Jacek Rodziewicz
Jacek Rodziewicz ur. 1964 r. w Koninie (gałąź Lida) – saksofonista, klawiszowiec, kompozytor. Absolwent średniej szkoły muzycznej oraz Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu ( Zakład Konserwacji Papieru i Skóry). Muzyczną karierę rozpoczął pod koniec lat osiemdziesiątych w zespole Kobranocka, z którą nagrał ich pierwszą płytę, potem wszedł w skład formacji Opera, z którą wystąpił w Jarocinie. Po reaktywacji zespołu Republika nagrał z nimi album „Bez prądu”. W latach1992-97 współtworzył zespół Atrakcyjny Kazimierz, z którym zrealizował trzy płyty. W między czasie brał udział w pierwszej solowej płycie Kazika oraz Kayah. Po dłuższym rozbracie z graniem, w roku 2017 powołał do życia jazz-rockowo-latynoską supergrupę Q YA VY, z którą nagrał dwa przebojowe albumy i objechał Polskę wzdłuż i wszerz.
W 2020 roku zrealizował autorski projekt pn. Rodziewicz, który miał premierę podczas XXV Sopot Molo Jazz Festiwal (8.08.2021). W roku 2021 odniósł sensacyjny sukces zwyciężając w dorocznej ankiecie fachowego pisma „Jazz Forum”, jako najlepszy polski saksofonista barytonowy w tym roku.
Jacek Rodziewicz w warszawskim klubie „Jasmine”. Fot Adam Tarasiuk
Edward i Krystyna Radziewicz
Edward Radziewicz ur. 22 stycznia 1948 r. w Ligocie Wielkiej – gałąź Niemilnia. W roku 1977 ukończył Technikum Samochodowe w Szczecinie. Do 2001 r. był pracownikiem portu morskiego w Szczecinie zajmując się obsługą portowych urządzeń przeładunkowych. W 1980 r. wstąpił do „Solidarności”, której w 1987 r. został jej przewodniczącym a w 1988 stanął na czele Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Organizował struktury związku na Pomorzu Zachodnim.W roku 1982 r. został internowany. W 1989 r. brał udział w obradach plenarnych Okrągłego Stołu. Do 1990 r. przewodniczył zarządowi regionu NSZZ”S”. W latach 1994 – 2001 był prezesem spółek: „Doker-Port” i „Drobnica Port Szczecin”. W 2003 r. przeszedł na emeryturę a w 2006 odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Wolności Solidarności.. Ojciec dwóch synów i dwóch córek, dziadek sześciorga wnucząt. Interesuje się literaturą faktu, amatorsko maluje obrazy a jego hobby to podróże po Polsce. pogodny, sympatyczny i uczynny człowiek, współzałożyciel Rodowego Stowarzyszenia Rodziewiczów.
Joanna Rodziewicz
Joanna Rodziewicz ma nieograniczony apetyt na życie i rozwój dlatego jej zainteresowania są niesamowicie bogate: muzyka, yoga, treningi motywujące do zdrowego, twórczego i odpowiedniego życia. Należy do osób zakręconych pozytywnie.
Znajomi mówią o niej: ” Asia jest eteryczną kobietą obdarzoną niesamowitym talentem malarskim. Ma cudowne zdolności w „marszu ku rozwojowi”. Ukończyła Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Ogromne doświadczenie artystyczne zostało wykorzystane przy kręceniu takich filmów jak”Ogniem i Mieczem”, współpracowała z teatrami: Teatr Wielki w Warszawie i Teatr Komedia tamże. Do tej pory nie miała swojego wernisażu, dlatego na tej stronie pokazujemy kilka jej prac w oczekiwaniu na realny pokaz.
Jakub Kochanowski
Ur. 17 lipca 1997 r. w Giżycku, syn Iwony Kochanowskiej (z d. Rodziewicz) nauczycielki WF i trenerki giżyckich siatkarek. Siatkarz, reprezentant Polski, w sezonie 2018/2019 występuje w drużynie Skra Bełchatów gra na pozycji środkowego.Jakub to bez wątpienia jeden z największych talentów w polskiej siatkówce.W kadetach i juniorach sięgał po tytuły w mistrzostwach świata i Europy. Był też kapitanem”złotej” drużyny, która w ubiegłym roku w czeskim Brnie w pięknym stylu zdobyła tytuł najlepszej drużyny Świata do 21 lat, gromiąc Kubę w finale 3:0. Młode Orły odniosły 48 zwycięstw z rzędu. Niewątpliwy talent Kuby wspierany jest imponującymi warunkami fizycznymi: wzrost 199 cm. waga 85 kg. 9 września 2018 r. w meczu finałowym Mistrzostw świata w Piłce Siatkowej Mężczyzn Polska pokonała Brazylię 3:1 i została mistrzem Świata. Mecz oglądało 9,62 milionów ludzi na całym świecie. Kuba debiutujący w kadrze seniorów pokazał dużą klasę. Gratulujemy i pozdrawiamy, życząc dalszych sukcesów.
