicy Rodziewszczyznie w powiecie Zawilejskim leżący, za prawem wieczysto przedażnem sobie służącem od Franciszka i Katarzyny z Nowokońskich Pietkiewiczów Skarbnikostwa powiatu Wiłkomirskiego w roku 1797 Lipca 22 r .s. wydanem et eorundem na sądach Ziemskich Oszmiańskich przyznanem, jak przeświadczyła za temże prawem Intromissya w roku tymże 1797 Września 21 d. R. S. Czyniona a 28 przed Aktami Ziemskiemi Powiatu Zawilejskiego zeznana.
Konkludując naostatek wyjaśnienie desundencyi z trzeciego syna Rodi przodka domu tego, Jeża, ten był ojcem Jakóba, Jakóba był synem Jochna, z Jochny pochodził Martin, według przyświadczenia dwukroć wspomnionego wyżej wywodu na sejmikach Gromnicznych Oszmiańskich w r. 1614 Maja 27 uczynionego. Martin zaś Jochnowicz, że spłodził syna Andrzeja Matrinowicza, prawo darowni od Szczęsnego Symonowicza teścia Andrzejowi Martinowiczowi zięciowi na majętność Girę w powiecie Oszmiańskim leżącą w r. 1644 Listopada l dnia wydane. Z tego że urodzony był Krzysztof Andrzejewicz, kwit przez poborców temuż Krzysztofowi z opłaconego podatku pod datą 1683 r. Listopada 2 dnia wydany, stwierdziły tę pewność. W dalszej kolei, że tento Krzysztof Andrzejewicz Rodziewicz z żoną de domo Maryanną Rodziwiczówną, spłodził synów dwóch Kazimierza i J aria o tem l’ w r. 1713 Lipca 6 dnia czyniona et eorundem 10 dnia w Grodzie powiatu Oszmiańskiego zeznana intromissya do części majętności Brezdów w tymże powiecie Oszmiańskim leżącej, wskutek prawa od Korejwów na rzecz Kazimierza Krzysztofowicza Rodziewicza; 2′ dokument od Maryanny z Rodziewiczów Krzysztofowej Rodziewiczowej matki, pomienionym synom, na majętności Giry wydany, dostateczne przyniosły przekonanie. Z pomienionych dwóch synów Krzysztofa Andrzejewicza Rodziewicza, Kazimierz spłodził syna Antoniego, Antoni zaś syna Tadeusza wywodzącego się z potomstwem, według dowodzenia metryk chrzestnych z Parafii Wojstomskiej extraktem w roku teraźniejszym 1804 Stycznia 21 dnia wyjętych, zostawił Drugi syn Krzysztofa Andrzejewicza Rodziewicza Jan spłodził synów trzech Macieja, Wawrzyńca, Benedykta, o czem testament Macieja Janowicza w r. 1743 Sierpnia 6 dnia czyniony tegoż roku Września 4 dnia ad akta Grodu Oszmiańskiego przyświadczył, z których to trzech braci, dwaj Maciej i Wawrzyniec bezpotomnie pomarli, zaś Benedykt syna Antoniego spłodziwszy, onemu Majętność Girę w powiecie Oszmiańskim leżącą w r. 1759 Czerwca 17 dnia wydał prawo wieczysto darowne. Podobnież Antoni Benedyktowicz Rodziewicz testamentem swoim w r. 1803 Listopada 8 dnia sporządzonym; folwark Macewicze zwany w powiecie Zawilejskim leżący synom trzem swoim is est Jerzemu, Stanisławowi i Józefowi a sukcessyi zostawił, a którzy razem z powyższym teraz wywodzą się. Na fundamencie przeto takowych dukowanych dowodów rodowitość szlachetną imienia familii urodzonych Rodziewiczów probujących; Marszałek Gubernski i Deputaci powiatowi stosownie do przepisów w Dyplomacie pod rokiem 1785 najłaskawiej szlachcie wydanym wyrażonych, niemniej też pilnując się prawideł w ukazach z Rządzącego latu Rządowi Gubemskiemu Litewskiemu przesłanych, familią urodzonych Rodziewiczów, a mianowicie wywodzących się naprzód: urodzonych Tomasza z synem Adamem, Ludwika z synem Józefem i Jana z synem Kazimierzowiczów braci między sobą rodzonych – Józefa, Onufrego i Adama takoż braci Franciszkowiczów – oraz Hilarego Maciejowicza, Justyna Janowicza i Jerzego Jakóbowicza z synem Andrzejem. Powtóre: Fabiana Stefanowicza z synami Xawerym, Kazimierzem, Stefanem i Antonim – Macieja i Justyna z synami Wincentym i Michałem braci rodzonych Michałowiczów – Joachima z synami Ignacym i Justynem i Wiktora z synem Xawrym takoż braci Janowiczów – tudzież Wincentego, Jana i Onufrego braci rodzonych Antoniewiczów i Jakóba Józefowicza z synem Symonem – niemniej Antoniego z synem Janem i Stanisława z synem Andrzejem i Michałem takoż braci Tomaszowiczów. Potrzecie: Tadeusza Antoniewicza z dwoma synami Józefem i Janem oraz Jerzego, Stanisława i Józefa braci Antoniewiczów Rodziewiczów z posessyj dziedzicznych Rodziewszczyzny, Gir i dalszych, za rodowitą i starożytną szlachtę polską, o ogłoszony i onych do Księgi Szlachty Guberni Litto Wileńskiej, pierwszej klasy zapisujemy. Dział na sessyi Derputacjii Generalnej Wywodowej Szlacheckiej Guberni Litto Wileńskiej w Wilnie. Przy tym dekrecie następna pod dniem 4. Maja 1834 roku w dzienniku Deputacji, zapisana rezolucya: Szlachcic Jan syn Symona Rodziewicz w podanej prośbie wyraziwszy, że dziad jego Jakób Józefowicz i ojciec Szymon Jakóbowicz Rodziewiczowie, są uznani w dostojności szlacheckiej, przez dekret 1804r. Lutego 20 dnia nastały; składa w celu dołączenia się z braćmi do tegoż dekretu następne dowody: 1’świadectwo Konsystorza Rzymsko Katolickiego Wileńskiego d. 23 Listopada 1832r z A.202.57 datowana o uczynionem śledztwie, względem pochodzenia Jana proszącego i Kazimierza brata jego, z ojca Symona Rodziewicza, a to z powodu pogorzenia aktów metrycznych przy Kościele Horodziłowskim. 2′ Metryki chrztu Michała d. 28. Września 1809, Tadeusza d. 30 Lipca 1816 i Józefa d. 19. Marca 1823 r. W księgach Kościoła parafialnego Horodziłowskiego zapisane i przez powyższy Konsystorz potwierdzone. Że zaś proszący i bracia jego są szlachetnego urodzenia i w stanie podatkowym nigdy nie byli i teraz nie są zapisani Marszałek Oszmiański Świadectwem dnia 2 miesiąca teraźniejszego Maja z A.356 wydanem, upewnił. Prosi zatem o dołączenie jego z braćmi do dekretu ojca i dziada swojego, w dacie powyższej cytowanego i wydanie tak dekretu jako i mającej nastąpić rezolucji w kopii formalnej. Z rewizyi dzieł szlacheckich pokazało się, że Symon syn Jakóba wnuk Józefa uznany za szlachcica przez dekret 1804 Lutego 20 dnia nastały, familii Rodziewiczów dostojność szlachecką przyznający. Postanowiono: na mocy metryk chrzestnych, świadectwa Konsystorskiego i poświadczenia Marszałka: Kazimierza, Jana, Michała, Tadeusza i Józefa synów Symona Jakuba wnuków Jakóba Józefowicza Rodziewiczów, do dekretu d. 20 Lutego 1804 roku dołączyć i tenże dekret wespół z niniejszą rezolucją w kopii formalnej proszącemu wydać. Takowy przypis z należytym podpisem i przyłożeniem szlacheckiej pieczęci temuż, proszącemu wydaje się – Dnia 7 Maja 1834 roku Wilno.
Pełniący Urząd Gubemskiego Marszałek Powiatowy Wileński i Kawaler Gacper Hornowski Dworzański Deputat Radca Honorowy Mokrzycki, Deputat Józef Milanowski
Sekretarz (podpis trudny do odczytania) Archiwista Józef Woryszwiłło Czytałem Ołtarzewski Sekr. Kolleg.
Na podstawie kserokopii kopii formalnej, ręcznie pisanej w archiwum w Wilnie przechowywanej do normalnego czytania przystosowała – Urszula Maria Rodziewiczowa Dokument został odnaleziony przez Leokadię Olechnowicz na zlecenie Bogdana Rodziewicza, który następnie tę kserokopie pozyskał. Bogdan Rodziewicz jest synem Hermana, wnukiem Leonarda, prawnukiem Pawła i praprawnukiem wymienionego w dokumencie Stefana Rodziewicza, syna Fabiana. Dokument dotyczy całej tej linii i może być przez wszystkich z tej linii dla własnych celów wykorzystany.
Mapa II RP
Artur Rodziewicz
Artur Rodziewicz ur. 1977 r. w Warszawie, herbu Podkowa, wnuk Alberta, syn Andrzeja
Adiunkt w Zakładzie Edukacji Międzykulturowej Wydziału Nauk Humanistycznych SGGW, nauczyciel filozofii, antropologii kultury i greki klasycznej w 21 Społecznym Liceum Ogólnokształcącym im. J. Grotowskiego. Doktoryzował się na Uniwersytecie Warszawskim, absolwent Wydziału Filozofii i Socjologii UW oraz Katedry Etnologii i Antropologii Kulturowej Wydziału Historycznego UW. Studiował też jako wolny słuchacz filologię klasyczną i arabistykę. Interesje się filozofią starożytną i Bliskim Wschodem, zwł. Syrią i Iranem. Opublikował przekład i omówienie najstarszego greckiego tekstu poświęconego krytyce demokracji (Ustrój Ateńczyków), współautor Słownika Wiedzy o Kulturze (wyd. Arkady http://www.arkady.com.pl/product/8877.html), autor artykułów (w „Meandrze”, „Studiach Antycznych i Mediewistycznych”, „Etyce”). W 2012 ukazała się jego książka poświęcona filozofii klasycznej, pt. IDEA I FORMA. ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΕΙΔΟΣ. O fundamentach filozofii Platona i presokratyków (patrz zakładka KSIĄŻKI ).
9. Janina Barbara Michalik (z d.Rodziewicz) – Syberyjskie wspomnienia (fragment)
Janina Barbara Michalik
Syberyjskie wspomnienia
W sobotę 21 czerwca 1941 r. gdzieś koło południa ruszył transport. Jeszcze dzisiaj słyszę ten straszny płacz, szloch, krzyk wstrząsający całym wagonem, rozsadzającym wprost jego ściany i dach. Wreszcie ktoś zaintonował: Pod Twoją obronę… i powoli nastąpiła cicha rezygnacja.
Rano 22 czerwca 1941 r. – w niedziele, na dworcu w Mińsku zobaczyliśmy przez kraty płaczące kobiety. Na następnych stacjach to samo. Zaczęły się domysły. Wreszcie, zdaje się w Kujbyszewie, po raz pierwszy wyprowadzono pod konwojem naszych dwóch mężczyzn po wodę i jeden z nich zdobył przy tym gazetę.
Upewniliśmy się – w o j n a !. Niemcy napadli na Związek Radziecki. Pociąg gnał jak szalony. Czasami tylko zatrzymywaliśmy się dla nabrania wody i bodaj dwa razy tylko w czasie dwutygodniowej chyba jazdy (dokładnie określić nie potrafię) dostaliśmy chleb.
Synka nie mogłam ani wykapać, ani uprać pieluch. Butelka wody na dobę !!. Dziecko karmione trochę piersią, dokarmiane moczonym chlebem, ssanym przez szmatkę, lub cukrem, surowym mlekiem, które czasem udawało się zdobyć na stacjach. Z zakratowanego okienka wagonu spuszczało się na sznurku butelkę z wciśniętym banknotem i wyciągało nalane mleko. Konwojenci nie reagowali. Na gotowanie nie było żadnego sposobu. Mieliśmy prymus i gdyby pociąg chociaż na trochę się zatrzymywał, można byłoby coś zagotować. Niestety – poganiała wojna, pociąg rwał jak szalony, strasznie trzęsąc nami i wagonami.
Dziecko żyło wbrew logice, rozsądkowi i medycynie. Raz tylko, w połowie drogi mniej więcej, pociąg stanął w stepie – pozwolono wyjść. Moje serdeczne opiekuńcze panie zorganizowały kąpiel dla synka. Zagrzały na prymusie wodę, zasłoniły kocami kąt na pryczy i w niewielkiej misce wymyły chudziątko. Jedyny zabieg w czasie paru tygodni podróży. Katastrofalne żywienie niemowlęcia i równie katastrofalne warunki higieniczne, fatalnie zaczęły się odbijać na zdrowiu maleństwa. Całe dnie niespokojne, rozpaczliwie płaczące, na ciałku pojawiły się sterczące guzki – wrzody.
W dniu 24 czerwca 1941 r. – św. Jana – syn został ochrzczony z wody – po prostu, w wagonie. Matką chrzestną została Eugenia Iwanicka, ojcem pan Pięta z sąsiedniej pryczy, którego imienia już nie pamiętam. Szybko zostaliśmy z nim i jego rodziną rozdzieleni. Pamiętam, że miał synka, ciut więcej niż rocznego – Wojtusia i dwie dziewczynki, i jak wszyscy płakali, gdy pociąg mijał ich dom i pola, położone blisko torów. Sama, do dzisiaj widzę ich mijaną ojcowiznę. Pani Iwanicka umarła w 1982 r. w Górze Śląskiej – w 2005 r. w maju byliśmy na Jej grobie. Żałosne chrzciny w wagonie, za kratami zamiast projektowanej uroczystości po przyjeździe do rodziców – w dzień imienin mojego ojca – Jana.
Synek dostał imiona; Zbigniew – Jan. Pierwsze – na pamiątkę ukochanego przez całą rodzinę siostrzeńca, pożegnanego w listopadzie 1939 r. przed przeprawą przez granicę do Warszawy – do taty. Biegną gorzkie wspomnienia i nawet zabawna z pozoru historyjka z imieniem synka podkreśla nasz zesłańczy los. Otóż komendant transportu, sporządzając imienny spis ludzi w każdym wagonie, przy imieniu Zbigniew kazał podać tłumaczenie rosyjskie. Ponieważ wersja taka nie istniała i nie mogła – zniecierpliwiony powiedział dosłownie: niech będzie Aleksandr, i tak zapisał, jednak po przybyciu na miejsce udało się zapis sprostować.
Bezmiar – 7 tysięcy kilometrów przejechaliśmy prawdopodobnie w dwa tygodnie – nie potrafię podać dokładnej daty przybycia na miejsce. Jechaliśmy na wschód, przesunął się czas i do zgnębionych, przybitych straszliwymi warunkami jazdy i koszmarem czekającego wszystkich życia na Syberii nie przyszła myśl, by coś zanotować, zapamiętać. Pewnego tylko dnia spostrzegliśmy rozbieżność między zegarem a porą dnia, lecz bez specjalnych emocji i dłuższej wymiany zdań – postaraliśmy się o przestawienie zegarów. Udało się jakoś wypatrzeć przez kraty pociągu zegary na niektórych stacjach. W miejscu ostatecznego osiedlenia różnica w czasie z Moskwą wynosiła 4 godziny – z Warszawą zaś 6 godzin.
Co jeszcze zostało mi w pamięci z jazdy po złowrogim – tak okropnym kraju? Otóż jakby historyczna zbieżność moich losów z losami rodziców, ewakuowanych w 1915 r. z Brześcia do Rosji. Mijałam stacje pamiętne z ich opowieści; Penza, Batraki, Miedwiediewo… W czasie tej ewakuacji zmarli dwaj bracia ojca: Kazimierz i Bronisław. Zgnębiona i przybita wyglądałam jednak przez kraty, dzięki czemu w Penzie, na stacji, wśród tłumu spostrzegłam postać młodej kobiety ubranej w ludowy, rosyjski strój i łykowe – „postoły”. Sama się sobie dziwię, że ten obrazek utkwił mi w pamięci, podczas, gdy tyle innych zatarło się całkowicie. Nie sposób rozważać, bo wyrywa mi się jeszcze jedno wspomnienie, również jakby historycznie zbieżne z losem mojej szkolnej koleżanki – Łubki Pawłowiczówny. Oto, gdy za Uralem, w stepie wypadł pierwszy i jedyny postój, kiedy pozwolono nam wyjść z wagonów i tam został wykąpany synek, a – stacyjka nazywała się Isiul-Kuł. Tam urodziła się właśnie moja przyjaciółka Luba Pawłowiczówna, w pociągu, w drodze do Polski po zakończeniu l Wojny Światowej. Tę nazwę miała zapisaną w metryce.
Transport przybył do Nowosybirska. Przeładowano nas na dwa duże statki. -„Aleksander Newskij” i „Minin i Pożarskij” – kursujące po ogromnej, przeogromnej w porównaniu do polskich rzek – syberyjskiej rzece Ob. Tymi samymi statkami odpływali do Dywizji Kościuszkowskiej w 1943 r. nasi chłopcy i dziewczęta, a w 1944 r. my z Narymskiego Kraju, „ewakuowani” do Stawropolskiego Kraju, w północne stepy Kaukazu.
Nic nie pamiętam z przeładowania w Nowosybirsku! Czy działała tak bardzo otępiająca rozpacz? Podróż jednak pamiętam. Płynęliśmy na dnie statku, w odrażającym smrodzie i brudzie. Na pokład można było wyjść na krótki czas, niewielkimi grupami. Koszmar, którego nie potrafię spisać, a boli tym bardziej, że cierpiało maleństwo – moje i tyle innych. Osiedlenie w posiołku Tagur, Narymski Kraj, Nowosybirska Obw. – lipiec 1941 r. Ile czasu trwała podróż? Nie pamiętam. Płynęliśmy na północ, w dół rzeki Ob. Statki przybiły do wysokiego brzegu – żadnej przystani i zabudowań, powietrze wiruje wprost gęstwiną dokuczliwej meszki. W pewnej odległości od brzegu znajduje się – niewidoczne z rzeki – robocze osiedle Togur – 500 kilometrów od Nowosybirska.
Wyładowano pierwsza grupę, przeznaczona do Toguru. Pozostali płyną dalej. Szczęśliwie znalazłam się ze swoimi, zaprzyjaźnionymi już osobami, na miejscu zesłania w Togurze, niedaleko od rejonowego miasta Kołpaszewo. W posiołku jest tartak i kołchoz, szpitalik, klub i coś jakby restauracja. Podobno w Nałymskim Kraju był na zsyłce Stalin. W latach 30-tych Narym wyłączono ze strefy Gułagów,
III turniej Bractwa rycerskiego na Zamku w Besiekierach.
III turniej Bractwa rycerskiego na Zamku w Besiekierach.
W dniach 27 i 28 sierpnia 2011 r. na dziedzińcu ruin gotyckiego zamku w Besiekierach odbył się III turniej rycerski zorganizowany przez Konfraternię Burgus Carpinei i Gminny Ośrodek Kultury w Grabowie. W ciągu dwóch dni można było podziwiać: prezentację bractw, turnieje włóczni, łucznicze, pokazy tańca z ogniem itp. Urokliwa okolica besiekierskich ruin jest wymarzonym miejscem weekendowych wypadów za miasto czy też kontemplacji przyrody.
Konfraternia Burgus Carpinei jest grupą rekonstrukcji historycznej zajmującą się odtwarzaniem życia i zwyczajów przełomu XIV i XV wieku. Siedziba grupy mieści się na zamku w Besiekierach. Konfraternia powstała z końcem A.D. 2009. Jakkolwiek nie byłby to twór nowy, osoby wchodzące w jej skład mają za sobą kilkuletnie doświadczenie. Są wśród nas zbrojni rycerze jak również osoby parające się różnego typu rzemiosłem oraz odtwarzające inne stany. Nie ma wśród niej przywódcy (uczestnikiem jest Łukasz Rodziewicz). Jako grupa znajomych, dzielących wspólną pasję wszyscy są równi wobec siebie. Głównym celem jest poszerzanie wiedzy historycznej, jej propagowanie oraz mile spędzony czas na turniejach czy innych zgromadzeniach braci rycerskiej. Konfraternia BC jest grupą rekonstrukcji historycznej zajmującą się odtwarzaniem życia, zwyczajów i kultury materialnej wszystkich stanów społeczeństwa żyjącego na przełomie XIV i XV wieku, a konkretnie w latach 1380 – 1420. Jako grupa znajomych wspólnie tworzy Konfraternię realizując zainteresowania i pasje. W grupie znajdują się zarówno zbrojni specjalizujący się w walce, jak i rzemieślnicy wytwarzający różne przedmioty użytku codziennego.
Obecnie bractwo stara się o przyjęcie w poczet Kapituły Rycerstwa Polskiego. Jako grupa rekonstrukcyjna bierze czynny udział w wielu turniejach i pokazach organizowanych przez ruch rycerski na terenie całego kraju.
Wiecej: www.konfraternia.com
| Rost Sp. z o.o. Dorota Rodziewicz Spedycja transportowa na terenie Polski i Unii Europejskiej. ul.Stępowskiego 14 14-100 Ostróda |
Witam serdecznie poszukuję folwarku, lub majatku lub miejscowości GUBISZKI z której pochodziła moja prababcia Marianna Bieńkuńska z domu Rodziewicz. Poszukuję także informacji o majatku lub miejscowości Bienkuny, rodowej miejscowości Bieńkuńskich. Za każdą informację będę bardzo wdzięczna. Magda A.
W dniu 30 sierpnia 2013 r. zmarła w Szczecinie, w wieku 66 lat
Danuta Rodziewicz
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w dniu 4 września 2013 r. o godz.14.00
na Cmentarzu Centralnym, ul. Ku Słońcu w Szczecinie.
Dekanat oszmiański w 1784r. w świetle opisów parafii
Iwona Siwińska
Praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr hab. Józefa Maroszka
Loading...
żródło: Internet
Gubińska Nagroda Kulturalna im.Corony Schroter
3 czerwca 2016 r. podczas otwarcia 55 Wiosny nad Nysą Edmundowi Rodziewiczowi została wręczona przez Kapitułę Gubińska Nagroda Kulturalna im.Corony Schroter za całokształt działalności w dziedzinie muzyki oraz promowania miasta Gubina.
Serdeczne Gratulacje.
Anna Alicja Frumes (rod. Rodziewicz)
urodzona 1913
zmarła 6.05.1983
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski 17A-6-12
11.
Kudry
Gałąź pochądząca od Marcina Radzewicza.
Loading...
Mapa II RP
Nowa książka z serii Biblioteczka Rodu Rodziewiczów
„Prowadził ich los
Szkice do portretu Rodziewiczów”
Która przedstawia historie i zdarzenia, jakie rozgrywały się z udziałem naszych przodków z Kresów. Jest ona owocem kilkuletnich badań autora i ukazuje złożoność ludzkich losów, tworzy galerię różnobarwnych postaci i próbuje nakreślić ich portret własny.
Cena książki: 35 PLN plus koszt przesyłki. Na terenie Warszawy i najbliższych okolic dostawa bezpłatnie. Zamówienia przyjmuję na adres wlodekrodziewicz@wp.pl
Karate Kyokushin. Opolanka znowu mistrzynią Austrii
Aleksandra Radziewicz
Aleksandra Radziewicz wygrała konkurencję kata podczas zawodów w Wiedniu.
Reprezentanci Opolskiego Klubu Karate Kyokushin wzięli udział w stolicy Austrii w otwartych mistrzostwach tego kraju Aleksandra Radziewicz w bardzo mocnej stawce w konkurencji kata (pokazy) okazała się najlepsza i tym samym obroniła tytuł, który zdobyła rok temu.
Oprócz naszej znakomitej zawodniczki startowała też młodzież. Z jej grona najlepiej wypadła Paulina Żmuda, która w kata w swojej kategorii wiekowej (11-14 lat) zajęła 2. miejsce. Brązowy medal w tej samej kategorii wywalczyła Agata Chaba. To jej duży sukces, gdyż jest to pierwszy międzynarodowy medal zawodniczki.
Magdalena Rodziewicz
Magdalena Rodziewicz. Urodzona w Warszawie. Zajmuje się fotografią. Studentka roku dyplomowego Studium Fotografii ZPAF. Fotografuje ludzi i siebie; również inscenizacje, koncerty, sesje studyjne. Jedną z jej ulubionych technik fotograficznych jest heliografia.
Ponadto wokalistka w kosmos-jazzowym zespole starlamydear oraz chórze rockowym Rockspel. linki:
http://www.magdalenarodziewicz.pl
https://www.facebook.com/starlamydear
http://www.magdalena-rodziewicz.com
10. Kazimierz Rodziewicz – W wojsku (fragment książki).
Kazimierz Rodziewicz
W wojsku
Urzędy z Moskwy ewakuowały się do Kujbyszewa. Podobno i Stalin był w Kujbyszewie, chociaż uparcie mówili, że Stalin urzęduje w Moskwie. Zaopatrzenie w Kujbyszewie było cokolwiek lepsze.
Komendantem miasta był młody energiczny major, w mieście był względny porządek. Otrzymaliśmy suchy prowiant i odjechaliśmy pociągiem do Saratowa. W Saratowie przesiedliśmy się do pociągu podmiejskiego i stamtąd do Tatiszczewa. Odbywał się tam werbunek i weryfikacja żołnierzy. Spotkałem znajomego st. Sierżanta Pankonina, który zgodził się podpisać oświadczenie potwierdzające mój stopień podoficerski. Przydzielony byłem do 14 pułku piechoty 7 kompanii. Był to pułk „Wilków”, 13 pułk był „Rysiów” a 15 „Żubrów”. Symbol Żubra pozostał z nami do końca. Trudne do opisania, jak w rozpaczliwym położeniu wegetowało nasze wojsko. Obdarci, w łachmanach, bez butów, zawszeni, głodni. Mieszkanie w czystym polu, w śniegu. Wyżywienie: jeden raz dziennie ciepła lura, bo zupą tego nazwać nie można i 400 gram czarnego razowca.
Rano i wieczór: gorąca przegotowana woda. Mrozy od 40 do 50 stopni. Trzeba było chodzić na ćwiczenia bojowe. Jeździliśmy też do lasu po drzewo. Wszędzie towarzyszył nam gen. Boruta. Zaprawialiśmy się do defilady na przyjęcie naszego Naczelnego Wodza – gen. Sikorskiego. Ustawiliśmy się na powitanie Naczelnego Wodza. Szedł gen. Sikorski w asyście wicepremiera Wyszyńskiego. Setki oczu były w nim utkwione, mówiły mu wszystko. Boruta-Spiechowicz zaczął przemówienie: Przedstawiam panu generałowi wojsko. Z więzień i obozów, głodne i w łachmanach, ale pragną się bić jak nikt inny. Następnie przemawiał gen. Sikorski. Przemówienie jego łagodziło ostre wystąpienie gen. Boruty. Mówił, że żołnierz jest skazany na różne trudy, niedostatki i cierpienia. Nie powinniśmy narzekać, tylko musimy to wszystko znieść, bo Ojczyzna od nas tego wymaga. Jest to naszym obowiązkiem, tam w kraju miliony naszych obywateli na nas czekają i wierzą, że my przyniesiemy im wolność.
Wkrótce po wyjedzie gen. Sikorskiego otrzymaliśmy płaszcze angielskie, a następnie buty. Co za radość! Czuliśmy się żołnierzami. Inicjatywa pracuje, wkrótce nie wiem skąd i jak własnym sposobem zdobyliśmy orzełki strzeleckie. W pustej wielkiej szopie zrobiliśmy porządek i z desek wybudowaliśmy ołtarz. Była i fisharmonia.
W niedzielę przygotowaliśmy się uroczyście do nabożeństwa. Okoliczna ludność rosyjska, zwłaszcza kobiety i dzieci gromadnie przybyły na polskie nabożeństwo. Wojsko w karnym porządku przybyło do kościoła i ustawiło się w szyku. Po mszy świętej zagrzmiała pieśń z tysiąca piersi: Boże coś Polskę. Kobiety, rosjanki poupadały na ziemię. Szloch targał ich piersiami, całowały ziemię. To był fakt niezaprzeczalny tęsknoty duszy ludzkiej do Boga, do wiary. Człowiek wiedziony instynktem szuka ratunku, intuicja mu każe a do serca ciśnie się wiara i mówi: że we wszechświecie jest Bóg. Stało się oczywiste, że władze radzieckie tego ścierpieć nie mogły. Zabroniono ludności rosyjskiej odwiedzania obozu polskiego. Sztab polski urzędował w Buzułuku, a stamtąd Jungi Jul w Uzbekistanie. Tam odbywała się koncentracja armii polskiej. W lutym l942 r., dywizja nasza przeniosła się do Kirgizji, Dżał-Abaj.
W marcu przybył do nas gen. Żukow, przyjrzał się ćwiczeniom polskiego żołnierza. Teren, górzysty, granica Afganistanu – tu stąd biorą początek olbrzymie Himalaje. Ćwiczenia odbywały pod ogniem ciężkiej artylerii. Ćwiczenia wypadły dobrze, gen. Żukow był zadowolony, kazał ugotować nam zawiesistą zupę i wydać po dwa duże śledzie. To był raj, dla głodnego i utrudzonego żołnierza. Dostałem zapalenia spojówek od słońca i śniegu, cierpiałem bardzo. Dywizja ulokowała się w szczerym polu, gdzie uprawiano bawełnę. Śnieg mokry, rozmiękła czarna gleba, ustawialiśmy tam namioty, badyle z zebranej bawełny służyły nam na posłanie.
Byłem dowódcą czwartej drużyny, która nie była kompletna – brakowało ośmiu ludzi, mimo tego zaprawialiśmy się do walki. Pewnego dnia mój dowódca, kpt. Żołnierczyk wezwał mnie do swojej kancelarii i oświadczył: rozstajemy się panie Rodziewicz, wyjeżdża pan do dowództwa w Jangi-Jul i życzę panu powodzenia w nowej służbie. Tak znalazłem się w sztabie dowództwa Armii Polskiej. Jak to mówią: lepiej jest bliżej ołtarza, warunki znacznie się poprawiły. Otrzymałem całkowite umundurowanie, a i wyżywienie było lepsze. Pełniliśmy służbę na dworcu i ochronie magazynów mundurowych i wyżywienia dostarczanego jako pomoc ze strony aliantów: Ameryki Anglii. Gen. Sikorski, jako Naczelny Wódz i Premier Rządu Polskiego, wizytował marszałka Stalina i uzgodnił z nim, że polskie siły zbrojne w Związku Radzieckim będą wykorzystane na froncie wschodnim, u boku wojsk radzieckich. W ogromnych rozmiarach ofensywa niemiecka w Związku Radzieckim, parła ku Wołdze i Kaukazowi. W Afryce słynna armia niemiecka „Afrika Korps” zagrażała ziemi Egipskiej i Aleksandrii, równocześnie przez Birmę parli na Indie Japończycy. Sytuacja na frontach wojsk alianckich była krytyczna.
Ameryka która co dopiero, od grudnia 1941 r. znalazła się w stanie wojny, spowodowanym napadem japońskim na Pearl Harbour, ponosiła klęskę za klęską. Ameryka wówczas nie była w stanie udzielić pomocy ani Brytyjczykom, ani tez Związkowi Radzieckiemu. Brytyjskie siły lotnicze i wozy bojowe zaopatrywane były w paliwo z pól naftowych w Iraku. Niemcy miały wziąć w dwa ognie radziecką obronę Kaukazu i odciąć siły sojusznicze w strefie od Egiptu po Iran, pozbawiając brytyjczyków możliwości korzystania ze źródeł naftowych w Iraku.
Formowane w Związku Radzieckim Wojsko Polskie, mogło być użyte w czasie późniejszym. Wiec całą uwagę skupiono na pola bitew, by wstrzymać ofensywę wroga. Pod Stalingradem w ciężkich walkach zmagały się wojska radzieckie. Na półwyspie Kercz toczyła się rozpaczliwa obrona. Wojsko Polskie było jak gdyby w stanie biernym, w oczekiwaniu na decydujące chwile. Ze wszech miar usilnie starano się pomóc Armii Radzieckiej w zaopatrzeniu, dostarczano sprzęt i broń walczącym oddziałom. Dostarczano żywność i umundurowanie, a żołnierze rosyjscy walczyli z wielką determinacją.
| IT-DOTCOM Marcin Rodziewicz Usługi w zakresie projektowania stron WWW, portali oraz sklepów internetowych, systemów zarządzania treścią (CMS), pozycjonowania stron. ul.Cisowa 18 |
Poszukuje rodziny Czeslawa Rodziewicza, urodzonego 30 marca 1930 r. a zmarlego 31 sierpnia 2005 r. w Szczecinie. Rodzice Czeslawa to Jozef i Helena.
W dniu 6 czerwca 2013 r. zmarł w Warszawie w wieku 86 lat
Czesław Rodziewicz
Nabożeństwo żałobne odbędzie się 12 czerwca 2013 r.o godz.9.30
w kościele Ojców Dominikanów (ul.Dominikańska 2)
po której nastąpi odprowadzenie na cmentarz przy ul.Wałbrzyskiej (Służew)
Rodzina
Maria Rodziewiczówna
Strażniczka Kresowych Stanic
Nakładem wydawnictwa …
X ZJAZD RODU
Emilia Rodziewicz (rod. Kwaśniewska)
urodzona 1936
zmarła 22.01.1963
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 17A-6-12
12.
Zawiszańce
Loading...
Rodziewicze – Gałąź Zawiszańce
Miejscowość Zawiszańce położona jest na północno- wschodnich rubieżach dawnej Rzeczypospolitej w powiecie wileńskim między Jaszunami i Małymi Sołnecznikami na skraju Puszczy Rudnickiej przy rzeczce Wiśnicza. Nazwa tej miejscowości pochodzi od wykopanych długich okopów z wysokimi nasypami, zwanych przez miejscową ludność szańcami. Były one solidnie wzmocnione, otoczone dobrze zamaskowanymi ziemiankami. Umocnienia te wykorzystywano przy pilnowaniu północnych granic.
W odległości ok.5 km było skupisko 3 lub 4 domów zwanych Zawiszańce (domy za szańcami).
W jednym z tych domów, na wysokiej podmurówce kamiennej, zbudowanym z drewnianych bali w 1767r. urodził się Marcin, najstarszy syn Rodziewicza – ziemianina,posiadającego rozległe tereny, głównie leśne, obfitujące w owoce leśne, barcie,grzyby i dzikie zwierzęta. Jego zadaniem było wspólne z innymi, strzec terenów przygranicznych.
Rodziewicze z Zawiszańca należeli do rodzin o licznym potomstwie, których chłopców rodziło się dwa, a czasem trzy razy więcej niż dziewcząt. Na ojcowiźnie pozostawał jeden potomek, najczęściej najstarszy, lub najlepiej przygotowany syn – pozostałe rodzeństwo zakładało rodziny w najbliższym rejonie (Soleczniki, Jaszuny, Ejszyszki,Turgiele i dalej). Od czasów Anny Kozakiewicz-Rodziewicz wyjeżdżali uczyć się najbliżej do: Wilna, Petersburga, Lublina a po 1815r. do Warszawy.
W Centralnym Archiwum Wileńskim, które powstało w 1725r., początkowe dane były niekompletne. W aktach zgonu nie podawano imion pozostałych dzieci, dlatego najmniej wiadomości jest o rodzeństwie Marcina i Gabryela.
Od paru stuleci Rodziewicze zaprawiali się do obrony swych pięknych i zasobnych terenów przed Niemcami, Szwedami, Rosjanami i Turkami.
Po rozbiorach Polski warunki zmieniły się, Rodziewicze nie potrafili pogodzić się z nową rzeczywistością. Byli wszędzie tam, gdzie ich potrzebowali. Bracia i synowie Marcina brali udział w wojnie napoleońskiej, powstaniach. Zginęło ich wielu. Wobec pozostałych przy życiu rodzin stosowano represje: wywożono w głąb Rosji, konfiskowano im majątki, zabierano przywileje, nakładano wysokie kontrybucje, tymktórzy nie mogli spłacić zabierano ziemię, lasy, domy. Za najmniejsze przewinienie, wysyłano na katorgi, z których niewielu tylko wracało. To był okres rządów Katarzyny, Nowosilcowa i wreszcie w 1863r. car mianował na generalnego gubernatora Michała Murawiowa. „Polakożerca”, wieszatiel – sadysta w generalskim mundurze mawiał, że najprzydatniejszymi Polakami dla „Świętej Rosji” są Polacy powieszeni…i systematycznie to czynił. Wileńszczyzna pokryła się krzyżami jako wota w hołdzie poległym i zesłanym na Sybir. Pod koniec jego panowania było ich ponad 100 tys.
Do dzisiejszych czasów można je spotkać w lasach i puszczach W takich okolicznościach niewielu potomków Marcina i Gabryela pozostało. Z tego okresu najlepiej w pamięci okolicznych Rodziewiczów pozostała Anna Kozakiewicz-Rodziewicz, żona Gabryela. W porównaniu do innych kobiet z tamtych terenów była na owe czasy wykształcona i po wczesnym owdowieniu, zajęła się domem, własnymi dziećmi i wnukami.
Wszystkie swoje dzieci przygotowała w zakresie nauczania początkowego. Kazimierza, Józefa i Franciszkę wysłała na dalsza naukę do Wilna.
Wraz z Katarzyną Bohdziun zajęła się gromadką wnuków i dziećmi miejscowej ludności. W swoim dworku ziemiańskim utworzyła dla nich szkółkę początkową. Pomagała jej matka a potem córka Ludwika Jamontt-Rodziewiczowa.
Po powstaniach dla Ignacego Rodziewicza i jego potomków nastał okres wzmożonej represji, a jednoczesnie ujawniła się ich dążność do pogłębiania wiedzy i do emigracji. Najstarszy syn Ignacego – Kazimierz i najstarszy syn Sylwestra – Jan wyjechali do Ameryki. Kazimierz w 1926r. wrócił i kupił majątek w Ejszyszkach.
Jan nie zdążył wrócić przed 1939r.,Adam, Józef i Apolonia wyjechali do Wilna.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918r. nastąpił szybki kulturalny i gospodarczy rozwój Wilna i okolic. W Zawiszańcach w 1937r. powstała polska szkoła im. Marszałka Józefa Piułsudskiego i biblioteka.
Lata 1939 – 1945 przekreśliły dorobek poprzedniego okresu.
Tereny Wileńszczyzny podczas działań wojennych przechodziły z rąk do rąk.
W czerwcu – lipcu 1944r. wycofujące się wojska niemieckie paliły po drodze wszystkie drewniane domy. Płonęły wsie i miasteczka, folwarki i przysiółki, pojedyncze zabudowania. Niedobitki wycofującego się wojska niemieckiego schroniły się w okolicznych lasach. W Małych Solecznikach prawie całkowicie zniszczonych pozostały dwie nieliczne rodziny Rodziewiczów. Cztery rodziny wyjechały do Polski; Białystok, Olsztyn, Giżycko, Węgorzewo, Szczecin, Gdynia, Gdańsk, Rudniki, Wrzeszcz, Oliwa, Busko-Zdrój, Łódź.