Krystyna Rodzewicz
Córka Władysława Rodzewicza z Lewaniszek (Litwa) i Wiktorii z d. Masewicz z Kraszeny (Litwa), wnuczka Władysława i Marii z d. Drozd z Ejciun (Litwa), prawnuczka Dominika Rodzewicza z Bołkun (Litwa) i Heleny z d. Brasiun. Szczecinianka, inżynier budownictwa. Poetka. Ukończyła studia magisterskie na Politechnice Szczecińskiej oraz studia podyplomowe Zarządzania Systemami Przemysłowymi (dyplom Ecole Centrale Paris – Szkoły Głównej w Paryżu). Stypendystka programu Wspólnoty Europejskiej TEMPUS w Lyonie (Ecole Centrale de Lyon). Pisze od czasów liceum (już wtedy była laureatką Młodzieżowego Konkursu Dziennikarskiego) gdzie pasjonował ją także teatr, poznawany również jako wyzwanie aktorskie. W czasie studiów była dziennikarką w Akademickim Radiu „Pomorze” a także działała w klubie filmowym. W swojej drodze zawodowej budowała domy i hale przemysłowe, kierowała marketingiem dużej korporacji oraz była dyrektorem w międzynarodowej firmie. Publikowała reportaże i opowiadania w periodykach (m. in. „Morze i Ziemia”) a jej wiersze prezentowane były w szczecińskim Zamku Książąt Pomorskich, „Pegazie Polickim”, antologii „W blasku świec” (Police 2014) i almanachu „IV Korytowskiej Nocy Poetów” (Stargard Szczeciński 2015). W 2015 roku wydała swój pierwszy tomik wierszy pt. „Indeks Szczęścia”. Info o tomiku wierszy „Indeks Szczęścia” patrz Książki
Katarzyna Rodziewicz
O życiu i twórczości – Katarzyna Rodziewicz – prog. 20.11.2013
Katarzyna Barbara Rodziewicz, ceniona dziennikarka, autorka blisko 100 reportaży emitowanych w Polskim Radiu Pomorza i Kujaw w Bydgoszczy, poetka, pisarka i malarka. Spotkała się 14 listopada z młodzieżą w gimnazjum w Barcinie.
źródło: www.tvlbarcin.pl
Natalia Rodziewicz
Natalia Rodziewicz ukończyła Sopockie Szkoły Fotografii z tytułem Plastyk-Fotografik. Mieszka i pracuje w Elblągu. Mówi o sobie: „Po raz pierwszy odkryłam moją miłość do fotografii, czyli rysowania za pomocą światła, gdy miałam 12 lat. Z początku fotografowałam jedynie naturę, czyli rejestrowałam realia życia takimi, jakimi są; dopiero potem zrozumiałam istotę tej dziedziny artystycznej, dzięki której zamiast kopiować życie, zaczęłam rzeźbić za pomocą nowoczesnych narzędzi obrazy, które tworzą się w mojej głowie. Stałam się twórcą, a odeszłam od bycia tworzywem. Idealnie odwzorowują mój pogląd owe cytaty:
Myślę, że fotografie powinny prowokować i nie pokazywać tego, co jest już znane. Nie wymaga ani wielkiej siły ani magii odtworzenie czyjejś twarzy na zdjęciu. Magią jest postrzeganie ludzi w zupełnie nowy sposób. (Duane Michals)
Podstawy natury technicznej łatwo jest opanować, a tak naprawdę chodzi o działanie twórcze. (Joanna Helander)
Przykazanie dla fotografów i innych twórców: nie pożyczaj duszy od innego artysty, choćby nie wiem jak ci się spodobała, ponieważ w tym samym momencie stracisz swoją duszę, która jest źródłem wyjątkowości tego, co robisz. (Joanna Maria Rybczyńska).
Fotografia to dla mnie narzędzie, dzięki któremu zamiast odwzorowywać rzeczywistość – kreuję ją wedle własnych, indywidualnych zasad. Fotografia potrafi połączyć dwa odmienne światy – duchowy i materialny tworząc przez to świat artystyczny, czyli serca. Jego dzikość, namiętność i pasje, które wyrażają się poprzez nasz umysł i ciało. Moją największą pasją jest oczywiście sztuka, a konkretniej fotografia – to potrzeba mojej duszy, czyli serca.
Mariusz Rodziewicz
ukończył specjalizację Agroturystyka w Bobowicku. Pasjonat przyrodnik, filmowiec i fotograf – związany z ochroną rzadkich gatunków zwierząt, głównie owadów. Twórca filmu „Planeta owadów”. Współpracuje także z licznymi organizacjami ekologicznymi m. in. Stowarzyszeniem „Trójrzecze” z Bolesławca. Zaangażowany jest w tworzenie ścieżek dydaktycznych, zakładanie obszarów chronionych oraz prowadzenie warsztatów entomologicznych dla dzieci i młodzieży. Stara się ukazywać piękno dzikiej przyrody w obiektywie (jak mawiał Włodzimierz Puchalski „Moją bronią jest aparat a ładunkiem – klisza”) – z tą pasją idzie przez życie już ponad 20 lat.