Zawiszańce leżące na uboczu głównej szosy wiodącej z Wilna do Białegostoku okazały się mniej zniszczone, ale Rodziewiczów już tam prawie nie było.
W 1945r. na tych terenach utworzono kołchoz, z rodzinnego domu Rodziewiczów pozostały tylko duże kamienne głazy. Tu i ówdzie szczerby w zabudowie świadczą o trudnych losach mieszkańców z ostatnich kilkudziesięciu lat. Jedni wyjechali do Polski, innych wywieziono na daleką Syberię, inni już nie żyją.
Na cmentarzu w Małych Solecznikach prawie, w co dziesiątym grobie spoczywają Rodziewicze.
Spotkania z ludźmi, którzy tu mieszkali i nadal mieszkają, mile zaskakują – mówią poprawną polszczyzną, są bardzo gościnni i serdeczni.
Miejscowość położona nad jeziorkiem, zaskakuje miłą dla oka różnobarwnością. Stojące wśród drzew żółte, zielone lub bordowe domy stapiają się z zielenią w pięknie stonowaną całość.
Napisała Władysława Rodziewicz-Brzeska korzystając z:
1) Centralne Archiwum Wileńskie (2002r. i 2004r) – Leokadia Olechnowicz.
2) Przekazy rodzinne
– Józef Rodziewicz (1899-1975), Zawiszańce, Wilno, Warszawa
– Genowefa Rodziewicz (1899-1975)
– Marianna Rodziewicz (1904-1986)
– Wiera Winogradzka (1937), Wilno 1981,2002,2004.
Opracowała rodziny: Marianny (1904-1986) i Heleny (1910-1995):
– Bronisław Rodziewicz (1948-2003) i jego żona Wida opracowali rodziny z Małych Solecznik.
– Antoni Rodziewicz (1926) Wilno, Warszawa
– Bronisława Rodziewicz (1928), Wlno, Warszawa
– Władysława Rodziewicz-Brzeska (1931) na zaproszenie Wiery Winogradzkiej była w Wilnie, Zawiszańcach, Małych i Wielkich Solnecznikach zebrała wszystkie wiadomości uzyskane od większości żyjących krewnych na w/w terenach.
Mapa II RP
Półfinał konkursu „Kuriera Wileńskiego”
Agata Rodziewicz
Po raz 16 redakcja Kuriera Wileńskiego zorganizowała konkurs – Miss Polka Litwy 2011” Do finału, który odbędzie się 27 lutego 2011 r., wyłoniono 10 dziewcząt, wśród nich znalazła się Agata Rodziewicz.
Źródło: Kurier Wileński , 6 grudnia 2010 r.
ks. Wiesław Rodzewicz
Proboszcz, ks. kanonik dr z niewielkiej wsi Cygany, gm. Gardeja, pow.Kwidzyń jest autorem dwudziestu tomików wierszy oraz trzech książek historycznych, popularno naukowych (wspólnie ze znanym historykiem, dr hab. Józefem Włodarskim.) Ostatnio wydany tomik „Jak ćmy do ognia” zawiera ponad 200 wierszy, poprzedni „Jak drzewo na wietrze” zawiera 150 wierszy i 30 opowiadań, które opowiadają o „cudownościach”. Drobnych, ale niezwykłych zdarzeniach z życia codziennego, które w sposób szczególny pojawiają się na naszej drodze.Scenerią utworów są pejzaże znane księdzu, w tym także Cygany. Autor przyznaje, że że wszystkich zjawisk atmosferycznych najbardziej upodobał sobie wiatr. – Ruch to źycie – mówił do zebranych przyjaciół, mieszkanców wsi i duchownych okolicznych parafii, którzy uczestniczyli w promocji jego poezji.Publikacja wzbogacona jest ilustracjami Zygmunta Prończyka. Ks.Wiesław Rodzewicz jest także wykładowcą UWM w Olsztynie.
11. Teresa Szepietowska (z d.Rodziewicz) – Wspomnienia wojenne. Rozdział Lato 1934.
Teresa Szepietowska
Wspomnienia wojenne
Najpierw było nocne wycie psów Byłam na wakacjach u Dziadków Kowalskich, bez Mamy, która była w Żegiestowie. U dziadków była ciocia Janka z Zosią i Wituś. Wszystkie dzieci spały w jednym pokoju, a Babcia i ciocia Janka w sąsiednim. Surmicze było to przedmieście Dubna, po drugiej stronie rzeki Ikwy – coś w rodzaju wsi. Były tam tzw. „sadyby”, czyli domy w ogrodach, a między nimi „sadyba” dziadków. Wszędzie były psy. Otóż w te letnie noce 1939 r. psy wyły. Zaczynał jeden, podawał drugiemu, potem dalej, a potem znów z powrotem. Nasz Cerbuś oczywiście też brał w tym udział. Wyły, nie szczekały. Zosia i Wituś spali, a ja budziłam się, słuchałam tego wycia z rosnącą zgrozą, wreszcie szłam do cioci Janki do łóżka, a ona mnie przytulała i uspokajała. Mówią, ze psy czują zbliżającą się wojnę. Rzeczywiście potem w Olesku przed wojną sowieckoniemiecką w 1941 r. też wyły, ale inaczej, niż wtedy latem ’39. A może ja nic słyszałam.
Przyjechała po mnie Mama. Był koniec sierpnia 1939 r. Ogłoszono mobilizację. Kopano rowy przeciwlotnicze, aby tam kryli się ludzie podczas bombardowania i ostrzału. Zaklejano szyby paskami papieru na krzyż przed wypadnięciem od wybuchów. Wujek Romek został powołany do wojska i przyszedł się pożegnać ze swoimi rodzicami, moimi dziadkami. Pamiętam, jak drgała mu powieka szczególnie silnie. Ten tik miał z wojny 1920 r., gdy ziemia z wybuchu armatniego przysypała go razem z koniem. Wracałyśmy z Dubna do Lubomla 31 sierpnia 1939 r. ostatnim pociągiem przed wybuchem wojny Przed sadybą dziadków na ul Fabrycznej na Surmiczach wsiadłyśmy do dorożki: Mama i ja, oraz ciocia Janka i Zosia. One miały jechać do Warszawy, gdzie mieszkały, a jechało się przez Luboml. Babcia Hela, dziadunio Ignacy i Ciciś, czyli stryjcio Marek, brat dziadka stali za drewnianą bramą, opierając się o nią i żegnali nas. Tak ich pamiętam. Widziałam ich wtedy ostatni raz, bo wszyscy poumierali w czasie wojny. Wsiadłyśmy do pociągu w Dubnie i okazało się, że jest w nim pełno żołnierzy.
Były też przyłączone towarowe wagony z końmi. Na jednej ze stacji żołnierze nosili dla tych koni wodę w parcianych wiadrach, które wtedy widziałam jedyny raz w życiu. W pociągu okazało się, że sytuacja jest naprawdę poważna. Wszędzie pełno wojska. Pociąg jechał chyba bardzo długo, bo pamiętam postoje na stacjach. Na każdej wsiadali żołnierze rekruci. Gdy pociąg ruszał z jakiejś małej stacyjki, gdzie też wsiedli rekruci, widziałam taką scenę: wiejska kobieta w chustce na głowie, osuwała się w rozpaczy w skos po nasypie, czepiając się rękami trawy, głośno zawodząc.
Wielu młodych żołnierzy stało w korytarzu naszego wagonu i wszyscy tę kobietę widzieli. Czuło się przygnębiający nastrój. Wtedy ciocia Janka – żona oficera – wyszła na korytarz i zaintonowała jakąś piosenkę żołnierską. Chłopcy ją podjęli, a następnie śpiewali inne i napięcie prysło Ciocia, widząc co się dzieje postanowiła Zosię zostawić u nas w Lubomlu, dokąd sama miała z Warszawy przyjechać, ale stało się inaczej i Zosia była sama najpierw u nas, a potem u babci w Dubnie, aż do lata 1941. Ciocia w tym czasie była w Warszawie, a wujek wzięty do niewoli gdzieś przez Sowietów zginął w Katyniu.
Alf Soczyński
Krew i ogień – Alf Soczyński
Dostępna jest ona jedynie na zamówienie w wydawnictwie internetowym My book w cenie 12pln.
Okładka
Loading...
Recenzja
Loading...
Przykładowy tekst
Loading...
| Auto Serwis Dariusz Rodziewicz ul.Fabryczna 31 |
Poszukuję rodziny ojca mojej Mamy Radzewicz lub Rodzewicz Józefa zmarłego w Londynie mieszkającego przed wojną w Bobrukowszczyźnie, Pikieliszkach, Gładkiszkach wiem, że miał młodszego brata Hipolita i drugiego który mieszkał po wojnie na Warmi i Mazurach mam ich zdjęcia. Ktokolwiek mógł by mi pomóc to proszę o informację.
Dabrowski Antoni tuniek55@interia.pl
W dniu 18 stycznia 2013 r. zmarł w wieku 86 lat
Antoni Rodziewicz
Nabożeństwo żałobne odbędzie się 31 stycznia 2013 r. o godz.11.45 w kościele pw. św. Ignacego
przy Cmentarzu Komunalnym Północnym (Wólka Węglowa) w Warszawie,
po którym nastąpi odprowadzenie na cmentarz miejscowy do grobu rodzinnego.
Pogrążona w głębokim smutku
Rodzina
PROMOCJA DOKTORANTÓW W UNIWERSYTECIE SZCZECIŃSKIM
3 grudnia 2015 r. w Sali Senatu US odbyła się doniosła uroczystość promocji doktorów i doktorów habilitowanych Uniwersytetu Szczecińskiego. Z rąk rektora US dyplomy doktora habilitowanego otrzymało 7 osób a wsród nich dr hab.Barbara Rodziewicz a Wydziału Filologicznego US. Gratulujemy.
Maniusia (?) Rodziewicz
urodzona 1901
zmarła 15.04.1905
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 17A-6-12
Łukasz Rodziewicz
Łukasz Rodziewicz to jeden z najciekawszych artystów tworzących na pograniczu muzyki i sztuki czyli w obszarze, który darzymy szczególną atencją. Jego twórczość muzyczna to monologi, słuchowiska, budowanie nastrojów poprzez połączenie własnych tekstów z dźwiękiem. W tym wymiarze bardzo blisko mu do pierwszych słuchowisk (np. Zsyp) Wojtka Bąkowskiego i generalnie do poznańskiej sceny artystycznej (jego pierwsze nagrania publikowane były w 2008 przez Pink Punk) co jest oczywiście naturalne gdyż artysta mieszka i tworzy w Poznaniu. To czym się wyróżnia to umiejętność połączenia, obudowanie sfery audio w niezwykłe obiekty materialne, rzeźby umożliwiające przechowywanie i odtwarzanie własnych kompozycji. W zależności od projektu możemy to robić wielokrotnie (skdc) lub tylko raz (walkman z kasetą „bieżącość”) sami decydując gdzie i kiedy chcemy jednokrotnie odsłuchać nagrania (raz odtworzonej kasety nie można już cofnąć).
Pierwszym z obiektów – SKDC (pink punk 2009), było zawiniątko, czyli wełniane opakowanie chroniące kość z wszczepionym portem usb, umożliwiającym podłączenie takiego obiektu do komputera. Obiektowi (każdemu z projektowanych przez Rodziewicza) towarzyszy rysunek Gizeli Mickiewicz.
Artur Rodziewicz
Idea i forma. O fundamentach filozofii Platona i presokratyków
Pierwsza polska powojenna synteza klasycznej myśli greckiej od jej najstarszych źródeł po pisma Platona, uwzględniająca liczne komentarze sięgające późnej starożytności. Autor opiera ją na gruntownej egzegezie kluczowych dialogów Platona oraz na szczegółowej analizie obszernego korpusu literatury starożytnej, m.in. Theogonii Hezjoda, fragmentów przypisywanych Ferekydesowi z Syros, orfikom, szkole pitagorejskiej, Anaksymandrowi, Heraklitowi, czy Empedoklesowi. Omawiane źródła przytacza we własnym przekładzie, co czyni wywód terminologicznie spójnym. Rdzeń książki stanowi próba rekonstrukcji struktury myśli Greków opartej na binarnym systemie przeciwieństw: fizycznych (elementów), metafizycznych, epistemologicznych oraz etyczno-politycznych, ze szczególnym uwzględnieniem relacji zachodzącej między metafizyką i polityką. Strukturalna analiza źródeł pozwala autorowi wyprowadzić wniosek o jedności myśli greckiej, która w opisach świata fizycznego opiera się na przeciwieństwach, lecz zarazem wskazuje na czynnik uprzedni, pozbawiony opozycji. Wniosek ten dotyczy zwłaszcza filozofii Platona, z obecnym w niej, ignorowanym przez stulecia, rozróżnieniem na związaną z przeciwieństwami formę (eidos) oraz pozbawioną opozycji ideę (idea). To kluczowe rozróżnienie pozwala zdaniem autora na przywrócenie pełni barw blaknącemu obrazowi filozofii Platona, której bez odróżnienia formy i idei nie sposób zrozumieć. Książka adresowana jest zwłaszcza do filozofów, filologów, historyków i politologów.
ISBN: 978-83-229-3289-6
Liczba stron: 496
Format B5, oprawa twarda
Rok wydania: 2012
12. Anastazy Rodziewicz – Utracona ziemia (fragment książki).
Anastazy Rodziewicz
Na nieludzkiej ziemi
Po raz pierwszy zobaczyłem Niemców w Aleksandrówce 23 czerwca 1941 r. Wczesnym rankiem usłyszeliśmy silny warkot samochodów j motocykli, które zatrzymały się obok naszego sadu. Sad był duży i przylegał do drogi biegnącej przez kolonię. Szum i gwar wydawanych komend przez dowódców wskazywał na to, że pododdział ten zatrzyma się na odpoczynek. Był to prawdopodobnie pułk rozpoznawczy, gdyż rozlokował się w niektórych większych sadach. Zaciekawiony szybko wyszedłem z mieszkania, by zobaczyć z bliskiej odległości żołnierzy niemieckich. Udałem się do studni na podwórzu i ujrzałem już grupę żołnierzy obracających kołowrót studni i czerpiących wodę. Wlewali wodę do koryta stojącego z tyłu obok studni, gromadząc się do mycia. Ktoś z żołnierzy zapytał:
– Wasser ist gut? *
Jeden z żołnierzy kazał mi przynieść kubki do picia. Zrozumiałem go, udałem się szybko do mieszkania i spełniłem polecenie. Z kolei drugi z żołnierzy kazał mi zaczerpnąć wodę kubkiem z wiadra i nieco wypić. Wykonałem tę czynność i Niemcy już bez obawy przystąpili do picia. Rodzice z bratem w tym czasie byli w mieszkaniu. Tymczasem w sadzie pododdział rozlokował się na krótki odpoczynek. Był bardzo ciepły i słoneczny poranek. Żołnierze niemieccy w większości zdjęli mundury, zaczęli się myć w wodzie przyniesionej wiadrami do kilku większych mis i naczyń rozstawionych w sadzie. Niektórzy zaczęli się golić. Ustawiona kolumna pojazdów odstępami w kierunku wschodnim składała się z kilkudziesięciu motocykli z przyczepą, gdzie na każdej były umocowane karabiny maszynowe, kilkadziesiąt opancerzonych samochodów oraz kilka samochodów odkrytych do przewożenia ludzi i sprzętu bojowego, Zacząłem śmielej oglądać niemieckich żołnierzy i oficerów. Wyglądali w porównaniu z żołnierzami sowieckimi wspaniale: czyste mundury, brak zmęczenia, hłmy nadające wygląd bojowy. Niektórzy żołnierze położyli się na traw i drzemali.
Biorąc pod uwagę własne spostrzeżenia i moich kolegów, wyciągnąłem wniosek, że całą dobę oddział ten znad granicznej rzeki Bug przesuwał się w kierunku wschodnim. Z naszej miejscowości do najbliższego punktu granicznego, tj. Uściługa nad Bugiem, było około 80 kilometrów. Ojciec dwukrotnie budował tam fortyfikacje, przymusowo wys łany przez sowieckie władze rejonowe w Sienkiewiczówce. Tak wii zmechanizowana jednostka pokonała te odległość w jedną noc. I zdobyciu tej małej miejscowości dowództwo niemieckie oddziału ro poznawczego zarządziło krótki planowy odpoczynek, trwający oko 1,5 godziny. Duży ten oddział (pułk) w składzie mniejszych pododdziałów, jak zauważyłem później, rozlokował się w identyczny sposób w s dach sąsiadów: Apolinarego Zawilskiego, Molitwienika (Ukraińca Stanisława Konsowicza, Mikołaja Przoniuka (Ukraińca).
Miałem wtedy 17 lat i byłem wszystkiego ciekaw. Kręcąc się wśrc Niemców znajdujących się przy studni wszedłem znowu do sad W pewnej chwili zauważyłem na drodze biegnącej przez kolonię m ich kolegów szkolnych: Cezarego Nartowskiego, Henryka Zawilskigo, Kazimierza Konsowicza, którzy stanęli przy grupie żołnierzy niemieckich. Bez namysłu dołączyłem do nich. Podziwialiśmy wszyscy z chowanie się żołnierzy wobec swoich dowódców. Godne uwagi by ich podejście do oficerów, salutowanie i ogólna rutyna wojskowa. Byliśmy pod wrażeniem ich dyscypliny i sposobu bycia oraz tężyzny fizycznej, jak i wyglądu zewnętrznego. Idąc ścieżką obok drogi biegnącej przez środek kolonii, stanęliśmy przy skraju sadu Franciszka Zawilskiego, gdzie też licznie zgrupowani byli żołnierze niemieccy. Nagle na drodze przylegającej do gospodarza Piotra Rogalskiego usłyszeliśmy głośne wydawanie rozkazu. Niezatarte wspomnienie pozostawił w mojej pamięci widok czwórki żołnierzy niemieckich udających się miedzą rozdzielającą pole uprawne P. Rogalskiego od F. Zawilskiego. Na polu tym rosło duże żyto, powyżej k łan. Idąc miedzą Niemcy zauważyli ślady połamanego żyta w głębi pola, przystanęli. Dowódca patrolu polecił jednemu, by szedł dalej po śladach. Gdy żołnierz szpicy (patrolu ubezpieczania) posuwał się w kierunku śladów w bok od miedzy, dostrzegliśmy stojącą w życie sylwetkę człowieka z uniesionymi rękami do góry. Niemiec z ubezpieczeń patrolu krzyknął: – Hande hoch!
Był to dezerter z rozpoznawczych jednostek Armii Sowieckiej. Poniósł on już przedtem ręce do góry, wyprzedzając rozkaz Niemca. Jeden z patrolu przyprowadził jeńca sowieckiego na drogę i przekazał wyższemu dowódcy. Z kolei ten sam patrol ubezpieczający pododdział przesunął się około 50 metrów dalej i zauważyliśmy znowu drugą sylwetkę, wystającą z żyta z podniesionymi rękoma do góry. Przyprowadzono drugiego, do tego samego dowódcy. Obaj jeńcy trzęśli się ze strachu i zaczęli płakać – jeden z nich klęknął przy dowódcy i prosił o darowanie życia. Niestety, oficer niemiecki nie rozmawiał z jeńcami – kazał natychmiast odprowadzić ich w pole i zastrzelić. Dwóch żołnierzy niemieckich z tego samego patrolu pojedynczo wyprowadziło jeńców około 30–40 metrów. Padły dwie serie z automatu. Żołnierze niemieccy powrócili i buńczucznie zameldowali wydającemu rozkaz o wykonaniu zadania.
Dla mnie osobiście i moich kolegów był to wstrząsający dramat, jaki rozegrał się na naszych oczach. Zastanawiałem się, jaką wartość stanowi życie? Jak jest straszna wojna? Co jest wart człowiek – jeniec, którego w kilka sekund pozbawia się życia? Straszliwe myśli napływały mi do głowy. Zastanawiałem się nad tym, co oni zawinili? Dlaczego tak haniebnie zostali zastrzeleni? Gdzie są ich rodziny? Gdzie matka? Zapewne nigdy się nie dowie, gdzie zginął jej syn na froncie i w jakich okolicznościach?
Po tym dramatycznym wydarzeniu szybko wróciliśmy wystraszeni do swoich domów. Gdy doszedłem do naszego sadu, padł rozkaz do wymarszu. W mgnieniu oka zawarczały motocykle, samochody pancerne i transportowe przewożące piechotę. Niemcy usadowili się w pojazdach z zachowaniem gotowości bojowej do dalszego marszu, wysłali do przodu ubezpieczenie sił głównych i rozpoznanie na motocyklach z bronią maszynową. Kierunek marszu – droga do czeskiej kolonii Mychny i dalej Boremel na wschód od naszej kolonii.
| MINERWA BUILDING SERVICES Anna Rodziewicz Usługi Budowlane ul.Szymanowskiego 44 |
Poszukuję info. o Ludwiku i Zygmuncie Rodziewiczach, którzy w latach 1892-1898 byli uczniami w szkole sztygarów w Dąbrowie (Zagłębie Dąbrowskie) i wraz z kolegami:Tytusem Filipowiczem, Janem Rutkiewiczem i innymi działali w ruchu robotniczym (socjalistycznym).
11 stycznia 2013 r zmarł w wieku 91 lat Czesław Rodziewicz,
artysta plastyk, poeta (więcej podrozdział Twórczość), inicjator Koła Miłośników Ekslibrysu,
autor Sztuki Pogodnej – liściaków (obrazy z zasuszonych liści i kwiatów), twórca Haftu Wrocławskiego, członek założyciel Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów… i autor wszystkich ekslibrysów na Zjazdy Rodu.
Pogrzeb odbędzie się 18 stycznia (piątek) o godz.12.00
na cmentarzu przy ul.Grabiszyńskiej we Wrocławiu.
Jerzy (Jaruś) Rodziewicz
urodzony 1911
zmarły 7.05.1917
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 17A-6-12
14.
Dubniki
Linia Wileńska
pochądząca od Tomasza Jana Rodzewicza.
Loading...
Mapa II RP
Bieg z gwiazdą – Bartoszyce
W niedzielę, 26 września br. w Bartoszycach ponad 300 osób wzięło udział w „V Biegu z Gwiazdą”.
Bieg rozpoczął się planowo o godzinie 12.30, imprezę oficjalnie otworzył Burmistrz Miasta Bartoszyce Krzysztof Nałęcz.W biegach, dookoła Placu Konstytucji 3 Maja, uczestniczyli mieszkańcy w różnym wieku. Zarówno dzieci, młodzież jak i dorośli łącznie biegali w kilkunastu kategoriach wiekowych. Najmłodszym uczestnikiem biegu został dwuletni Jakub Abiński, najstarszym Stefan Kurdyła.
Każdy z uczestników biegu dostał certyfikat udziału w imprezie podpisany wcześniej przez Radosława Majdana. Wyróżnieni zawodnicy od miejsca 1-3 otrzymali medale oraz statuetki, do miejsca 6 każdy otrzymał dyplom. Nagrody wręczał Burmistrz Miasta Bartoszyce Krzysztof Nałęcz.
Nad przebiegiem imprezy czuwał tradycyjnie Mirosław Figat (wraz z sekcją lekooatletów MDK UKS „Jedynka”), który od lat czynnie bierze udział w organizacji biegów.
4 miejsce w swojej kategorii wiekowej (17 lat) zajęla Ewelina Rodziewicz z Galin.
Filip Rodziewicz – Phil Rudd
Muzyk australijski, perkusista zespołu AC/DC
Jego dziadkowie i ojciec byli Polakami pochodzącymi z terenów dzisiejszej Litwy. Ojciec, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, w czasie II wojny światowej jako technik obsługiwał polskie dywizjony myśliwskie. Po wojnie, pozostał w Szkocji a następnie wyemigrował do Australii, gdzie 19 maja 1954 r. w Melbourne przyszedł na świat Filip.
Współpracował z grupami Buster Brown i Coloured Balls. Do AC/DC dołączył na początku 1975 zastępując Petera Clarka. Odszedł z zespołu w 1983 po sesji do albumu Flick Of The Switch, borykając się z problemem uzależnienia narkotykowego i konfliktami z kolegami z zespołu. Wyemigrował do Nowej Zelandii gdzie między innymi zajmował się wynajmowaniem helikopterów. Powrócił do zespołu w 1994 r. w którym gra do dziś.
Katarzyna Barbara Rodziewicz
Swojskie widzenia..to nowa książeczka z wierszami, hymnami, piosenkami, rymowankami zakończona obrazkiem scenicznym
Jak napisała w posłowiu Anna Kajtochowa o Katarzynie Rodziewicz, że jest to postać niezwykła, która z wykształcenia jest pedagożką, z zawodu dziennikarką, z zamiłowania historyczką, z zawodu konserwatorką i architektem, w wolnych chwilach maluje, rysuje, projektuję wnętrza i kostiumy … oraz pisze (patrz zakładka Twórczość). Lekkość pióra, humor, dowcip charakteryzuje jej twórczość. W utworach jest tyle słońca, zabawnego żartu, satyry, że nawet w utworach z natury smutnych (po stracie najbliższych) przebija pozytywna refleksja i optymizm. W książeczce znajdują się 2 hymny: pierwszy dla młodzieży szkolnej noszącej imię admirała Unruga, drugi dla Rodu Rodziewiczów.Hymny te stanowią piękny pokłon przodkom, tradycji i patriotyzmowi.
Na okładce fotografia obrazu „Bal w mieście” na motywach Auguste’a Renoira wykonany przez Autorkę tomika.
Posłowie i redakcja: Anna Kajtochowa a wydało: Wydawnictwo i Drukarnia Towarzystwo Słowaków w Polsce (Kraków).
13. Marianna Rodziewicz-Kuba „Wspomnienia z Powstania Warszawskiego” – (fragment wywiadu)
Marianna Rodziewicz-Kuba „Wspomnienia z Powstania Warszawskiego”
Nie widzieliśmy absolutnie końca, tylko co rano przychodził kurier i na podwórku czytał „Biuletyn” – upadki i zwycięstwa – ale co raz coś padało. Nikt z nas nie wiedział, co będzie dalej. Okazuje się rano, jeszcze ciemno było: wstąpił na podwórko kurier i ogłasza kapitulację. Jak kapitulacja ogłoszona była, to radość. Ale gdzie, z czym, dokąd? Radość, płacz, strach. Oczywiście to ogłoszenie przez szczekaczki niemieckie się mówiło, przez głośniki: „W dwadzieścia cztery godziny proszę opuścić Warszawę, inaczej kula w łeb. Chorzy, niedołężni – będą podwody podstawiane, będą zabierani”. Tak postanowiono. Jak żeśmy poszli do piwnicy (ja nie wyszłam), to zaraz zaczął się na gruzach bazar, bo mężczyźni byli głodni, bez papierosów, to szukali, żeby jakaś wymiana. Co wziąć? Była wersja, że Niemcy zabierają to, co najlepsze. Co wziąć? Najgorsze, żeby nie rozebrali. To już był październik. Żeśmy się szykowali do wyjścia, to było rano. Przyszedł Andrzej, syn mojej dentystki, żołnierz. Ona, jak to matka, mówi: „Andrzejku, idź razem z nami”. Bo można było się rozebrać, po cywilu można było pójść między ludźmi, przecież już nie legitymowali, jak nas pędzili. Ona go zawsze tytułowała Dzidek. „Nie jestem Dzidek, jestem żołnierzem, swoich dzieci nie zostawię”. Ubrał się w przedwojenne ubranie podoficerskie (już później był porucznikiem), pożegnał się z nami, poszedł na swój punkt, do złożenia kapitulacji.
Myśmy się ubierali, wzięłam jasieczek, prześcieradło, podpinkę, kocyk. O mojej pięknej kołdrze nie było mowy, bo musiałby tobół być. Dentystce wzięłam (bo to metalowe) wszystkie narzędzia dentystyczne na bieżąco potrzebne. Ona i jej mąż – nie wiem co. Po obiedzie wychodzimy na Kruczą, do Pięknej, przecięta Marszałkowska, na Koszykową i w stronę Ursusa. Jak żeśmy się obejrzeli na gruzy, nie wierzyłam, że to miasto powstanie. Jak żeśmy wyszli już poza bloki, to Niemcy szpalery zrobili, żeby nas pilnować. Konno, z nahajami, co jakiś odcinek i tak nas prowadzili. Ludzie już bliżej wsi, jak zobaczyliśmy zieleń, to ludzie stanęli ze stolikami, pomidorami, jabłkami, gruszkami czy śliwkami. Mamy szpalery, ale nie jeden przy drugim. Ktoś miał pod ręką parę groszy, może wyskoczył. Nam już było wszystko jedno. Nic nas nie interesowało, na przykład, żeby coś kupować, szukać. Szliśmy dalej. Już po południu żeśmy wyszli, nadal idziemy. Jedni upadali, a niektórzy brali toboły, ile tylko można było wziąć. Później, jak żeśmy szli tą szosą, myśmy szli po tym wszystkim, bo ludzie rzucali. Deszcz zaczął padać, zaczęło moknąć to wszystko, zaczęło parować na nas. Myśmy nie mieli co rzucać, bo naprawdę krótko, węzłowato było wzięte. Ludzie uważali, że może wyniosą. Tak nas pędzili. Już się zbliżała gdzieś godzina dziesiąta wieczór, już się dobrze schmurzyło. Niektórzy upadali, podnosili jedni drugich. Jak dziecko prowadzone było, ktoś był silniejszy, brał matce to dziecko, pomagał, żeby nikt nie padł. Jak padnie, to zaraz zabiją, bo przecież on jedzie z automatem i z nahajem. Jak żeśmy dopędzali już przed Włochy, to oni obstawili folksdojczami, żeby, jak kolumnę naszą puszczą, nie rozlecieć się po tym terenie, po komórkach czy po podwórkach, po sadzie. Już dochodzimy, szaro, bo to październik, pochmurno i deszcz. Wyszliśmy w pięcioro, to znaczy ja, moja szefowa i jej mąż, jego przyjaciel nauczyciel (dentystki mąż też był nauczycielem) i nasza sąsiadka, lokatorka z naszego bloku, z parteru. Ojca chorego zostawiła z siostrą. On był „alzheimer”, nie wiem, jak go zabrali. My już dochodzimy, to dosłownie widzę do dziś dnia, bym tam poszła i pokazała. Widać już mostek przed Włochami, już zabudowy widać. Dlaczego mostek? Bo pod tym mostkiem kolejowe szyny, tam pociągi przechodziły. Kiedy my już dochodzimy, jakiś zamęt się zrobił, szum. Wiadomo, [człowiek] młody, ciekawy. Co się dzieje? Przeskoczyłam na drugą stronę na szosie, na bok. Słyszę, folksdojcz mówi: „Sto złotych od łepka”. Boże, zrozumiałam! Nie trzeba było tak, jak dzisiaj, co nie słyszę. Podskoczyłam do szefowej i mówię: „Tak i tak”. Tłumaczyłam, że po prostu sprzedawali nas. Ona od razu podchodzi. [Folksdojcz] pyta się, ile nas. „Siedmioro”. Jak siedmioro, to ona dała osiemset złotych, po sto złotych. Folksdojcz mówi: „Proszę z nasypu na dół i ile tylko sił koło torów biegiem. Proszę się nie bać, że będzie strzelanina”. Oni po prostu chcieli prawdziwym Niemcom pokazać, że coś robią, że straszą, że strzelają, a robili to w powietrze. Jak żeśmy się zsunęli (szefowa była przecież chora, ale wtedy zdobyła siły, nie wiem skąd), jak żeśmy dolecieli, już brak było tchu. Koło torów żeśmy przystanęli. Obejrzeliśmy się, skąd żeśmy wyszli. Słychać tylko głosy. Przecież nie wiadomo, w którym miejscu kolumny żeśmy byli.
Teraz, jak przejść przez tory kolejowe i gdzie? Koło jedenastej w nocy, mokre wszystko, tylko wyżymać. Jakoś przeczołgaliśmy się przez tory, bo to było nisko, nie na nasypie. Była wielka kupa chmielnika po wykopkach kartofli. Żeśmy siedli na tym. Co dalej robić? Jesteśmy wolni i nie wiemy co. Jak jeszcze żeśmy wychodzili, już nie strzelali, to jeszcze jakąś fasolę żeśmy rozgotowali. Na pół surowa, ale obgotowana, w woreczek była wsypana. Jako lekarz dentysta ona cały czas dostawała spirytus na odkażenie. Miała pół litra spirytusu. Jak żeśmy siedli, to parowało, a przecież byliśmy głodni. Rano nie było mowy o jedzeniu, tylko jak wyjść i co dalej. Wyjęła groch z woreczka, miała kieliszek czy naparstek, wszystkim po tym kieliszeczku i fasolą żeśmy zagryźli. Co dalej? Deszcz pada nadal, widać następną szosę dalej, przy samej wsi, i bez przerwy Niemcy motocyklami jadą. Jak się przedostać do wsi, przeskoczyć? Żeśmy się z Fredzią (tak się nazywała nasza sąsiadka) doczołgały. Starszych ludzi, szefową, nauczyciela jednego i drugiego żeśmy zostawiły, a my idziemy do wsi na wywiad. Co zrobić? Przecież na rano to my zastygniemy, [bo] mokro i zimno. Przy szosie żeśmy się przytuliły. Akurat był troszkę przelot, to my tak, jak żółwie, raz dwa przez szosę. Już byłyśmy poza szosą. Doleciałyśmy do pierwszych zabudowań. Pukamy do okna, odzywa się mężczyzna, mówi: „Kto tam”. − „Warszawiacy”. − „Proszę państwa, nie ma miejsca! Po drugie nam grozi kula za wasze przyjęcie”. – „Litości prosimy, naprawdę litości! Byle gdzie aby nie na polu”. Czy od razu kazał przyjść? Powiedział: „Najwyżej w kurniku”. – „Wszystko jedno gdzie”. Tą samą drogą przeczołgaliśmy się z powrotem do tych ludzi, co siedzieli na chmielniku. Z nimi trudniej, bo starsi. Miałam dwadzieścia dwa lata niecałe, tamta kobieta w sile wieku, czterdzieści lat, to co to było, mimo zmęczenia, mimo głodówki. Jeszcze się dawało radę, a strach pomagał. Poszliśmy po nich i jakoś żeśmy przywlekli, ze świeczką czy czymś. Ten człowiek był dobry, naprawdę. Otworzył kurnik i mówi: „Siadajcie do rana. Co dalej z wami, to nie wiem”. Dobrze, siedliśmy. Jeszcze po drugim naparstku dała spirytusu, dokończyliśmy fasolę. W kurniku była podstawiona miska, jakiś baniak, bo ciekło. Kury gdaczą, bo już spały, przestraszyły się ludzi. Nauczyciel się kręci, nie ma gdzie siąść. Ja gdzieś siadłam, kto gdzie się przytulił… Wiadomo – kurnik, już się nie mówi, że śmierdzi. Siedzimy. Nauczyciel poszukał jakiejś deski i na baniak z wodą położył, że siądzie. Deska się złamała i on nie dość, że był mokry, to wpadł do kotła z wodą. Znowu śmiech mimo wszystko, bo co można robić.
Rano mówię do gospodyni, że może trochę mleka ma. Poparła to dentystka, przyleciałam do gospodyni i mówię: „Proszę pani, może chociaż z litr mleka?”. − „Już żeśmy rozdali, nic nie ma, ale niech panienka idzie do drugiej posesji. − Dała mi kankę na mleko. − Proszę tylko tak iść, jakby była swojska, bo są garaże w sadzie, remontują tam motocykle i tam są Niemcy. Ale jak nie będą widzieli nic podejrzanego, to ich to nie interesuje”. Idę z ta kanką tak, pukam, wchodzę do kuchni. Siedzi dwóch mężczyzn i jedzą śniadanie. Pytam się: „Gdzie gospodyni?”. − „Wyszła”. Dalej jedzą śniadanie i rozmawiają. Mówi: „Pospiesz się z tym jedzeniem, bo zanim dojedziemy, to przecież kawał”. Wypowiedział [słowo] Piaseczno. Zorientowałam się, że oni są furą, koniem czy dwoma końmi. Już nie czekałam ani na to mleko, ani nic, tylko z kanką z powrotem do dentystki wpadam, mówię: „Są ludzie z wozem do Piaseczna”. Tam jej mama i rodzice mieli willę, dom, wszystko. To przecież zbawienie. Ona poszła do nich i prosi, pyta się. Oni podwyższyli po dwieście złotych od łepka. „Musimy jechać nie traktem, nie szosą, tylko polnymi drogami. Inaczej nas i was by zabrali. My też ryzykujemy”. Nie ma sprawy. To tylko ja, dentystka i jej mąż, a tamtych ludzi żeśmy zostawili, dlatego że nie wiadomo, co byśmy z nimi zrobili. Każdy wyzwolił się z tego piekła, to niech już sobie radzi. Myśmy siedli na wóz, bez mleka, bez jedzenia. Jesteśmy szczęśliwi, na wieczór będziemy w Piasecznie. I tak było. Słonko zachodziło, jak byliśmy przed domem szczęśliwi. Boże, już nic nam nie grozi! Jak żeśmy przyszli, to niewiele było, tylko tyle, że wolni byliśmy. Tam stacjonowali Niemcy. Babcię wysiedlili. Niemcy co lepsze zabrali, a co gorsze – Polacy rozrabowali, tak że ani łyżki, ani miski, ani czym się przykryć, ani co jeść. Tylko tyle, że nie jesteśmy już tam, tylko tu. Oni są chorzy, nie ma nic. Usłyszałam, chyba za tydzień, że obok jest posesja i szukają kobiet do kopania kartofli. Od razu zgłosiłam się, 1200 kilo kartofli zarobiłam, które zostawiłam swoim pracodawcom. Tam właśnie poznałam dziewczynę, między Puławami a Zwoleniem była jej mama. Żeśmy się zapoznały, jak dziewczyna z dziewczyną. Mówi: „Co my tu będziemy robić? Wywędrujemy w stronę Radomia, do mamy. Tam przezimujemy, a w Radomiu poszukamy pracy”. Tak było.
Fragment wywiadu przeprowadzonego w dn.26.08.2011 r. z Marianna Rodziewicz-Kubą przez Małgorzatę Rejmak z Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego w Warszawie.
Zródło: http://ahm.1944.pl/Marianna_Rodziewicz-Kuba
| Utylizacja Odpadów Rodziewicz Tomasz 59-700 Bolesławiec |
Poszukuję każdej wiadomości o moich przodkach, szczególnie interesuje mnie przodek-ojciec mojego pradziadka Bolesława Rodziewicza ur. 1852 r., następnie mieszkającego do śmierci w Rakowie pow. Mołodeczno woj. wileńskie. Zmarł w 1914 r., pochowany w Rakowie. Żona Michalina. Udało mi się ustalić, że Bolesław był synem Powstańca z 1863 r. Jako sierota został przygarnięty na wychowanie przez ks. Eustachego Karpowicza, który był również kapłanem w Rakowie w póżniejszym okresie. Bolesław był w tym kościele organistą aż do swojej śmierci 14.04.1914 r. Miał pięcioro dzieci. Nie wiem jednak gdzie się urodził, być może do Rakowa przyjechał razem z księdzem Karpowiczem. Nie znam również Jego rodziców. Będę bardzo wdzięczny za każdą informację lub najmniejszy trop o tej rodzinie.