Justyna Wiktoria Rodziewicz
Justyna Wiktoria Rodziewicz urodziła się w Warszawie w 1991 r. a jej hobby to fotografia, historia sztuki, malarstwo i ceramika. W ceramice, której tajniki zgłębia samodzielnie, interesuje ją kolor i faktura. W paterach, filiżankach, talerzykach dostrzec można w subtelnym reliefie fascynacje Hiszpanią, która jest jej ulubionym zakątkiem świata – była tam kilkakrotnie. Obecnie zakłada pracownię ceramiki by doskonalić swój warsztat.
Ceramika
Józefa Rodziewicz – Rychard (medalion z grobu rodzinnego)
Józefa, córka Emilii Naski i Alberta Rodziewicza urodziła się w Witebsku w 1859 r. a zmarła 3 maja 1926 r. w Warszawie. Miała piecioro rodzeństwa, w tym siostrę Zofię, również malarkę, która wyszła za Wacława Pawliszaka. Jak każda dobrze wychowana młoda dama wraz z siostrami pobierała lekcje rysunku u Michała Elwiro Androlliego a później kształciła się artystycznie u Wojciecha Gersona. Jako malarka na porcelanie brała udział w wielu wystawach w tym także w roku 1894 na wystawie światowej w Antwerpii. Józefa zdobiła malarsko filiżanki, talerze, platery, wazony w kwiaty, scenki rodzajowe i miniaturowe portrety. Niestety do dnia dzisiejszego zachowały się nieliczne. Nieznaną, nawet wśród rodziny była fotografia nagrobna na porcelanowych medalionach zwanych powszechnie porcelankami. Gdyby nie sygnatury na porcelankach na Warszawskich Powązkach nikt by nie wiedział o tej dziedzinie twórczości Józefy Rodziewicz. Do odkrycia jej twórczości przyczyniła się Ewa Nowak, która pisząc prace magisterską o twórczości Józefy Rodziewicz – Rychard, jako autorce fotografii porcelanowej na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, zinwentaryzowała 68 portretów z lat 1886-1914. Wykonane one były metoda fotoceramiki a następnie były podmalowywane w odcieniach czerni i szarości. Portety taki poprzez swój malarski charakter pretendowały do rangi sztuki, były cenne i kosztowne a zapewne odpowiadały gustom ludzi tej epoki. Według moich poszukiwań, twórcza działalność Józefy Rodziewiczowej nie ograniczała się tylko do cmentarza Powązkowskiego a wybiegała poza Warszawę np. na cmentarzu w Węgrowie znajduje się jedyna porcelanka z tych lat na grobie Franciszka Hipolita Lesieckiego zmarłego w 1905 r. Istnieją przypuszczenia, że na cmentarzach w Brześciu nad Bugiem, Grodnie i innych znajdują się groby z porcelankami Józefy Rodziewiczowej. Może ktoś z czytelników tego tekstu przyśle stosowne uzupełnienie tematu.
Nagrobek z 1905 r. z porcelanką autorstwa Józefy Rodziewicz na cmentarzu w Węgrowie.
Artur Rodziewicz
Artur Rodziewicz ur. 1977 r. w Warszawie, herbu Podkowa, wnuk Alberta, syn Andrzeja
Adiunkt w Zakładzie Edukacji Międzykulturowej Wydziału Nauk Humanistycznych SGGW, nauczyciel filozofii, antropologii kultury i greki klasycznej w 21 Społecznym Liceum Ogólnokształcącym im. J. Grotowskiego. Doktoryzował się na Uniwersytecie Warszawskim, absolwent Wydziału Filozofii i Socjologii UW oraz Katedry Etnologii i Antropologii Kulturowej Wydziału Historycznego UW. Studiował też jako wolny słuchacz filologię klasyczną i arabistykę. Interesje się filozofią starożytną i Bliskim Wschodem, zwł. Syrią i Iranem. Opublikował przekład i omówienie najstarszego greckiego tekstu poświęconego krytyce demokracji (Ustrój Ateńczyków), współautor Słownika Wiedzy o Kulturze (wyd. Arkady http://www.arkady.com.pl/product/8877.html), autor artykułów (w „Meandrze”, „Studiach Antycznych i Mediewistycznych”, „Etyce”). W 2012 ukazała się jego książka poświęcona filozofii klasycznej, pt. IDEA I FORMA. ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΕΙΔΟΣ. O fundamentach filozofii Platona i presokratyków (patrz zakładka KSIĄŻKI ).
Magdalena Rodziewicz
Magdalena Rodziewicz. Urodzona w Warszawie. Zajmuje się fotografią. Studentka roku dyplomowego Studium Fotografii ZPAF. Fotografuje ludzi i siebie; również inscenizacje, koncerty, sesje studyjne. Jedną z jej ulubionych technik fotograficznych jest heliografia.