Czesław Majewski
100-lecie urodzin „Romana” Romualda Rodziewicza
18 stycznia 2013 r. Roman Rodziewicz kończy 100 lat. Z tej okazji Zarząd Stowarzyszenia przyznał Jubilatowi honorowe członkostwo naszego Stowarzyszenia a także wysłał list gratulacyjny.(kopie w załączeniu).
Loading...
Jan Romuald Rodziewicz
urodzony 1905
zmarły 6.05.1945
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 17A-6-12
15.
Macewicze
Linia Wileńska
pochądząca od Dominika Rodzewicza.
Loading...
Mapa II RP
VII FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ
W dniach 28 sierpnia do 5 września br. odbył się w Warszawie VII FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ, który przypominał żydowską Warszawę. Pierwszy dzień festiwalu poświęcony był Sprawiedliwym Wśród Narodów Świata, w którym honorowym patronacie znaleźli się: prof.Jerzy Buzek, prof.Władysław Bartoszewski, prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz i ambasador Izraela Zvi Rav-Ner.
Imprezy trwały cały tydzień, były warsztaty np. tańca żydowskiego prowadzonego żywiołowo przez Michała Piroga, czy warsztaty piosenki prowadzone przez Teresę Wrońską przy akompaniamencie zespołu klezmerskiego Adama Mazurka (nad Wisłą), spotkania, koncerty, instalacje artystyczne „Projekt Próżna” w wykonaniu artystów polskich i zza granicy. W pomieszczeniach wyludnionych budynków na ul.Próżnej umieszczono ciekawe instalacje. W weekend na ulicy Próżnej stanęły stragany z jedzeniem, pocztówkami, ceramiką, starociami, wśród których przechadzały się tłumy warszawiaków i turystów. Artystycznym wydarzeniem był koncert skrzypka Nigiela Kennedy’ego i krakowskiego zespołu klezmerskiego Kroke. Duża popularność festiwalu Singera zepsuło ograniczenie przestrzeni dla widzów (kilka tysięcy) spowodowane przebudową placu Grzybowskiego. Zamieszczone fotki tylko w niewielkim stopniu oddają atmosferę tego festiwalu, wprowadzającego widzów w atmosferę przedwojennej Warszawy.
Tomasz Rodziewicz
Ur.1975 r. Dyplom z malarstwa i struktur wizualnych uzyskał w 2003 r.na wrocławskiej ASP im.Eugeniusza Gepperta na Wydziale Malarstwa i Rzeźby.Projektuje na potrzeby rynku: design 2D i 3D, interactiv, animacje, filmy i nadzór artystyczny.
Zajmuje się malarstwem, fotografią i filmem.15 lat pracy artystycznej, liczne wystawy w kraju i za granicą.
6 lat doświadczenia pracy dla rynku reklamowego. Obsługa znanych brendów ze wszystkich kategorii.
Realizuje koncepcje artystyczne, zajmuje się fotografią, malarstwem, sztuką wideo.
Projektuje na potrzeby rynku. Wymyśla koncepty i je realizauje.
Logotypy, CI, webdesign, layouty, ulotki, matriały pos, opakowania, filmy i animacje, grafika 2D i 3D.
Zaprasza do obejrzeniaia portfolio artystycznego, projektowego oraz video na swojej stronie.
Wszystko co cieszy zmysły przyciąga jego uwagę.
Pomysł w głowie, iluzja na ekranie, dzwięk który rysuje obraz.
Historia od malowideł w jaskiniach do wypraw w przestrzeń kosmiczną.
Inspiracji szuka obserwując życie i ludzi podczas podróży dalekich i bliskich, samolotem i rowerem.
strona internetowa artysty: http://www.tomaszrodziewicz.pl
Aleksandra Ziółkowska-Boehm
Na książkę składają się trzy opowieści o losach rodzin zamieszkujących przed wojną Kresy Wschodnie.Niektóre wątki znane miłośnikom twórczości Aleksandry Ziółkowskiej-Boehm, powracają tu uzupełnione i rozwinięte po latach, na przykład historia Hubalczyka Romana Rodziewicza czy dzieje rodu Jaxa Bąkowskich i ich krewnych Wartanowiczów – polskich Ormian, przed laty właścicieli rozległych winnic na Podolu.
Wśród drugoplanowych bohaterów tych opowieści nie brak osób znanych i zasłużonych dla polskiej kultury i historii, takich jak Melchior Wańkowicz, Maria Rodziewiczówna, generał Władysław Anders, major Henryk Dobrzański „Hubal”, marszałek Józef Piłsudski, generał Stefan Rowecki „Grot”. Tłem wydarzeń są zaś miejsca tragiczne wpisane w historię Polski i Polaków: Syberia, Kazachstan, Katyń, Auschwitz, Monte Cassino, ale również wojenne i powojenne skupiska polskości w Iranie, Afryce Południowej, Meksyku, Wielkiej Brytanii czy Stanach Zjednoczonych, jak i przedwojennych w Mandżurii.
Książka zawiera wiele niepublikowanych fotografii i dokumentów. Liczy 340 stron a wydana została w twardej okładce przez wydawnictwo Iskry.
Recenzje książki:
1. http://aleksandraziolkowskaboehm.blogspot.com/2012/06/lepszy-dzien-nie-przyszedl-juz.html
2. http://openlibrary.org/books/OL25334553M/LEPSZY_DZIEN_NIE_PRZYSZEDL_JUZ
Aleksandra Ziółkowska-Boehm – autorka kilkunastu książek, dokor nauk humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego, stypendystka m.in. amerykańskiej Fundacji Fulbrighta (2006/2007), kanadyjskiego Ministerstwa Kultury Ontario, nowojorskiej Fundacji Kościuszkowskiej.Członek m.in. ZAIKS-u, Warszawskiego Stowarzyszenia Pisarzy, amerykańskiego PEN CLUB-u (Nowy Jork). W 2001 r. otrzymała Złoty Exlibris Książnicy Pomorskiej, w 2006 amerykańską doroczną nagrodę stanu Delaware w dziedzinie literatury (creative non-fiction).
Wśród jej książek są publikacje poświęcone życiu i twórczości Melchiora Wańkowicza (pisarz zapisał jej swoje archiwum i zadedykował drugi tom Karafki La Fontainea, Blisko Wańkowicza, Na tropach Wańkowicza, Proces 1964 roku Melchiora Wańkowicza. Są także opowieści oparte na współczesnej polskiej historii, takie jak: Z miejsca na miejsce, Kaja od Radosława, czyli historia Hubalowego Krzyża (która otrzymała nagrodę najlepszej książki roku 2006 londyńskiego Związku Pisarzy na Obczyźnie). Inne książki to m.in. Dreams and Reality, The Roots Are Polish, Moje i zasłyszane, Kanada,Kanada, Amerykanie z wyboru, Korzenie są polskie, Nie tylko Ameryka, Podróże z moją kotką, Nie minęło nic, prócz lat (z Szymonem Kobylińskim). Swoje życie opisała w barwnej autobiografii Ulica Żółwiego Strumienia.Ostatnio wydane książki to: Otwarta rana Ameryki, Dwór w Kraśnicy i hubalowy Demeon i na tropach Wańkowicza po latach. W USA: Open Wounds – A Native American Heritage, On theRoad with Suzy:From Cat to Companion. W zapowiedzi: Kaia,Heroine of the 1944 Warsaw Rising (USA).
Aleksandra Ziółkowska-Boehm mieszka na stałe w Wilmington w stanie Delaware. Za zasługi w promowaniu Rodu Rodziewiczów (Roman Rodziewicz) otrzymała w 2007 r.honorowe członkostwo Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów.
14. Helena Rodziewicz – „W lutym 1940 r. wywieźli nas zdradziecko aż pod chińską granicę…”
Helena Rodziewicz – „W lutym 1940 r. wywieźli nas zdradziecko aż pod chińską granicę…”
Urodziła się trzeciego stycznia roku 1932 w osadzie o nazwie Borki, nieopodal Uzały Wielkiej, powiat Postawy, ówczesne, czyli przedwojenne województwo wileńskie. Rodzice to pan Nikodem (ur. 15.09.1896 r. w Żupranach) oraz pani Aniela z domu Tomkiewicz (ur. 1906 r. w Ropuszyce). Pani Helena miała młodszego o dwa lata brata Henryka, który dziś już niestety nie żyje.
Rodzina żyła przede wszystkim z gospodarstwa. Mieli łącznie 27 ha ziemi ornej, łąk i lasów. Mieszkali w wielkim domu z wielkimi pomieszczeniami, które małej Helenie bardzo utkwiły w umyśle. Przy domu był piękny ogród, obszerna stodoła. Przed wojną Rodziewiczom nie żyło się źle. Ot, tak jak trzeba. Nikt nie narzekał, do garnka było co włożyć. Żyli z dnia na dzień, planowali różne sprawy, wybiegali często w przyszłość. Cieszyli się życiem rodzinnym, jednostajnym.
Źródło: Biuletyn informacyjny Miasta i Gminy Kamień Pomorski – www.kamienpomorski.pl
| Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe STOLGRAF J.Z. Pasternak, R. Rodziewicz Sp.J. Firma jest producentem druków akcydensowych, oferuje kompleksową obsługę poligraficzną i reklamową. ul. Świebodzka 41a |
Poszukuję info. o rodzeństwie, rodzicach Marii Rodziewicz (1876 – 1946), żony Adolfa Czerskiego.Przed wojną mieszkała w maj. Czechy (Litwa) a potem w maj. Skierdzimy (Białoruś). Matka: Anny, Apolonii…..miała rodzeństwo (Bartoszyce?) Pochowana jest przy kościele w Ławryszkach (Litwa)
W dniu 11 grudnia 2012 r. zmarł przeżywszy 87 lat,
Jerzy Eustachiusz Łakomski.
Dobry Człowiek, przyjaciel ludzi i zwierząt. Sympatyk Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów. Wielbiciel twórczości Marii Rodziewiczówny.
Ceremonia pogrzebowa będzie odprawiona 17 grudnia o godz. 8.00 w Domu Przedpogrzebowym na Powązkach Wojskowych w Warszawie, po której nastąpi odprowadzenie do grobu rodzinnego.
Zaproszenie na Mszę Świętą za duszę Marii Rodziewiczówny
Wydawnictwo Polskie w Poznaniu
Projekt okładki: Kamil Mackiewicz
Rok wydania – nieznany, ale na 1 stronie jest dedykacja:
Dzień Szczęścia Twego, niech będzie tak radosny, cichy i pogodny, jak życie „Leśnych Ludzi”
Łuck, dn.4 X 1929 r. Podpisano: Kazimierz
Irena Rodziewicz
urodzona 1903
zmarły 1973.7.12
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 17A-6-12
Zawody w kulturystyce
Dariusz Rodziewicz
III zawody w Kulturystyce i Fitness – Sopot 2010
Kulturystyka open mężczyzn
1. Andrzej Kołodziejczyk Aplauz Warszawa 9
2. Piotr Rzatkiewicz SSKiR Sopot 18
3. Emil Kalla SSKiR Sopot 29
4. Dariusz Rodziewicz Jarys Bytów 34
Edmund Rodziewicz
Ur. w 1948 r. w Wielotowie gmina Gubin. Ukończył Liceum Pedagogiczne w Lubsku a następnie studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze – kierunek wychowanie muzyczne. Pracował w Państwowej Szkole Muzycznej w Gubinie jako nauczyciel przedmiotów teoretycznych i gry na trąbce a później pełnił funkcję dyrektora Państwowej Szkoły Muzycznej i Społecznego Ogniska Artystycznego w Gubinie. Założył: Gubińską Młodzieżową Orkiestrę Dętą, Dziecięcą Kapelę Podwórkową „Urwisy”, zespół muzyczny „Repryza” i rodzinny zespół wokalno-instrumentalny „Amigosi”. Gra w nim na trąbce i keyboardzie razem z córką Anną (vocal, flet poprzeczny) i synem Tomaszem (gitara). Wcześniej w zespole rodzinnym śpiewała również córka Monika. Dla w/w zespołów napisał własne utwory muzyczne, jest także kompozytorem „Hejnału Gubina” na 3 trąbki oraz autorem zbioru pt. „Gubin w piosence”. Był również dziennikarzem lokalnej gazety „Wiadomości Gąbińskie” oraz zamieszczał artykuły w Poradniku Muzycznym Ludowego Instytutu Muzycznego w Łodzi, dotyczące wydarzeń muzycznych. Obecnie na emeryturze prowadzi firmę „Usługi muzyczne”. Jego hobby to pszczelarstwo, wędkarstwo i oczywiście muzyka.
Sławomir Koper
Życie prywatne elit artystycznych.
15. Benedykt Gugała – „Wspomnienia z Powstania Warszawskiego” – (fragment wywiadu)
Wspomnienia z Powstania Warszawskiego
Za Pelcowizną był Kanał Żerański, który stanowił granicę między Pelcowizną a Żeraniem. Na tym kanale ufortyfikowały się nasze oddziały, nasza piechota, nasza artyleria i mieli bronić. Ale nastąpił pewien incydent. Mieszkaliśmy obok górki rozrządowej. 10 września, dokładnie w niedzielę, był nalot na górkę rozrządową i jeden z samolotów zrzucił bomby tak niecelnie, że trafił w dom sąsiada naprzeciw naszego domu, o trzydzieści, czterdzieści metrów od tego domu. Była przerażająca historia. Bomba była prawdopodobnie, według mojego obecnego szacunku, dwieście pięćdziesięciokilogramowa. Zginęły tam trzy siostry, nazywały się Dembowskie, bardzo ładne dziewczyny. Zostały tylko w majteczkach, podmuch tego pocisku rozebrał je prawie do naga. Nie były ranne, ale nie żyły, żadnej rany w dosłownym sensie nie było. Mama postanowiła wyjechać do Tarchomina. Mieliśmy tam z rodziny mojej babci jej stryjecznego brata. Moja mama z domu Rodziewiczówna jest, ponieważ mój dziadek nazywał się Rodziewicz i pochodził ze Żmudzi. Kilka lat później odkryto, że nasze linie Gugałów i Rodziewiczów znów się połączyły. Moja cioteczna siostra ożeniła się z Jerzym Rodziewiczem, który przyjechał do rodziców na wizytę po ich małżeństwie tuż przed samą wojną w 1938 roku i z dziadkiem doszli do tego, że dziadka dziadek, a Jurka Rodziewicza pradziadek to są jedną i tą samą [rodziną]. Natomiast gałęzią boczną jest ta pisarka Rodziewiczówna. Mam w połowie pochodzenie z zacnej żmudzkiej rodziny.
| Blacharstwo – Lakiernictwo Samochodowe MARCEDES 115, 123 i NIEMIECKIE Leszek Rodziewicz ul.Goździków 35 04-231 Warszawa tel.22-499-88-10 |
Poszukuję mojego pradziadka Wiktora Rodziewicza /prawdopodobnie ur,1860 r.oraz kuzynki mojej mamy Marii Rodziewiczówny. Z poważaniem Barbara Guzińska, wnuczka Jana Rodziewicza pochodzącego ze wsi Rodziewicze.
W dniu 21 października 2012 r. po długiej i ciężkiej chorobie zmarł w wieku 69 lat, w Grudziądzu znany i ceniony lekarz Bogdan Henryk Rodziewicz.
Msza św. za duszę zmarłego w piątek 26 października br., o godz.13.15 w kościele św.Krzyża w Grudziądzu. Pożegnanie Zmarłego o godzinie 12.15 . Pogrzeb odbędzie się na cmentarzu Farnym przy ul.Cmentarnej.
Sukces Emilii Rodziewicz
Emilia Rodziewicz ur. 12.08.1998 w Międzyzdrojach,mieszka w Gdańsku. Gdzie uczęszcza do drugiej klasy Liceum Plastycznego. Zainteresowania: grafika komputerowa, rysunek, malarstwo.japonistyka (opanowane podstawy języka japońskiego). Miała już pierwszą indywidualną wystawę swoich prac. Szkoła planuje na początku grudnia zorganizować jej drugą wystawę w Domu Technika NOT w Gdańsku.Otrzymała stypendium Prezesa Rady Ministrów.
Loading...
Wydawnictwo ISKRY 1958 r.
Autor okładki: Jan Młodożeniec
Brygida Rodziewicz (rod. Rodziewicz) pseudonim Zoe
urodzona 1.05.1885
zmarła 21.08.1955
miejsce spoczynku Pniewy, cmentarz Przyklasztorny
Czesław Rodziewicz
Ur. w 1922 r. w Wilnie zm.11 stycznia 2013 r. we Wrocławiu. Ze swego rodzinnego miasta wyjechał jako ochotnik Wojska Polskiego. We Wrocławiu zamieszkał w 1947r., gdzie uzupełnił wykształcenie, zdobył tytuł artysty plastyka i kwalifikacje pedagogiczne, wiążąc się z tym miastem duszą i sercem. Jako grafik doskonalił swoje umiejętności u prof. Stanisława Dawskiego, szczególnie upodobawszy sobie ekslibrys. Przez wiele lat współpracował z Wrocławskim Tygodnikiem Katolickim i Kurierem Polskim. Swoje znaki książkowe (których wykonał ponad 800) eksponował na przeszło 100 wystawach w kraju i za granicą. Był jednym z inicjatorów powstałego w roku 1980 Koła Miłośników Ekslibrysu. W roku 1976 po raz pierwszy zorganizował wystawę „Liściaków”. Te urokliwe obrazy wyklejone z zasuszonych liści i płatków kwiatów, nazwane przez autora Sztuką Pogodną , podbiły serce wrocławian i nie tylko. Autor wystawiał je już na ponad 100 ekspozycjach w bardzo wielu miejscach – od „poważnych” galerii po szkoły, przedszkola, biblioteki – prowadząc również warsztaty liściakowi dla nauczycieli szkół i przedszkoli. Od ponad 7 lat wspólnie z kierownikiem Osiedlowego Klubu „Polanka” Bolesławem Langiem, organizuje skierowane do dzieci i młodzieży Ogólnopolski Konkurs „O Berło Liściakowego Króla”, który zdążył już zdobyć sobie szerokie uznanie i sympatię, o czym świadczy corocznie blisko tysiąc prac plastycznych napływających zarówno z Polski jak i spoza jej granic. Dwadzieścia lat temu Czesław Rodziewicz stworzył także Haft Wrocławski – nowy autorski rodzaj haftu, powołując do życia Towarzystwo Haftu Wrocławskiego, którego został prezesem. Towarzystwo to zorganizowało ponad 120 krajowych i zagranicznych wystaw tego artystycznego rękodzieła oraz na prowadzonych kursach nauczyło go przeszło 1000 pań. Kursy te, prowadzone były przez instruktorki, które pod okiem Czesława osiągnęły mistrzowskie umiejętności w tej dziedzinie. Od kilku lat Czesław Rodziewicz para się również poezją. Pierwsze tomiki wydał własnym sumptem w latach 1996-97: U źródła, czyli opowiadaj dziadku o swojej mamusi, Dotyk minionego, Doznanie, Gorzka pamięć, Urokliwość chwili. Od 2000 r. rozpoczął wydawanie swoich wierszy ilustrowanych kolorowymi liściakami zatytułowanymi Z potrzeby Serca, Barwy Miłości czy najnowszy tomik Odnaleźć siebie. Ten niestrudzony artysta jest również pomysłodawcą, by we Wrocławiu po Odrze pływały gondole. Jest nadzieja, że jego marzenia będą spełnione. Brał udział w ponad stu wystawach ekslibrisu w Polsce, Belgii, Holandii, Danii, Francji, Niemczech, Włoszech, USA, Estonii, Gruzji i na Litwie.Czesław jest autorem logo wszystkich zjazdów Rodu Rodziewiczów…
Sławomir Koper
Życie prywatne elit Drugiej Rzeczypospolitej
16. Tadeusz Rodziewicz – Moje życie: Józefinowo – Barnsley.
Tadeusz Rodziewicz – Moje życie: Józefinowo – Barnsley.
Loading...
| Bogdan Rodziewicz Doradztwo prawne oraz procesowe 09-410 Płock |
Kto pomoze mi znalezc Malgosie,Jagode i Józka dzieci Melanii siostry mojego ojca Zygmunta ze Szczecina. Melanii nazwisko Szylinska z domu Rodziewicz ostatnio zamieszkali na Żelechowie. Kocham Was bardzo prosze odezwijcie się , 25 lat mieszkam w Stanach Zjednoczonych.
Wiktor Rodziewicz
W dniu 10 października 2012 r. Odeszła od Nas moja nieodżałowana siostra
Teresa Jankowska z d.Radziewicz
Odprowadzenie urny z prochami Zmarłej odbędzie się 17 X 2012 r. o godz.12. na cm.Wojskowy na Powązkach w Warszawie
pogrążona w żałobie siostra Izabella
Katarzyna Barbara Rodziewicz – Strażnik Dziedzictwa Rzeczypospolitej
w kategorii NAGRODA KRAJOWA DLA OSÓB FIZYCZNYCH za:
rewaloryzację zespołu dworsko – pałacowego w Sielcu i powołanie do życia Dworu Marzeń i Izby Admiralskiej Józefa Unruga, propagowanie wiedzy i pielęgnowanie pamięci o tym wielkim Polaku.
Przewodniczaca Kapituły Konkursu Maria Pończak-Pozdziej
XVIII Targi Książki Historycznej
W dniach 26 – 29 września ubr. odbyły sie XVIII Targi Książki Historycznej. Po raz pierwszy gościły w Arkadach Kubickiego Zamku Królewskim w Warszawie. Lokalizacja ta spełnia całkowickie wymagania licznych miłośników książki historycznej. Przestronne sale, kawiarnia, udział grup inscenizacyjnych, uczestnictwo znanych pisarzy np.Aleksandry Ziółkowskiej-Bohem, Tomasza Łubińskiego i innych spełniły w dużym stopniu wymagania licznych miłośników historii.
Maria Rodziewicz
urodzona 1893
zmarły 1990.11.6
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 17D-2-29
18.
Macewicze 1
Gałąź pochądząca od Gabriela
Loading...
Mapa II RP
Anna Rodziewicz
Urodzona w 1968 r. w Wyszkowie. Zamieszkała koło Celestynowa pod Warszawą. 1986-1993 studia na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Dyplom w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Aneks z rzeźby u prof. Adama Myjaka.
Wystawy indywidualne:
– New York ,Konsulat Polski
1992 – Galeria pod 12, Warszawa
1995 – „m2” Galeria Kuchnia, Warszawa
1996 – „r” Galeria Biała, Lublin
1997 – BWA, Bielsko-Biała
1999 – Labirynt, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa
1999 – „q” Galeria Biała, Lublin
2000 – Galeria Milano, Warszawa
2003 – BWA, Bielsko-Biała
2004 – „Jatne” Galeria Biała, Lublin
Sławomir Koper
Wpływowe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej
17. Franciszek Walinowicz – Ukarania za niewinność (fragment wspomnień).
Franciszek Walinowicz – Ukarania za niewinność.
Pod koniec lutego 1946 r. ponowiliśmy próbę ucieczki. Tym razem wybrał się z nami Bronisław Rodziewicz ze wsi Żłoukty (koło Turgiel – Wileńszczyzna). Trafiliśmy na pociąg towarowy. Maszynista potwierdził, że jedzie w kierunku Kijowa i że zatrzyma się na stacji Wołowo. Wdrapaliśmy się do pustej węglarki i chociaż zmarzliśmy, do Wołowej dojechaliśmy. Tam zanocowaliśmy na bocznicy kolejowej w wagonie. Obudziłem się, kiedy zaczęło świtać. Wychyliłem głowę na zewnątrz i zauważyłem, że w naszym kierunku, po śladach na śniegu, idzie milicjant. Wsunął głowę do wagonu i spytał nas, co tu robimy? Odpowiedziałem, że czekamy na pociąg. Uwierzył, ale my opuściliśmy kryjówkę. Na pociąg oczekiwaliśmy, spacerując po targu. Przy drugim podejściu udało się nam wreszcie trafić na właściwy pociąg relacji Kijów – Smoleńsk. Uczepiliśmy się go i pojechaliśmy na stopniach bądź zderzakach. Rzucaliśmy się w oczy, bo byliśmy w ubraniach roboczych i umorusani węglem. Nogi mieliśmy owinięte czarnymi szmatami i w płytkich kaloszach. Przed naszą ostatnią ucieczką ogłoszono, że jeżeli ktoś chce wyjechać do Polski, musi napisać podanie o zmianę obywatelstwa (choć nie prosiliśmy wcześniej o radzieckie!). Pobraliśmy więc z kopalni zaświadczenie, że tam pracujemy. Szczęśliwie dojechaliśmy do Smoleńska. Mimo że mieliśmy pieniądze na bilety (rodzice przysłali na naszą prośbę po 600 rubli), nie mogliśmy ich nabyć, gdyż w owym czasie wymagana była przepustka do tego, delegacja służbowa. Pewnego razu tak zmarzliśmy nocą na wietrze, że zdecydowaliśmy się wejść do wagonu. Podczas kontroli biletów zapłaciliśmy po 92 ruble kary. Znów musieliśmy wyjść na zewnątrz i jechać na mroźnym wietrze, na stopniach lub zderzakach.
W Smoleńsku skryliśmy się w tłumie na bazarze, gdzie wypiliśmy po raz pierwszy od dwóch dni – po szklance kisielu z żurawin. Wieczorem uczepiliśmy się pociągu i odjechaliśmy w kierunku Mińska. Wysiadając u celu, zgubiliśmy brata i odeszliśmy do miasta sami z Rodziewiczem. Pod wieczór znów wskakiwaliśmy na stopnie wagonów, aby tym razem dojechać do Mołodeczna (bez brata). Stamtąd dotarliśmy do stacji Oszmiana. Dalej szliśmy trochę po torach kolejowych, by z jakiegoś przystanku dojechać do Smorgoń. Kolejny etap ucieczki do Szumska – to znów przemarsz. Te tereny już dobrze znałem, ponieważ niedaleko stamtąd mieszkała moja rodzina. Ale do stryja nie dane mi było dotrzeć. Tuż przed jego zagrodą zatrzymała nas milicja. Do domu już nie pozwolono nam dojść. Nie mieliśmy dokumentów zwolnienia z łagru, więc zabrano nas na komisariat w Szumsku. Po drodze próbowałem przekupić sierżanta łapówką 300 rubli, ale nie chciał tego przyjąć. Przechodząc przez Miżniu-ry, poprosiłem kobietę, która nas wcześniej ugościła (jej syn Arnatkiewicz więziony był w naszym łagrze), aby powiadomiła stryja, że zostaliśmy aresztowani. Gdy nas doprowadzono na komisariat, naczelnik kazał nam wyłożyć na stół posiadane rzeczy. Moje całe bogactwo stanowił kawałek blachy z puszki po konserwach, przywiązanej drucikiem do patyka (służyła za łyżkę) i kawałeczek noża z blachy. Musiałem też oddać 300 rubli.
Fragment wspomnień Franciszka Walinowicza, więcej: www.sybiracy.wckp.lodz.pl
Mam nazwisko Radziewicz mieszkam na Wolyniu na Ukrainie. Moj dziadek to Michal Radziewicz MOJ pradziadek to Aleksandr Radziewicz zostal zabity przez UPA bo byl polakiem . Wlasnie niewiem co to za stowarzyszenie ale dolanczam sie bo posiadam takie nazwisko. w polsce mieszka siostra mego dziadka ale gdzie to niewiem.
Dymitr Radziewicz
Rozalia Rodziewicz ur. 16.04.2012 r. w Piszu
Janina Rodziewicz
urodzona 1906
zmarła 1969.7.16
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
19.
Wilno
Gałąź pochądząca od Stanisława
Loading...
Mapa II RP
Irek Rodziewicz
Irek Rodziewicz, ur. 1976 r. w Kołobrzegu. Muzyk, samouk, gra na instrumencie australijskich aborygenów – didgeridoo w różnych zespołach, grających muzykę regee. Muzyka etniczna Australii należy do najciekawszych brzmień instrumentalnych wydobywanych z drewnianych trąb zwanych didgeridoo powodujących powstanie niepowtarzalnego klimatu bezkresnych krajobrazów tego kraju.
Irek sam wykonuje instrumenty na których gra i jest posiadaczem małej kolekcji.
Piotr Jaźwiński
Oficerowie i dżentelmeni
Moja praprababka jak wskazują księgi parafialne i pamięć najbliższych była z domu Rodziewicz, pomyślałam sobie, że może uda mi się z Państwa pomocą ustalić do której linii Rodziewiczów z Wołynia mogła należeć Franciszka Omańska z d. Rodziewicz (1867-19.06.1943 r). Prawdopodobnie przed ślubem należała do parafii Młynów powiat Dubno, woj. wołyńskie. Wyszła za mąż za Michała Omańskiego zamieszkali w Jezioranach Szlacheckich parafia Nieświcz, powiat Łuck.
Pozdrawiam serdecznie Bogumiła Omańska
18 Stanisław Rodziewicz
24 marca 2012 r. zmarła w wieku 63 lat Krystyna Paszkowska-Zandberg.
Msza święta za pokój Jej Duszy odprawiona zostanie dnia 3 kwietnia 2012 r. o godz.9.20
w kościele drewnianym na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie,
po czym urna z prochami złożona zostanie
do grobu rodzinnego (Leonarda Rodziewicza).
Pogrzeb „Najwierniejszego z Wiernych”
Takie motto znajduje się na płycie nagrobnej katakumb, gdzie spoczęły doczesne szczątki Wielkiego Polaka Romualda Rodziewicza „Romana” (18.01.1913-24.10.2014). Uroczystości pogrzebowe odbyły się 12 czerwca 2015 r. w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie, która celebrowali: proboszcz parafii ppłk.Kozicki i ks.S.Woyczyński, który opiekował się zmarłym przez ostatnie 4 lata w domu opieki „Jasna Góra” w Anglii. Zmarłego żegnała rodzina: syn Leon i córka Helen w otoczeniu znajomych, przyjaciół, harcerzy, delegacji Wojska Polskiego, kombatantów oraz delegacji naszego Stowarzyszenia z honorowym Prezesem Leszkiem Rodziewiczem na czele.
Po mszy św. do której asystowała wojskowa kompania honorowa garnizonu Warszawa urnę z prochami śp. ppłk. Romualda Rodziewicza „Romana” przewieziona na cmentarz Powązki Wojskowe na którym do orszaku pogrzebowego dołączyła orkiestra wojskowa a także kompania honorowa. Przed złożeniem urny do grobu zmarłego pożegnali: syn Leon, ks.Woyczyński, Leszek Rodziewicz, przedstawiciel harcerzy oraz Ryszard Filipski (odtwórca roli mjr.Hubala w filmie „Hubal”). Po złożeniu urny w grobie (kwatera D19) miejsce pokryły wieńce i wiązanki kwiatów…
W tej krótkiej notatce nie sposób zawrzeć informacji o bogatym życiorysie „Romana”, warto jednak podkreślić jego cel – wolność Polski. Temu celowi podporządkował się zaczynając jako podoficer 102 i 110 Rezerwowego Pułku Ułanów, jako ochotnik w oddziale mjr.Henryka Dobrzańskiego „Hubala”, jako wywiadowca wywiadu wojskowego, jako żołnierz Obwodu AK Wołożyn i Oszmiana, więzień obozów koncentracyjnych aby po odzyskaniu niepodległości wstąpić do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech i z nim pojechać do Wielkiej Brytanii, gdzie pozostał na emigracji.
Szczegółowy, barwny i niespotykany życiorys naszego Kuzyna opisała Aleksandra Ziółkowska-Boehm w książce „Z miejsca na miejsce”, której fragmenty zamieszczone są na tej stronie w podrozdziale” Wspomnienia”. Ta smutna ceremonia wymaga podziękowań dla jej organizatorów: Departamentu Uroczystości Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na czele z jej szefem Janem Stanisławem Cichanowskim i operatywnym zespołem (zapewnienie transportu, zabezpieczenie medyczne itd), Proboszczowi parafii ks.ppłk Władysławowi Kozickiemu i dowódcy kompani honorowej mjr.Tomczykowi oraz obsłudze z Przedsiębiorstwa Pogrzebowego „Ratuszowa”. Dziękujemy wszystkim..
Helena Rodziewicz
urodzona 1885
zmarła 1971
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 39H-3-33
Mariusz Rodziewicz
Chciałbym zaprezentować Państwu swoje prace wykonane ołówkiem oraz tabletem. Talent do rysowania odziedziczyłem po swoim dziadku i pradziadku, którzy byli malarzami. Ja nigdy nie uczyłem się rysować, po prostu przychodzi mi to naturalnie. Jak każda rysująca osoba mam swój indywidualny sposób podejścia do rysunku i własną charakterystyczną kreskę. Zawodowo zajmuję się tworzeniem wizualizacji w programach 3D na potrzeby branży reklamowej. Kilka moich prac jakie wykonałem podczas mojej dotychczasowej pracy, znajdą Państwo w galerii 3D. Sklep Mariusz TATTOO założyłem głównie w celu przedstawienia Państwu własnych prac, oraz rysowaniu obrazów na indywidualne zamówienie. Pięknie ręcznie narysowany obraz na pewno dużo ładniej będzie wyglądał w Państwa mieszkaniu, niż wydruk z drukarki. Taki rysunek to także bardzo oryginalny prezent dla bliskiej osoby. Osobom poszukującym WZORU NA TATUAŻ oprócz wybrania i zakupu wzoru w moim sklepie, oferuje możliwość zrobienia projektu na zamówienie, mogę też odwzorować tatuaż znajdujący się na zdjęciu, pobranym przez Państwa z internetu, ale nie nadającego się do odrysowania na kalkę, bez zniekształceń perspektywy. Dobry wzór to podstawa dobrego tatuażu.
strona internetowa: www.mariuszrodziewicz.netgaleria.pl/
Katarzyna Węglicka
Bliska Ukraina
Poszukujemy info. o Anieli Marii Gozdawy Piaseckiej z d. RODZIEWICZ c. Ryszarda Rodziewicza i Julii z d. Harburda, ur. w maj. Mroczki, gm. Trzcianne.
19 Alfons Rodziewicz
18 marca 2012 r przypada piąta rocznica śmierci Andrzeja Rodziewicza (dziadka Wiktorii, męża Elżbiety)
Data na kamieniu
Zanurzona w bezszelestnej ciszy
Dotykam kamienia
Na granitowej płycie
Data wyryta
Przeznaczenie w mrocznym świetle
Ukryło klucz do przyszłości
Wtulona w ramiona samotności
Podążam pustą drogą przemijania
Przeplataną krzykiem życia
Marzenia jak kwiaty
Nienasycone czułym szeptem
Zwiędły o zgodę nie pytając
Szlakiem wyciszenia
Pamięć dalej wędruje
Powlekając dni swą szarością
Napisała: Elżbieta Rodziewicz
Odczyt na Zamku Królewskim i 2 maja u Prezydenta
Z rekomendacji Rodu Rodziewiczów Szkoła z Bydgoszczy została uhonorowana przez Prezydenta RP flagą.
Jadwiga Rodziewicz (rod. Kowalska)
urodzona 1894
zmarła 1983
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 39H-3-33
Dobrosław Tadeusz Rodziewicz
Urodzony w Krakowie w 1960 r. syn Edwarda Rodziewicza, wnuk Jana Rodziewicza, prawnuk Tadeusza Rodziewicza (gałąź Hruszowa).
Dziennikarz, publicysta, tłumacz, autor piosenek i skeczy kabaretowych. Od roku 1990 pracuje w Radiu Kraków, gdzie aktualnie zajmuje się publicystyką, także jako autor felietonów. W latach 1991-99 na tej samej antenie opiekował się miesięcznikiem radiowym Kabaretu Koalicja.
Od roku 2008 publikuje felietony także w Dzienniku Polskim. (Jakiego rodzaju są to felietony, można sprawdzić na portalu dziennikpolski24.pl, zakładka „Po godzinach”, podzakładka „Blogi”.)
Jest nałogowym współautorem książek. „Mity czwartej władzy” oraz „Grę w media” napisał razem z Piotrem Legutką. Leksykon „Ameryka dla Polaka” wspólnie ze Sławomirem Kardasem. Przekład tomu wierszy Charlesa Bukowskiego „Światło błyskawicy za górą” wespół z Marcinem Baranem. Wraz z innymi współautorami lub samodzielnie przetłumaczył z angielskiego na polski parę innych książek (m.in. „Bunt elit” Christophera Lascha). Drugie, rozszerzone wydanie „Mitów czwartej władzy” ukaże się w pierwszym kwartale 2011 roku nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka.
Owoce twórczości Kabaretu Koalicja nie są obecnie publicznie dostępne, chociaż w trakcie roku 2011 może się to zmienić. Jeśli się zmieni, to zmianę da się zauważyć na portalu dziennikpolski24.pl (w zakładce „Po godzinach” pojawi się wówczas podzakładka „Kabaret Koalicja”).
Do własnej działalności o charakterze twórczym wyżej wymieniony zalicza również okazjonalne felietony kulinarne oraz bigos (pozostający pod wpływem kuchni kresowej) duszony własnoręcznie tylko raz do roku z okazji Nowego Roku.
Katarzyna Węglicka
Moja Litwa
Poszukujemy info. o Romanie Rodziewiczu (1907 – 1945) s.Jana i jego synach: Janie i Stanisławie ur. w Nowosybirsku.
Wiktoria Patyrowska z Warszawy, herbu Łuk (córka Katarzyny Rodziewicz-Patyrowskiej, wnuczka Elżbiety Rodziewicz i śp. Andrzeja Rodziewicza, prawnuczka śp. Jerzego Rodziewicza z gałęzi Brześć nad Bugiem) 02 marca 2012 r. będzie obchodzić swoje piąte urodziny.
20 Wspomnienia Xenii Jacoby o Romualdzie Rodziewiczu
Polacy z Huddersfield w hołdzie naszemu krajanowi – śp. Romualdowi Rodziewiczowi ps. „Roman”. [źródło: znadniemna.pl]
Z głęboką satysfakcją publikujemy korespondencję, nadesłaną przez naszą czytelniczkę z miasta Huddersfield w Wielkiej Brytanii – panią Xenię Jacoby, która 18 stycznia uczestniczyła w obchodach 102. rocznicy urodzin śp. Romualda Rodziewicza ps. „Roman” – naszego ziomka, urodzonego pod Wołożynem, hubalczyka, żołnierza Armii Krajowej, więźnia między innymi KL Auschwitz i KL Buchenwald, żołnierza niezłomnego, który po II wojnie światowej zamieszkał w Północnej Anglii, w mieście Huddersfield, gdzie dokończył żywota 24 października 2014 roku.