Ponadto wokalistka w kosmos-jazzowym zespole starlamydear oraz chórze rockowym Rockspel. linki:
http://www.magdalenarodziewicz.pl
https://www.facebook.com/starlamydear
http://www.magdalena-rodziewicz.com
ks. Wiesław Rodzewicz
Proboszcz, ks. kanonik dr z niewielkiej wsi Cygany, gm. Gardeja, pow.Kwidzyń jest autorem dwudziestu tomików wierszy oraz trzech książek historycznych, popularno naukowych (wspólnie ze znanym historykiem, dr hab. Józefem Włodarskim.) Ostatnio wydany tomik „Jak ćmy do ognia” zawiera ponad 200 wierszy, poprzedni „Jak drzewo na wietrze” zawiera 150 wierszy i 30 opowiadań, które opowiadają o „cudownościach”. Drobnych, ale niezwykłych zdarzeniach z życia codziennego, które w sposób szczególny pojawiają się na naszej drodze.Scenerią utworów są pejzaże znane księdzu, w tym także Cygany. Autor przyznaje, że że wszystkich zjawisk atmosferycznych najbardziej upodobał sobie wiatr. – Ruch to źycie – mówił do zebranych przyjaciół, mieszkanców wsi i duchownych okolicznych parafii, którzy uczestniczyli w promocji jego poezji.Publikacja wzbogacona jest ilustracjami Zygmunta Prończyka. Ks.Wiesław Rodzewicz jest także wykładowcą UWM w Olsztynie.
Łukasz Rodziewicz
Łukasz Rodziewicz to jeden z najciekawszych artystów tworzących na pograniczu muzyki i sztuki czyli w obszarze, który darzymy szczególną atencją. Jego twórczość muzyczna to monologi, słuchowiska, budowanie nastrojów poprzez połączenie własnych tekstów z dźwiękiem. W tym wymiarze bardzo blisko mu do pierwszych słuchowisk (np. Zsyp) Wojtka Bąkowskiego i generalnie do poznańskiej sceny artystycznej (jego pierwsze nagrania publikowane były w 2008 przez Pink Punk) co jest oczywiście naturalne gdyż artysta mieszka i tworzy w Poznaniu. To czym się wyróżnia to umiejętność połączenia, obudowanie sfery audio w niezwykłe obiekty materialne, rzeźby umożliwiające przechowywanie i odtwarzanie własnych kompozycji. W zależności od projektu możemy to robić wielokrotnie (skdc) lub tylko raz (walkman z kasetą „bieżącość”) sami decydując gdzie i kiedy chcemy jednokrotnie odsłuchać nagrania (raz odtworzonej kasety nie można już cofnąć).
Pierwszym z obiektów – SKDC (pink punk 2009), było zawiniątko, czyli wełniane opakowanie chroniące kość z wszczepionym portem usb, umożliwiającym podłączenie takiego obiektu do komputera. Obiektowi (każdemu z projektowanych przez Rodziewicza) towarzyszy rysunek Gizeli Mickiewicz.
Filip Rodziewicz – Phil Rudd
Muzyk australijski, perkusista zespołu AC/DC
Jego dziadkowie i ojciec byli Polakami pochodzącymi z terenów dzisiejszej Litwy. Ojciec, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, w czasie II wojny światowej jako technik obsługiwał polskie dywizjony myśliwskie. Po wojnie, pozostał w Szkocji a następnie wyemigrował do Australii, gdzie 19 maja 1954 r. w Melbourne przyszedł na świat Filip.
Współpracował z grupami Buster Brown i Coloured Balls. Do AC/DC dołączył na początku 1975 zastępując Petera Clarka. Odszedł z zespołu w 1983 po sesji do albumu Flick Of The Switch, borykając się z problemem uzależnienia narkotykowego i konfliktami z kolegami z zespołu. Wyemigrował do Nowej Zelandii gdzie między innymi zajmował się wynajmowaniem helikopterów. Powrócił do zespołu w 1994 r. w którym gra do dziś.
Tomasz Rodziewicz
Ur.1975 r. Dyplom z malarstwa i struktur wizualnych uzyskał w 2003 r.na wrocławskiej ASP im.Eugeniusza Gepperta na Wydziale Malarstwa i Rzeźby.Projektuje na potrzeby rynku: design 2D i 3D, interactiv, animacje, filmy i nadzór artystyczny.
Zajmuje się malarstwem, fotografią i filmem.15 lat pracy artystycznej, liczne wystawy w kraju i za granicą.
6 lat doświadczenia pracy dla rynku reklamowego. Obsługa znanych brendów ze wszystkich kategorii.
Realizuje koncepcje artystyczne, zajmuje się fotografią, malarstwem, sztuką wideo.
Projektuje na potrzeby rynku. Wymyśla koncepty i je realizauje.
Logotypy, CI, webdesign, layouty, ulotki, matriały pos, opakowania, filmy i animacje, grafika 2D i 3D.
Zaprasza do obejrzeniaia portfolio artystycznego, projektowego oraz video na swojej stronie.
Wszystko co cieszy zmysły przyciąga jego uwagę.
Pomysł w głowie, iluzja na ekranie, dzwięk który rysuje obraz.
Historia od malowideł w jaskiniach do wypraw w przestrzeń kosmiczną.