Śp. Romuald Rodziewicz ps. „Roman” w Domu Opieki „Jasna Góra” w Huddersfield
Z relacji pani Xenii Jacoby dowiadujemy się między innymi, iż w tym roku urna z prochami śp. Romualda Rodziewicza „Romana” zostanie złożona w grobie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Pani Xenia osobiście znała bohatera , 102. rocznicę urodzin którego obchodzili Polacy w Huddersfield i niezwykle ciepło wspomina o chwilach obcowania z nim. Tym przyjemniej jest nam opublikować poniższą relację:
Romuald „Roman” Rodziewicz – Ostatni Hubalczyk , więzień KL Auschwitz, nr obozowy 165642
Na niedzielę 18 stycznia 2015 roku przypadła 102. rocznica Urodzin Ostatniego Hubalczyka ppłk Romualda „Romana’’ Rodziewicza.(ur. 18 stycznia 1913 w Ławskim Brodzie na Wileńszczyźnie (obecnie – wieś Truskowicze w rejonie wołożyńskim obwodu mińskiego – red.), zm. 24 października 2014r. w Huddersfield w Płn. Anglii)
Zostałam serdecznie zaproszona przez kapelana (Domu Polskiego w Huddersfield –red.) ks. Jana Wojczyńskiego TCHR, do udziału we mszy św. o godz. 11:00 na okoliczność 102. Rocznicy Urodzin Hubalczyka. Msza miała być odprawiona w kaplicy Domu Opiekuńczego „Jasna Góra’’ w Huddersfield, gdzie śp. jubilat był rezydentem. Potem w kolejności premiera filmu Pana Marka Zdziarskiego nakręconego we współpracy z ks. J. Wojczyńskim pt. „Ostatnia Droga Ostatniego Hubalczyka’’. Zwieńczeniem dnia stał się wspólny obiad, w gronie osób, związanych z postacią śp. Romualda Rodziewicza „Romana”.
Zimnym rankiem wybrałam się w drogę do Huddersfield, miasta w hrabstwie West Yorkshire w Północnej Anglii. Przyjechała po mnie samochodem Beata, nauczycielka z angielskiej i polskiej Szkoły Sobotniej. Wyruszyłyśmy w drogę pod górę. Naokoło mijałyśmy pięknie obsypane śniegiem okoliczne wzgórza i pagórki. Samochód zaczął kaszleć, nie dając rady podczas „wspinaczki” pod górę. Wszyscy nas mijali. Miałyśmy dojechać do Huddersfield na poranną mszę św. Drogi nam się pogubiły, szosy poplątały a czas kurczył. Myślałam sobie o słowach majora Hubala i chciałam w nie wierzyć, że „Trzeba rzucić serce za przeszkodę, jak przy skoku”. Mjr Henryk Dobrzański ps. „Hubal”, był bardzo utalentowanym dowódcą, kawalerzystą i członkiem drużyny olimpijskiej w hippice, gdzie na koniu „Generał” pokazywał wielką klasę doskonałego polskiego jeźdźca. Rzuciłam więc serce, no i – mimo przeszkód – dojechałyśmy na czas. Punkt 11:00 otworzono nam drzwi domu i ks. Jan rozpoczął mszę św. w przytulnej kaplicy. Mała trzódka modliła się o życie wieczne dla śp. „Romana”, byłego rezydenta Domu Opiekuńczego „Jasna Góra”. Na parapecie przy oknie stało zdjęcie Hubalczyka, jako znak duchowej obecności rezydenta, który do niedawna był uczestnikiem każdej mszy celebrowanej przez swego kapelana ks. Jana. Ojciec duchowny podczas swej homilii nawiązywał do minionego życia swego rezydenta, który jako najwierniejszy z wiernych mjr Hubala był oddany Bogu i Ojczyźnie – Polsce. Ja natomiast błądząc oczami po kaplicy, przystrojonej bożonarodzeniową choinką i drewnianą szopką, w której wciąż sianko pachniało – myślałam o życiu w zgodzie z przeznaczeniem. Myśli moje zagalopowały do kościoła z kadru filmowego o majorze Hubalu i jego kawalerii. Przed oczami stanął mi ten moment, kiedy plutonowy Rodziewicz został zganiony przez majora, że takiego cymbała przedstawił do awansu, a on wraz z plutonowym Alickim Józefem paradował przed całą wsią w mundurze, będąc na Pasterce. Wtedy Rodziewicz pokornie tłumaczył majorowi, że właśnie na okoliczność tego awansu poszli do kościoła się pomodlić. Wtedy major długo nie zastanawiając się zarządził wyjście swego oddziału do kościoła na poranną mszę, ku wielkiemu zdziwieniu Rodziewicza i Alickiego. Ten przejmujący moment kiedy wierni rozstępowali się na boki wiejskiego kościoła, robiąc miejsce partyzantom – swym obrońcom i głośne odśpiewanie pieśni „Boże, coś Polskę” a w niej Ojczyznę racz nam wrócić Panie…, stały się manifestacją uczuć patriotycznych ludu i wojska –które swym mundurem określało ciągłość państwa polskiego (dodam tylko, że pieśń ta po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918r. jako polska katolicka pieśń religijna, konkurowała z Mazurkiem Dąbrowskiego o uznanie jej za hymn państwowy – aut.). Wspomnę także, że reżyser filmu Bohdan Poręba, opowiadał o próbie usunięcia przez ówczesnych cenzorów kina dokładnie tej sceny z kościoła. Jednakże ówczesny minister obrony narodowej gen. W. Jaruzelski osobiście interweniował w tej sprawie, będąc pod wrażeniem sceny i ekspresji, jaka płynęła z jej symboliki. Wracały do mnie także słowa „Romana”, który mówił mi podczas swego ostatniego wywiadu 2 sierpnia 2014r., że „ludność wtedy była bardzo patriotyczna. Karmili partyzantów i ich konie, nie szukając wynagrodzenia. Chłopi bardzo pomagali lotnemu oddziałowi”. Dla tamtych ludzi mundur polski był bardzo ważnym symbolem. Mundur chronił spokój i każdy polski dom. Mundur był „widocznym znakiem oporu a w konkretnej sytuacji – ciągłością państwa”. W czasie wojny polski mundur był otuchą dla narodu a żołnierskim obowiązkiem było walczyć i trwać, gdzie krzywda. „Ludzie szli do munduru jak do Przenajświętszego Sakramentu”.[z filmu „Hubal”] Niezłomny żołnierz Henryk Dobrzański Hubal mjr Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego przyrzekł: „Ja w żadnym razie broni nie złożę, munduru nie zdejmę. Tak mi dopomóż Bóg”. Niemcy bali się Go jak ognia i nazywali Go „Der tolle major”, co znaczy „szalony major”. Pamiętam jak „Roman” podczas swego wywiadu mówił, iż „Niemcy bardzo bali się „bandy” Hubala”. W takim oddziale ułanów mjr Hubala służył plut., potem wachmistrz Romuald „Roman” Rodziewicz. W filmie „Hubal” wyreżyserowanym w 1973r. przez Bohdana Porębę, rolę tytułową kreował świetny aktor Ryszard Filipski, a w plut. „Romana” wcielił się Jan Stawarz.
Tutaj msza św. w kaplicy, a ja oglądam film w swych myślach i tak klatka po klatce cwałuję, by nadążyć za szarżą kawalerii, która 30 marca 1940r. w ciężkim boju pod Huciskami „zsiekła na drzazgi oddziały niemieckie aż iskry leciały”. To autentyczne słowa „Romana”, które brzmiały w moich uszach, kiedy wypowiadał się o swej historycznej przeszłości. Mówił mi, że „dla nich – ułanów mjr Hubal był ich opiekunem. Był jak ojciec, prawdziwy troskliwy ojciec”. Wtedy zagadnęłam także o Mariannę Cel ps. „Tereska”, o ułana babę, co służyła z nimi, przenosiła meldunki i też chciała Niemca bić. Roman odrzekł, że „ona była bardzo odważna, że patriotką była”.
Kapelan Domu Opieki „Jasna Góra” w Huddersfield ks. Jan Wojczyński TChr, wygłasza homilię
Podczas podniesienia w trakcie mszy św. w intencji śp. Hubalczyka
Po piekle Holokaustu w niemieckich obozach koncentracyjnych w Auschwitz (trafił tam po aresztowaniu w sierpniu 1943r. jako więzień polityczny i żołnierz AK, gdzie wytatułowanomu na lewej ręce nr obozowy 165642), Brzezince, Buchenwaldzie oraz na terenie Austrii, które to obozy zagłady przetrzymał – Rodziewicz chciał po wyzwoleniu odszukać „Tereskę”. Rozpytywał o nią swych nielicznych kompanów ułanów, którzy ocaleli. Żaden nic nie słyszał o niej. Rodziewicz pojechał w okolice, gdzie stacjonowała kiedyś ich kawaleria, by rozpytać tamtejszą ludność o „Tereskę”. Ślad po niej zaginął. Ze smutkiem mówił, że „musiała być zabita przez Niemców, a ciało jej przepadło” i zamyślił się głęboko… Po czym zapytał na głos: „Mógłbym papieRosa od kogoś popRosić?…” i powiedział to z tym swoim dźwięcznym, pięknie brzmiącym „R”.
Przepadło też ciało samego legendarnego majora Hubala, który zginął 30 kwietnia 1940r. pod Anielinem k/Opoczna. Koń majora „Demon” też poległ od kul. Poległo wielu partyzantów.
„Każdy ginący człowiek to cały świat sam w sobie” [Melchior Wańkowicz]. Cudem wachmistrz „Roman” ocalał. Pomimo iż wiele razy otarł się o śmierć (także w obozach koncentracyjnych), nigdy nie był ranny. Mówiono o nim, że kule się go nie imały a Pan Bóg kule nosił. Raz jedyny był draśnięty kamieniem z szosy, który uderzył go w okolice nosa. Taki to był prawdziwy polski superman, superhero.
„Jeszcze Polska nie zginęła! I nie zginie! Jeszcze Polska nie zginęła! – Niech żyje Polska!” To słowa, które dodawały otuchy podczas okupacji. Major Dobrzański „Hubal” nie uznał kapitulacji Warszawy w 1939r. i dlatego przeprowadził swój oddział 300 żołnierzy z okolic Grodna w Góry Świętokrzyskie, by toczyć nierówną walkę z przeważającymi siłami niemieckiego wroga (jak w 480r. p.n.e. 300–osobowy oddział Spartan dowodzony przez króla Leonidasa, stawił czoła 100-tys. armii perskiej pod Termopilami). Major jako pierwszy z żołnierzy polskich podjął działania partyzanckie. Miało to ogromne znaczenie dla kraju i ludności, że Polska żyje i walczy, aby nie zginął duch nadziei i walki w narodzie. Rozeszły się wieści, że pierwszy zorganizowany oddział partyzancki nazwany przez mjr „Hubala” Oddziałem Wydzielonym Wojska Polskiego, walczy przeciwko okupantowi, a tocząc boje za sprawy Ojczyzny z oddziałami SS – wychodzi zwycięsko, walcząc do ostatniego tchu.
„…Za gruzy naszych miast
Za braci naszych krew,
Szarpajmy wrogów ciała!
Niech zniknie szwabski chwast!
Odpowie na nasz zew,
Powstając Polska cała!…”
Autorem tej piosenki był ppor. ps. „Tchórzewski”, czyli Józef Wüstenberg z zawodu prawnik, co pełnił w oddziale funkcję oficera ds. zleceń. Na przełomie marca i kwietnia 1940r. na kwaterach we wsi Gałki, napisał słowa pierwszej oryginalnej piosenki „Hubalczyków“: „My partyzanci majora Hubali“. Melodię zaczerpnął z pieśni powstańców 1863r. – „Marsz strzelców“. Tak powstała pierwsza w okupowanej Polsce pieśń partyzancka.
„ My partyzanci majora Hubali,< /br> Idziemy dziś na krwawy z Niemcem bój.< /br> Pragnienie zemsty serca nasze pali,< /br> A przeciw nam bombowców wroga rój!“
„Hubal” i Jego dzielny wachmistrz Rodziewicz, przysięgali Bogu być wiernymi Ojczyźnie swej Rzeczypospolitej Polskiej. Na straży honoru żołnierza polskiego stać wiernie i tak postępować, aby móc żyć i umierać jak prawy żołnierz polski.„Hubal” i „Roman” to nieustraszeni żołnierze, wierni do końca przysiędze i Ojczyźnie. Upór i wierność wartościom Bóg, Honor i Ojczyzna uczyniły ich niezłomnymi rycerzami. „Hubal” to człowiek legenda, a „Roman” to człowiek historia, którą dane mi było poznać. Całe swe młode życie poświęcił walkom frontowym i działalności konspiracyjnej. Tak po ludzku nic dla siebie nie miał z tego młodzieńczego życia. Historia o nim nadaje się na realizację dobrego filmu historyczno – przygodowego o podłożu patriotycznym, jako antidotum na zakłamywanie historii II wojny światowej, a zwłaszcza ZAPOMNIANEGO HOLOKAUSTU, dokonanego na nas Polakach. Rodziewicz to wyjątkowy, niecodzienny świadek czasu, gdyż przeżył aż cały wiek w naszej polskiej historii. Jego długie życie było skarbnicą doświadczeń kilku pokoleń Polaków. Wraz z „Romanem” odchodzi pewna epoka ludzi niezłomnych.
Romuald Rodziewicz „Roman” z numerem z KL Auschwitz na lewej ręce
„Mimo, że o nim napisano książki – to on był normalnym człowiekiem. Bardzo skromnym. Do ostatniego dnia zachował pełną świadomość mimo prawie 102 lat. Miał ten dar od Boga, że mógł nam opowiadać i zachować taką pełną tężyznę duchową i fizyczną prawie aż do końca…”, tak ks. Jan Wojczyński wspominał w audycji dla Polskiego Radia „Ostatniego Hubalczyka”.
Te wszystkie myśli, głosy, wspomnienia i obrazy nachodziły mnie patrzącą na portret Hubalczyka. A przecież był tu z nami tak niedawno… Odszedł, aby żyć wiecznie w naszej pamięci jako niezłomny. Wzorzec dla nas.
Po mszy św. ks. Jan zaprosił nas i panie rezydentki (także weteranki II wojny światowej, co przeszły przez Syberię) do salonu, na projekcję filmu dot. ostatniej drogi Romualda Rodziewicza. Poznałam tutaj panią Janinę Stanowską z 316. Kompanii Transportowej, która walczyła pod Monte Cassino, panią Czesię Jarosz, która była w czasie wojny w Ugandzie, panie Wandę Orlińską, Wincentynę Tkocz, Irenę Chajdas oraz panią Marię Spychalską. W zamyśleniu oglądaliśmy chwile pożegnania z „Romanem”. To z prawej to z lewej migała mi jasna postać młodziutkiej opiekunki Magdy Masłowskiej, która pamiętnej nocy była przy konaniu Rodziewicza. To przy niej Hubalczyk żegnał się z tym światem, przechodząc w inny.
Rezydentki Domu Opieki „Jasna Góra” w Huddersfield podczas mszy św. w kaplicy. Od prawej: Zofia Skotnicka, Wincentyna Tkocz, Czesława Jarosz
Ks. Jan siedział w fotelu i ocierał łzy… Łamał mu się głos, kiedy wspominał swego niezwykłego rezydenta, sam przecież także będąc unikatem, postacią ciekawą, charyzmatyczną i zatrzymującą myśli zabieganego człowieka w czasie. Przy kawie i tortowym cieście, ksiądz snuł swoje opowieści jak gawędę, która była niezwykła. Tworzył się niecodzienny klimat, tak jakby się było uczestnikiem tych opowieści i podświadomie czuło się jakby one były własnymi doświadczeniami. W tym miejscu powiedział nam o niepowszechnej postawie swego rezydenta. Kiedy Melchior Wańkowicz chciał podzielić się honorarium z Rodziewiczem za książkę „Hubalczycy”, to ten stanowczo odmówił, nie chcąc ani grosza. Ksiądz uchylił nam rąbka tajemnicy, oznajmiając nowinę, że ma cichą nadzieję, iż na wiosnę, otworzy Izbę Pamięci Ostatniego Hubalczyka w Domu Opieki „Jasna Góra” Huddersfield. Znajdą tu swoje miejsce pamiątki po „Romanie”.
Rezydentki Domu Opieki „Jasna Góra” w Huddersfield. 1-szy rząd od prawej: Janina Stanowska, Zofia Skotnicka, Wincentyna Tkocz, 2-gi rząd od prawej: Anna Herman, Wanda Orlińska, Irena Chajdas, Maria Spychalska, Czesława Jarosz, goście, od lewej: Beata Steinhagen, Marek Zdziarski, Joanna Dudzic z mężem Darkiem, opiekun Mateusz Wala oraz ks. Jan Wojczyński
Zaproszeni przez ks. Jana na obiad – pojechaliśmy samochodami do restauracji Toby Carvery na wieczorny angielski posiłek. Ruch był tam jak w ulu. Czekaliśmy na wolny stół aż w końcu cierpliwość została nagrodzona smakowitym gorącym daniem. Wypiliśmy toast za dobre imię Ostatniego Hubalczyka i za nas. Trudno było odejść od stołu, rozmawiając o historii Polski i wspominając postać ppłk WP Romualda „Romana” Rodziewicza. Spytałam księdza o losy prochów Hubalczyka i o pochówek w Polsce. Ponieważ dochodziły do mnie głosy czytelnicze z prośbą, abym pomogła w doprowadzeniu do pochówku prochów Hubalczyka na Szańcu Hubala w Anielinie. Zadałam to pytanie ks. Janowi. Wyjaśnił mi, że otrzymał oficjalną wiadomość na piśmie od Konsula Generalnego Pana Łukasza Lutostańskiego z Manchester i „jest już pewne, iż ceremonia pochówku urny z prochami śp. Romualda Romana Rodziewicza zaplanowana została na 12 czerwca 2015r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie”.
Szczerze przyznam, że tylko chwilowo towarzyszyłam Ostatniemu Hubalczykowi w jego życiowej drodze, poznając go w sierpniu. Było to jednak spotkanie jak stygmat, które bardzo na mnie wpłynęło. „Roman” to człowiek honoru i wielkiego formatu. Jakaś zadziwiająca moc osobowości z niego płynęła i przykuwała moją uwagę, tak że oczu nie mogłam od niego oderwać, od tego syna polskiej ziemi. Pomimo swych lat wciąż był tym samym Hubalczykiem, tj. zdyscyplinowanym, prawdomównym żołnierzem, człowiekiem zasad, prawdziwym dżentelmenem. On jako Ostatni Hubalczyk stał na straży prawdy o swym legendarnym „Hubalu” i wiernie z nim służył – obydwaj zakochani i zaślubieni z Polską.
Tak wielu młodych ludzi zna historię ostatniego Mohikanina ale nie wie kim był Polak, Ostatni Hubalczyk z oddziału majora „Hubala”. Powieść „Ostatni Mohikanin” doczekała się kilkakrotnych ekranizacji. Wartkiego i pełnego dramatyzmu życia Ostatniego Hubalczyka nikt jeszcze nie zekranizował. Pociągali nas Indianie, teraz czas na partyzantów, co szli śladem wilka. Oczy Hubalczyka oglądały mego idola, który rozmawiał z nim i dzielił partyzanckie życie leśnej braci. Dałam mu wtedy obietnicę, że będę go odwiedzać, kiedy spytał mnie wprost czy mogę do niego przyjeżdżać, a ja?! -zawiodłam… czego nie umiem sobie wybaczyć. Od dziecka byłam zakochana w legendzie majora „Hubala” i Jego dzielnej kawalerii. Ale zawiodłam, wypadek mnie zatrzymał, życie przygniotło i kazało to unieść. Czy wypełnię swą obietnicę, jaką dałam „Romanowi”, pytającemu mnie:- Czy będziesz do mnie przyjeżdżać? – Czy w takim razie przyjadę z Anglii, by towarzyszyć jego doczesnym szczątkom w kolejnej drodze na miejsce spoczynku w ukochanej Polsce? Polsce, z której to ziemią połączy się tak ściśle, iż staną się jedno…
Polska ziemi o przytul go do siebie, by przyjęty mógł złożyć Ci pocałunek i zabliźnić tamten podły czas pieców, który w nim tkwił. Na moje pytanie „Co pamięta z Auschwitz”? Odpowiedział – „Wolałbym nie pamiętać”…i zastygł gdzieś w głębi siebie prosząc mnie o kolejnego papierosa…
Z każdej podróży wracasz jako inny człowiek. Po drodze wiele możesz się nauczyć i dowiedzieć o sobie, a wtedy opowiesz co widziałeś. To pomaga w życiu wysilić umysł, żeby zapełnić te nieszczęsne puste kartki treścią, z równie pustej głowy. Mój świat z przeszłości rozwiewa się niczym sen i coraz mniej go pamiętam. Bywa, że czasem sny i marzenia z dzieciństwa się spełniają. Nigdy jednak bym nie przypuszczała, że kiedykolwiek w swym życiu spotkam (i to w Anglii) na swej drodze ostatniego żołnierza, ułana z oddziału mego polskiego Hero majora Hubala, dla którego miałam ogromny podziw od dziecka. Dziecka słuchającego opowiadań wojennych mego Dziadka AK-owca i mego Ojca, sześcio czy siedmioletniego wtedy chłopca, który, nie mając butów, podczas siarczystej zimy na bosaka biegał z młodziutkimi siostrami – pomagał karmić Żydów, czy też jeńców wojennych, umierających z głodu i mrozu w tymczasowym niemieckim oflagu, nosząc im chleb i zupę wyżebraną w koszarach niemieckich żołnierzy (często za to dostając mocnego kopniaka w tyłek od niemieckiego mundurowego, tak że leciał długo zwinięty bólem w powietrzu, zanim spotkał go kolejny kopniak z czubatego niemieckiego buta). Ból, ryzyko i płacz nie powstrzymywały mego małoletniego Ojca od niesienia pomocy tym, którym było gorzej – chociaż u samych w domu bieda aż piszczała.
Dziadek walczył w AK a babcia ciężko pracowała całymi dniami np. na worek mąki po okolicznych wsiach, aby to mój sześcioletni Ojciec, zastępujący w domu swego Ojca, mógł ugotować bryję dla wszystkich do jedzenia, podobną do krochmalu, którą jedli prawie codziennie podczas okupacji, na przemian z ugotowaną lebiodą, brukwią i pokrzywą.
Śp. Romuald Rodziewicz „Roman”
Takie to były kiedyś czasy i takie pokolenia Polaków. Inne niż te dzisiejsze. A ten mój Hero Hubal był dla mnie zawsze wzorem cnót patrioty i żołnierza, zakochanego w naszej Ojczyźnie. Za Nią jeden i drugi poświęcali to, co mieli najcenniejsze – życie!
Chwała polskim bohaterom i żołnierzom niezłomnym!
Cześć Ich pamięci!
Z uśpienia wolna powstań Polsko cała!
Specjalnie dla Znadniemna.pl Xenia Jacoby z Huddersfield, zdjęcia autorki
źródło: znadniemna.pl
Artykuł z www.gazetapatria.pl – Rzeczpospolita Obojga Narodów – śladami jej patriotów
Barbara Rodziewicz
urodzona 1943
zmarła 1968.8.29
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 35K-5-5
22.
Wilno 1
Gałąź pochądząca od Antoniego
Loading...
Mapa II RP
Tomasz Radziewicz
Urodził się 25 sierpnia 1974 w Bartoszycach.W latach 1990 – 1995 uczył się w Państwowym Liceum Plastycznym w Olsztynie. W latach 1995 – 2003 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, dyplom w pracowni prof. Stanisława Radwańskiego w 2003 r.
Laureat m.in. Ogólnopolskiego Konkursu na Małą Formę Rzeźbiarską i zdobywca nagrody Urzędu Miasta Gdańsk w 2001 r. Stypendysta Kunstakademii w Karlsruhe (Niemcy) w 1995 r.
Autor pomnika Józefa Piłsudskiego w Gdańsku Wrzeszczu (2006 r.) a ostatnio twórca pomnika Kazimierza Deyny, który ma powstać przed stadionem Legii w Warszawie.
strona internetowa: http://www.tomaszradziewicz.com/
Ważniejsze wystawy, plenery i nagrody (do 2004 r.):
Katarzyna Węglicka
Na dalekiej Ukrainie
Poszukujemy info. o Leokadii i Honoracie Rodziewicz po mężu Szewielińskie, pochodzące z okolic Święcian.
27 stycznia 2012 r. przeżywszy 77 lat zmarła po ciężkiej chorobie, w Falęcinie k. Brwinowa,
Regina Gosk zd. Rodziewicz.
Pogrzeb odbędzie się 1 lutego (środa) o godz.14 w Brwinowie.
21 Kresowe opowieści Jadwigi Borkowskiej – Żurek NASZA ZIEMIA. Na podstawie miesięcznika Moje Giżycko 2017/2018
źródło: Moje Giżycko NR 18 Grudzień 2017
Wiktor Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 4.06.1934
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 31C-1-1
23.
Wilno 2
Gałąź pochądząca od Adolfa
Loading...
Mapa II RP
Aleksander Winnicki – Radziewicz
Urodził się w 17.09.1911 r w Rolowie koło Drohobycza, zm. 31.12.2002 r.(spoczywa na cm. w Błoniu k.Warszawy). Związany ze Lwowem.Tam uczęszczał do gimnazjum, brał lekcje rysunku i malarstwa u ukraińskiego malarza z kregu Tetmajera – Nowokilskiego.
Studiował w krakowskiej ASP w pracowniach Wojciecha Weissa, Józefa Mehoffera i Xawerego Dunikowskiego. Dyplom uzyskał w 1934 r. Razem z Jonaszem Sternem, Saszą Blonderem, Henrykiem Wicińskim i Leopoldem Lewickim był współzałożycielem i członkiem Grupy Krakowskiej w latach 1930-35.
W latach 30-tych wyznawał radykalne poglądy lewicowe – stał się komunistą. Odrzucił komunizm będąc świadkiem masowych mordów i prześladowań NKWD w okupowanym przez sowiety Lwowie. W wymiarze artystycznym uwolnił się od awangardy pod wpływem Artura Nacht-Samborskiego. Stał się wg. określenia Czapskiego „czystym malarzem”. Jego twórczość obejmuje malarstwo sztalugowe i grafikę warsztatową. Maluje sceny rodzajowe, pejzaże, martwe natury i portrety.
Jego pierwsza wystawa miała miejsce w Rzymie w 1956 r, gdzie wraz z Henrykiem Stażewskim mieli wspólną ekspozycję. Wystawia niezwykle rzadko. W ciągu nieomal półwiecza wziął udział, czy też miał zaledwie 10 wystaw. Jego obrazy nawiązują zarówno do malarstwa freskowego i witraży, jak i do ekspresjonizmu Ecole de Paris
Tadeusz Rodziewicz, Maria Wacławek
W książce przedstawiono zalety energetyki słonecznej i jej rosnące znaczenie w najbliższych latach. W Polsce ogniwa słoneczne nie cieszą się jeszcze dużą popularnością. Autorzy postawili sobie za zadanie zwiększenie zainteresowania nimi i dostarczenia informacji o działaniu współczesnych ogniw, a także ogniw uważanych za ogniwa następnej generacji oraz pokazanie celowości instalowania systemów PV w polskich warunkach klimatycznych.
W książce przedstawiono podstawowe zjawiska zachodzące w ogniwach PV, opisano konstrukcję współczesnych ogniw, omówiono sposoby optymalizacji sprawności ogniw jedno- i wielozłączowych, objaśniono mechanizm powstawania strat energetycznych przy konwersji fotowoltaicznej.
Książka jest adresowana do studentów mających zajęcia z odnawialnych źródeł energii na różnych kierunkach studiów, np. na inżynierii elektrycznej, inżynierii i ochronie środowiska, energetyce i elektrotechnice , mechatronice, fizyce, automatyce oraz dla wszystkich zainteresowanych ogniwami słonecznymi.)
IX ZJAZD RODU RODZIEWICZÓW…
Zgodnie z ustaleniami z ubiegłorocznego zjazdu w dn. 4-7-2015 r. odbędzie się IX zjazd Rodu Rodziewiczów.
Wyżywienie i noclegi organizujemy we własnym zakresie (kolacje wspólne). Dla kuzynów rezerwację noclegów w cenie 30zł. za nocleg w pensjonacie „Korona” zabezpieczyć może Leszek Rodziewicz z Ostródy po uprzednim kontakcie – leszekrodziewicz@wp.pl
Nie planujemy osobnych zaproszeń listownych, licząc na wzajemne telefoniczne kontakty kuzynów. Dla kuzynów, którzy nigdy na zjeździe jeszcze nie byli stanowić to może pewne utrudnienie, ale napewno będzie rekompensowane świetną atmosferą.
Pozdrawiamy licząc na spotkanie,
Włodek Rodziewicz – wlodekrodziewicz@wp.pl
Poszukujemy: Antoniego Radzewicza,który miał synów Jana ur.1926 r. i Tadeusza ur 1924 r. dzieci Jana to: Maria 1955 r. Andrzej 1958 r. i Małgorzata 1962 r. dzieci Tadeusza to Lech 1951 r. i Aleksander 1953 r. Antoni z rodziną wyjechał z Wilna do Gdańska w 1945 r. Może Antoni miał braci: Ignacego, Wincentego Ludwika, Feliksa?
1 grudnia 2011 r. przeźywszy 83 lata zmarł w Szczecinie Stanisław Rodziewicz.
Pochowany został na Cmentarzu
Centralnym w Szczecinie: kw.111A, rząd 11, grób 3.
22 Mieczysław Rodziewicz
Bolesław Rodziewicz
urodzony 1905
zmarły 29.05.1929
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 61C-6-18
24.
Wilno 3
Gałąź pochądząca od Józefa
Loading...
Mapa II RP
Krzysztof Radziewicz
Urodził się 6 listopada 1950 roku w Warszawie. Jest absolwentem Państwowego Liceum Techniki Teatralnej. Był uczniem prof. Ireny Lorentowicz, prof. Stefana Lisowskiego i prof. Kazimierza Żywuszko.
Od 1969 roku pracuje w plastycznych pracowniach teatralnych oraz w pracowniach konserwacji zabytków.
Od ponad dziesięciu lat pracuje jako modelator w Teatrze Polskim w Warszawie. Jednocześnie współpracuje z warszawskimi galeriami.
Jego obrazy znajdują się w prywatnych zbiorach nie tylko w Polsce, ale również w Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Japonii. Twórczość inspirowana zarówno krajobrazem, architekturą, postacią ludzką oraz utworami muzycznymi.
Przejawem fascynacji muzyką rockową są cykle poświęcone zespołowi The Rolling Stones, Jimmiemu Hendrixowi oraz Ericowi Claptonowi. Wcześniejsze prace – z lat 70. i 80. ukazywały malarstwo realistyczne wzorowane ma sztuce XIX wieku i wcześniejszej.
Na kilku obrazach są też widoczne wpływy kolorystyki impresjonistycznej. W latach 90, na podłożu utkanym z wielu gatunków tkanin, o wyraźnie widocznej strukturze, powstały kompozycje o ascetycznym rysunku i oszczędne w kolorze.
więcej na: http://www.e-galeria.com.pl/obrazy.html
Kazimierz Niechwiadowicz
Nad Gawią – nowa, bardzo współczesna i bardzo osobista książka Kazimierza Niechwiadowicza szuka wydawcy. (…) Może ujrzałbym walecznych rycerzy Wielkiego Księstwa jak poją konie w czystej Gawii? A może dziadka Bronisława okadzającego ule, babcie Marysię siedzącą z bojką do masła i siebie w krótkich spodenkach na szelkach, zapiętych z tyłu na krzyż?(…)
„Nad Gawią” Kazimierz Niechwiadowicz
Loading...
Tutaj link do książki:
http://pawet.net/files/nad_gawia.pdf
Poszukuję rodziny Katarzyny Rodziewicz, pierwszej nauczycielki szkoły w Jaszunach,która powstała 14 września 1900 roku (1 września według kalendarza juliańskiego). Katarzyna Rodziewicz była ludową nauczycielką, urodzoną na Żmudzi absolwentką pansjonu w Rosieniach jej ojciec, Jan Rodziewicz pracował w szkole w Turgielach. Według danych na 1 stycznia 1905 r. szkoła liczyła 50 uczniów: 33 chłopców i 17 dziewczynek. Dość wielka liczba dziewczyn była ewenementem wśród pobliskich szkół. Katarzyna Rodziewicz zmarła na gruźlicę w grudniu 1906 r. i zostala pochowana na miejscowym cmentarzu.
2 listopada 2011 r. w wieku 77 lat
zmarł Ryszard Rodziewicz,
Pożegnanie Zmarłego odbędzie się 10 listopada br., o godz 13.15
w domu pogrzebowym na Cmentarzu Wojskowym Powązki w Warszawie.
Po ceremonii nastąpi złożenie urny z Prochami do grobu rodzinnego.
Aleksandra Ziółkowska-Boehm
KSIĘGARNIA DOM KSIĄŻKI MDM
WYDAWNICTWO „ISKRY”
ZAPRASZAJĄ NA SPOTKANIE AUTORSKIE
ALEKSANDRY
ZIÓŁKOWSKIEJ-BOEHM
Autorki cyklu książek o Melchior ze Wańkowiczu, losach emigrantów polskich w Ameryce, Zesłańców Syberyjskich, Powstańców Warszawskich, Bohaterów bitwy o Monte Cassino.
Laureatki Złotego Exlibrisu, Nagrody Stanu Delaware, Medalu Ignacego Jana Paderewskiego.
Wieczór prowadzi Barbara Wachowicz
Dnia 18 maja 2015 (poniedziałek), godzina 18:00
Księgarnia Dom Książki MDM
Ul. Koszykowa 34/50
„Są to obrazki z życia Człowieka, którego znałam: Wańkowicz i jego pisanie, Wańkowicz i jego dom, Wańkowicz i jego otoczenie… Byłam cząstką tego otoczenia… Życie w bliskości Wańkowicza nigdy nie było nijakie, zawsze intensywne, nasycone barwą…”
Aleksandra Ziółkowska-Boehm „Blisko Wańkowicza”
Aleksandra Ziółkowska-Boehm z mężem Normanem organizowali Kościuszkowski wieczór Barbary Wachowicz w Filadelfii.
Józef Rodziewicz
urodzony 1907
zmarły 14.12.1971
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 61C-6-18
Piotr Rodziewicz (z prawej)
Muzyk, kompozytor, autor tekstów, producent i aranżer. Urodzony w 1957 w 1997 r. powołał do życia grupę muzyczną SKŁAD WĘGLOWY. Nazwa kapeli może nieco kontrowersyjna, ale nie ma ona nic wspólnego z muzyką z gatunku punk czy hip- hop:) Grają pop-rock, czasem jazz, a czasem blues. Nie obcy jest zespołowi walczyk, tango i cha-cha, a kiedy zajdzie potrzeba grają również disco-polo.
6 osobowy zespół o dużych ambicjach (działający głównie w woj. dolnośląskim), potrafi zagrać profesjonalnie każdy rodzaj muzyki. W repertuarze ma ponad 180 utworów, głównie preferujących polską muzykę, chociaż w repertuarze posiada kilka piosenek obcojęzycznych.
SKŁAD WĘGLOWY posiada następujące instrumentarium: gitary, gitara basowa 5st., instrumenty klawiszowe, perkusja (elektroniczna lub akustyczna), sax i klarnet.
Więcej: http://Więcej: www.prodziewicz.republika.pl
e-mail: skladw@wp.pl
Przemysław Włodek
11 maja 2011 r. urodził się w Warszawie Rysio Rodziewicz, syn Wojciecha i Agaty Rodziewiczów.
SZLACHETNA PACZKA
Stanisława Radziewicz
urodzona 1910
zmarła 2008.1.3 ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 61C-6-18
Katarzyna Rodziewicz
Wydała kilkadziesiąt swoich wierszy. Od czasu do czasu napisała jakiś wiersz. Schowała go do szafy. Po latach uzbierała się ich całkiem spora ilość. – Tak, teraz wydam tomik – pomyśła. Światło dzienne ujrzało więc „Pisane sobą” Katarzyny Rodziewicz.
Jest bydgoszczanką. Kilka lat temu sprowadziła się na Pałuki. Zamieszkała w Sielcu w dawnej posiadałości wiceadmirała Józefa Unruga. Myliłby się ktoś, gdyby pomyślał, że tomik „Pisane sobą” to jej poetycki debiut. Katarzyna Rodziewicz już na studiach publikowała w uczelnianej gazecie żaków pt. „Wideta”. Ale tak naprawdę debiutowała 14 lat temu. Wtedy ukazał się tomik wierszy „Historia bytu codzienna”. Do tomiku dołączona była kaseta magnetofonowa. Muzykę skomponował Piotr Salber.
Słowo o wierszach zawartych w drugim tomiku napisał poeta Zygmunt Dmochowski. Określa on autorkę jako „poetkę o nienasyconym sercu”. Jak pisze Dmochowski tematyka wierszy Katarzyny Rodziewicz oscyluje wokół spraw i problemów jej życia. „Wiele wierszy ma charakter przeglądu zakamarków duszy. Dotykają spraw jej zainteresowań i wyobraźni. Autorka dużo wie o codzienności bytowania i o psychice duszy kobiecej w różnych fazach jej życia „. Całość Dmochowski określa jako „swoistą autoanalizę”.
Grzegorz Rąkowski
29 stycznia 2011 r. w Warszawie, zawarli związek małżeński: Agata Szmit i Wojciech Rodziewicz
O Polskich Barwach Narodowych
Leszek Rodziewicz, Wilno dn. 16 11 2014
Jan Rodziewicz
urodzony 1875.11.16
zmarły 1946.12.24
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 73C-4-28
Grzegorz Radziewicz
Urodził się w 1976 roku w Białymstoku.
Studiował na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu pod kierunkiem:
Haliny Pawlikowskiej – grafika,
Pawła Jarodzkiego – malarstwo,
i Eugeniusza Get – Stankiewicza – rysunek
Dyplom ASP we Wrocławiu uzyskał w 2002 r.
Uprawia: malarstwo, grafikę, fotografikę
i od niedawna malarstwo cyfrowe.
strona internetowa:
http://www.radziewicz.ovh.org/
Tomasz Czerwiński
Babcia Jasia z Bartoszyc, córka Juliana Rodziewicz (gałąź Żuprany II ) 25 grudnia 2010 r. skończyła 90 lat. Na zdjęciu w otoczeniu najbliższej rodziny.
Odszedł najstarszy z Rodu…
Śp. Romuald „Roman” Rodziewicz, Ostatni Hubalczyk zmarł w piątek 24 października 2014 r. o godz. 4:20 nad ranem w Domu Opiekuńczym „Jasna Góra” w Huddersfield. Pogrzeb w czwartek dnia 6 listopada br. o godz. 13:30 w k-le polskim w Huddersfield. Godz. 15:15 krematorium, potem spotkanie w sali parafialnej w Huddersfield.
…Ostatnie słowa jakie powiedział do mnie „Roman” dn 2 VIII 2014 w sobotę, podczas wywiadu na spotkaniu z Nim w domu opieki w Huddersfield: …”Po prostu chcieliśmy walczyć. Szukaliśmy walki a Niemcy szukali nas i w ten sposób ciągle potyczki były. Człowiek wtedy nie myślał, że może być ranny czy zabity czy coś. W ogóle takie myśli nie przychodziły do głowy. Jak tylko wojna zaczęła się, to pierwszy oddział do którego dołączyłem – to hubalowski oddział był… ”
Odszedł do Pana na spotkanie ze swym Dowódcą Majorem Hubalem – Romuald „Roman” Rodziewicz, Ostatni Hubalczyk, aby pełnić wieczną wartę. „… w całej Polsce tylko my…”, Hubal.
Drogi Romanie, wachmistrzu Wojska Polskiego – czuwaj z góry nad nami, potomkami walecznych synów polskiej ziemi, byśmy za Polskę szli do ostatniej kropli krwi.
Maria Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzona 1908.8.23
zmarła 1952.12.7
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 73C-4-28
Mariusz Rodziewicz
Grupa RODERYK powstała teoretycznie pod koniec 2008 roku, jednak początki jej sięgają znacznie bardziej zamierzchłych czasów. Wówczas to jej założyciel – Mariusz Rodziewicz, rodem z Międzyrzecza, wędrował samotnie po traktach i duktach zatrzymując się w różnych karczmach i gospodach, dworach i zamkach – tam uświetniał wieczory ku lepszej zabawie śpiewając pieśni o rycerskich czynach i damach w których to owi rycerze zatracali się bez pamięci …
Czytaj więcej: www.myspace.com/roderyk
Katarzyna Węglicka
KRESOWYM SZLAKIEM – Gawędy o miejscach, ludziach i zdarzeniach.
Wyd. „Książka i Wiedza”, Warszawa 2005 r., str. 408, liczne ilustracje i mapy.
13 listopada 2010 r. urodziła się w Warszawie Karolina Jabłońska córka Anny Kluczyńskiej i Macieja Jałońskiego.
Uroczystości 150-lecia urodzin i 70-lecia śmierci Marii Rodziewiczówny
Witam serdecznie
Jako jeden z inicjatorów działań zapraszam do wzięcia udziału w uroczystościach poświęconych 150-rocznicy urodzin i 70-tej rocznicy śmierci Marii Rodziewiczówny.
Odbędą się one w miejscowości Żelazna koło Skierniewic, gdzie 6 listopada 1944 roku, po wyjściu z Powstania Warszawskiego, w nieistniejącej już leśniczówce Leonów zmarła wyjątkowa osoba – Maria Rodziewiczówna. Dzięki licznemu gronu przyjaciół pisarki zostanie na trwałe godnie upamiętniony ten fakt.
Będą to jedyne polskie obchody poświęcone pisarce w tym roku. W Republice Ściborskiej stale jest czynna duża wystawa poświęcona Marii Rodziewiczównie oraz budowane jest jej muzeum (w formie repliki chaty leśnych ludzi).
Maria Rodziewiczówna to wyjątkowa postać w polskiej historii i polskiej literaturze. Ale niestety dzisiaj zapomniana… To ikona Powstania Warszawskiego, Strażniczka Kresowych Stanic – symbol przedwojennych kresów, autorka 44 powieści, a wśród nich – Lata Leśnych Ludzi – najbardziej harcerskiej i ekologicznej z polskich książek (choć słowa takie w niej nawet nie padają…) – to od tej powieści m.in. powstał ruch puszczański w polskim harcerstwie i zaczął się rodzić ruch ekologiczny. Maria Rodziewiczówna, to niezwykły symbol pracowitości, patriotyzmu, chrześcijaństwa, jedyna pisarka, która swoje słowa wprawiła w czyn.
BARDZO PROSZĘ O PRZEKAZANIE TEJ INFORMACJI WSZYSTKIM OSOBOM DLA KTÓRYCH JEST TO WAŻNA POSTAĆ. Nasze możliwości kontaktowe i promocyjne są ograniczone, a wszak żyje wiele osób dla których pisarka jest Kimś bardzo ważnym. Za taką pomoc bardzo dziękujemy.
W ramach uroczystości zapraszam też na prezentację podsumowującą moje dotychczasowe badania poświęcone pisarce oraz powstaniu książki Lato Leśnych Ludzi. W Żelaznej zaprezentuję część zbiorów muzealnych związanych z Marią Rodziewiczówną.
W załączeniu przesyłam program uroczystości.
Serdecznie zapraszam,
Dariusz Morsztyn
Albert Rodziewicz Warszawa
urodzony 19.10.1911
zmarły 4.2.2001
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 73C-4-28
Maciej Rodziewicz
Ukończył Wydział Biologii Uniwersytetu Gdańskiego. Zainteresowania i praca zawodowa związały go z województwem warmińsko-mazurskim i ochroną ptaków, w szczególności rzadkich gatunków ptaków drapieżnych. Ich ochroną zajmował się zarówno w ramach pracy zawodowej oraz działając w organizacjach pozarządowych (w latach 90. jako Prezes Komitetu Ochrony Orłów oraz członek Zarządu Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków). Obecnie mieszka nad Jeziorakiem na Pojezierzu Iławskim. Jest autorem publikacji naukowych i popularyzujących wiedzę o ptakach drapieżnych, wykonawcą planów ochrony obszarów chronionych oraz ekspertyz ornitologicznych.
Fotografią zajmuję się od kilkunastu lat. Od 2005 r. jest członkiem Związku Polskich Fotografów Przyrody. Był dwukrotnie nagradzany w konkursie na Fotografa Roku Okręgu Warmińsko-Mazurskiego. Jego zdjęcia ukazują się w publikacjach poświęconych przyrodzie, głównie obszaru Pojezierza Iławskiego, w książkach (m.in. wydawnictwa Multico), kalendarzach. Kilkadziesiąt zdjęć jego autorstwa znajduje się na stałej ekspozycji przyrodniczej w Muzeum w Kwidzynie. www.zamek.kwidzyn.pl
Swoje zdjęcia ukazujące piękno przyrody Pojezierza Iławskiego prezentował na indywidualnych wystawach m.in. w: Zespole Parków Krajobrazowych Pojezierza Iławskiego i Wzgórz Dylewskich, Białowieskim Parku Narodowym, Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie, Centrum Edukacji Ekologicznej w Ełku, Centrum Kultury w Ostródzie, Kawiarni Yellow w Iławie. Jego praca prezentowana była również na zbiorowej wystawie Laureatów Konkursu Fotograficznego „Łowca Polskiego” im. Włodzimierza Puchalskiego w 2001 r.
Katarzyna Węglicka
BIAŁORUSKIE ŚCIEŻKI – Gawędy kresowe. Wyd. „Książka i Wiedza”, Warszawa 2006 r., str. 424, liczne ilustracje i mapy.
Autorka jest rodem z Mławy, sercem kresowianka. Mieszka w Warszawie. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Prowadzi lektoraty języków angielskiego i francuskiego. Współpracuje jako przewodnik i tłumacz z biurami podróży organizującymi wycieczki na dawne Kresy Rzeczypospolitej. Od wielu lat przemierza ziemie kresowe, dziś zapomniane i mało znane, w poszukiwaniu pamiątek przeszłości i pięknych krajobrazów, a zwłaszcza ciekawych ludzi kultywujących tradycje polskości. Urodę Kresów utrwala obiektywem aparatu fotograficznego i piórem.
W obu tych książkach widać pasję autorki w tropieniu dziejów kresowych, oraz świetny warsztat naukowy w dokumentowaniu ówczesnej epoki. W planach autorki są kolejne części nowej trylogii o Kresach – poświęconych Ukrainie i Litwie.
Oczekując na ich wydanie, jestem pewien, że będą również wyborne jak te wymienione, czytane jednym tchem.
2 października 2010 r. urodził się w Warszawie Jerzy Tytus Kurkowski prawnuk Jerzego Rodziewicz z gałęzi Brześć nad Bugiem.
Krystyna Rodziewicz
urodzona 1921.9.2
zmarła 2005.12.21
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 73C-4-28
Maciej Rodziewicz
Urodził się w 1963 roku w Bielsku-Białej.Studiował turystykę oraz teologię katolicką, podróżował po Europie. We Wrocławiu prowadził niewielką galerię; w Bielsku-Białej uczył się rysunku i malarstwa pod kierunkiem dr Ernesta Zawady w Beskidzkiej Szkole Sztuki Użytkowej.
W Bielsku-Białej trafił też do Klubu Gaja i tu zetknął się ze sztuką graffiti. Swoje graffiti wykonuje technika szablonu i sprayu. Inspiruje go głównie literatura (Clariss Pinkola Estes, Knut Hamsun, Herman Hesse), a treścią prac są jego własne uczucia oraz związki uczuciowe. Był współzałożycielem grupy 3Fala sztuki ulicy.
Swoje prace wystawiał w Galerii Le Madame w Warszawie, Galerii Uniwersyteckiej w Cieszynie, Galerii „Podwale 26a” w Centrum Prasowym We Wrocławiu, Galerii Zapiecek w Bielsku-Białej.
Obecnie jest marszandem.
30.
Żuprany
Gałąź pochądząca od Franciszka
Loading...
Mapa II RP
Czesław Malewski
RODY SZLACHECKIE NA LITWIE W XIX WIEKU. Powiat lidzki. Wyd. autorskie, Wilno 2005 r., str.306, ilustracje, tabele i liczna bibliografia. Twarda okładka.
Autor jest historykiem specjalizującym się w epoce XIX w, i jest prezesem Towarzystwa Genealogicznego w Wilnie.
W swojej książce autor opisuje historię Ziemi Lidzkiej, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji XIX w. i podstawowy, tytułowy wykaz rodów szlacheckich. Wartość książki podnosi 60 stronicowy wykaz źródeł bibliograficznych z Państwowego Archiwum Historycznego Litwy w Wilnie.
Obecnie autor pracuje nad opracowaniem rodów szlacheckich powiatu trockiego a w zamierzeniach ma rody szlacheckie pow. wileńskiego.
Niech to światło świeci nad Twoją duszą 07.09.2010
Św. pamięci Stanisław Radziewicz Bielsko Biała
Śpieszmy sie kochac ludzi, tak szybko odchodzą
(ks. Jan Twardowski)
Paulina Rodziewicz
urodzona 1887 ?
zmarła 1967.4.19
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera71B-6-19
Jerzy Rodziewicz
Ur. w 1949 r. we Lwowie. W 1971 r. ukończył studia we Lwowskim Instytucie Sztuki Użytkowej i Dekoracyjnej; uprawia malarstwo sztalugowe (pejzaże, martwe natury) i grafikę. Jako rysownik wykonuje świetne portrety, nacechowane bogatą psychologiczną charakterystyką osoby portretowanej.
Swój dorobek prezentował we Lwowie, Moskwie, Warszawie, Wrocławiu, Legnicy…Wielokrotnie uczestniczył w różnych plenerach w Karpaczu, Legnicy, Wrocławiu, Obornikach Śląskich. Prace jego są w zbiorach prywatnych:USA, Francji, Niemczech, Belgii, Austrii, Rosji i Polsce. Założyciel Związku Artystów we Lwowie.
31.
Żuprany 1
Gałąź pochądząca od Antoniego
Loading...
Mapa II RP
Czesław Malewski
WILNO PO POLSKU. Wyd. „Świat Książki”, Warszawa 2007 r., str.430, kolorowe ilustracje, indeksy, wskazówki praktyczne. Niezwykle starannie opracowany, pod względem merytorycznym i graficznym (Cecylia Staniszewska), przewodnik po Wilnie.
Zawiera historię Wilna, na tle wielowiekowych i wielokulturowych dziejach miasta. Zabytki architektury, notki bibliograficzne o jego mieszkańcach, liczne cytaty z przedwojennych opracowań pozwalają ujrzeć to miasto również z okresu międzywojennego. Budynki, budowle, detale architektoniczne, kościoły i cmentarze, przechadzki ulicami o polskich nazwach pozwalają na dłużej zachować w naszej pamięci obraz tego miasta. Bardzo praktyczne są mapki na okładkach wewnętrznych jedna z 1937 r. i druga z 2007 r., które są pewnym symbolem połączenia przeszłości z przyszłością. Dobrym pomysłem jest klucz nazw ulic i placów, współczesnych nazw litewskich przedwojennych polskich. W przewodniku bardzo cenne są wskazówki praktyczne (wyróżnione żółtym kolorem) dotyczące komunikacji, cen, adresów instytucji, kawiarenek internetowych itd.
Gratulujemy autorom, bo wydaje się, że po przeczytaniu tej publikacji pobyt w Wilnie może się odbyć bez miejscowego przewodnika.
Teresa Radziewicz
Tomikiem poezji „Lewa strona” zwyciężyła w 19. edycji Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego za najlepszą książkę 2009 roku. Jak mówiła przewodnicząca kapituły konkursowej, prof. Jolanta Sztachelska z Uniwersytetu w Białymstoku, jury doceniło laureatkę za umiejętność opowiadania o śmierci jako drugiej stronie życia, i za pielęgnowanie w poezji podlaskiej mowy.
Tomik poezji „Lewa strona” został wydany w Łodzi, nakładem Stowarzyszenia Literackiego im.K.K.Baczyńskiego w październiku 2009 r.
Teresa Radziewicz mieszka w Juchnowcu Kościelnym (niedaleko Białegostoku), jest nauczycielką języka polskiego i poetką. W 2005 roku zdobyła I miejsce w kategorii ”Debiut” XXIX Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Haliny Poświatowskiej. Publikowała w antologiach pokonkursowych i serwisach internetowych, a także m.in w „Studium”, „Pro arte” i „Tyglu Kultury”.
Maria Świtalska (rod. Rodziewicz)
urodzona 1884 ?
zmarła 1979.8.26
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 71B-6-19
32.
Żuprany 2
Gałąź pochądząca od Andrzeja
Loading...
Mapa II RP
Wanda Rodziewicz-Kula (rod. Rodziewicz)
urodzona ?
zmarła 1999
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
Maja Rodziewicz-Szynicka
Maja Rodziewicz-Szynicka (właściwie Maria Rodziewicz) urodziła się 27 stycznia 1973 r. w Bydgoszczy. Mieszka w Solcu Kujawskim. Jest wykładowcą naukowej metody samokontroli umysłu, stworzonej przez Jose Silvę. Debiut literecki w 2001 r. Autorka czterech tomików poetyckich: Nie dogonią mnie już twoje słowa..(2002), Nie w twoich dłoniach rozkwitłam (2005), Anioły nie mokną (2007) i Na bezdechu wydany w ubiegłym roku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich.
W recenzji ostatniego tomiku Jan Zdzisław Brudnicki napisał: Autorka często rezygnuje z ekwiwalentów obrazowych i poszukuje wartości poetyckich w bezpośredniej prezentacji tych wielkich kulturowych wyznań. Bliższe powszechnemu doświadczeniu są opisy emocji miłosnych, ich panowaniai odchodzenia, pozostawienia po sobie pustki. W rezultacie powstały wiersze miłosne, wiersze tęskonty, klimatów przejściowych, ultnych. Dobrze się one prezentują przy lekturze cichej i głośnej.
No i wreszcie, nie sposób nie wspomnieć o wierszach parodystycznych, satyrycznych wobec obłudy, grzechów indywidualnych i zbiorowych, rozłamania świata na wartości „człowieka uczciwego” i – nikczemnego.A więc jest co czytać, o czym rozmyślać.
Historia dzwonu MARIA
W stolicy Białorusi – Mińsku znajduje się mauzoleum żołnierzy białoruskich poległych w Afganistanie, które wchodzi w skład Białoruskiego Państwowego Muzeum Historii Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, opiekę nad nim sprawuje Białoruski Związek Weteranów Wojny w Afganistanie. W podziemiach wieży znajduje się niewielki dzwon w wymiarach: średnica 55 cm, wysokość 52 cm. Na czaszy dzwonu znajduje się patriotyczna dedykacja poświęcona Marii Rodziewiczównie (patrz foto.), nie ulega żadnej wątpliwości, że to dzwon MARIA. Nie znana jest droga jaką ta pamiątka przebyła, by znaleźć się w tym osobliwym miejscu, ale znana jest jego historia powstania. Wróćmy do czasu, gdy w 1881 roku młoda Maria Rodziewiczówna została zmuszona sytuacją życiową do zajęcia się majątkiem rodzinnym – Hruszowa, leżącym w powiecie kobryńskim, pomiędzy Antopolem a Horodcem (Polesie). Z niewielkimi przerwami, wynikającymi z zawirowań historycznych, trwało to do wybuchu drugiej wojny światowej. Tam też napisała większość swych utworów. Współżycie i współpraca z miejscową, głównie prawosławną, ludnością nie układała się chyba tak źle (na przykład wszyscy chłopi objęci byli opieką medyczną), choć nie obyło się bez pewnych zgrzytów i momentów wręcz tragicznych. Czytamy o tym w biogramie Rodziewiczówny zamieszczonym w XXXI tomie Słownika Biograficznego: „[…] w r.1890 prasa warszawska doniosła o czynnym zelżeniu (pobiciu) przez Rodziewiczównę pastucha z Antopola, grożącym pisarce dwutygodniowym aresztem, zakończonym jednak umorzeniem postępowania śledczego, po wypłaceniu powodowi 5 rb. W grudniu 1900 spotkała Rodziewiczównę chłopska zemsta w postaci podpalenia zabudowań jednego z folwarków (spaliła się stodoła z całą krescencją, młocarnia i obora, a w niej 50 sztuk bydła rogatego).”
Franciszek Ksawery Rodziewicz
urodzony 3.11.1878
zmarły 28.10.1946
miejsce spoczynku, cmentarz Bródnowski
kwatera 79A-6-16
Święto Wojska Polskiego – 15 sierpnia 2013 r.
Tegoroczne Święto Wojska Polskiego odbyło się w sposób tradycyjny: nomincje generalskie i odznaczenia, defilada oraz spotkanie z Prezydentem. W defiladzie brały udział grupy rekonstrukcyjne w ubiorach okresu wojen bolszewickich oraz pododdziały we współczesnych ubiorach różnych rodzajów wojsk. Pokazano także sprzęt z dawnych czasów oraz współczesne wyposażenie naszych wojsk. Bardzo ciekawy eksponat w tegorocznym pokazie był francuski czołg Renault FT-17 z 1920 r., który był na wyposażeniu naszych wojsk.
Maria Rodziewicz (rod. Koper)
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 79A-6-16
35.
Wilno 4
Gałąź pochądząca od Ludwika
Loading...
Mapa II RP
AWANS
Szanowny Panie Prezesie,
Mam zaszczyt poinformować , że
decyzją nr 1908/Kadr Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2013 r.
Pan Romuald RODZIEWICZ
został mianowany na stopień PODPUŁKOWNIKA.
GRATULACJE!
Proszę o informację, gdzie planowane jest uroczyste wręczenie aktu mianowania.
Z góry dziękuję za szybką odpowiedź.
Z poważaniem
mjr Bogdan SOWA
Specjalista
Departament Kadr MON
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 1903 ?
zmarła 1977.1.5
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 81D-4-17
Informacja o obchodach 70 Rocznicy pamięci ofiar banderowskiego ludobójstwa.
Przygotowywane przez stronę społeczną (kresowe organizacje i komitety) uroczystości w Warszawie miały charakter publiczny i masowy. Organizatorzy zaprosili na nie wszystkich chętnych, w szczególności polskie władze państwowe. Na obchody składały się:
Msza żałobna, odprawiona 11 lipca 2013 o godz. 12.00 na Placu Trzech Krzyży,
Marsz Pamięci z Placu Trzech Krzyży, Nowym Światem do Krakowskiego Przedmieścia.(patrz foto).
Koncert okolicznościowy (Koncert Pamięci)
Z tych uroczystości zamieszczamy kilkanaście zdjęć.
Józef Rodziewicz
urodzony 1890
zmarły 8.3.1935
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 83A-5-30
Dzień Flagi
Z okazji Dnia Flagi honorowy prezes naszego Stowarzyszenia – Leszek Rodziewicz w dn. 7 maja br. odwiedził podwarszawską Wesołą. W Gimnazjum nr.119 im.Marszałka Józefa Piłsudskiego a potem w Domu Kultury wygłosił prelekcję o genezie Dnia Flagi oraz skrytykował pojawiające się w mediach z tej okazji interpretacje powstania polskiej flagi.Poniżej zamieszczamy skan dokumentu źródłowego dotyczącego powstania polskich barw narodowych.
Uchwała Sejmu Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831 r. normującą kwestię polskich barw narodowych (oryginał znajduje się w Bibliotece Polskiej w Paryżu).
Kazimierz Rodziewicz
urodzony 14.1.1903
zmarły 2.11.1989
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 240-6-32
Helena Rodziewicz (rod. Skobiej)
urodzona 25.12.1880
zmarła 8.09.1952
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 240-6-32
Nadzieja Rodziewicz (rod. Simonow)
urodzona 6.09.1912
zmarła 14.03.2001
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera 18E-6-20
Józefa Rodziewicz
urodzona 1874
zmarła 1954
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
Jan Rodziewicz
urodzony 1891
zmarły 1954
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 1896
zmarła 1998
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
Konto naszego Stowarzyszenia.
mamy nowe konto: 98 1020 3613 0000 6702 0099 3287
PKO BP oddział Ostróda
Prosimy o wpłacanie aktualnych składek (a jak ktoś może to i zaległych) w rocznej wysokości: głowa rodziny – 60 pln, członek rodziny – 30 pln. a emeryci i renciści – 20 pln. Z podaniem swoich danych osobowych i okresu opłaty.
Jan Rodziewicz
urodzony 1926
zmarły 1997
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
Muzeum Marii Rodziewiczówny
11 lipca br. przedstawiciele naszego Stowarzyszenia odwiedzili w Republice Ściborskiej, Muzeum Marii Rodziewiczówny. Pomysłodawcą i jego twórcą jest Dariusz Morsztyn, który nie szczędzi czasu, sił i pieniędzy w realizacji swoich zamierzeń w budowie Muzeum Marii Rodziewiczówny na północnych krańcach Polski. Stworzył on muzeum od podstaw na terenie, który przypominać może dzikie ostępy opisane przez Marię Rodziewiczówną w powieści Lato Leśnych Ludzi. Książka ta stanowi zresztą motto niezmordowanego działania Darka w realizacji pomysłu stworzenia Muzeum i wykonania repliki Chaty Leśnych Ludzi.
Wanda Zierałka (rod. Rodziewicz)
urodzona 1921
zmarła 1994
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
VII Zjazd Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów, Radziewiczów, Rodzewiczów, Radzewiczów i Rudziewiczów w Międzywodziu, zakończony.Sprawozdanie w zakładce ZJAZDY.
Jan Rodziewicz
urodzony 1971
zmarły 1983
miejsce spoczynku Śmieszkowo, cmentarz Miejscowy
Aleksandra Ziółkowska-Boehm w Polsce
Po ponad rocznej nieobecności przybyła do Polski, mieszkająca na stałe w USA, p.Aleksandra Ziółkowska-Boehm. Autorka wielu książek w których powraca do minionych lat opisując życie nieprzeciętnych ludzi uwikłanych w dramatyczne przeżycia, swoje, bliskich i nieznajomych. Autorka, która jest honorowym członkiem naszego Stowarzyszenia będzie m.in. promować swoją nową książkę (patrz zakładka – książki) – Lepszy dzień nie przyszedł już, w której m.in. opisuje losy naszego kuzyna „Romana” Romualda Rodziewicza. Krótki pobyt p.Aleksandry w Polsce przewiduje spotkania z miłośnikami jej twórczości.
Maria Poterek (rod. Rodziewicz)
urodzona 1908
zmarła 1999
miejsce spoczynku Lubsko, cmentarz Miejscowy
Józef Rodziewicz
urodzony 1931
zmarły 2003
miejsce spoczynku Lubsko, cmentarz Miejscowy
Wieści z Republiki Ściborskiej
Oferta turystyczna.
W załączeniu przesyłamy najnowszą, letnią ofertę dla grup i turystów indywidualnych.
Zapraszamy do korzystania z nowych produktów.
Produkt roku.
Republika Ściborska otrzymała za 2011 rok tytuł najlepszego produktu turystycznego.
Tytuł ten przyznawany jest przez kapitułę Polskiej Organizacji Turystycznej.
Na stronie www.biegnacy-wilk.pl można przeczytać relacje z ostatniej wyprawy Biegnącego Wilka na wyścig Finnmarkslopet (1000 km).
Niebawem wspomnienia i wystawa fotograficzna.
Antoni Rodziewicz
urodzony 1895
zmarły 1958
miejsce spoczynku Leśna, cmentarz Miejscowy
Zadania Stowarzyszenia Odra – Niemen 2011/2012
Loading...
Wacław Rodziewicz
urodzony 1922
zmarły 1991
miejsce spoczynku Leśna, cmentarz Miejscowy
99 lat ostatniego z Hubalczyków – „Romana” Romualda Rodziewicza, gałąź Oszmiana 1
18 stycznia 2012 r. w Domu Opieki „Jasna Góra” w Hudersfield, w hrabstwie West Yorkshire (Wielka Brytania) miała miejsce wyjątkowa uroczystość. Właśnie w tym dniu, obchodził swoje 99. urodziny, jeden z ostatnich żyjących żołnierzy Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego mjr. Henryka Dobrzańskiego Hubala, Romuald Rodziewicz „Roman”. Zebrani na uroczystości pensjonariusze ośrodka oraz opiekunowie, zgotowali zacnemu Jubilatowi wspaniałe przyjęcie na którym nie zabrakło tradycyjnego urodzinowego torta, udekorowanego liczbą „99”.
Wśród najserdeczniejszych życzeń i wielu serdeczności kierowanych do Jubilata, najczęściej przewijało się życzenie trwania w dobrym zdrowiu przez kolejne lata życia. Do tych życzeń przyłącza się również Redakcja www.majorhubal.pl, wraz z całą hubalową społecznością skupioną wokół naszej strony, życząc Panu Romanowi dużo zdrowia, pogody ducha i radości na każdy kolejny dzień. Wszystkiego najlepszego!
Romuald Rodziewicz „najwierniejszy z wiernych” i najbardziej oddany Majorowi żołnierz, przeszedł z „Hubalem” cały szlak bojowy Oddziału, od Puszczy Augustowskiej aż do Anielina, gdzie 30 kwietnia 1940 r. bohaterska śmierć mjr Henryka Dobrzańskiego zakończyła epopeję Hubalczyków. Gdy zakończyła się wojna, jako żołnierz II Korpusu Polskiego został przeniesiony do Anglii gdzie został zdemobilizowany i na stałe osiadł w tym kraju. Rozpoczął pracę zawodową, założył rodzinę a także przez długie lata opiekował się Polskim Ośrodkiem Harcerskim w Fenton. Mimo, że mieszka w Anglii, nigdy nie utracił kontaktu z Ojczyzną. Czynnie działał w Klubie Hubalczyków skupiających żołnierzy OWWP, prawie każdego roku odwiedzał Polskę, spotykając się z młodzieżą szkół noszących imię Majora a przede wszystkim biorąc udział w rocznicowych uroczystościach przy szańcu w Anielinie, gdzie swoja obecnością i opowieściami dawał świadectwo walki i bohaterstwa swojego Dowódcy. W ostatnich latach (kiedy nie pozwalało już zdrowie), wizyty w Polsce były coraz rzadsze aż w końcu zmuszony został osiąść na stałe w Huddersfield w polskim Domu Opieki Jasna Góra.
źródło:www.majorhubal.pl
Włodzimierz Makary Rodziewicz
urodzony 6.12.1861
zmarły 11.1.1924
miejsce spoczynku: Bełchatów, cmentarz rzymsko-katolicki
kwatera „Na górce” – 8-1-1 Grób Rodziewiczów został odrestaurowany przez Stowarzyszenie Przyjaciół Bełchatowa ze środków zebranych od mieszkańców podczas kwesty w 2011 r. DZIĘKUJEMY Stowarzyszenie Rodu Rodziewiczów
Zespół „Kułansaz” z Kazachstanu w Polsce w Wolinie.
W dniu 20 grudnia br. Burmistrz Wolina Eugeniusz Jasiewicz, Przewodniczący Rady Miejskiej Jan Frankowski, Wiceprzewodniczący RM Czesław Zieliński, radni Rady Miejskiej w Wolinie, w Sali obrad Rady Miejskiej przywitali gości przybyłych z odległego Kazachstanu. Czterdziesto osobowy zespół folkowy „Kułansaz” powstał w 1980 roku w Almatinskim obwodzie Republiki Kazachstan. W 2010 r zespół odmłodził się i odrodził. Do składu zespołu doszli młodzi absolwenci muzycznych konserwatoriów i szkół muzycznych. Skład zespołu jest bardzo bogaty w kazańskie folklorystyczne instrumenty.
Razem z instrumentalną grupą skład zespołu tworzą jeszcze soliści, wokaliści i tancerze.
Repertuar zespołu jest bardzo nasycony: folklorem, twórczością rodzimych kompozytorów, pieśniami tańcami narodu kazańskiego i innymi.
W 2011 roku zespół został laureatem konkursu folklorystycznej muzyki „Muzyka wieków”. Swoją twórczość pokazał w Korei 2009 r. i w Moskwie 2011r. Zespół cały czas doskonali się i poszukuje nowych inspiracji. Przyjazd tak barwnej grupy, to efekt współpracy gminy Wolin z organizacją Twórczości i Kultury „ART.-CENTER” w Moskwie, Stowarzyszeniem Rodu Radziewiczów z Prezesem Leszkiem Rodziewiczem na czele oraz gazetą rosyjską wydawaną w Moskwie, a traktującą o wydarzeniach kulturalnych. W programie pobytu zespołu z Kazachstanu, oprócz ich udziału w Świątecznym Jarmarku w Wolinie, jest występ w Wiejskim Ośrodku Kultury w Wisełce oraz w Domu Kultury w Golczewie podczas wigilijnego spotkania Burmistrza Golczewa z mieszkańcami. Nasi goście, jak dotąd zwiedzili Muzeum Regionalne w Wolinie, a także odwiedzili Międzyzdroje, a tam Muzeum Figur Woskowych.
więcej www.wolin.pl/wolin/index.php
Zofia Albina Rodziewicz (rod. Zajdler)
urodzona 1882
zmarła 1961
miejsce spoczynku: Bełchatów, cmentarz rzymsko-katolicki
kwatera „Na górce” – 8-1-1
Wieści z Republiki Ściborskiej dla miłośników przyrody, literatury, polskiej kultury i leśnych harcerzy.
Wystawa poświęcona Marii Rodziewiczównie
Zapraszamy do odwiedzin w Republice Ściborskiej wystawy poświęconej Marii Rodziewiczównie oraz historii powstania powieści – Lato Leśnych Ludzi.
Od 3 lat Dariusz Morsztyn –Biegnący Wilk prowadzi badania poświęcone tej niezwykłej książce. Udało się odkryć prawdziwą historię z nią związaną, a nawet miejsce gdzie (dawne Polesie – obecna Białoruś) stała, wybudowana w 1911 roku legendarna i autentyczna!
chata leśnych ludzi.
Irena Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzona 1858
zmarła 13.5.1939
miejsce spoczynku: Bełchatów, cmentarz rzymsko-katolicki
kwatera „Na górce” – 8-1-1
Lato Leśnych Ludzi
W Galerii “U Jasia” w Republice Ściborskiej jest otwarta wystawa fotograficzna poświęcona Marii Rodziewiczównie i historii powstania książki “lato Leśnych Ludzi”. Jest to zwieńczenie naszych 3-letnich prac badawczych głównie na Białorusi. W których m.in. odkryliśmy autentyczne miejsce gdzie stała, wybudowana w 1911 roku słynna chata leśnych ludzi. Na wystawie znajduje się około 100 fotografii i 250 eksponatów (w tym bezpośrednio związanych z Marią Rodziewiczówną).
Otwarciem wystawy oficjalnie otworzyliśmy Rok Rodziewiczówny w Republice Ściborskiej.
Zapraszamy do zwiedzania wystawy.
Mamy nadzieję, że za rok uda nam się zbudować replikę chaty leśnych ludzi i na stałe będzie tam zainstalowane Muzeum Marii Rodziewiczówny.
Odznaczenie Zasłużony dla kultury polskiej.
Dariusz Morsztyn otrzymał od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego honorową odznakę “ Zasłużony Dla Kultury Polskiej”.
Wręczenie odbyło się podczas otwarcia Filharmonii Olsztyńskiej.
Jerzy Rodziewicz
urodzony 22.12.1905
zmarły 2.1.1945
miejsce spoczynku: Bełchatów, cmentarz rzymsko-katolicki
kwatera „Na górce” – 8-1-1
Dn 07.06.2011 Lublin
TOWARYSTWO PRZYJACIÓŁ GRODNA i WILNA ODDZIAŁ w LUBLINIE
do Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego
Pan Bronisław Komorowski Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Od dłuższego już czasu napływają do Polski niepokojące informacje o losie Polaków zamieszkujących od wieków dawne ziemie Rzeczpospolitej dziś będących obywatelami Republiki Litewskiej. Jak widać działania represyjne podjęte po III rozbiorze wobec Polaków przez Rosję carską kontynuowane przez Litwę na terenach Kowieńszczyzny w latach 1918-39, a następnie przez Związek Sowiecki na obszarach b. województwa wileńskiego nie straciły na aktualności. Wbrew różnym oficjalnym enuncjacjom i prawu europejskiemu w odniesieniu do mniejszości polskiej władze Republiki Litewskiej nie stosują się ani do własnych obietnic ani podpisanych umów między narodowych.
Kwestie te odnoszą się tak do sprawy zwrotu ziemi dawnym właścicielom – Polakom, zrealizowanej połowicznie tylko na obszarach odległych od stolicy Wilna i jego przedmieść, tam gdzie Polacy nie stanowią liczebnej większości. Inny problem to wbrew prawu europejskiemu nakładanie kar finansowych w miejscowościach zamieszkanych przez Polaków za umieszczanie tablic informacyjnych po polsku i litewsku pod szyldem ochrony języka państwowego. Inne kroki które możemy nazwać walką z polskością to stworzenie takich okręgów wyborczych w których zawszę przewagę liczebną posiadała by ludność litewska (wyjątkiem obszar wileńsko – solecznicki). Drastyczny charakter ma nowa ustawa oświatowa która m.in. w każdym przypadku małej liczby uczniów w danej miejscowości przewiduję likwidację każdorazowo szkoły z językiem nie litewskim czyli polskim.
Wobec powyższego domagamy się od najwyższych władz wykonawczych Rzeczypospolitej zdecydowanej reakcji na taką politykę wobec naszych Braci zamieszkujących te ziemie od setek lat, którzy pragną pozostać przestrzegającymi prawo obywatelami Republiki Litewskiej, ale zachowującymi swój język, kulturę i poczucie wspólnoty duchowej jaką tworzyła i tworzy Rzeczpospolita Polska
Otrzymują:
Prezes Kancelarii Rady Ministrów Donald Tusk
Minister Spraw Zagranicznych Radosław Sikorski
Za Zarząd Oddziału
Prezes Tomasz Rodziewicz
dr Leszek Czarnecki
Odpowiedź na list:
Franciszek Borgiasz Rodziewicz
urodzony 25.01.1892
zmarły 1.07.1973
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera .35-06-16
Nieznana Ameryka na fotografiach
Małgorzata Radziewicz prezentuje nową wystawę fotografii Wiesława Pikuli, w nyskim muzeum (fot. Bartosz Bukała)
To wystawa nieprawdopodobnie piękna, pokazująca nieznane nam stany Arizona, Utah, Kalifornia, Wyoming, czy Południowa Dakota. Zdjęcia zostały wykonane z okna samolotu – wyjaśnia Małgorzata Radziewicz. Autor od wielu lat mieszka w Ameryce, patronat nad tą wystawą objął Konsulat Generalny Stanów Zjednoczonych.
Wernisaż, połączony z projekcją filmu autorstwa Wiesława Pikula, odbył się 5 sierpnia br. w nyskim muzeum. Wystawę zaś będzie można oglądać do 20 września.
Karol Radzewicz
urodzony 26.06.1954
zmarły 5.08.2006
miejsce spoczynku Orneta, cmentarz ul. Warmińska
Franciszek Radzewicz (rod. Radzewicz)
urodzony 15.07.1915
zmarły 21.01.1978
miejsce spoczynku Pieszkowo, cmentarz 1 km. za kościołem
Maria Radzewicz
urodzona 1918.6.8
zmarła 2001.10.25
miejsce spoczynku Pieszkowo, cmentarz 1 km za kościołem
Stadion Narodowy w Warszawie
Jan Radzewicz
urodzony 1940.3.3
zmarły 1995.8.12
miejsce spoczynku Pieszkowo, cmentarz 1km. za kościołem
Iluminacja warszawskiej starówki 2010/2011
Dobry prezent…
Z serii „Biblioteczka Rodu Rodziewiczów” ukazała się już 4 pozycja „Wojenne losy Rodziewiczów” stanowiąca obszerny zbiór wspomnien 12 autorów.
Książka liczy 392 strony, zawiera fotografie autorów, mapki oraz liczne przypisy.
W miękkiej okładce kosztuje 50 pln. + koszt przesyłki, (w Warszawie dostarczana jest bezpłatnie).
Zamówienia proszę kierować : wlodekrodziewicz@wp.pl
Tadeusz Radzewicz
urodzony 21.06.1949
zmarły 13.11.1999
miejsce spoczynku Pieszkowo, cmentarz 1 km. za kościołem
Polskie książki na Wileńszczyznę
Jest to inicjatywa, dzięki której polskie dzieci na Litwie będą miały literaturę nie tylko do poduszki.
Bogdan Rodziewicz, znany w Grudziądzu lekarz, członek Stowarzyszenia Oficerów Rezerwy, Klubu Integracji Europejskiej, Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego i Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów, zainicjował akcję zbierania książek dla polskich dzieci na Litwie.
Bogdan Henryk Rodziewicz liczy na spory odzew akcji. Sam, jak mówi, załatwi transport książek na Wileńszczyznę. Bogdan Henryk Rodziewicz pochodzi z małej liczącej dziś 6 tysięcy mieszkańców miejscowości Niemenczyn koło Wilna.
Na wileńszczyźnie ukończył szkołę podstawową, średnią oraz studia medyczne. Do Grudziądza przyjechał na praktyki lekarskie i już został. Mimo swoich 75 lat wciąż pracuje jako patomorfolog w grudziądzkim szpitalu.
Bogdan Rodziewicz z kuzynem Piotrkiem z Lublina podczas VI Zjazdu Rodu Rodziewiczów.
Marian Radzewicz
urodzony 23.09.1923
zmarły 23.05.1984
miejsce spoczynku Pieszkowo, cmentarz 1 km. za kościołem
Wizyta Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie – Piatichatkach
25 września br., z okazji 70 rocznicy zbrodni katyńskiej, Prezydent RP Pan Bronisław Komorowski złożył wizytę na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie-Pietiechatkach.
W składzie delegacji oprócz oficjeli wzięli udział przedstawiciele Rodzin Katyńskich, przedstawiciele kościołów i wyznań religijnych oraz liczna grupa dziennikarzy. Stronę ukraińską reprezentował Premier Mykoła Azarow i Gubernator Obwodu Charkowskiego Mihajło Dubkin.
Na cmentarzu w Piatichatkach. po hymnie Rzeczypospolitej Polskiej wykonanego przez Orkiestrę Reprezentacyjną WP przemówienia wygłosili: Prezydent RP Pan Bronisław Komorowski, Premier Ukrainy Pan Mykoła Azarow i przedstawicielka Rodziń Katyńskich Pani E. Gruner-Żarnoch.