Inspiracji szuka obserwując życie i ludzi podczas podróży dalekich i bliskich, samolotem i rowerem.
strona internetowa artysty: http://www.tomaszrodziewicz.pl
Edmund Rodziewicz
Ur. w 1948 r. w Wielotowie gmina Gubin. Ukończył Liceum Pedagogiczne w Lubsku a następnie studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze – kierunek wychowanie muzyczne. Pracował w Państwowej Szkole Muzycznej w Gubinie jako nauczyciel przedmiotów teoretycznych i gry na trąbce a później pełnił funkcję dyrektora Państwowej Szkoły Muzycznej i Społecznego Ogniska Artystycznego w Gubinie. Założył: Gubińską Młodzieżową Orkiestrę Dętą, Dziecięcą Kapelę Podwórkową „Urwisy”, zespół muzyczny „Repryza” i rodzinny zespół wokalno-instrumentalny „Amigosi”. Gra w nim na trąbce i keyboardzie razem z córką Anną (vocal, flet poprzeczny) i synem Tomaszem (gitara). Wcześniej w zespole rodzinnym śpiewała również córka Monika. Dla w/w zespołów napisał własne utwory muzyczne, jest także kompozytorem „Hejnału Gubina” na 3 trąbki oraz autorem zbioru pt. „Gubin w piosence”. Był również dziennikarzem lokalnej gazety „Wiadomości Gąbińskie” oraz zamieszczał artykuły w Poradniku Muzycznym Ludowego Instytutu Muzycznego w Łodzi, dotyczące wydarzeń muzycznych. Obecnie na emeryturze prowadzi firmę „Usługi muzyczne”. Jego hobby to pszczelarstwo, wędkarstwo i oczywiście muzyka.
Czesław Rodziewicz
Ur. w 1922 r. w Wilnie zm.11 stycznia 2013 r. we Wrocławiu. Ze swego rodzinnego miasta wyjechał jako ochotnik Wojska Polskiego. We Wrocławiu zamieszkał w 1947r., gdzie uzupełnił wykształcenie, zdobył tytuł artysty plastyka i kwalifikacje pedagogiczne, wiążąc się z tym miastem duszą i sercem. Jako grafik doskonalił swoje umiejętności u prof. Stanisława Dawskiego, szczególnie upodobawszy sobie ekslibrys. Przez wiele lat współpracował z Wrocławskim Tygodnikiem Katolickim i Kurierem Polskim. Swoje znaki książkowe (których wykonał ponad 800) eksponował na przeszło 100 wystawach w kraju i za granicą. Był jednym z inicjatorów powstałego w roku 1980 Koła Miłośników Ekslibrysu. W roku 1976 po raz pierwszy zorganizował wystawę „Liściaków”. Te urokliwe obrazy wyklejone z zasuszonych liści i płatków kwiatów, nazwane przez autora Sztuką Pogodną , podbiły serce wrocławian i nie tylko. Autor wystawiał je już na ponad 100 ekspozycjach w bardzo wielu miejscach – od „poważnych” galerii po szkoły, przedszkola, biblioteki – prowadząc również warsztaty liściakowi dla nauczycieli szkół i przedszkoli. Od ponad 7 lat wspólnie z kierownikiem Osiedlowego Klubu „Polanka” Bolesławem Langiem, organizuje skierowane do dzieci i młodzieży Ogólnopolski Konkurs „O Berło Liściakowego Króla”, który zdążył już zdobyć sobie szerokie uznanie i sympatię, o czym świadczy corocznie blisko tysiąc prac plastycznych napływających zarówno z Polski jak i spoza jej granic. Dwadzieścia lat temu Czesław Rodziewicz stworzył także Haft Wrocławski – nowy autorski rodzaj haftu, powołując do życia Towarzystwo Haftu Wrocławskiego, którego został prezesem. Towarzystwo to zorganizowało ponad 120 krajowych i zagranicznych wystaw tego artystycznego rękodzieła oraz na prowadzonych kursach nauczyło go przeszło 1000 pań. Kursy te, prowadzone były przez instruktorki, które pod okiem Czesława osiągnęły mistrzowskie umiejętności w tej dziedzinie. Od kilku lat Czesław Rodziewicz para się również poezją. Pierwsze tomiki wydał własnym sumptem w latach 1996-97: U źródła, czyli opowiadaj dziadku o swojej mamusi, Dotyk minionego, Doznanie, Gorzka pamięć, Urokliwość chwili. Od 2000 r. rozpoczął wydawanie swoich wierszy ilustrowanych kolorowymi liściakami zatytułowanymi Z potrzeby Serca, Barwy Miłości czy najnowszy tomik Odnaleźć siebie. Ten niestrudzony artysta jest również pomysłodawcą, by we Wrocławiu po Odrze pływały gondole. Jest nadzieja, że jego marzenia będą spełnione. Brał udział w ponad stu wystawach ekslibrisu w Polsce, Belgii, Holandii, Danii, Francji, Niemczech, Włoszech, USA, Estonii, Gruzji i na Litwie.Czesław jest autorem logo wszystkich zjazdów Rodu Rodziewiczów…
Anna Rodziewicz
Urodzona w 1968 r. w Wyszkowie. Zamieszkała koło Celestynowa pod Warszawą. 1986-1993 studia na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Dyplom w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Aneks z rzeźby u prof. Adama Myjaka.