Po Mszy Świętej celebrowanej przez biskupa diecezjalnego Ks.Bp. Mariana Buczka odbyły się modlitwy ekumeniczne: rzymsko-katolickie, prawosławne, ewangielicki i muzułmańskie.
Po apelu poległych, pod obeliskiem w części katolickiej cmentarza wieńce złożyl: Prezydent RP, Premier Ukrainy, przedstawiciele Rodzin Katyńskich, Przedstawiciele MON, przedstawiciel Ambasady Węgierskiej i przedstawiciele Urzędu ds. Kombatantów i przedstawiciele Rady Ochrony Pamieci Walk i Męczeństwa.
Po zakończeniu uroczystości Prezydent RP Pan Bronisław Komorowski spotkał się z przedstawicielami Rodzin Katyńskich, a także z przedstawicielami mediów.
Polski Wojskowy Cmentarz w Charkowie został uroczyście otwarty i poświęcony 17 czerwca 2000 r. w obecności Prezesa Rady Ministrów Pana Jerzego Buzka i Premiera Ukrainy Pana Wiktora Juszczenkę.
Teren Cmentarza (wg. projektu: Zdzisława Pidka, Andrzeja Sołygi, oraz Wacława i Jacka Synakiewiczów) ma kształt nieregularnego czworoboku o pow. 2,3 ha. Główne jego elementy to: 75 grobów zbiorowych: 15 polskich, 60 obywateli sowieckiej Ukrainy, z żeliwnymi krzyżami katolickimi i prawosławnymi , „czarna droga”, aleja główna łącząca oba zespoły (polski i ukraiński. Po obu stronach aleji znajdują się tabliczki epatifalijne z nazwiskami zamordowanych.
Posród tych nazwisk znalazłem imiona naszych Kuzynów: Albina, Andrzeja, Bolesława, Mikołaja, Wacława i Stefana…..
Genowefa Radzewicz (rod. Paprzun)
urodzona 2.01.1928
zmarła 8.06.2006
miejsce spoczynku Pieszkowo, cmentarz 1 km za kościołem
Odznaczenie medalem PRO MEMORIA
14 września br., w warszawskim Domu Polonii, p.o. Kierownika Urzędu ds.Kombatantów i Osób Represjonowanych – Jan Ciechanowski odznaczył grupę osób medalem PRO MEMORIA.
Oto lista odznaczonych: Halina Bonik, Halina Dedejczyk-Macielińska, Józef Górny, Halina Kierska, Eugeniusz Ładny, Mastalska-Chwiejczak, Tomasz Porowski, Stanisław Senkowski, Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Bożena Słupska-Kartaczowska, Sergiusz Sobolew, Kazimierz Stocki, Włodzimierz Kaucz, Jerzy Juszkiewicz, Włodzimierz Rodziewicz, Maria Gugała i Włodzimierz Pepol.
Maria Radzewicz (rod. Woynicz)
urodzona 1871
zmarła 17.12.1976
miejsce spoczynku Orneta, cmentarz ul. Braniewska
kwatera pr. Aleją 600 m
Jadwiga Suchodolska (rod. Radzewicz)
urodzona 15.09.1927
zmarła 21.06.1997
miejsce spoczynku Orneta, cmentarz ul. Braniewska
kwatera pr. Aleją 600 m
Helena Radzewicz (rod. Kłowas)
urodzona 2.12.1924
zmarła 6.02.2002
miejsce spoczynku Orneta, cmentarz ul. Warmińska
Jan Radzewicz
urodzony 15.10.1919
zmarły 28.07.2004
miejsce spoczynku Orneta, cmentarz ul. Warmińska
Janina Radzewcz (rod. Radzewicz)
urodzona 17.01.1950
zmarła 5.04.1950
miejsce spoczynku Orneta, ul. Warmińska
Stefania Jaglińska (rod. Radzewicz)
urodzona 1910
zmarła 23.04.1977
miejsce spoczynku Orneta, cmentarz ul. Braniewska
kwatera pr. Aleją 600 m
Józef Radzewicz
urodzony 25.12.1902
zmarły 12.04.1972
miejsce spoczynku Pozezdrze, cmentarz w kierunku Węgorzewa
kwatera prosto 100, w lewo
Beata Radzewicz (rod. Radzewicz)
urodzona 31.01.1995
zmarła 2.02.1995
miejsce spoczynku Pozezdrze, cmentarz w kierunku Węgorzewa
kwatera prosto 100 m, w lewo
Zygmunt Radzewicz
urodzony 1.11.1937
zmarły 11.06.2004
miejsce spoczynku Pozezdrze, cmentarz w kierunku Węgorzewa
kwatera prosto 100 m, w lewo
Antoni Rodzewicz (rod. Rodzewicz)
urodzony 10.10.1939
zmarły 16.02.1991
miejsce spoczynku Ciechanów, cmentarz Komunalny
Czesław Radzewicz (rod. Radzewicz)
urodzony 1937
zmarły 2003
miejsce spoczynku Podbrzezie, cmentarz przy kościele
Bronisław Radzewicz (rod. Radzewicz)
urodzony 1894
zmarły 1959
miejsce spoczynku Podbrzezie, cmentarz przy kościele
Marija Radzewicz (rod. Krzywiec)
urodzona 1906
zmarła 1993
miejsce spoczynku Podbrzezie, cmentarz przy kościele
Janina Radziewicz (rod. Radziewicz)
urodzona 1933
zmarła 1936
miejsce spoczynku Podbrzezie, cmentarz przy kościele
Józef Radzewicz
urodzony 20.10.1926
zmarły 3.04.1997
miejsce spoczywa Podbrzezie, cmentarz przy kościele
Ananiasz Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1810
zmarły 1877.8.12
miejsce spoczynku Mińsk, cmentarz Kalwaryjski
kwatera III rząd H
Anna Rodziewicz (rod. Raczkowska)
urodzona ?
zmarła 1879
miejsce spoczynku Mińsk, cmentarz Kalwaryjski
kwatera III rząd H
Aniela Rodziewicz (rod. Matuszyk)
urodzona 1900
zmarła 1944
miejsce spoczynku Wrocław, ul. Bardzka
kwatera pole G
Kazimierz Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1901
zmarły 1940
miejsce spoczynku Wrocław, ul Bardzka
kwatera pole G
Zofia Rodziewicz
urodzona 1933.1.19
zmarła 2004.8.10
miejsce spoczynku Wrocław, ul Bardzka
kwatera pole G
Mieczysław Rodziewicz
urodzony 1930.3.30
zmarły 2007.02.13
miejsce spoczynku Wrocław, ul Bardzka
kwatera pole G
Julian Rodziewicz
urodzony 1887.9.14
zmarły 1950
miejsce spoczynku Wrocław, ul. Bujwida
kwatera pole 4
Weronika Rodziewicz
urodzona 1895
zmarła 1976
miejsce spoczynku Wrocław, ul. Bujwida
kwatera pole 4
Barbara Rodziewicz
urodzona ?
zmarła 1978.9.4
miejsce spoczynku Wrocław, ul. Bujwida
kwatera pole 1
Ryszard Rodziewicz
urodzony 1927
zmarły 1960
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz ul. Bujwida
kwatera pole 7
Paulina Rodziewicz (rod. Ulińska)
urodzona 1886.10.18
zmarła 1972.4.15
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 13
Irena Janowska (rod. Rodziewicz)
urodzona 1916.8.24
zmarła 1991.4.15
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 13
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 1929
zmarła 1975
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 18
Leonard Rodziewicz
urodzony 1948
zmarły 1996
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 18
Wanda Budniakowa (rod. Rodziewicz)
urodzona 1925.2.14
zmarła 1984.1.25
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 18
Zofia Rodziewicz (rod. Wołejko)
urodzona 1896.6.21
zmarła 1990.8.8
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 19
Teofil Rodziewicz
urodzony 1895.4.30
zmarły 1976.2.18
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 19
Maria Rodziewicz
urodzona 1884.11.11
zmarła 1979.12.10
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 20
Jerzy Rodziewicz
urodzony 1926.12.25
zmarły 2005.12.28
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 20
Franciszek Rodziewicz
urodzony 1909.3.11
zmarły 1965.6.24
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 33
Grób zlikwidowany, na jego miejscu pochowana Marianna Pietrzyk zm. 1992r.
Czesław Rodziewicz
urodzony 1945.6.28
zmarły 1990.12.18
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 36B
Maria Rodziewicz
urodzona 1948.5.23
zmarła 1982.12.15
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 42
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 1919.4.29
zmarła 1990.3.17
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 43A
Halina Kochanowska (rod. Rodziewicz)
urodzona 1946.11.13
zmarła 2007.5.9
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Grabiszyn
kwatera pole 43A
Janina Rodziewicz
urodzona 1933.1.8
zmarła 2003.8.10
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 3
Wacław Rodziewicz
urodzony 1926.8.15
zmarły 1990.9.1
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 3
Janina Rodziewicz
urodzona 1921.6.24
zmarła 1985.9.7
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 39
Zofia Rodziewicz
urodzona 1910.9.26
zmarła 1995.11.30
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 41
Bronisław Rodziewicz
urodzony 1906.11.30
zmarły 1954.11.9
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 41
106.
Żuprany 5
Nie ma gałęzi 106.ppt Wstawiłem .jpg, ale może być nieaktualna !!!
Mapa II RP
Edward Rodziewicz
urodzony 1939.3.16
zmarły 1991.1.24
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 48
Genowefa Rodziewicz
urodzona 1911.9.20
zmarła 1984.1.21
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 52
Januariusz Rodziewicz
urodzony 1936.3.9
zmarły 1996.8.8
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 53
Franciszek Rodziewicz
urodzony 1898.8.13
zmarły 1969.10.2
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 77
110.
Ejtmin
Poszukać pliku gałęzi *.ppt
Nie ma gałęzi 110.ppt Wstawiłem .jpg ale może być nieaktualna
Mapa II RP
Eufrozyna Rodziewicz
urodzona 1884.9.18
zmarła 1970.2.17
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 82
Maria Rodziewicz
urodzona 1908.4.27
zmarła 1990.3.14
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 82
Stanisław Rodziewicz
urodzony 1909.5.29
zmarły 1990.6.6
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 82
Ewa Rodziewicz
urodzona 1900.9.8
zmarła 1977.11.6
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 93
Wiktor Rodziewicz
urodzony 1917.3.19
zmarły 1988.5.22
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 101
Helena Rodziewicz
urodzona 1916.11.26
zmarła 1982.7.25
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowiece
kwatera 107
Aleksandra Rodziewicz
urodzona 1904.4.24
zmarła 1993.12.9
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 108
Bolesław Rodziewicz
urodzony 1912.2.4
zmarły 1977.4.25
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 108
Janusz Rodziewicz
urodzony 1935.7.23
zmarły 1976.2.22
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 116
Barbara Rodziewicz
urodzona 1921.12.4
zmarła 1998.1.11
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 123
Władysław Rodziewicz
urodzony 1906.1.30
zmarły 1985.2.25
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 129
Aleksander Rodziewicz
urodzony 1919.11.30
zmarły 2006.2.25
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 131
Marian Rodziewicz
urodzony 1903.7.23
zmarły 1984.8.24
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 132
Wincenty Rodziewicz
urodzony 1912.1.13
zmarły 1983.12.7
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 134
Bolesław Rodziewicz
urodzony 1928.10.30
zmarły 1993.6.28
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 139
Marek Radziewicz
urodzony 1971.3.17
zmarły 1991.9.27
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Osobowice
kwatera pole 139
Antoni Aleksander Rodziewicz
urodzony 16.12.1864
zmarły 1931
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 35-06-16
Jadwiga Heliodora Rodziewicz (rod. Kowalska)
urodzona 1868
zmarła 1918
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 35-06-16
Anna Aniceta Rodziewicz (rod. Wróblewska)
urodzon ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 35-06-16
Emilja Rodziewicz (rod. Naskin)
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 48 rząd V
Józefa Rychard (rod. Rodziewicz)
urodzona 1858
zmarła 8.05.1926
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 48 rząd V
Albert Rodziewicz
urodzony 1830 ?
zmarły 18.04.1883
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 48 rząd V
Zofia Pawliszak (rod. Rodziewicz)
urodzona 1863
zmarła 1903
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
Kwatera 35/1/7
Donat Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony ?
zmarły 1887.6.6
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
Maria Czechowska (rod. Rodziewicz)
urodzona 1859
zmarła 1936.4.12
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Powązki Wojskowe
Michał Wacław Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1861.9.17
zmarły 1866.12.26
miejsce spoczynku Warszawa
Józef Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1892
zmarły 1966.5.20
miejsce spoczynku Białystok, cmentarz Farny
Maria Rodziewicz (rod. Szczygieł)
urodzona 1904
zmarła 1988.4.23
miejsce spoczynku Białystok, cmentarz Farny
Eugeniusz Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony ?
zmarły 1981.8.27
miejsce spoczynku Białystok, cmentarz Farny
Edward Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1906
zmarły 1922.9.17
miejsce spoczynku Białystok, cmentarz Farny
Czesław Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1910
zmarły 1983.4.3
miejsce spoczynku Białystok, cmentarz Farny
Kornelia Rodziewicz
urodzona 1878
zmarła 1958.3.26
miejsce spoczynku Białystok, cmentarz Farny
Eleonora Rodziewicz
urodzona 1915
zmarła 1983.8.6
miejsce spoczynku Białystok, cmentarz Farny
Michał Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1877
zmarły 24.07.1959
miejsce spoczynku Galiny, cmentarz „na polu”
Anna Rodziewicz (rod. Czertwan-Rodz.)
urodzona 1890.6.6
zmarła 1983.6.7
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Św. Rodziny Sepolno ul. Smętna
kwatera pole 12
Wacław Rodziewicz (rod. Czertwan-Rodz.)
urodzony 1886.4.13
zmarły 1959.3.28
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Św. Rodziny Sepolno ul. Smętna
kwatera pole 12
Halina Karska (rod. Rodziewicz)
urodzona 1915.2.10
zmarła 1950.9.21
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Św. Rodziny Sepolno ul. Smętna
kwatera pole 12
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 1928
zmarła 1982
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Św. Rodziny Sepolno ul. Smętna
kwatera pole 12
Wiesław Rodziewicz
urodzony 1919
zmarły 1991
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Św. Rodziny Sepolno ul. Smętna
kwatera pole 12
Pelagia Rodziewicz (rod. Misiun)
urodzona 1897.3.10
zmarła 1976.8.3
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Św. Rodziny Sepolno ul. Smętna
kwatera pole 17
Zofia Rodziewicz
urodzona 1926
zmarła ?
miejsce spoczynku Wrocław, cmentarz Św. Rodziny Sepolno ul. Smętna
kwatera pole 12
Grób przekopany, pochowana inna osoba (szczegółowej informacji brak)
Taida Niesłuchowska (rod. Rodziewicz)
urodzona 1832
zmarła 1902
miejsce spoczynku Siehniewicze, cmentarz za wsią
kwatera od wejścia na prawo
Anna Ossowska (rod. Rodziewicz) Paryż?
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Paryż ?, cmentarz Saint Sauveur
kwatera 2 działka
Antoni Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1895
zmarły 1940
miejsce spoczynku Warszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Jan Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1912.5.12
zmarły 1940
miejsce spoczynkuWarszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Albin Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1905.3.28
zmarły 1940
miejsce spoczynku Warszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Bolesław Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1912
zmarły 1940
miejsce spoczynku Warszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Mikołaj Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1901.11.1
zmarły 1940
miejsce spoczynku (symboliczne) Warszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Stefan Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1916.4.9
zmarły 1940
miejsce spoczynku (symboliczne) Warszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Wacław Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1912.1.24
zmarły 1940
miejsce spoczynku (symboliczne) Warszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Walenty Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony ?
zmarły 1940
miejsce spoczynku (symboliczne) Warszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Kazimierz Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony ?
zmarły 1940
miejsce spoczynku (symboliczne) Warszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Andrzej Rodziewicz-Bielewicz (rod. Rodz.-Bielewicz)
urodzony 1895.2.5
zmarły 1940
miejsce spoczynku (symboliczne) Warszawa cmentarz Katedra WP
kwatera Kaplica Katyńska
Józef Rodziewicz (rod. Rodziewicz)
urodzony 1886
zmarły 3.09.1965
miejsce spoczynku Dobre Miasto, cmentarz Miejski
Jadwiga Rodziewicz (rod. Kibicka)
urodzona 1892
zmarła 12.03.1975
miejsce spoczynku Dobre Miasto, cmentarz Miejski
Stanisława Rodziewicz (rod. Sawicz)
urodzony 1928
zmarły 5.09.2004
miejsce spoczynku Dobre Miasto, cmentarz Miejski
Basia Rodziewicz
urodzona 10.01.1961
zmarła 28.12.1962
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 278
Eugenia Rodziewicz
urodzona 1919
zmarła 5.05.1978
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 278
Eufemia Rodziewicz
urodzona 1900
zmarła 13.06.1986
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 278
Antoni Rodziewicz
urodzony 1851
zmarły 1916
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
Zbigniew Rodziewicz
urodzony 1908
zmarły 1944
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
Leszek (Lech?) Rodziewicz
urodzony 1919
zmarły 9.076.1943
miejsce spoczynku (symboliczne) Warszawa, cmentarz Stare Powązki
Wanda Rodziewicz (rod. Kozłowska)
urodzona 1871
zmarła 1956
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
Władysław Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 1979
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
Ludomira Rodziewicz
urodzona ?
zmarła 28.09.1973
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
ks. Jan Rodziewicz
urodzony 1928
zmarły 10.11.1970
miejsce spoczynku Olsztyn, cmentarz ul. Poprzeczna
kwatera 36, rząd 1, grób 8
Anna Rodziewicz
urodzona 29.07.1898
zmarła 7.08.1980
miejsce spoczynku Olsztyn, cmentarz ul. Poprzeczna
kwatera 36, rząd 1, grób 8
Jan Rodziewicz
urodzony 24.07.1901
zmarły 17.01.1981
miejsce spoczynku Olsztyn, cmentarz ul. Poprzeczna
kwatera 36, rząd 1, grób 8
Franciszek Rodziewicz
urodzony 1930.1.29
zmarły 2005.5.10
miejsce spoczynku Olsztyn, cmentarz ul. Poprzeczna
kwatera 36, rząd 1, grób 8
Krystyna Rodziewicz
urodzona 1933.5.23
zmarła 2005.5.15
miejsce spoczynku Olsztyn, cmentarz ul. Poprzeczna
kwatera 36, rząd 1, grób 8
Władysław Radziewicz
urodzony 1921
zmarły 07.08.2007
miejsce spoczynku Legionowo, cmentarz Miejski
kwatera od wejścia w lewo
Witold Radziewicz
urodzony 1954
zmarły 13.12.1970
miejsce spoczynku Legionowo, cmentarz Miejski
kwatera od wejścia w lewo
Stefan Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Powązki Wojskowe
kwatera G-8-13
Irena Rodziewicz
urodzona
zmarła
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Powązki Wojskowe
kwatera G-8-14
Władysław Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Powązki Wojskowe
kwatera A-10-306(5)
Maria Rodziewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Powązki Wojskowe
kwatera a-10-306(5)
Józef Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Powązki Wojskowe
kwatera A-10-306(5)
Tekla Rodziewicz
urodzona 1910.1.4
zmarła 2002.10.2
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Powązki Wojskowe
kwatera A-10-306(5)
Zenon Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 2004.5.6
miejsce spoczynku Warszawa, Powązki Wojskowe
kwatera H-3-17
Wiesław Jan Rodziewicz
urodzony: 24.06. 1937 w Warszawie
zmarły 1.04.2009
miejsce spoczynku Biała Podlaska
kwatera
współrzędne GPS: szer.: 52 02’32.38″N dł.: 23 07′ 11.60″ E
Stanisława Rodziewicz
urodzona 23.10.1900
zmarła 07.10.1978
miejsce spoczynku Giżycko
Kwatera
Władysław Rodziewicz
urodzony 07.04.1898
zmarły 17.12.1978
miejsce spoczynku Giżycko
Kwatera
Katarzyna Rodziewicz (rod. Szczeniowska)
urodzona 1860
zmarła 1949
miejsce spoczynku Zakopane, cmentarz ul. Nowotarska
Jerzy Euzebiusz Rodziewicz
urodzony 1936.9.16
zmarły 1989.5.10
miejsce spoczynku Zakopane, cmentarz ul. Nowotarska
Stanisław Rodziewicz
urodzony1904.11.13
zmarły 1993.10.24
miejsce spoczynku Zakopane, cmentarz ul. Nowotarska
Józefa Rodziewicz (rod. Trelek)
urodzona 1908.7.12
zmarła 2003.4.9
miejsce spoczynku Zakopane, cmentarz ul. Nowotarska
Henryk Michał Rodziewicz
urodzony 1939.11.19
zmarły 2007.3.24
miejsce spoczynku Zakopane, cmentarz ul. Nowotarska
Maciej Rodziewicz
urodzony 1948.2.19
zmarły 1996.8.17
miejsce spoczynku Zakopane, cmentarz ul. Nowotarska
Jan Rodziewicz
urodzony: 1840 ?
zmarły: 21.03.1903
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera
Donat Rodziewicz
urodzony
zmarły: 6.06.1987
miejsce spoczynku: Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera
Teofila Rodziewicz z Dembych
urodzona: 1814 r.
zmarła: 27.03.1889
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera
Wanda Siwińska z Rodziewiczów
urodzona: 21.02.1909 r.
zmarła: 6.03.1993
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera
Zofia Rodziewicz z d.Zajdler
urodzona: 20.03.1882 r.
zmarła: 16.12 1961 r.
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera
Apolinary Rodziewicz
urodzony: 1850 r.
zmarły: 5.12.1913
miejsce spoczynku Wilno cm.Rossa
kwatera: po prawej stronie przy głównym wejściu.
Józef Rodziewicz
urodzony: 1882 r.
zmarły: 22.11.1930
miejsce spoczynku: Wilno cm.Rossa
kwatera: po prawej stronie przy wejściu głównym.
Paulina Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera
Mieczysław Rodziewicz
urodzony: 1870 r.
zmarły: 1939 r.
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera
Kazimiera Rodziewicz
urodzona
zmarła 25.08.1975
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera
Jadwiga Rodziewicz z d.Kowalska
urodzona 1894
zmarła 7.12.1983
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera
Helena Rodziewicz
urodzona 1885
zmarła 1973
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Bródnowski
kwatera
Henryk Rodziewicz
urodzony 07.08.1949 w Olszynie
zmarły 13.12.2008
miejsce spoczynku Szczecin, cm. Ku Słońcu
kwatera 45D/M1/2
Leokadia Rodziewicz
urodzona 1924
zmarła 1960
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
kwatera
Krystyna Rodziewicz
urodzona 17.11.1937
zmarła 9.08.2004
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
kwatera
Felicja Rodziewicz
urodzona 12.12.1912
zmarła 02.11.2007
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
kwatera
Antoni Rodziewicz
urodzonu 1908
zmarły 1955
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
kwatera
Jan Rodziewicz
urodzony 10.07.1920
zmarły 10.02.1992
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
kwatera
Kazimierz Rodziewicz
urodzony 02.08.1922
zmarły 09.07.2003
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
kwatera
Bronisław Rodziewicz
urodzony 26.04.1904
zmarły 20.08.1976
miejsce spoczynku Olszyna
Kwatera
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 10.10.1904
zmarła 28.02.1986
miejsce spoczynku Olszyna
Kwatera
Józef Rodziewicz
urodzony 09.03.192?
zmarły 21.08.2009
miejsce spoczynku Olszyna
Kwatera
Maria Rodziewicz
urodzona 1953
zmarła 1955
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Henryk Rodziewicz
urodzony 1949
zmarły 2007
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Rafał Rodziewicz
urodzony 1877
zmarły 1961
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Maria Rodziewicz
urodzona 1905
zmarła 1989
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Irena Rodzewicz
urodzona 1935
zmarła 1950
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
J. Ryszard Rodziewicz
urodzony 1939
zmarły 1982
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
R. Szymon Rodziewicz
urodzony 1973
zmarły 1999
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Maria Rodziewicz
urodzona 1895
zmarła 13.07.1954
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Helena Rodziewicz
urodzona 08.12.1885
zmarła 18.03.1972
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Halina Wosińska (rod. Rodziewicz)
urodzona 07.11.1929
zmarła 08.01.2010
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Kazimierz Rodziewicz
urodzony 1929
zmarły 22.12.1971
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Helena Rodziewicz
urodzona 1916
zmarła 1995
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Aleksander Rodziewicz
urodzony 1906
zmarły 1971
miejsce spoczynku Bartoszyce
Kwatera
Bogusław Radzewicz
urodzony 09.09.1948
zmarły 29.12.2003
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Komunalny
Kwatera
Ryszard Radzewicz
urodzony 13.06.1940
zmarły 22.09.2008
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Komunalny
Kwatera
Andrzej Radzewicz
urodzony 01.07.1970
zmarły 24.05.2006
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Komunalny
Kwatera
Aleksander Radzewicz
urodzony 1923
zmarły 08.05.1988
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Kościelny
Kwatera
Feliks Rodziewicz
urodzony 18.05.1933
zmarły 30.03.2001
miejsce spoczynku Ostróda
Kwatera
Józef Rodziewicz
urodzony 1904
zmarły 31.12.1958
miejsce spoczynku Zajezierze
Kwatera
Adam Rodziewicz
urodzony 15.08.1907
zmarły 25.07.1983
miejsce spoczynku Sczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 100, rząd 4, grób 19
Aleksandra Rodziewicz
urodzony 09.11.1915
zmarły 31.01.2003
miejsce spoczynku Sczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 73A, rząd 6, grób 8
Alina Rodziewicz
urodzona 21.08.1936
zmarła ?
miejsce spoczynku Sczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 7A, rząd 17, grób 3
Andrzej Rodziewicz
urodzony 04.06.1962
zmarły 22.04.1962
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 30C, rząd 2, grób 6
Anna Rodziewicz
urodzona 06.06.1952
zmarła 18.03.1953
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 128, rząd 9, grób 20
Antonina Rodziewicz
urodzona ?
zmarła 04.08.1986
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 94, rząd 8, grób 12
Bartosz Rodziewicz
urodzony 23.06.1996
zmarły 13.09.1996
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 10, rząd 1, grób 20
Czesław Rodziewicz
urodzony 15.08.1917
zmarły 08.11.1983
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 87F, rząd 13, grób 4
Czesław Rodziewicz
urodzony 20.03.1930
zmarły 31.08.2005
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 93A, rząd 17, grób 4
Danuta Rodziewicz
urodzona 07.05.1959
zmarła 17.05.1993
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 84A, rząd 11, grób 3
Edward Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 07.10.1986
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 90B, rząd 8, grób 29
Emilia Rodziewicz
urodzona 15.06.1924
zmarła 29.06.1981
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 77, rząd 12, grób 11
W Rodziewicz
urodzony
zmarły 1919
miejsce spoczynku Niemenczyn
Kwatera
Eugeniusz Rodziewicz
urodzony 14.12.1934
zmarły 14.12.1993
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 7A, rząd 17, grób 2A
Filomena Rodziewicz
urodzona 02.02.1920
zmarła 09.04.1982
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 81B, rząd 2, grób 7
Henryka Rodziewicz
urodzona 15.11.1919
zmarła 25.09.1994
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 46A, rząd 8, grób 10
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 14.02.1925
zmarła 03.10.1997
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 32B, rząd 1, grób 4
Jan Rodziewicz
urodzony 01.01.1907
zmarły 13.02.1965
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 37B, rząd 4, grób 5
Jan Rodziewicz
urodzony 01.03.1932
zmarły 24.09.1932
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 78F, rząd 6, grób 13
Janina Rodziewicz
urodzona 15.08.1916
zmarła 20.12.1994
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 37B, rząd 4, grób 5
Janina Rodziewicz
urodzona 25.12.1921
zmarła 07.07.1976
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 52D, rząd 5, grób 13
Józef Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 14.12.1986
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 7A, rząd 17, grób 4
Józef Rodziewicz
urodzony 09.12.1914
zmarły 18.12.1981
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 73B, rząd 6, grób 8
Julia Rodziewicz
urodzona 01.06.1916
zmarła 23.06.2004
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 10D, rząd 4, grób 20
Katarzyna Rodziewicz
urodzona ?
zmarła 19.09.1985
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 90A, rząd 6, grób 1
Krystyna Rodziewicz
urodzona 28.11.1951
zmarła ?
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 12A, rząd 21, grób 8
Krystyna Rodziewicz
urodzona 08.07.1959
zmarła 11.01.1979
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 66E, rząd 25, grób 9
Liliana Rodziewicz
urodzona 15.01.1958
zmarła 04.07.1967
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 27C, rząd 2, grób 4
Maria Rodziewicz
urodzona 28.03.1899
zmarła 02.12.1994
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 111A, rząd 11, grób 3
Maria Rodziewicz
urodzona ?
zmarła 26.07.1990
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 51, rząd 1, grób 8
Maria Rodziewicz
urodzona 20.07.1933
zmarła 23.12.2006
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 30C, rząd 7, grób 6
Maria Rodziewicz
urodzona 24.07.1962
zmarła 24.07.1962
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 30C, rząd 7, grób 6
Marian Rodziewicz
urodzony 13.09.1932
zmarły 22.10.1993
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 7, rząd 6, grób 19
Michał Rodziewicz
urodzony 28.12.1915
zmarły 16.02.1995
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 7B, rząd 9, grób 13
Mirosław Rodziewicz
urodzony 17.02.1951
zmarły 23.06.1996
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 109B, rząd 2, grób 12
Ryszard Rodziewicz
urodzony 25.07.1950
zmarły 05.12.1979
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 25C, rząd 5, grób 29
Stanisław Rodziewicz
urodzony 20.08.1932
zmarły 26.07.2004
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 3D, rząd 1, grób 23
Wacław Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 16.11.1985
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 81B, rząd 2, grób 7
Wacław Rodziewicz
urodzony 12.06.1919
zmarły 29.10.1998
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 97A, rząd 25, grób 8
Jadwiga Rodziewicz-Bielewicz
urodzona 29.12.1934
zmarła 01.06.2000
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 98B, rząd 8, grób 1
Weronika Rodziewicz
urodzona 16.03.1908
zmarła 09.08.1989
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
ul. Ku Słońcu
Kwatera 98B, rząd 8, grób 1
Adela Rodziewicz
urodzona 16.04.1895
zmarła 07.05.1966
miejsce spoczynku Zielona Góra
Kwatera 24, rząd 8, grób 8
Helena Rodziewicz
urodzona 27.12.1884
zmarła 15.03.1974
miejsce spoczynku Zielona Góra
Kwatera 72, rząd 6, grób 34
Jan Rodziewicz
urodzony 17.10.1910
zmarły 16.02.1980
miejsce spoczynku Zielona Góra
Kwatera 2, rząd 2, grób 20
Jan Rodziewicz
urodzony 18.01.1937
zmarły 27.03.1993
miejsce spoczynku Zielona Góra
Kwatera 69, rząd 9, grób 10
Janina Rodziewicz
urodzona 14.12.1914
zmarła 11.05.1965
miejsce spoczynku Zielona Góra
Kwatera 72, rząd 5, grób 7
Krystyna Rodziewicz
urodzona 20.04.1939
zmarła 11.02.1986
miejsce spoczynku Zielona Góra
Kwatera 72, rząd 5, grób 7
Katarzyna Rodziewicz
urodzona 29.06.1882
zmarła 03.11.1960
miejsce spoczynku Zielona Góra
Kwatera 38, rząd 2, grób 4
Zofia Rodziewicz
urodzona 15.10.1913
zmarła 2.02.2000
miejsce spoczynku Kostrzyn nad Odrą
Kwatera
Adam Rodziewicz
urodzony 10.05.1908
zmarły 27.05.1965
miejsce spoczynku Kostrzyn nad Odrą
Kwatera
Aleksander Rodziewicz
urodzony 12.12.1908
zmarły 11.07.1988
miejsce spoczynku Łobez
kwatera
Aleksandra Rodziewicz
urodzona 05.04.1922
zmarła 08.04.2002
miejsce spoczynku Łobez
kwatera
Józef Rodziewicz
urodzony 01.02.1920
zmarły 01.02.1988
miejsce spoczynku Łobez
kwatera
Aleksandra Rodziewicz
urodzona 02.03.1915
zmarła 25.03.1990
miejsce spoczynku Łobez
kwatera
Franciszka Rodziewicz (rod. Warkowska)
urodzona 16.10.1878
zmarła 13.02.1966
miejsce spoczynku Łobez
kwatera
Wilhelmina Ludwika Rodziewicz Szczepankowa
urodzona 01.01.1915
zmarła 07.08.1944
miejsce spoczynku nieznane
Tablica pamiątkowa w lewym króżganku kościoła św.Antoniego, w Warszawie, ul.Senatorska
Tadeusz Rodziewicz
urodzony 21.01.1883 r.
zmarły 11.03 1947 r.
miejsce spoczynku: nieznane
Tablica pamiątkowa w lewym króżganku kościoła św.Antoniego w Warszawie, ul.Senatorska
Jan Rodziewicz
urodzony 1882
zmarły 1951.11.16
miejsce spoczynku: Łódź cm. Doły
kwatera 59 rząd 12 grób 4
Katarzyna Rodziewicz
urodzona 1889
zmarła 1956.11.22
miejsce spoczynku: Łódź cmentarz Doły
kwatera
Eugenia Harasimowicz (rod. Rodziewicz)
urodzona 1922
zmarła 2008.12.17
miejsce spoczynku: Łódź cmentarz Doły
kwatera
Eugeniusz Rodziewicz
urodzony 1915
zmarły 1963.05.20
miejsce spoczynku: Łódź cmentarz Doły
kwatera
Kazimierz Sas Radziewicz- Winnicki
urodzony 1888
zmarły 1919
miejsce Lwów cmentarz Orląt Lwowskich
spoczynku:
kwatera
Maja Rodziewicz
urodzona 15.06.2005
zmarła 18.06.2005
miejsce spoczynku: Warszawa, cm.Północny
kwatera
Adrian Rodziewicz
urodzony 15.06.2005
zmarły 1.07.2005
miejsce spoczynku: Warszawa, cm.Północny
kwatera
Helena Radzewicz (rod. Gryguć)
urodzona 14.02.1914
zmarła 12.10.2001
miejsce spoczynku: Olszewo Węgorzewskie
kwatera
Wiktoria Rodziewicz
urodzona ?
zmarła 14.07.1920
miejsce spoczynku: Warszawa cm. Powązki Wojskowe
kwatera
Stanisław Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku: Pozezdrze
kwatera
Stanisław Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku: Pozezdrze
kwatera
Helena Rodziewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku: Pozezdrze
kwatera
Marianna Rodziewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku: Pozezdrze
kwatera
Zygmunt Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku: Pozezdrze
kwatera
Marta Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Warszawa, cm. Bródnowski
kwatera
Leonard Rodziewicz
urodzony 1901
zmarły 12.01.1930
miejsce spoczynku Warszawa, cm. Bródnowski
kwatera 46K/2/12
Zofia Rodziewicz
urodzona 1906
zmarła 6.01.1984
miejsce spoczynku Warszawa, cm. Bródnowski
kwatera 46K/2/12
Marian Rodziewicz
urodzony 1920
zmarły 24.05.1951
miejsce spoczynku Warszawa, cm. Bródnowski
kwatera
Józef Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Warszawa, cm. Bródnowski
kwatera
Jerzy Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Warszawa, cm. Bródnowski
kwatera
Romuald Rodziewicz
urodzony 1927
zmarły 13.09.2006
miejsce spoczynku Warszawa, cm. Bródnowski
kwatera
Felicja Rodziewicz
urodzona 1902
zmarła 1954
miejsce spoczynku Giżycko
kwatera
Piotr Rodziewicz
urodzony 1896
zmarły 1964
miejsce spoczynku Giżycko
kwatera
Leon Rodziewicz
urodzony 22.05.1926
zmarły 06.01.1997
miejsce spoczynku Giżycko
kwatera
Józefa Rodziewicz
urodzona 13.06.1904
zmarła 06.11.1980
miejsce spoczynku Giżycko
kwatera
Jan Rodziewicz
urodzony 19.10.1907
zmarły 10.05.1992
miejsce spoczynku Giżycko
kwatera
Mieczysław Rodziewicz
urodzony 10.09.1925
zmarły 1993
miejsce spoczynku Giżycko
kwatera
Bronisława Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Giżycko
kwatera
Kazimierz Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Giżycko
kwatera
Krystyna Rodziewicz Zandberg
urodzona 15.09.1927
zmarła 1978
miejsce spoczynku Warszawa, cm. Bródnowski
kwatera 46K/2/12
Czesław Rodziewicz
urodzony 25.06.1917
zmarły 13.01.1961
miejsce spoczynku Bristol, Anglia
kwatera
Danuta Rodziewicz
urodzona 15.05.1962
zmarła 26.11.1963
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Kościelny
kwatera
Stanisław Rodziewicz
urodzony 1911
zmarły 14.02.1998
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Kościelny
kwatera
Maria Rodziewicz
urodzona 1905
zmarła 23.08.1973
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Kościelny
kwatera
Ignacy Rodziewicz
urodzony 1925
zmarły 1994
miejsce spoczynku Galiny gm. Bartoszyce
kwatera
Piotr Radzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Komunalny
kwatera
Teresa Radzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Komunalny
kwatera
Aleksander Radzewicz
urodzony 1923
zmarły 8.05.1988
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Komunalny
kwatera
Bogusław Radzewicz
urodzony 16.09.1964
zmarły 18.11.1964
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Komunalny
kwatera
Tadeusz Rodziewicz
urodzony 22.04.1957
zmarły 14.12.1990
miejsce spoczynku Kruklanki, cmentarz Komunalny
kwatera
imię? Radzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Pieszkowo
kwatera
imię ? Radzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Pieszkowo
kwatera
Albin Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Charków
kwatera
Andrzej Rodziewicz-Bielewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Charków
kwatera
Bolesław Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Charków
kwatera
Mikołaj Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Charków
kwatera
Wacław Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Charków
kwatera
Stefan Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Charków
kwatera
Justna Wojniuszowa (rod. Rodziewicz)
urodzona 1820
zmarła 26.01.1898
miejsce spoczynku Wilno cmentarz Bernardyński
kwatera
Amelia Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Hruszowa, Las koło Hruszowej
kwatera
Henryk Rodziewicz
urodzony 1835?
zmarły 1881
miejsce spoczynku Hruszowa, Las koło Hruszowej
kwatera
Maria Rodziewiczówna
urodzona 1864
zmarła 1944
miejsce spoczynku: Grób Symboliczny.