Wystawy indywidualne:
– New York ,Konsulat Polski
1992 – Galeria pod 12, Warszawa
1995 – „m2” Galeria Kuchnia, Warszawa
1996 – „r” Galeria Biała, Lublin
1997 – BWA, Bielsko-Biała
1999 – Labirynt, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa
1999 – „q” Galeria Biała, Lublin
2000 – Galeria Milano, Warszawa
2003 – BWA, Bielsko-Biała
2004 – „Jatne” Galeria Biała, Lublin
Irek Rodziewicz
Irek Rodziewicz, ur. 1976 r. w Kołobrzegu. Muzyk, samouk, gra na instrumencie australijskich aborygenów – didgeridoo w różnych zespołach, grających muzykę regee. Muzyka etniczna Australii należy do najciekawszych brzmień instrumentalnych wydobywanych z drewnianych trąb zwanych didgeridoo powodujących powstanie niepowtarzalnego klimatu bezkresnych krajobrazów tego kraju.
Irek sam wykonuje instrumenty na których gra i jest posiadaczem małej kolekcji.
Mariusz Rodziewicz
Chciałbym zaprezentować Państwu swoje prace wykonane ołówkiem oraz tabletem. Talent do rysowania odziedziczyłem po swoim dziadku i pradziadku, którzy byli malarzami. Ja nigdy nie uczyłem się rysować, po prostu przychodzi mi to naturalnie. Jak każda rysująca osoba mam swój indywidualny sposób podejścia do rysunku i własną charakterystyczną kreskę. Zawodowo zajmuję się tworzeniem wizualizacji w programach 3D na potrzeby branży reklamowej. Kilka moich prac jakie wykonałem podczas mojej dotychczasowej pracy, znajdą Państwo w galerii 3D. Sklep Mariusz TATTOO założyłem głównie w celu przedstawienia Państwu własnych prac, oraz rysowaniu obrazów na indywidualne zamówienie. Pięknie ręcznie narysowany obraz na pewno dużo ładniej będzie wyglądał w Państwa mieszkaniu, niż wydruk z drukarki. Taki rysunek to także bardzo oryginalny prezent dla bliskiej osoby. Osobom poszukującym WZORU NA TATUAŻ oprócz wybrania i zakupu wzoru w moim sklepie, oferuje możliwość zrobienia projektu na zamówienie, mogę też odwzorować tatuaż znajdujący się na zdjęciu, pobranym przez Państwa z internetu, ale nie nadającego się do odrysowania na kalkę, bez zniekształceń perspektywy. Dobry wzór to podstawa dobrego tatuażu.
strona internetowa: www.mariuszrodziewicz.netgaleria.pl/
Dobrosław Tadeusz Rodziewicz
Urodzony w Krakowie w 1960 r. syn Edwarda Rodziewicza, wnuk Jana Rodziewicza, prawnuk Tadeusza Rodziewicza (gałąź Hruszowa).
Dziennikarz, publicysta, tłumacz, autor piosenek i skeczy kabaretowych. Od roku 1990 pracuje w Radiu Kraków, gdzie aktualnie zajmuje się publicystyką, także jako autor felietonów. W latach 1991-99 na tej samej antenie opiekował się miesięcznikiem radiowym Kabaretu Koalicja.
Od roku 2008 publikuje felietony także w Dzienniku Polskim. (Jakiego rodzaju są to felietony, można sprawdzić na portalu dziennikpolski24.pl, zakładka „Po godzinach”, podzakładka „Blogi”.)
Jest nałogowym współautorem książek. „Mity czwartej władzy” oraz „Grę w media” napisał razem z Piotrem Legutką. Leksykon „Ameryka dla Polaka” wspólnie ze Sławomirem Kardasem. Przekład tomu wierszy Charlesa Bukowskiego „Światło błyskawicy za górą” wespół z Marcinem Baranem. Wraz z innymi współautorami lub samodzielnie przetłumaczył z angielskiego na polski parę innych książek (m.in. „Bunt elit” Christophera Lascha). Drugie, rozszerzone wydanie „Mitów czwartej władzy” ukaże się w pierwszym kwartale 2011 roku nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka.
Owoce twórczości Kabaretu Koalicja nie są obecnie publicznie dostępne, chociaż w trakcie roku 2011 może się to zmienić. Jeśli się zmieni, to zmianę da się zauważyć na portalu dziennikpolski24.pl (w zakładce „Po godzinach” pojawi się wówczas podzakładka „Kabaret Koalicja”).
Do własnej działalności o charakterze twórczym wyżej wymieniony zalicza również okazjonalne felietony kulinarne oraz bigos (pozostający pod wpływem kuchni kresowej) duszony własnoręcznie tylko raz do roku z okazji Nowego Roku.
Tomasz Radziewicz
Urodził się 25 sierpnia 1974 w Bartoszycach.W latach 1990 – 1995 uczył się w Państwowym Liceum Plastycznym w Olsztynie. W latach 1995 – 2003 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, dyplom w pracowni prof. Stanisława Radwańskiego w 2003 r.