Płyta pamięci Marii Rodziewiczównej w Hruszowej
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 17.10.1845
zmarła 7.06.1902
miejsce spoczynku Sereje/Seiriaj Litwa
kwatera
Antoni Rodziewicz
urodzony 6.01.1941
zmarły 14.03.2003
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera III/S/3
Elżbieta Rodziewicz
urodzona 30.07.1946
zmarła 17.03 2010
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera III/S/3
Janina Rodziewicz
urodzona 31.01.1911
zmarła 07.06.1980
miejsce spoczynku Warszawa cmentarz Wolski
kwatera 81b/7
Jarosław Rodziewicz
urodzony 12.04.1912
zmarły 06.03.1943
miejsce spoczynku (symboliczne) leśniczówka Żuków,nadleśnictwo Miłostów, gmina Klewań, pow.Równe
Aleksander Radzewicz
urodzony 13.12.1917
zmarły 12.02.1948
miejsce spoczynku Kętrzyn k. Olsztyna
kwatera:
Helena Rodziewicz
urodzona 29.01.1924
zmarła 16.02.2002
miejsce spoczynku Kętrzyn k. Olsztyna
kwatera
Stanisław Rodziewicz
urodzony 15.01.1918
zmarły 26.01.1996
miejsce spoczynku Kętrzyn k. Olsztyna
kwatera
Teresa Rodziewicz
urodzona 09.03.1953
zmarła 01.09.1970
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
kwatera
Borys Rodziewicz
urodzony 23 10 1892
zmarły 21 11 1912
miejsce spoczynku Lublin, ul. Lipowa
kwatera: od wejscia mur po prawej stronie
Maria Radziewicz (z d.Ostrowska)
urodzona 19.11.1857
zmarła 9.10.1935
miejsce spoczynku Lublin, ul. Lipowa
kwatera
Kazimierz Radziewicz
urodzony 1893
zmarły 9.10.1914
miejsce spoczynku Lublin, ul. Lipowa
kwatera
Barbara Radziewicz
urodzona 3 01 1954
zmarła 15.03.1998
miejsce spoczynku Lublin cm. Na Majdanku
kwatera S1I1 2 8
Józef Rodziewicz
urodzony 15 11 1920
zmarły 09.02.1996
miejsce spoczynku Lublin, cm. na Majdanku
kwatera S6Z11 1 3
Jerzy Rodziewicz
urodzony 14 08 1928
zmarły 12.07.1996
miejsce spoczynku Lublin, cm. na Majdanku
kwatera S6K10 8 10
Mieczysław Rodziewicz
urodzony 05.10.1910
zmarły 09.08.1992
miejsce spoczynku Gubin
kwatera
Olga Rodziewicz
urodzona 15.08.1918
zmarła 19.10.2008
miejsce spoczynku Gubin
kwatera
Teofil Rodziewicz
urodzony 27.12.1920
zmarły 27.03.1994
miejsce spoczynku Gubin
kwatera
Stanisława Rodziewicz
urodzona 18.04.1934
zmarła 07.08.2010
miejsce spoczynku Gubin
kwatera
Antonina Rodziewicz z d.Samnolewicz
urodzona 17.06.1877
zmarła 05.03.1951
miejsce spoczynku cm. w Starosiedlu
kwatera
Michał Rodziewicz
urodzony 1912
zmarły 1945
miejsce spoczynku: Centralny Cmentarz 2 Armii Wojska Polskiego w Zgorzelcu
kwatera
Paweł Rodziewicz
urodzony 1913
zmarły 1945
miejsce spoczynku: Centralny Cmentarz 2 Armii Wojska Polskiego w Zgorzelcu
kwatera
Marianna Rodziewicz
urodzona 09.04.1888
zmarła 27.03.1981
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera E-IX-9, rząd 2, grób 2
Marian Rodziewicz
urodzony 25.08.1923
zmarły 26.02.1975
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera E-VIII-3, rząd 4, grób 10
Józef Rodziewicz
urodzony 19.03.1899
zmarły 13.05.1975
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera E-XIV-5, rząd 8, grób 7
Genowefa Rodziewicz
urodzona 24.08.1899
zmarła 23.10.1975
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera E-XVII-4, rząd 2, grób 8
Zofia Rodziewicz
urodzona 30.08.1907
zmarła 01.08.1989
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera N-II-2, rząd 3, grób 2
Andrzej Rodziewicz
urodzony 25.01.1945
zmarły 18.03.2007
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera S-II-14, rząd 2, grób 15
Bronisława Kocielska rod. Rodziewicz
urodzona 11.07.1911
zmarła 08.01.2010
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera S-VI-4, rząd 6, grób 18
Henryk Rodziewicz
urodzony 19.04.1941
zmarły 27.09.2007
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera S-VI-6, rząd 10, grób 20
Edward Rodziewicz
urodzony 02.04.1961
zmarły 22.07.2004
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera S-VIII-5, rząd 9, grób 9
Leonia Rodziewicz
urodzona 22.06.1894
zmarła 17.12.1992
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera T-VII-10, rząd 6, grób 7
Maria Artemska rod. Rodziewicz
urodzona 27.06.1946
zmarła 08.08.2005
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-I-7, rząd 7, grób 10
Witold Rodziewicz
urodzony 10.11.1913
zmarły 27.06.1988
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-IV-7, rząd 4, grób 18
Jan Rodziewicz
urodzony 24.03.1932
zmarły 26.03.1989
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-IX-9, rząd 2, grób 10
Wiesława Rodziewicz
urodzona 04.02.1936
zmarła 03.01.1988
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-V-6, rząd 3, grób 9
Bożena Rodziewicz
urodzona 12.05.1960
zmarła 27.01.1987
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-VII-3, rząd 2, grób 17
Janina Rodziewicz
urodzona 02.09.1914
zmarła 25.12.1985
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-X-11, rząd 8, grób 12
Regina Rodziewicz
urodzona 01.11.1911
zmarła 25.09.2003
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-XIV-1, rząd 6, grób 12
Antoni Rodziewicz
urodzony 08.04.1908
zmarły 01.09.1984
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-XVII-3, rząd 10, grób 4
Irena Rodziewicz
urodzona 03.01.1914
zmarła 25.11.1979
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-XVII-3, rząd 10, grób 4
Emanuel Lautersztajn
urodzony 09.04.1899
zmarły 04.04.1971
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Wojskowy na Powązkach
kwatera
Romualda Łakomska
urodzona 15.12.1899
zmarła 13.04.1991
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Wojskowy na Powązkach
kwatera
Józef Łakomski
urodzony 13.02.1896
zmarły 13.10.1971
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Wojskowy na Powązkach
kwatera
Teresa Rodziewicz
urodzona 02.10.1946
zmarła 18.11.1997
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny, ul.Cieślaka
kwatera
Jan Rodziewicz
urodzony 02.02.1945
zmarły 21.03.2008
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Józef Rodziewicz
urodzony 19.03.1909
zmarły 09.01.1995
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Władysława Rodziewicz
urodzona 18.05.1911
zmarła 07.02.1996
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Jan Rodziewicz
urodzony 16.01.1908
zmarły 06.09.1989
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Bronisława Rodziewicz
urodzona 15.06.1922
zmarła 04.04.1980
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Władysława Rodziewicz
urodzona 02.01.1901
zmarła 21.12.1988
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Jan Rodziewicz
urodzony 11.11.1891
zmarły 19.03.1978
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Malwina Rodziewicz
urodzona 01.01.1891
zmarła 03.06.1971
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Halina Rodziewicz
urodzona 20.08.1942
zmarła 30.06.1999
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Józef Rodziewicz
urodzony 06.01.1906
zmarły 03.06.1977
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Maria Rodziewicz
urodzona 02.07.1911
zmarła 31.03.2002
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Adolf Rodziewicz
urodzony 25.12.1893
zmarły 23.09.1976
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Grzegorz Rodziewicz
urodzony 1965
zmarły 1997
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Bohdan Rodziewicz
urodzony 27.09.1942
zmarły 06.12.1996
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Zofia Rodziewicz rod. Niekrasz
urodzona 1919
zmarła 1987
miejsce spoczynku Szczecinek, cmentarz Komunalny ul.Cieślaka
kwatera
Apolonia Rodziewicz
urodzona 1.01.1900
zmarła 5.02.1991
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 1 pole 17
współrzędne GPS: szer.: 52,38943° dł.:16,8241987°
Fabian Rodziewicz
urodzony 27.04.1909
zmarły 26.10.1991
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 6 pole 6
współrzędne GPS: szer.: 52,3859291° dł.:16,8350608°
Julian Rodziewicz
urodzony 6.01.1885
zmarły 24.03.1962
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 1 pole 17
współrzędne GPS: szer.: 52,38943° dł.:16,8241987°
Lucjan Rodziewicz
urodzony 22.06.1928
zmarły 31.08.1999
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 6 pole 17
współrzędne GPS:szer.: 52,38943° dł.:16,8241987°
Tadeusz Rodziewicz
urodzony 5.07.1950
zmarły 5.03.1951
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 2 pole 2 (?)
Witold Rodziewicz
urodzony 15.05..1909
zmarły 29.07.1997991 <– zweryfikuj to!!!
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 1 pole 36
współrzędne GPS: szer.: 52,3936311° dł.:16,8204147°
Władysława Rodziewicz
urodzona 23.06.1891
zmarła 15.04.1967
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 10 pole 15
współrzędne GPS: szer.: 52,3913919° dł.:16,8233132°
Zenon Rodziewicz
urodzony 26.12.1912
zmarły 27.03..1987
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 1 pole 38
współrzędne GPS: szer.: 52,3950063° dł.:16,818427°
Helena Rodziewicz
urodzona 17.02.1920
zmarła 5.11.1992
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 6 pole 6
współrzędne GPS: szer.: 52,3859291° dł.:16,8350608°
Klaudia Rodziewicz
urodzona 25.05.1923
zmarła 9.01.2004
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 17 pole 38
współrzędne GPS: szer.: 52,3945053° dł.:16,8165677°
Wiktoria Rodziewicz
urodzona 11.01.1920
zmarła 16.04.1999
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 1 pole 36
współrzędne GPS:szer.: 52,3936311° dł.:16,8204147°
Alicja Rodziewicz-Biełoszabsk
urodzona 22.10.1934
zmarła 26.03.1996
miejsce spoczynku Poznań cm.Junikowo
kwatera 14 pole 38
współrzędne GPS: szer.: 52,3936711° dł.:16,8177766°
Tatiana Rodziewicz
urodzona 26.04.1921
zmarła 7.07.2010
miejsce spoczynku Poznań cm. Miłostowo
kwatera OP pole UP
współrzędne GPS: szer.: 52,4157834° dł.:17,0011795°
Ludwik Rodziewicz
urodzony 1.01.1900
zmarły 19.05.1944
miejsce spoczynku Poznań cm. Miłostowo
kwatera 5 pole 3
współrzędne GPS:szer.: 52,4238079° dł.:16,9974895°
Józef Rodziewicz
urodzony 31.03.1917
zmarły 18.12.1989
miejsce spoczynku Poznań cm.Miłostowo
kwatera 3 pole 45
współrzędne GPS: szer.: 52,4149958° dł.:17,0108697°
Adolf Rodziewicz
urodzony 1.01.1929
zmarły 25.03.1946
miejsce spoczynku Poznań cm.Miłostowo
kwatera 10 pole 5
współrzędne GPS: szer.: 52,4224231° dł.:16,9974091°
Helena Rodziewicz
urodzona 15.08.1916
zmarła 05.09.1995
miejsce spoczynku Stargard Szczeciński
kwatera
Wilhelmina Rodziewicz-Dobrek
urodzona 04.04.1918
zmarła 23.03.1997
miejsce spoczynku Stargard Szczeciński
kwatera
Anna Skorobohata I voto Rodziewicz
urodzona 29.05.1904
zmarła 16.12.1974
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera E-XII-3, rząd 3, grób 5/6 GPS N 52 18 10.15″ E 20 54 14.73″
Teofila Rodziewicz
urodzona ?
zmarła 11.08.1979
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-XIV-1, rząd 6, grób 12
Zofia Rodziewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku grób symboliczny Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-XIV-1, rząd 6, grób 12
Leopold Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny, grób symboliczny
kwatera W-XIV-1, rząd 6, grób 12
Agata Rodziewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny, grób symboliczny
kwatera W-XIV-1, rząd 6, grób 12
Janina Rodziewicz
urodzona 1911
zmarła 1999
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-IV-7, rząd 4, grób 18
Regina Rodziewicz
urodzona 1911
zmarła 1995
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Północny
kwatera W-V-6, rząd 3, grób 9
Hipolita Radziewicz
urodzona 1910
zmarła 1944
miejsce spoczynku Powsin k. Warszawy
kwatera
Józef Radziewicz
urodzony 1909
zmarły 1973
miejsce spoczynku Powsin k. Warszawy
kwatera
Julian Radziewicz
urodzony 1937
zmarły 4.08.2007
miejsce spoczynku Powsin k. Warszawy
kwatera
Aleksander Rodziewicz
urodzony 19.04.1899
zmarły 15.05.1967
miejsce spoczynku Gdańsk Srebrzysko
kwatera
Kunegunda Rodziewicz
urodzona 14.12.1903
zmarła 26.09.1995
miejsce spoczynku Gdańsk Srebrzysko
kwatera
Anastazja Czerwonko
urodzona 1879
zmarła 5.01.1961
miejsce spoczynku Michelin k. Włocławka
kwatera: od wejścia w lewo 3 rząd
Adam Teodor Rodziewicz
urodzony 15.07.1976
zmarły 05.12.2009
miejsce spoczynku Warszawa cmentarz Bródnowski
kwatera 18E-6-20
Piotr Glinka
urodzony 1880
zmarły 25.05.1938
miejsce spoczynku Grębków
kwatera
Janina Glinka
urodzona 1879
zmarła 07.08.1959
miejsce spoczynku Grębków
kwatera
Helena Seroka
urodzona 1908
zmarła 21.12.1998
miejsce spoczynku Grębków
kwatera
Józef Seroka
urodzony 1906
zmarły 02.06.1974
miejsce spoczynku Grębków
kwatera
Marek Milewski
urodzony 1958
zmarły 07.09.2009
miejsce spoczynku Grębków
kwatera
Kazimierz Milewski
urodzony 1932
zmarły 26.06.1994
miejsce spoczynku Grębków
kwatera
Zofia Milewska
urodzona 1932
zmarła 22.09.2004
miejsce spoczynku
kwatera
Stanisław Rodzewicz
urodzony 1902.03.12
zmarły 1991.07.02
miejsce spoczynkuLidzbark Warmiński
kwatera 51/3/31
Heronim Rodzewicz
urodzony 1917.06.12
zmarły 2006.01.22
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 58/15/20
Władysława Rodzewicz
urodzona 1926.06.27
zmarła 2005.04.03
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 51/3/31
Grażyna Rodzewicz
urodzona 1956.03.24
zmarła 1956.03.24
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 55/14/15
Aniela Rodzewicz
urodzona 1888.05.20
zmarła 1967.09.20
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 58/5/5
Brygida Helga Rodzewicz
urodzona 1939.09.27
zmarła 1996.05.11
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 51a/1/9
Serafina Rodziewicz
urodzona 1924.12.15
zmarła 1971.09.13
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 43/9/5
Bolesław Radziewicz
urodzony 1902.11.15
zmarły 1983.12.12
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 61/1/11
Maria Radziewicz
urodzona 1906.06.14
zmarła 1989.06.02
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 17/1/1
Maria Radziewicz
urodzona 1903.08.15
zmarła 1963.05.07
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 61/1/11
Jan Radziewicz
urodzony 1888.01.30
zmarły 1965.01.14
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 58/12/15
Józefa Rodziewicz
urodzona 1923.01.04
zmarła 1974.02.28
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 49/19/4
Walerian Rodziewicz
urodzony 1936.11.11
zmarły 2003.01.03
miejsce Lidzbark Warmiński
spoczynku kwatera 34/5/3
Zenon Rodziewicz
urodzony 1904.02.16
zmarły 1999.12.15
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 8a/-/-
Bernard Rodziewicz
urodzony 1906.04.18
zmarły 1973.06.06
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 41/1/13
Maria Rodziewicz
urodzona 1915.12.17
zmarła 1976.09.02
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 49/15/17
Władysław Rodziewicz
urodzony 1903.11.22
zmarły 1976.11.05
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 17/1/1
Piotr Radziewicz
urodzony 1926.10.17
zmarły 1988.01.06
miejsce spoczynku Lidzbark Warmiński
kwatera 49a/6/31
Tadeusz Rodziewicz
urodzony 1911
zmarły 24.07.1953
miejsce spoczynku: Kraków cmentarz Rakowicki
kwatera O, rząd 1, grób 36
Antoni Rodziewicz-Bielewicz
urodzony 17.07.1870
zmarły 09.10.1921
miejsce spoczynku Kraków cmentarz Rakowicki
kwatera XIVB
Irena Jasicka z domu Rodziewicz
urodzona 25.08.1952 r.
zmarła 02.05.2006 r.
miejsce spoczynku Kraków cmentarz Rakowicki
kwatera LXXV, rząd płn., grób 34
Józefa Anna Rodziewicz ps. Wanda
urodzona 25.06.1867
zmarła 04.04.1931
miejsce spoczynku Kraków cmentarz Rakowicki
kwatera RB rząd zach., grób 2
Stanisław Mogiła-Lisowski
urodzony 1894
zmarły 1953
miejsce spoczynku Bydgoszcz, cmentarz Wiślana
kwatera
Lotnik w 1914 – 1922
Aleksandra Mogiła-Lisowska
urodzona 1900
zmarła 1977
miejsce spoczynku Bydgoszcz, cmentarz Wiślana
kwatera
Antoni Rodziewicz
urodzony 1922
zmarły 18.09.1994
miejsce spoczynku Płock
kwatera
Antoni Rodziewicz
urodzony 1937.10.04
zmarły 1985.05.20
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 15
Rząd 6
Miejsce 24
Józef Rodziewicz
urodzony 1904.03.18
zmarły 1968.03.16
miejsce spoczynku Kołobrzeg Cmentarz Komunalny
kwatera 3
Rząd 3
Miejsce 4
Ewa Rodziewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Radom
kwatera
Leonard Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 1989
miejsce spoczynku Radom
kwatera C4, rząd 6, grób 23
Regina Rodziewicz – Miarzyńska
urodzona 1923
zmarła 21.08.2010
miejsce spoczynku Częstochowa
kwatera
Marcelina Radziewicz
urodzona 25.03.1919
zmarła 14.12.2003
miejsce spoczynku Ligota Wielka
kwatera
Leon Radzewicz
urodzony 06.10.1922
zmarły 28.12.2004
miejsce spoczynku Ligota Wielka
kwatera
Janina Radziewicz
urodzona 17.02.1926
zmarła 07.05.1968
miejsce spoczynku Ligota Wielka
kwatera
Tadeusz Radziewicz
urodzony 16.03.1926
zmarły 03.02.1991
miejsce spoczynku Ligota Wielka
kwatera
Franciszka Radziewicz
urodzona ?.06.1891
zmarła 1977
miejsce spoczynku Ligota Wielka
kwatera
Florian Radziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Ligota Wielka
kwatera
Leonard Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 07.03.1988
miejsce spoczynku Piła cmentarz komunalny
kwatera 5A, rząd 28, grób 18
Stanisław Rodziewicz
urodzony 06.05.1920
zmarły 15.07.1995
miejsce spoczynku Szczytno
kwatera
Wanda Rodziewicz
urodzona 16.02.1924
zmarła 03.03.2003
miejsce spoczynku Szczytno
kwatera
Stanisław Rodziewicz
urodzony 1922
zmarły 14.03.2002
miejsce spoczynku Szczytno
kwatera
Brunon Rodziewicz
urodzony 1930
zmarły 05.02.2000
miejsce spoczynku Szczytno
kwatera
Stefan Rodziewicz
urodzony 1884
zmarły 1947
miejsce spoczynku Szczytno
kwatera
Paulina Rodziewicz
urodzona 1881
zmarła 1968
miejsce spoczynku Szczytno
kwatera
Klementyna Rodziewicz
urodzona 1914
zmarła 1984
miejsce spoczynku Szczytno
kwatera
Anastazy Rodziewicz
urodzony 14.09.1923
zmarły 11.05.2010
miejsce spoczynku Gdynia
kwatera
Stanisława Tosik
urodzona 14.09.1910
zmarły 23.06.1991
miejsce spoczynku Sopot
kwatera poziom 5, miejsce 4L
Paulina Rodziewicz
urodzona 1900
zmarła 1985
miejsce spoczynku Sopot
kwatera poziom 5, miejsce 4L
Maria Rodziewicz
urodzona 1922
zmarła 1973
miejsce spoczynku Sopot
kwatera poziom 5, miejsce 4L
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 1924
zmarła 1996
miejsce spoczynku Sopot
kwatera poziom 5, miejsce 4L
Adam Rodziewicz
urodzony 1929
zmarły 1995
miejsce spoczynku Sopot
kwatera poziom 5, miejsce 4L
Bronisław Rodziewicz
urodzony 27.11.1927
zmarły 17.11.2007
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Garnizonowy
kwatera 9/D/10
Helena Rodziewicz
urodzona 31.05.1928
zmarła 27.11.1996
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Garnizonowy
kwatera 9/6/3
Józef Rodziewicz
urodzony 20.03.1881
zmarły 25.06.1956
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Garnizonowy
kwatera 27/14/10
Konstancja Rodziewicz z d. Słomska
urodzona 17.02.1884
zmarła 14.09.1945
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Garnizonowy
kwatera 27/14/10
Daniel Rodziewicz
urodzony 05.12.1973
zmarły 01.01.1974
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Ignacego
kwatera 19/7/1
Edmund Rodziewicz
urodzony 29.11.1890
zmarły 13.10.1964
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Ignacego
kwatera 6/4/3
Franciszka Rodziewicz
urodzona 02.10.1904
zmarła 25.02.1991
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Ignacego
kwatera 11/6/50
Tadeusz Rodziewicz
urodzony 22.03.1934
zmarły 05.08.2003
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Ignacego
kwatera 6/3/3
Czesław Rodziewicz
urodzony 22.03.1929
zmarły 05.08.2003
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Ignacego
kwatera 6/3/3
Czesław Rodziewicz
urodzony 04.05.1929
zmarły 05.08.1979
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera 3/11/2
Franciszka Rodziewicz
urodzona 23.07.1932
zmarła 27.08.1986
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera 3/11/2
Helena Rodziewicz
urodzona 05.10.1924
zmarła 22.02.1993
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera 8/2/5
Mirosław Rodziewicz
urodzony 09.11.1919
zmarły 31.12.1980
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera 8/2/5
Urszula Rodziewicz
urodzona 12.01.1878
zmarła 03.01.1947
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera 3/13/8
Urszula Rodziewicz
urodzona 21.05.1910
zmarła 03.11.1971
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera
Wacław Rodziewicz
urodzony 25.12.1887
zmarły 09.05.1947
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera 3/11/2
Wacław Rodziewicz
urodzony 23.03.1923
zmarły 02.05.1947
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera 3/11/2
Wacław Rodziewicz
urodzony 23.03.1923
zmarły 23.11.1969
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera 3/11/2
Wincentyna Rodziewicz
urodzona 25.05.1886
zmarła 08.08.1946
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Jadwigi
kwatera 3/11/2
Irena Rodziewicz
urodzona 05.02.1954
zmarła 18.04.1972
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Oliwski
kwatera 7/17/3
Mieczysław Rodziewicz
urodzony 23.08.1925
zmarły 18.07.1986
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Oliwski
kwatera 21/18/15
Waleria Rodziewicz
urodzona 09.12.1903
zmarła 20.02.1981
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Oliwski
kwatera 7/17/3
Wanda Rodziewicz
urodzona 12.12.1928
zmarła 15.08.1995
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Oliwski
kwatera 7/17/3
Andrzej Rodziewicz
urodzony 13.11.1950
zmarły 21.06.1996
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Salvator
kwatera 6/1/1
Lech Rodziewicz
urodzony 30.04.1930
zmarły 28.04.1989
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Salvator
kwatera 6/1/3
Zofia Rodziewicz
urodzona 22.10.1930
zmarła 16.03.2006
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz św. Franciszka
kwatera 4B/3/29
Helena Rodziewicz
urodzona 01.02.1904
zmarła 11.05.1966
miejsce spoczynku Opole Półwieś
kwatera 3L, rząd 7, grób 5
Helena Rodziewicz
urodzona 02.03.1884
zmarła 28.08.1964
miejsce spoczynku Opole Półwieś
kwatera 3F, rząd 2, grób 3
Franciszek Rodziewicz
urodzony 23.07.1927
zmarły 16.12.1985
miejsce spoczynku Opole Półwieś
kwatera 4A, rząd 1, grób 7
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 16.09.1928
zmarła 15.07.2010
miejsce spoczynku Opole Półwieś
kwatera 9B, rząd 3, grób 9/10
Józef Rodziewicz
urodzony 1815
zmarły 30.12.1910
miejsce spoczynku Słupsk, Stary Cmentarz
kwatera 42E, rząd 7, grób 5
Marcjanna Korsak (rod. Rodziewicz)
urodzona 15.11.1877
zmarła 19.04.1953
miejsce spoczynku Ostróda, cm. Kajkowski
kwatera
Andrzej Rodziewicz
urodzony 16.07.1935
zmarły 2005
miejsce spoczynku Ostróda cm Komunalny, ul. Olsztyńska
kwatera
Erazm Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Lubartów, Kościół Farny
kwatera
Wojciech Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Lubartów, Kościół Farny
kwatera
Kazimierz Rodziewicz
urodzony 1895
zmarły 26.10.1967
miejsce spoczynku Warszawa, Stare Powązki
kwatera 229, rząd 6, grób 17
Herman Rodziewicz
urodzony 1915
zmarły 1997
miejsce spoczynku Marysin Wawerski
kwatera 13A, rząd 1, grób 24
Irena Rodziewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Marysin Wawerski
kwatera 13A, rząd 1, grób 24
Włodzimierz Rodziewicz
urodzony 1906
zmarły 1976
miejsce spoczynku Gdańsk Srebrzysko
Kwatera
Stanisław Radziewicz
urodzony 1853
zmarły 1905
miejsce spoczynku Dys k/Lublina
Kwatera
Izydor Rodzewicz
urodzony 1935
zmarły 2008
miejsce spoczynku Legionowo
Kwatera
Dariusz Rodzewicz
urodzony 1963
zmarły 27.01.2003
miejsce spoczynku Legionowo
Kwatera
Leonard Rodziewicz
urodzony 05.08.1902
zmarły 07.03.1988
miejsce spoczynku Piła
Kwatera
Wanda Rodziewicz
urodzona 14.01.1910
zmarła 04.06.1983
miejsce spoczynku Piła
Kwatera
Katarzyna Rodziewicz zd. Bylinska
urodzona 20.04.1877
zmarła 04.05.1968
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Srebrzysko
Stefania Rodziewicz
urodzona 1885
zmarła 28.01.1947
miejsce spoczynku Pieniężno
kwatera
Stary cmentarz (przy cerkwi greckokatolickiej pw. Św. Micha?a Archanioła) w Pieniężnie, olsztyńskie.
Krystyna Rodziewicz
urodzona 30.09.1936
zmarła 23.08.1977
miejsce spoczynku Dębowiec
kwatera
Parafia Dębowiec koło Pieniężna.
Józef Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Dębowiec ?
Parafia Dębowiec koło Pieniężna.
Ludmiła Rodziewicz
urodzona 1920
zmarła 2007
miejsce spoczynku Sosnowiec
kwatera
Cmentarz w Sosnowcu, dzielnica Milowice.
kpt. Jerzy Rodziewicz
urodzony ?
zmarły ?
żył lat 80
miejsce spoczynku Sosnowiec
kwatera
Cmentarz w Sosnowcu, dzielnica Milowice.
Aleksandra Rodziewicz
urodzona 1895
zmarła 09.05.1974
miejsce spoczynku Sosnowiec
kwatera
Cmentarz w Sosnowcu, dzielnica Milowice
Stefania Kretowicz z d. Rodziewicz
urodzona 1874
zmarła 18.03.1960
miejsce spoczynku Wrocław Grabiszyn
kwatera
Bożena Rodziewicz
urodzona 1948
zmarła 2008
miejsce spoczynku Cieplice Zdrój
nr grobu 2538
Kazimierz Rodziewicz
urodzony 22.02.1874
zmarły 26.09.1962
miejsce spoczynku Jagniątkowo
kwatera
Elżbieta Rodziewicz
urodzona 05.09.1875
zmarła 02.10.1947
miejsce spoczynku Jagniątkowo
kwatera
Edmund Rodziewicz
urodzony 01.11.1904
zmarły 10.08.1983
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 3873
Zofia Rodziewicz
urodzona 04.02.1920
zmarła 18.04.1980
miejsce spoczynku Cieplice Zdrój
nr grobu 3873
Bolesław Rodziewicz
urodzony 07.11.1904
zmarły 25.04.1980
miejsce spoczynku Jeleniej Góry (Cieplice Zdrój), Cmentarz O.Pijarów (Stary)
nr grobu 3874
Helena Rodziewicz
urodzona 23.04.1907
zmarła 31.05.1987
miejsce spoczynku Cieplice Zdrój
kwatera
Mieczysław Rodziewicz
urodzony 26.02.1931
zmarły 07.10.1998
miejsce spoczynku Cieplice Zdrój
kwatera
Maria Jancewiczowa z Rodziewiczów
urodzona 18.03.1903
zmarła 03.12.1958
miejsce spoczynku Cieplice Zdrój
kwatera
Waleria Olszewska z Rodziewiczów
urodzona 05.01.1911
zmarła 22.07.1954
miejsce spoczynku Cieplice Zdrój
kwatera
Henryk Radzewicz
urodzony 1937
zmarły 1969
miejsce spoczynku Suwałki
kwatera
Bronisław Radzewicz
urodzony 1900
zmarły 1972
miejsce spoczynku Suwałki
kwatera
Bronisława Radzewicz
urodzona 1900
zmarła 1989
miejsce spoczynku Suwałki
kwatera
Wandzia Rodziewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Suwałki
kwatera
Józef Radzewicz
urodzony 1910
zmarły 1976
miejsce spoczynku Jeleniewo
kwatera
Stanisława Radzewicz
urodzona 1924
zmarła 1989
miejsce spoczynku Jeleniewo
kwatera
Adam Radzewicz
urodzony 1861
zmarły 1939
miejsce spoczynku Jeleniewo
kwatera
Ludwika Radzewicz
urodzona 1883
zmarła 1961
miejsce spoczynku Jeleniewo
kwatera
Kazimiera Radzewicz
urodzona 1907
zmarła 24.04.1932
miejsce spoczynku Smolniki
kwatera
Stanisław Radzewicz
urodzony 1902
zmarły 30.10.1988
miejsce spoczynku Smolniki
kwatera
Regina Radzewicz
urodzona 1926
zmarła 07.05.2006
miejsce spoczynku Smolniki
kwatera
Mieczysław Radzewicz
urodzony 1928
zmarły 08.05.1990
miejsce spoczynku Smolniki
kwatera
Anna Radzewicz
urodzona 1929
zmarła 02.06.1998
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
Piotr Radzewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
Antoni Radzewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
? Radzewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
Józef Radzewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
janina Radzewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku kaletniki
kwatera
Antoni Radzewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
Weronika Radzewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
Jan Radzewicz
urodzony ?
zmarły ?
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
Jadwiga Radzewicz
urodzona 1913
zmarła 08.02.1997
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
Aleksander Radzewicz
urodzony 1912
zmarły 17.06.1975
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
Helena Radzewicz
urodzona 1928
zmarła 29.07.1999
miejsce spoczynku Kaletniki
kwatera
Julian Rodziewicz
urodzony 14.09.1887
zmarły 1950
miejsce spoczynku Wrocław Grabiszyn
kwatera pole 1
Weronika Rodziewicz
urodzona 1895
zmarła 1976
miejsce spoczynku Wrocław Grabiszyn
kwatera pole 1
Ryszard Rodziewicz
urodzony 1927
zmarły 1960
miejsce spoczynku Wrocław Grabiszyn
kwatera pole 1
Krystyna Radzewicz
urodzona 1944
zmarła 1997
miejsce spoczynku Warszawa cmentarz Wojskowy na Powązkach
kwatera
Edward Radzewicz
urodzony 1938
zmarły 1997
miejsce spoczynku Warszawa cmentarz Wojskowy na Powązkach
kwatera
Kazimiera Gugała (rod. Rodziewicz)
urodzona 16.03.1900
zmarła 15.02.1985
miejsce spoczynku Warszawa cmentarz Bródnowski
kwatera
Olgierd Rodziewicz
urodzony 12.08.1947
zmarły 30.05.2008
miejsce spoczynku Warszawa, cmentarz Stare Powązki
kwatera 118/3/14
Anna Szynkowska (rod. Rodziewicz)
urodzona 1900
zmarła 1993
miejsce spoczynku
kwatera Łodź cmentarz Zarzew
Wacław Rodziewicz
urodzony 1930
zmarły 1985
miejsce spoczynku Łódź, cmentarz Zarzew
kwatera
Zofia Rodziewicz
urodzona 1938
zmarła 2003
miejsce spoczynku Łódź, cmetarz Zarzew
kwatera
Eugenia Rodziewicz
urodzona 1908
zmarła 09.12.1990
miejsce spoczynku Łódź, cmentarz Doły
kwatera
Antoni Rodziewicz
urodzony 1905
zmarły 09.09.1995
miejsce spoczynku Łódź, cmentarz Stary ul.Ogrodowa
kwatera
Bożena Krawczyk (rod. Rodziewicz)
urodzona 1935
zmarła 1963
miejsce spoczynku Łódź, cmentarz Stary ul.Ogrodowa
kwatera
Jerzy Rodziewicz
urodzony 10.12.1940
zmarły 10.02.2008
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 38, rząd 1, grób 1A
Maria Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 9, rząd 1, grób 37
Anna Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 43, rząd 4, grób 11
Maria Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 43, rząd 2, grób 6
Piotr Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 43, rząd 2, grób 6
Edward Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 43, rząd 4, grób 12
Stanisław Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 43, rząd 4, grób 12
Stefania Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 2, rząd 2, grób 19
Franciszka Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 100, rząd 5, grób 1
Witold Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 43, rząd 2, grób 5
Jan Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 41, rząd 12, grób 23
Zuzanna Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 22, rząd 26, grób 15
Mieczysław Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 24, rząd 13, grób 22
Stanisław Rodziewicz
urodzony 05.07.1876
zmarły 25.03.1964
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 6, rząd 2, grób 41
Konstancja Rodziewicz
urodzona 1878
zmarła 1964
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 6, rząd 2, grób 41
Bogdan Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 9, rząd 1, grób 38
Maria Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 9, rząd 1, grób 39
Ryszard Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 49, rząd 6, grób 17
Jerzy Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 2U, rząd 1 grób 2
Helena Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 14, rząd 4, grób 14
Lidia Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 45, rząd 12, grób 13
Wiktor Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 44, rząd 2, grób 20
Jadwiga Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 46, rząd 24, grób 11-12
Agata Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 10, rząd 1, grób 25
Jacek Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 46, rząd 24, grób 12
Artur Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 46, rząd 24, grób 12
Jadwiga Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 24, rząd 13, grób 23
Franciszka Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 49, rząd 6, grób 17
Anna Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 49, rząd 6, grób 18
Leonarda Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 44, rząd 2, grób 19
Wacław Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 46, rząd 24, grób 11
Piotr Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 14, rząd 4, grób 42
Katarzyna Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 34, rząd 14, grób 4
Józef Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 49, rząd 6, grób 18
Apelonia Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Olsztyn, ul. Poprzeczna
kwatera 35, rząd 3, grób 21
Stanisław Rodziewicz
urodzony 1901
zmarły 14.11.1998
miejsce spoczynku Galiny
kwatera
Maria Rodziewicz
urodzona 1905
zmarły 23.08.1973
miejsce spoczynku Galiny
kwatera
Danuta Rodziewicz
urodzona 14.05.1962
zmarła 26.11.1963
miejsce spoczynku Galiny
kwatera
Antoni Rodziewicz
urodzony 07.01.1954
zmarły 21.02.2009
miejsce spoczynku Bartoszyce, ul. Leśna
kwatera
Prosper Rodziewicz
urodzony 25.06.1930
zmarły 08.04.2008
miejsce spoczynku Galiny
kwatera
Andrzej Rodziewicz
urodzony 13.11.1931
zmarły 04.12.1996
miejsce spoczynku Górowo Iławeckie, powiat Bartoszycki
kwatera
Helena Rodziewicz
urodzona 14.09.1910
zmarła 20.01.2004
miejsce spoczynku Orneta
kwatera
Władysław Rodziewicz
urodzony 20.09.1911
zmarły 29.01.1995
miejsce spoczynku Orneta
kwatera
Witold Rodziewicz
urodzony 07.03.1910
zmarły 21.12.1990
miejsce spoczynku Opole Półwieś
kwatera
Janina Rodziewicz
urodzona 1925
zmarła 1977
miejsce spoczynku Płock
kwatera
Stanisław Rodziewicz
urodzony 20.04.1928
zmarł 1.12.2011
miejsce spoczynku Szczecin, cmentarz Centralny
kwatera 111A, rząd 11, grób 3
Antoni Rodziewicz
urodzony 1950
zmarł 4.12.1992
miejsce spoczynku Płock, ul. Bielska 66
kwatera
Maria Rodziewicz
urodzona 1957
zmarła 24.09.2009
miejsce spoczynku Płock, ul. Bielska 66
kwatera
Bogdan Rodziewicz
urodzony
zmarły 29.03.2012 r.
miejsce spoczynku Miastko
Edward Rodziewicz
urodzony 1913
zmarły 6.05.1975
miejsce spoczynku Kraków, cmentarz Rakowicki
kwatera 0, rząd 1, miejsce 36
Bogna Rodziewicz- Rajzer
urodzona 1939
zmarła 14.09.2011
miejsce spoczynku Kraków, cmentarz Rakowicki
kwatera 0, rząd 1, miejsce 36
Krystyna Paszkowska-Zandberg
urodzona 1949 r.
zmarła 24.03.2012 r.
miejsce spoczynku Warszawa, cm. Bródnowski
kwatera 46K/2/12
Edward Rodziewicz
urodzony 18.03.1953
zmarły 19.03.2012
miejsce spoczynku Piła cm.Komunalny
GPS 53 07′ 30,86″ N , 16 45′ 52.14″ E
Stanisława Rodziewicz
urodzona 1905
zmarła 18.03.2012
miejsce spoczynku Piła cm.Komunalny
GPS 53 07′ 30.86″ N , 16 45′ 52.14″ E
Wanda Spirra zd. Rodziewicz
urodzona 18.12.1941
zmarła 12.02.2004
miejsce spoczynku Piła
Ryszard Tadeusz Rodziewicz
urodzony 7.12.1933
zmarł 2.11.2011
miejsce spoczynku Warszawa cm.Wojskowy
Grób: kwatera A rząd 10 grób 306 (5)
GPS: E 20°57’22.84″ , N 52°15’34.67″
Jadwiga Rodziewicz-Bielewicz
urodzona 1883
zmarła 1970
miejsce spoczynku Kraków cmentarz Rakowicki
kwatera XIVB
Mieczysław Rodziewicz-Bielewicz
urodzony 1913
zmarły 1922
miejsce spoczynku Kraków cmentarz Rakowicki
kwatera XIVB
Regina Andrusiewicz (z d.Rodziewicz)
urodzona 10.12.1904
zmarła 4.12.1981
miejsce spoczynku Kraków cmentarz Rakowicki
kwatera kw.LXXV,rząd płn.,grób 34
Stanisława Niwińska (z d.Rodziewicz)
urodzona 2.05.1903
zmarła 12.10.1985
miejsce spoczynku Kraków cmentarz Rakowicki
kwatera kw.LXXV,rząd płn.,grób 34
Tomasz Rodzewicz
urodzony 17.01.1956
zmarły 09.09.1974
miejsce spoczynku: Zielona Góra cm.Stary
kwatera 7, rząd 6, grób 29
Antoni Rodzewicz
urodzony 04.02.1925
zmarły 10.05.2001
miejsce spoczynku: Zielona Góra cm.Stary
kwatera 7, rząd 6, grób 29
Czesława Rodziewicz
urodzona 1919
zmarła 13.08.1999
miejsce spoczynku Białystok cm Miejski
kwatera 53 rząd 11 grób 3
Albin Rodziewicz
urodzony 1929
zmarły 03.01.2006
miejsce spoczynku Białystok cm. Miejski
kwatera 53 rząd 11 grób 3
Edward Rodziewicz
urodzony 1918
zmarły 2010
miejsce spoczynku Białystok cm Miejski
kwatera G7 grób 3
Serafina Rodziewicz
urodzona ?