Laureat m.in. Ogólnopolskiego Konkursu na Małą Formę Rzeźbiarską i zdobywca nagrody Urzędu Miasta Gdańsk w 2001 r. Stypendysta Kunstakademii w Karlsruhe (Niemcy) w 1995 r.
Autor pomnika Józefa Piłsudskiego w Gdańsku Wrzeszczu (2006 r.) a ostatnio twórca pomnika Kazimierza Deyny, który ma powstać przed stadionem Legii w Warszawie.
strona internetowa: http://www.tomaszradziewicz.com/
Ważniejsze wystawy, plenery i nagrody (do 2004 r.):
Aleksander Winnicki – Radziewicz
Urodził się w 17.09.1911 r w Rolowie koło Drohobycza, zm. 31.12.2002 r.(spoczywa na cm. w Błoniu k.Warszawy). Związany ze Lwowem.Tam uczęszczał do gimnazjum, brał lekcje rysunku i malarstwa u ukraińskiego malarza z kregu Tetmajera – Nowokilskiego.
Studiował w krakowskiej ASP w pracowniach Wojciecha Weissa, Józefa Mehoffera i Xawerego Dunikowskiego. Dyplom uzyskał w 1934 r. Razem z Jonaszem Sternem, Saszą Blonderem, Henrykiem Wicińskim i Leopoldem Lewickim był współzałożycielem i członkiem Grupy Krakowskiej w latach 1930-35.
W latach 30-tych wyznawał radykalne poglądy lewicowe – stał się komunistą. Odrzucił komunizm będąc świadkiem masowych mordów i prześladowań NKWD w okupowanym przez sowiety Lwowie. W wymiarze artystycznym uwolnił się od awangardy pod wpływem Artura Nacht-Samborskiego. Stał się wg. określenia Czapskiego „czystym malarzem”. Jego twórczość obejmuje malarstwo sztalugowe i grafikę warsztatową. Maluje sceny rodzajowe, pejzaże, martwe natury i portrety.
Jego pierwsza wystawa miała miejsce w Rzymie w 1956 r, gdzie wraz z Henrykiem Stażewskim mieli wspólną ekspozycję. Wystawia niezwykle rzadko. W ciągu nieomal półwiecza wziął udział, czy też miał zaledwie 10 wystaw. Jego obrazy nawiązują zarówno do malarstwa freskowego i witraży, jak i do ekspresjonizmu Ecole de Paris
Krzysztof Radziewicz
Urodził się 6 listopada 1950 roku w Warszawie. Jest absolwentem Państwowego Liceum Techniki Teatralnej. Był uczniem prof. Ireny Lorentowicz, prof. Stefana Lisowskiego i prof. Kazimierza Żywuszko.
Od 1969 roku pracuje w plastycznych pracowniach teatralnych oraz w pracowniach konserwacji zabytków.
Od ponad dziesięciu lat pracuje jako modelator w Teatrze Polskim w Warszawie. Jednocześnie współpracuje z warszawskimi galeriami.
Jego obrazy znajdują się w prywatnych zbiorach nie tylko w Polsce, ale również w Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Japonii. Twórczość inspirowana zarówno krajobrazem, architekturą, postacią ludzką oraz utworami muzycznymi.
Przejawem fascynacji muzyką rockową są cykle poświęcone zespołowi The Rolling Stones, Jimmiemu Hendrixowi oraz Ericowi Claptonowi. Wcześniejsze prace – z lat 70. i 80. ukazywały malarstwo realistyczne wzorowane ma sztuce XIX wieku i wcześniejszej.
Na kilku obrazach są też widoczne wpływy kolorystyki impresjonistycznej. W latach 90, na podłożu utkanym z wielu gatunków tkanin, o wyraźnie widocznej strukturze, powstały kompozycje o ascetycznym rysunku i oszczędne w kolorze.
więcej na: http://www.e-galeria.com.pl/obrazy.html
Piotr Rodziewicz (z prawej)
Muzyk, kompozytor, autor tekstów, producent i aranżer. Urodzony w 1957 w 1997 r. powołał do życia grupę muzyczną SKŁAD WĘGLOWY. Nazwa kapeli może nieco kontrowersyjna, ale nie ma ona nic wspólnego z muzyką z gatunku punk czy hip- hop:) Grają pop-rock, czasem jazz, a czasem blues. Nie obcy jest zespołowi walczyk, tango i cha-cha, a kiedy zajdzie potrzeba grają również disco-polo.
6 osobowy zespół o dużych ambicjach (działający głównie w woj. dolnośląskim), potrafi zagrać profesjonalnie każdy rodzaj muzyki. W repertuarze ma ponad 180 utworów, głównie preferujących polską muzykę, chociaż w repertuarze posiada kilka piosenek obcojęzycznych.
SKŁAD WĘGLOWY posiada następujące instrumentarium: gitary, gitara basowa 5st., instrumenty klawiszowe, perkusja (elektroniczna lub akustyczna), sax i klarnet.