zmarła 10.04.1954
miejsce spoczynku Siedlec
sektor 1, rząd 8, grób 6
Kazimiera Rodziewicz
urodzona 04.02.1928
zmarła 31.07.1999
miejsce spoczynku Bolesławiec cmentarz komunalny
Sektor 26
Rząd 5
Numer grobu 11
Leszek Rodziewicz
urodzony 16.07.1950
zmarły 13.06.2011
miejsce spoczynku Bolesławiec, cmentarz komunalny
Sektor 41
Rząd 8
Numer grobu 13
Tadeusz Rodziewicz
urodzony 19.10.1919
zmarły 19.06.1990
miejsce spoczynku Bolesławiec, cmentarz komunalny
Sektor 26
Rząd 5
Numer grobu 12
Małgorzata Rodziewicz
urodzona 19.10.1973
zmarła 26.02.1989
miejsce spoczynku Cybinka, cmentarz komunalny
Sektor A1
Rząd 15
Numer grobu 3
Rozalia Rodziewicz
urodzona 20.10.1899
zmarła 19.06.1991
miejsce spoczynku Częstochowa, cmentarz św. Rocha
Sektor 48
Rząd A
Numer grobu 48
Edward Rodziewicz
urodzony 08.05.1908
zmarły 10.11.1991
miejsce spoczynku Duszniki Zdrój, cmentarz komunalny
Sektor D1
Rząd 9
Numer grobu 4
Ewa Rodziewicz
urodzona 01.03.1922
zmarła 26.11.2005
miejsce spoczynku Duszniki Zdrój, cmentarz komunalny
Sektor D1
Rząd 9
Numer grobu 4
Łucja Rodziewicz-Szostak
urodzona 16.01.1931
zmarła 19.02.1974
miejsce spoczynku Dzierżoniów, cmentarz parafialny
Sektor K8
Rząd J
Numer grobu 14
Aniela Rodziewicz
urodzona 12.09.1922
zmarła 11.01.1988
miejsce spoczynku Frombork, cmentarz komunalny
Sektor A5
Rząd 1
Numer grobu 8
Adam Rodziewicz
urodzony ?
zmarły 22.05.1967
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 67
Rząd 31
Numer grobu 40
Aneta Rodziewicz
urodzona 02.02.1901
zmarła 09.08.1950
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 64
Rząd 31
Numer grobu 5
Antoni Rodziewicz
urodzony 03.11.1926
zmarły 28.05.2007
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 66
Rząd 8
Numer grobu 16
Małgosia Rodziewicz
urodzona 14.04.1970
zmarła 20.07.1975
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 60
Rząd 8
Numer grobu 5
Maria Rodziewicz
urodzona 07.07.1910
zmarła 16.01.1976
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 67
Rząd 24
Numer grobu 5
Maria Rodziewicz
urodzona 21.04.1902
zmarła 08.02.1975
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 67
Rząd 31
Numer grobu 39
Zofia Rodziewicz
urodzona 08.09.1927
zmarła 31.05.2008
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 66
Rząd 8
Numer grobu 16
Adolf Zbigniew Rodziewicz
urodzony 05.11.1929
zmarły 02.07.2005
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz komunalny w Kosakowie
Sektor 28
Rząd 5
Numer grobu 33
Ryszard Adolf Rodziewicz
urodzony 01.04.1961
zmarły 30.03.2011
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz komunalny w Kosakowie
Sektor 28
Rząd 5
Numer grobu 33
Stanisław Rodziewicz
urodzony 12.04.1934
zmarły 11.03.1995
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz komunalny w Kosakowie
Sektor 2
Rząd 23
Numer grobu 36
Wanda Rodziewicz
urodzona 21.09.1916
zmarła 21.10.1995
miejsce spoczynku Gliwice, Centralny Cmentarz Komunalny
Sektor D3
Rząd 2
Numer grobu 26
Stanisław Rodziewicz
urodzony 15.04.1923
zmarły 12.12.1978
miejsce spoczynku Gliwice, Centralny Cmentarz Komunalny
Sektor D3
Rząd 2
Numer grobu 26
Stanisława Rodziewicz
urodzona 27.08.1917
zmarła 23.07.2006
miejsce spoczynku Gliwice, cmentarz Lipowy
Sektor E7
Rząd 9
Numer grobu 14
Jan Rodziewicz
urodzony 08.03.1938
zmarły 30.10.1999
miejsce spoczynku Gliwice, cmentarz Lipowy
Sektor E7
Rząd 10
Numer grobu 17
Ryszard Rodziewicz
urodzony 01.06.1939
zmarły 20.08.2006
miejsce spoczynku Gliwice, cmentarz Lipowy
Sektor E7
Rząd 9
Numer grobu 14
Jan Rodziewicz
urodzony 05.06.1932
zmarły 26.09.1978
miejsce spoczynku Hel, cmentarz komunalny
Sektor B2
Rząd 4
Numer grobu 5
Janina Rodziewicz
urodzona 12.02.1938
zmarła 26.11.1987
miejsce spoczynku Hel, cmentarz komunalny
Sektor B2
Rząd 3
Numer grobu 12
Anna Rodziewicz
urodzona 15.03.1912
zmarła 03.08.2002
miejsce spoczynku Katowice, cmentarz przy Panewnickiej
Sektor K1
Rząd 3
Numer grobu 28
Stanisław Rodziewicz
urodzony 14.11.1914
zmarły 20.04.1975
miejsce spoczynku Katowice, cmentarz przy Panewnickiej
Sektor K1
Rząd 3
Numer grobu 27
Wiesław Rodziewicz
urodzony 07.02.1939
zmarły 16.11.2010
miejsce spoczynku Kłodzko, cmentarz komunalny przy uli. Dusznickiej
Sektor A7
Rząd 3
Numer grobu 10
Antoni Rodziewicz
urodzony 18.03.1895
zmarły 13.08.1979
miejsce spoczynku Krzyż Wielkopolski, cmentarz komunalny – nowy
Sektor A
Rząd 4
Numer grobu 11
Eugenia Rodziewicz
urodzona 02.01.1901
zmarła 09.07.1991
miejsce spoczynku Krzyż Wielkopolski, cmentarz komunalny – nowy
Sektor A
Rząd 4
Numer grobu 11
Bronisław Rodziewicz
urodzony 13.07.1911
zmarły 23.04.1993
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz komunalny
Sektor G6
Rząd 11
Numer grobu 12
Henryk Rodziewicz
urodzony 16.07.1959
zmarły 25.02.1991
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz komunalny
Sektor L7
Rząd 20
Numer grobu 11
Jadwiga Maria Józefa Rodziewicz
urodzona 27.11.1905
zmarła 20.02.1975
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz komunalny
Sektor F1
Rząd A
Numer grobu 34
Józefa Rodziewicz
urodzona 01.01.1935
zmarła 16.06.2006
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz komunalny
Sektor D5
Rząd B
Numer grobu 5
Kazimierz Rodziewicz
urodzony 02.03.1934
zmarły 02.07.2001
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz komunalny
Sektor D5
Rząd B
Numer grobu 5
Łucja Rodziewicz
urodzona 13.12.1876
zmarła 10.01.1959
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz komunalny
Sektor 12
Rząd 11
Numer grobu 2
Stanisława Rodziewicz
urodzona 25.01.1910
zmarła 23.04.2000
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz komunalny
Sektor J1
Rząd 20
Numer grobu 3
Helena Rodziewicz
urodzona 15.09.1910
zmarła 27.08.1985
miejsce spoczynku Stary cmentarz komunalny w Lubinie
Sektor G
Rząd 18
Numer grobu 31
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 23.07.1923
zmarła 26.02.2006
miejsce spoczynku Stary cmentarz komunalny w Lubinie
Sektor G
Rząd 9
Numer grobu 36
Jan Rodziewicz
urodzony 01.08.1912
zmarły 24.02.2000
miejsce spoczynku Stary cmentarz komunalny w Lubinie
Sektor C
Rząd 12
Numer grobu 17
Piotr Rodziewicz
urodzony 29.07.1924
zmarły 21.03.1984
miejsce spoczynku Stary cmentarz komunalny w Lubinie
Sektor G
Rząd 9
Numer grobu 36
Waldemar Michał Rodziewicz
urodzony 24.09.1953
zmarły 26.01.2000
miejsce spoczynku Cmentarz Komunalny w Lubsku
Sektor 8
Rząd 1
Numer grobu 10
Maria Rodziewicz
urodzona 25.03.1884
zmarła 11.10.1969
miejsce spoczynku Nowa Sól Cmentarz Komunalny przy ul. Wandy
Sektor A6
Rząd 3
Numer grobu 37
Ludwika Rodziewicz
urodzona 01.01.1906
zmarła 01.01.1974
miejsce spoczynku Nowa Sól Cmentarz Komunalny przy ul. Wandy
Sektor A6
Rząd 3
Numer grobu 37
Longin Rodziewicz
urodzony 15.03.1907
zmarły 13.01.1991
miejsce spoczynku Nowa Sól Cmentarz Komunalny przy ul. Piaskowej
Sektor 1
Rząd 3
Numer grobu 9
Wanda Rodziewicz
urodzona 15.03.1907
zmarła 13.01.1991
miejsce spoczynku Nowa Sól Cmentarz Komunalny przy ul. Piaskowej
Sektor 1
Rząd 3
Numer grobu 9
Edward Rodziewicz
urodzony 18.03.1921
zmarły 30.09.1983
miejsce spoczynku Okonek, cmentarz komunalny
Sektor A2
Rząd 10
Numer grobu 4
Genowefa Rodziewicz
urodzona 10.02.1929
zmarła 13.04.2002
miejsce spoczynku Okonek, cmentarz komunalny
Sektor A2
Rząd 10
Numer grobu 4
Henryk Rodziewicz
urodzony 13.07.1952
zmarły 25.09.2009
miejsce spoczynku Okonek, cmentarz komunalny
Sektor B3
Rząd 13
Numer grobu 14
Józefa Rodziewicz
urodzona 19.03.1879
zmarła 28.08.1962
miejsce spoczynku Okonek, cmentarz komunalny
Sektor B1
Rząd 6
Numer grobu 22
Michał Rodziewicz
urodzony 02.10.1881
zmarły 31.07.1964
miejsce spoczynku Okonek, cmentarz komunalny
Sektor B1
Rząd 6
Numer grobu 22
Tadeusz Rodziewicz
urodzony 27.03.1955
zmarły 27.01.2005
miejsce spoczynku Okonek, cmentarz komunalny
Sektor B3
Rząd 10
Numer grobu 6
Jadwiga Rodziewicz
urodzona 15.04.1892
zmarła 08.09.1973
miejsce spoczynku Ostróda, cmentarz Kajkowski
Sektor GROB
Rząd 1
Numer grobu 2114
Jan Rodziewicz
urodzony 21.06.1906
zmarły 30.03.1974
miejsce spoczynku Ostróda, cmentarz Kajkowski
Sektor GROB
Rząd 1
Numer grobu 2229
Maria Rodziewicz
urodzona 17.11.1909
zmarła 13.11.1990
miejsce spoczynku Ostróda, cmentarz Kajkowski
Sektor GROB
Rząd 1
Numer grobu 2982
Helena Rodziewicz
urodzona 13.03.1919
zmarła 12.04.1980
miejsce spoczynku Piaseczno, cmentarz Komunalny
Sektor F2
Rząd 5
Numer grobu 1
Antonina Rodziewicz
urodzona 31.12.1913
zmarła 01.01.2007
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor E11
Rząd 6
Numer grobu 5
Eugenia Rodziewicz
urodzona 31.12.1926
zmarła 01.10.1979
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor B7
Rząd 1
Numer grobu 6
Genowefa Rodziewicz
urodzona 05.11.1905
zmarła 28.12.1986
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor B18
Rząd 1
Numer grobu 2
Genowefa Rodziewicz
urodzona 11.12.1951
zmarła nieznana
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor B18
Rząd 1
Numer grobu 2
Janusz Rodziewicz
urodzony nieznana
zmarły nieznana
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor B7
Rząd 1
Numer grobu 6
Józef Rodziewicz
urodzony 31.12.1918
zmarły 22.04.1976
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor B7
Rząd 1
Numer grobu 6
Krzysztof Rodziewicz
urodzony 31.12.1949
zmarły 17.12.1995
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor E11
Rząd 6
Numer grobu 5
Mariusz Rodziewicz
urodzony 13.02.1974
zmarły 21.08.2006
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor D4
Rząd 6
Numer grobu 14
Michał Rodziewicz
urodzony 08.11.1907
zmarły 24.02.1986
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor B18
Rząd 1
Numer grobu 2
Ryszard Rodziewicz
urodzony 08.08.1937
zmarły nieznana
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor B18
Rząd 1
Numer grobu 2
Weronika Rodziewicz
urodzona 17.09.1893
zmarła 24.04.1983
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor E3
Rząd B
Numer grobu 5
Bogdan Rodziewicz
urodzony 02.05.1930
zmarły 20.07.1999
miejsce spoczynku Ruda Śląska, Park Pamięci
Sektor C
Rząd 4
Numer grobu 3
Halina Rodziewicz
urodzona 24.09.1899
zmarła 05.11.1976
miejsce spoczynku Sieradz, cmentarz Parafialny
Sektor H1
Rząd 2
Numer grobu 37
Elżbieta Rodziewicz
urodzona nieznana
zmarła 02.05.1984
miejsce spoczynku Skierniewice, cmentarz Parafii św. Jakuba
Sektor KW1
Rząd 4
Numer grobu 40
Eugeniusz Rodziewicz
urodzony nieznana
zmarły 14.09.1982
miejsce spoczynku Skierniewice, cmentarz parafii św. Jakuba
Sektor KW1
Rząd 4
Numer grobu 40
Marek Rodziewicz
urodzony nieznana
zmarły 18.02.1988
miejsce spoczynku Skierniewice, cmentarz Parafii św. Jakuba
Sektor KW1
Rząd 4
Numer grobu 40
Maria Rodziewicz
urodzona 23.09.1902
zmarła 19.09.1981
miejsce spoczynku Sopot, cmentarz Komunalny
Sektor N2
Rząd 1
Numer grobu 2
Genowefa Rodziewicz
urodzona 19.09.1919
zmarła 20.01.1989
miejsce spoczynku Stargard Sczeciński, cmentarz Komunalny
Sektor B08
Rząd 03
Numer grobu 02
Józef Rodziewicz
urodzony 18.08.1918
zmarły 25.07.1977
miejsce spoczynku Stargard Szczeciński, cmentarz Komunalny
Sektor B08
Rząd 03
Numer grobu 02
Leonard Rodziewicz
urodzony 24.05.1936
zmarły 10.12.1966
miejsce spoczynku Stargard Szczeciński, cmentarz Komunalny
Sektor A01
Rząd 07
Numer grobu 07
Ludwik Rodziewicz
urodzony 30.11.1912
zmarły 15.08.1984
miejsce spoczynku Stargard Szczeciński, cmentarz Komunalny
Sektor D07
Rząd 04
Numer grobu 04
Maria Rodziewicz
urodzona 27.07.1894
zmarła 12.01.1970
miejsce spoczynku Stargard Szczeciński, cmentarz Komunalny
Sektor A01
Rząd 07
Numer grobu 07
Stanisława Rodziewicz
urodzona nieznana
zmarła nieznana
miejsce spoczynku Stargard Szczeciński, cmentarz Komunalny
Sektor G01
Rząd 01
Numer grobu 57
Stanisław Rodziewicz
urodzony 05.05.1932
zmarły 17.02.2009
miejsce spoczynku Świnoujście, cmentarz Komunalny
Sektor G6
Rząd 4
Numer grobu 14
Wacław Radziewicz
urodzony 03.05.1909
zmarły 30.09.1996
miejsce spoczynku Frombork, cmentarz Komunalny
Sektor A5
Rząd 1
Numer grobu 8
Aleksander Radziewicz
urodzony 04.01.1935
zmarły 03.12.2003
miejsce spoczynku Bystrzyca Kłodzka, cmentarz Komunalny
Sektor F1
Rząd A
Numer grobu 9
Grażyna Lucyna Radziewicz
urodzona 31.07.1960
zmarła 24.09.2008
miejsce spoczynku Bystrzyca Kłodzka, cmentarz Komunalny
Sektor F1
Rząd A
Numer grobu 10
Kazimierz Radziewicz
urodzony 28.10.1937
zmarły 15.07.2005
miejsce spoczynku Bystrzyca Kłodzka, cmentarz Komunalny
Sektor B3
Rząd 6
Numer grobu 4
Piotr Radziewicz
urodzony 23.05.1902
zmarły 19.12.1969
miejsce spoczynku Bystrzyca Kłodzka, cmentarz Komunalny
Sektor B3
Rząd 6
Numer grobu 4
Wanda Radziewicz
urodzona 01.11.1936
zmarła 15.12.2008
miejsce spoczynku Bystrzyca Kłodzka, cmentarz Komunalny
Sektor F1
Rząd A
Numer grobu 9
Antonina Radziewicz-Brach
urodzona 24.09.1915
zmarła 15.09.1987
miejsce spoczynku Bystrzyca Kłodzka, cmentarz Komunalny
Sektor B3
Rząd 6
Numer grobu 3
Franciszek Radziewicz
urodzony 25.06.1918
zmarły 04.01.1986
miejsce spoczynku Międzybrodzie Żywieckie, cmentarz Komunalny
Sektor B1
Rząd 11
Numer grobu 5
Genowefa Radziewicz
urodzona 26.08.1922
zmarła 22.11.1967
miejsce spoczynku Międzybrodzie Żywieckie, cmentarz Komunalny
Sektor B1
Rząd 11
Numer grobu 5
Dominik Radziewicz
urodzony 15.07.1916
zmarły 09.03.1982
miejsce spoczynku Częstochowa, cmentarz św. Rocha
Sektor 37
Rząd 3
Numer grobu 2
Wacława Radziewicz
urodzona 23.08.1915
zmarła 03.05.2006
miejsce spoczynku Częstochowa, cmentarz św. Rocha
Sektor 37
Rząd 3
Numer grobu 2
Józef Radziewicz
urodzony nieznana
zmarły 25.02.1968
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 66
Rząd 40
Numer grobu 5
Olimpia Radziewicz
urodzona 19.03.1909
zmarła 18.06.1983
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 71
Rząd 9
Numer grobu 7
Stanisław Radziewicz
urodzony 20.12.1917
zmarły 18.09.1999
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 2
Rząd 16
Numer grobu 47
Zygmunt Radziewicz
urodzony 12.04.1926
zmarły 30.06.1994
miejsce spoczynku Gliwice, Centralny Cmentarz Komunalny
Sektor LB7
Rząd 7
Numer grobu 7
Irena Radziewicz-Winnicka
urodzona 29.11.1917
zmarła 07.10.2002
miejsce spoczynku Gliwice, Centralny Cmentarz Komunalny
Sektor C6A
Rząd 1
Numer grobu 4
Roman Radziewicz-Winnicki
urodzony 28.06.1916
zmarły 17.10.1997
miejsce spoczynku Gliwice Centralny Cmentarz Komunalny
Sektor C6A
Rząd 1
Numer grobu 4
Halina Radziewicz-Winnicka
urodzona 18.05.1924
zmarła 05.08.1989
miejsce spoczynku Katowice, cmentarz przy Murckowskiej
Sektor 3
Rząd 6
Numer grobu 8
Jerzy Adam Radziewicz-Winnicki
urodzony 30.08.1919
zmarły 05.03.1993
miejsce spoczynku Katowice, cmentarz przy Murckowskiej
Sektor 3
Rząd 6
Numer grobu 9
Zygmunt Radziewicz-Winnicki
urodzony 29.04.1921
zmarły 10.09.1992
miejsce spoczynku katowice, cmentarz przy Murckowskiej
Sektor 3
Rząd 6
Numer grobu 8
Adela Radziewicz
urodzona 18.10.1926
zmarła 12.12.1986
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz Komunalny
Sektor B3
Rząd 6
Numer grobu 11
Józef Radziewicz
urodzony 01.01.1923
zmarły 11.08.1959
miejsce spoczynku Legnica cmentarz Komunalny
Sektor B3
Rząd 6
Numer grobu 11
Wiktoria Radziewicz
urodzona 03.09.1899
zmarła 31.01.1979
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz Komunalny
Sektor C2
Rząd 25
Numer grobu 20
Zofia Radziewicz
urodzona 07.02.1928
zmarła 11.09.1981
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz Komunalny
Sektor C2
Rząd 25
Numer grobu 20
Barbara Radziewicz
urodzona 03.01.1954
zmarła 15.03.1998
miejsce spoczynku Lublin, cmentarz Komunalny Majdanek
Sektor S1I1
Rząd 2
Numer grobu 8
Leon Radziewicz
urodzony 05.04.1927
zmarły 25.03.1997
miejsce spoczynku Świnoujście, cmentarz Komunalny
Sektor H3
Rząd 4
Numer grobu 6
Izydor Radziewicz
urodzony 10.10.1928
zmarły 04.02.1992
miejsce spoczynku Tychy
Sektor O21
Rząd
Numer grobu 9/266a/b
Teresa Radziewicz
urodzona 04.08.1936
zmarła 04.02.1998
miejsce spoczynku Tychy
Sektor O21
Rząd
Numer grobu 9/266a/b
Jadwiga Radzewicz
urodzona nieznana
zmarła 17.12.1973
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 56
Rząd 16
Numer grobu 32
Jan Radzewicz
urodzony 23.06.1936
zmarły 29.04.1977
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 2
Rząd 1
Numer grobu 4
Teresa Radzewicz
urodzona 18.08.1930
zmarła 02.06.1994
miejsce spoczynku Gdynia, cmentarz Witomiński
Sektor 2
Rząd 1
Numer grobu 4
Eugeniusz Radzewicz
urodzony 10.05.1943
zmarły 31.08.1947
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz Komunalny
Sektor H1
Rząd A
Numer grobu 28
Eugeniusz Radzewicz
urodzony 27.05.1920
zmarły 31.12.1999
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz Komunalny
Sektor F3
Rząd 9
Numer grobu 6
Zofia Radzewicz
urodzona 25.08.1922
zmarła 17.09.1962
miejsce spoczynku Legnica, cmentarz Komunalny
Sektor H1
Rząd A
Numer grobu 28
Ambroży Radzewicz
urodzony 10.06.1907
zmarły 29.10.1966
miejsce spoczynku Nowa Sól, cmentarz Komunalny
Sektor A3
Rząd 6
Numer grobu 7
Józefa Radzewicz
urodzona 22.05.1908
zmarła 27.06.1976
miejsce spoczynku Nowa Sól, cmentarz Komunalny
Sektor A3
Rząd 6
Numer grobu 7
Stefan Radzewicz
urodzony 24.11.1908
zmarły 30.05.1973
miejsce spoczynku Nowa Sól, cmentarz Komunalny
Sektor B1
Rząd 13
Numer grobu 23
Alicja Radzewicz
urodzona 13.05.1945
zmarła 04.04.2007
miejsce spoczynku Świnoujście, cmentarz Komunalny
Sektor G4
Rząd 6
Numer grobu 6
Dominika Radzewicz
urodzona 20.03.1930
zmarła 09.01.2002
miejsce spoczynku Świnoujście, cmentarz Komunalny
Sektor H3
Rząd 4
Numer grobu 24
Jadwiga Radzewicz
urodzona 16.07.1920
zmarła 25.07.1979
miejsce spoczynku Świnoujście, cmentarz Komunalny
Sektor C5
Rząd 7
Numer grobu 17
Mariusz Radzewicz
urodzony 23.02.1967
zmarły 18.02.1991
miejsce spoczynku Świnoujscie, cmentarz Komunalny
Sektor G4
Rząd 6
Numer grobu 7
Sławomir Radzewicz
urodzony 31.05.1942
zmarły 12.08.2005
miejsce spoczynku Świnoujście, cmentarz Komunalny
Sektor H3
Rząd 22
Numer grobu 12
Bogusław Radzewicz
urodzony 17.05.1923
zmarły 04.08.1965
miejsce spoczynku Warka, Cmentarz Parafii p.w. MB Szkaplerznej
Sektor M
Rząd A
Numer grobu 1
Janusz Radzewicz
urodzony 01.01.1949
zmarły 01.01.1951
miejsce spoczynku Warka, Cmentarz Parafii p.w. MB Szkaplerznej
Sektor M
Rząd A
Numer grobu 1
Janina Adela Radzewicz-Tunicka
urodzona 08.04.1922
zmarła 04.12.2011
miejsce spoczynku Warka, Cmentarz Parafii p.w. MB Szkaplerznej
Sektor M
Rząd A
Numer grobu 1
Zofia Rodzewicz
urodzony 11.08.1938
zmarły 13.05.1986
miejsce spoczynku Ulesie, cmentarz Komunalny
Sektor A
Rząd 5
Numer grobu 15
Weronika Rodzewicz
urodzona 06.08.1880
zmarła 07.08.1968
miejsce spoczynku Ostróda, cmentarz Komunalny
Sektor GROB
Rząd 1
Numer grobu 1015
Marienna Rodzewicz
urodzona 01.03.1919
zmarła 15.06.2010
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor E11
Rząd G
Numer grobu 6
Wincenty Rodzewicz
urodzony 31.12.1920
zmarły 08.10.1982
miejsce spoczynku Pisz, cmentarz Komunalny
Sektor E11
Rząd G
Numer grobu 6
Krystyna Maria Rodzewicz
urodzona 23.01.1947
zmarła 01.01.2007
miejsce spoczynku Sopot, cmentarz Komunalny
Sektor N10
Rząd 6
Numer grobu 26
Henryk Rodzewicz
urodzony 20.02.1941
zmarły 09.01.1998
miejsce spoczynku Żory, cmentarz Komunalny
Sektor B4
Rząd 9
Numer grobu 13
796
Wacław Rodzewicz
urodzony
zmarły 1940
miejsce spoczynku Łódź, cmentarz Wojskowy
Kwatera D
Rząd 1
Numer grobu 2
797
Józef Rodzewicz
urodzony
zmarły 1991
miejsce spoczynku Łódź, cmentarz Wojskowy
Kwatera D
Rząd 1
Numer grobu 1
798
Irena Rodzewicz
urodzona 1923
zmarła 1999
miejsce spoczynku Łódź, cmentarz Wojskowy
Kwatera D
Rząd 1
Numer grobu 1
799
Anna Rodzewicz-Gwóźdź
urodzony
zmarły 1991
miejsce spoczynku Łódź, cmentarz Wojskowy
Kwatera C
Rząd 20
Numer grobu 2
800
Wincenty Rodzewicz
urodzony 1777 r.
zmarły 1841 r.
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Komunalny przy ul. Limanowskiego
Kwatera 11A
Rząd 1
Numer grobu 14104
801
Franciszek Rodzewicz
urodzony 16.02.1894
zmarły 05.08.1958
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 4b
Rząd 1
Numer grobu
802
Henryka Rodzewicz
urodzonA 1894
zmarłA 24.07.1969
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 4b
Rząd 1
Numer grobu
803
Olgierd Henryk Rodzewicz
urodzony 31.01.1923
zmarły 05.08. 2006
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 4b
Rząd 1
Numer grobu
804
Wiktoria Rodzewicz
urodzona ?
zmarła 1950
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 16a
Numer grobu 4230
805
Juliusz Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 11A
Rząd 1
Numer grobu 14104
806
Kunekunda Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 11A
Rząd 1
Numer grobu 14104
807
Teresa Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 11A
Rząd 1
Numer grobu 14104
Teresa Wiktoria Jankowska zd. Radziewicz
urodzona: 12.04.1929
zmarła: 7.10.2012
miejsce spoczynku Warszawa, Powązki Wojskowe
Kwatera G
Rząd 8
Numer grobu 13
809
Janusz Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 17a
Rząd 1
Numer grobu 14199
810
Maria Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 17a
Rząd 1
Numer grobu 14199
811
Romuald Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Radom, cmentarz Rzymsko – Katolicki przy ulicy Limanowskiego
Kwatera 17a
Rząd 1
Numer grobu 14199
812
Józef Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Elbląg cm Komunalny Dębica
Kwatera
Rząd
Numer grobu
813
Maria Rodzewicz
urodzona
zmarła
miejsce spoczynku Elbląg cm Komunalny Dębica
Kwatera
Rząd
Numer grobu
814
Emilia Rodzewicz
urodzona
zmarła
miejsce spoczynku Elblag cm Komunalny Dębica
Kwatera
Rząd
Numer grobu
815
Julian Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Elbląg cm Komunalny Dębica
Kwatera
Rząd
Numer grobu
816
Andrzej Rodzewicz
urodzony 20.12.1966
zmarły 13.09.2012
miejsce spoczynku Elbląg cm Komunalny Dębica
Kwatera 1
Rząd 6
Numer grobu 50
817
Włodzimierz Rodzewicz
urodzony 6.06.1954
zmarły 27.12.2009
miejsce spoczynku Elbląg cm Komunalny Agrykola
Kwatera
Rząd
Numer grobu
818
Jadwiga Rodzewicz
urodzona
zmarła
miejsce spoczynku Elbląg cm Komunalny Agrykola
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Bronisław Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Lida, Kaplica cmentarna pod pw św Zofii
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Nikodem Rodzewicz
urodzony 15.09.1894
zmarły 20.12.1975
miejsce spoczynku Nowogard
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Henryk Rodzewicz
urodzony 1934
zmarły 2008
miejsce spoczynku Nowogard
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Aniela Rodzewicz
urodzona 26.07.1906
zmarła 20.01.1990
miejsce spoczynku Nowogard
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Bolesław Rodzewicz
urodzony 12.09.1897
zmarły 10.10.1963
miejsce spoczynku Warszawa Powązki Wojskowe
Kwatera G
Rząd 8
Numer grobu 13
Janina Rodziewicz
urodzona 18.04.1906
zmarła 31.12.1986
miejsce spoczynku Warszawa Powązki Wojskowe
Kwatera B 12
Rząd 9
Numer grobu19
Barbara Węgrzyn z d. Rodziewicz
urodzona 14.10.1996
zmarła 15.09.1929
miejsce spoczynku Warszawa Powązki Wojskowe
Kwatera B12
Rząd 9
Numer grobu 19
Irena Radzewicz z d. Krajczyńska
urodzona 1909
zmarła 1957
miejsce spoczynku Warszawa Powązki Wojskowe
Kwatera G
Rząd 8
Numer grobu 13
Stefan Radzewicz
urodzony 1900
zmarły 1979
miejsce spoczynku Warszawa Powązki Wojskowe
Kwatera G
Rząd 8
Numer grobu 13
Felicja Rodzewicz z d. Borkowska
urodzona 25.08.1879
zmarła 08.06.1970
miejsce spoczynku cmentarz Srebrzysko w Gdańsku
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Roman Radziewicz
urodzony 1934 r.
zmarły 18.05.2005r.
miejsce spoczynku cmentarz Podlipki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Feliksa Radziewicz
urodzona 1921 r.
zmarła 29.8.1995 r.
miejsce spoczynku cmentarz Podlipki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Kazimierz Radziewicz
urodzony 1918 r.
zmarły 24.01.2000 r.
miejsce spoczynku cmentarz Podlipki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Monika Radziewicz
urodzona 1903 r.
zmarła 19.09.1988 r.
miejsce spoczynku cmentarz Podlipki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Marcin Radziewicz
urodzony 1908 r.
zmarły 10.12.1984 r.
miejsce spoczynku cmentarz Podlipki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Stefania Radziewicz
urodzona 1893 r.
zmarła 9.08.1961 r.
miejsce spoczynku cmentarz Podlipki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Agata Radziewicz
urodzona 1878 r.
zmarła 27.04.1961 r.
miejsce spoczynku cmentarz Podlipki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Czesław Rodziewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Warszawa
Aleksander Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Janów Lubelski
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Krzysztof Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Hrubieszów
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Agnieszka Rodzewicz
urodzona
zmarła
miejsce spoczynku Hrubieszów
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Władysław Rodzewicz
urodzony
zmarły
miejsce spoczynku Srokowo
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Zofia Rodzewicz
urodzona
zmarła
miejsce spoczynku Srokowo
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Kazimiera Rodzewicz
urodzona
zmarła
miejsce spoczynku Srokowo
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Tadeusz Rodziewicz
urodzony 25.03.1950
zmarły 21.10.2011
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Garnizonowy
Kwatera 9
Rząd 6
Numer grobu 3
Antoni Rodziewicz
urodzony 27.02.1912
zmarły 4.01.1983
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Łostowicki
Kwatera 9
Rząd 14
Numer grobu 27
Felicja Rodziewicz
urodzona 2.01.1916
zmarła 16.07.2000
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Łostowicki
Kwatera 9
Rząd 14
Numer grobu 27
Anna Simonow
urodzona 30.06.1934
zmarła 16.02.1946
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Łostowicki
Kwatera 9
Rząd 7
Numer grobu 15
Michał Simonow
urodzony 9.09.1908
zmarły 18.03.1983
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Łostowicki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Wanda Simonow
urodzona 19.01.1910
zmarła 30.03.2001
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Łostowicki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Halina Simonow
urodzona 01.08.1947
zmarła 22.09.1997
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Garnizonowy
Kwatera 11
Rząd 10
Numer grobu 10
Jerzy Sionow
urodzony 12.02.1947
zmarły 05.11.2011
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Garnizonowy
Kwatera 11
Rząd 10
Numer grobu 10
Władysław Rodziewicz
urodzony 23.03.1892
zmarły 5.02.1975
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Srebrzysko
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Maria Rodziewicz
urodzona 4.11.1903
zmarła 31.12.1968
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Srebrzysko
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Franciszek Rodziewicz
urodzony 1906
zmarły 1949
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Łostowicki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Bronisław Rodziewicz
urodzony 1913
zmarły 1977
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Łostowicki
Kwatera
Rząd
Numer grobu
Zofia Rodziewicz z d.Kudelska
urodzona 30.10.1918
zmarła 19.01.1970
miejsce spoczynku Gdańsk, cmentarz Srebrzysko
Kwatera Profesorska, obok meża Włodzimierza
Rząd
Numer grobu
Helena Rodziewicz
urodzona 7.05.1880
zmarła 7.03.1965
miejsce spoczynku Bydgoszcz, cmentarz Nowofarny
Pole 22
Numer grobu 3
Radzewicz Antoni
urodzony
zmarły lipiec 1945
miejsce spoczynku Giby k. Augustowa
Radzewicz Józef
urodzony
zmarły lipiec 1945
miejsce spoczynku Giby k. Augustowa
Radzewicz Bolesław
urodzony
zmarły lipiec 1945
miejsce spoczynku Giby k. Augustowa
Rodziewicz Edward
urodzony
zmarły lipiec 1945
miejsce spoczynku Giby k. Augustowa
Stanisław Rodziewicz
urodzony 1948
zmarł 1976
miejsce spoczynku Solecznik, Litwa
Pole
Numer grobu
Kazimierz Rodziewicz
urodzony 1887
zmarł 1927
miejsce spoczynku Soleczniki, Litwa
Pole
Numer grobu
Juzef Rodziewicz
urodzony 1898
zmarł 1950
miejsce spoczynku Solecznik, Litwa
Pole
Numer grobu
Jan Rodziewicz
urodzony 1897
zmarł 1945
miejsce spoczynku Solecznik, Litwa
Pole
Numer grobu
Weronika Rodziewicz
urodzona 1897
zmarła 1966
miejsce spoczynku Solecznik, Litwa
Pole
Numer grobu
Edward Rodziewicz
urodzony 1943
zmarł 1971
miejsce spoczynku Solecznik, Litwa
Pole
Numer grobu
Adam Rodziewicz
urodzony 1916
zmarł 1987
miejsce spoczynku Solecznik, Litwa
Pole
Numer grobu
Felicja Rodziewicz
urodzona 1921
zmarła 2006
miejsce spoczynku Solecznik, Litwa
Pole
Numer grobu
Marcin Rodziewicz
urodzony 1897
zmarł 1961
miejsce spoczynku Solecznik, Litwa
Pole
Numer grobu
Danuta Rodziewicz
urodzona 1949
zmarła 1989
miejsce spoczynku Soleczniki, Litwa
Pole
Numer grobu
Janina Rodziewicz
urodzona 1940
zmarła 1965
miejsce spoczynku Soleczniki, Litwa
Pole
Numer grobu
Franciszka Rodziewicz
urodzona 1897
zmarła 1988
miejsce spoczynku Solecznik, Litwa
Pole
Numer grobu
Genowefa Radewicz
urodzona 1939.01.23
zmarła 2003.02.26
miejsce spoczynku Soleczniki, Litwa
Pole
Numer grobu
Zygmund Radewicz
urodzony 1942.02.15
zmarł 2005.12.22
miejsce spoczynku Soleczniki, Litwa
Pole
Numer grobu
Helena Rodziewicz-Bielewicz
urodzona 1906.03.02
zmarła 1997.10.30
miejsce spoczynku Warszawa, Cmentarz Bródzieński
Kwatera 36 B
Rząd 5
grób 15
Jerzy Rodziewicz-Bielewicz
urodzony 1927.01.01
zmarł 1944.08.04
miejsce spoczynku Warszawa, Cmentarz Wojskowy
Numer grobu A 26
Rząd: 3
grób 13
Stanisława Rodziewicz
urodzona ?
zmarła ?
miejsce spoczynku Warszawa, Stare Powązki
kwatera 229, rząd 6, grób 17
Antoni Rodziewicz
urodzony 1851
zmarł 1916
miejsce spoczynku Warszawa, Stare Powązki
kwatera
Zbigniew Rodziewicz
urodzony 1908
zmarł 1944
miejsce spoczynku Warszawa, Stare Powązki
kwatera
Leszek Rodziewicz
urodzony 1919
zmarł 9.07.1943
miejsce spoczynku Warszawa, Stare Powązki
kwatera
Wanda Rodziewicz
urodzona 1871
zmarła 1956
miejsce spoczynku Warszawa, Stare Powązki
kwatera
Władysław Rodziewicz
urodzony 1892
zmarł 1979
miejsce spoczynku Warszawa, Stare Powązki
kwatera
Ludomira Rodziewicz
urodzona 06.06.1894
zmarła 28.09.1973
miejsce spoczynku Warszawa, Stare Powązki
kwatera