Więcej: http://Więcej: www.prodziewicz.republika.pl
e-mail: skladw@wp.pl
Katarzyna Rodziewicz
Wydała kilkadziesiąt swoich wierszy. Od czasu do czasu napisała jakiś wiersz. Schowała go do szafy. Po latach uzbierała się ich całkiem spora ilość. – Tak, teraz wydam tomik – pomyśła. Światło dzienne ujrzało więc „Pisane sobą” Katarzyny Rodziewicz.
Jest bydgoszczanką. Kilka lat temu sprowadziła się na Pałuki. Zamieszkała w Sielcu w dawnej posiadałości wiceadmirała Józefa Unruga. Myliłby się ktoś, gdyby pomyślał, że tomik „Pisane sobą” to jej poetycki debiut. Katarzyna Rodziewicz już na studiach publikowała w uczelnianej gazecie żaków pt. „Wideta”. Ale tak naprawdę debiutowała 14 lat temu. Wtedy ukazał się tomik wierszy „Historia bytu codzienna”. Do tomiku dołączona była kaseta magnetofonowa. Muzykę skomponował Piotr Salber.
Słowo o wierszach zawartych w drugim tomiku napisał poeta Zygmunt Dmochowski. Określa on autorkę jako „poetkę o nienasyconym sercu”. Jak pisze Dmochowski tematyka wierszy Katarzyny Rodziewicz oscyluje wokół spraw i problemów jej życia. „Wiele wierszy ma charakter przeglądu zakamarków duszy. Dotykają spraw jej zainteresowań i wyobraźni. Autorka dużo wie o codzienności bytowania i o psychice duszy kobiecej w różnych fazach jej życia „. Całość Dmochowski określa jako „swoistą autoanalizę”.
Grzegorz Radziewicz
Urodził się w 1976 roku w Białymstoku.
Studiował na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu pod kierunkiem:
Haliny Pawlikowskiej – grafika,
Pawła Jarodzkiego – malarstwo,
i Eugeniusza Get – Stankiewicza – rysunek
Dyplom ASP we Wrocławiu uzyskał w 2002 r.
Uprawia: malarstwo, grafikę, fotografikę
i od niedawna malarstwo cyfrowe.
strona internetowa:
http://www.radziewicz.ovh.org/
Mariusz Rodziewicz
Grupa RODERYK powstała teoretycznie pod koniec 2008 roku, jednak początki jej sięgają znacznie bardziej zamierzchłych czasów. Wówczas to jej założyciel – Mariusz Rodziewicz, rodem z Międzyrzecza, wędrował samotnie po traktach i duktach zatrzymując się w różnych karczmach i gospodach, dworach i zamkach – tam uświetniał wieczory ku lepszej zabawie śpiewając pieśni o rycerskich czynach i damach w których to owi rycerze zatracali się bez pamięci …
Czytaj więcej: www.myspace.com/roderyk
Maciej Rodziewicz
Ukończył Wydział Biologii Uniwersytetu Gdańskiego. Zainteresowania i praca zawodowa związały go z województwem warmińsko-mazurskim i ochroną ptaków, w szczególności rzadkich gatunków ptaków drapieżnych. Ich ochroną zajmował się zarówno w ramach pracy zawodowej oraz działając w organizacjach pozarządowych (w latach 90. jako Prezes Komitetu Ochrony Orłów oraz członek Zarządu Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków). Obecnie mieszka nad Jeziorakiem na Pojezierzu Iławskim. Jest autorem publikacji naukowych i popularyzujących wiedzę o ptakach drapieżnych, wykonawcą planów ochrony obszarów chronionych oraz ekspertyz ornitologicznych.
Fotografią zajmuję się od kilkunastu lat. Od 2005 r. jest członkiem Związku Polskich Fotografów Przyrody. Był dwukrotnie nagradzany w konkursie na Fotografa Roku Okręgu Warmińsko-Mazurskiego. Jego zdjęcia ukazują się w publikacjach poświęconych przyrodzie, głównie obszaru Pojezierza Iławskiego, w książkach (m.in. wydawnictwa Multico), kalendarzach. Kilkadziesiąt zdjęć jego autorstwa znajduje się na stałej ekspozycji przyrodniczej w Muzeum w Kwidzynie. www.zamek.kwidzyn.pl
Swoje zdjęcia ukazujące piękno przyrody Pojezierza Iławskiego prezentował na indywidualnych wystawach m.in. w: Zespole Parków Krajobrazowych Pojezierza Iławskiego i Wzgórz Dylewskich, Białowieskim Parku Narodowym, Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie, Centrum Edukacji Ekologicznej w Ełku, Centrum Kultury w Ostródzie, Kawiarni Yellow w Iławie. Jego praca prezentowana była również na zbiorowej wystawie Laureatów Konkursu Fotograficznego „Łowca Polskiego” im. Włodzimierza Puchalskiego w 2001 r.
Maciej Rodziewicz
Urodził się w 1963 roku w Bielsku-Białej.Studiował turystykę oraz teologię katolicką, podróżował po Europie. We Wrocławiu prowadził niewielką galerię; w Bielsku-Białej uczył się rysunku i malarstwa pod kierunkiem dr Ernesta Zawady w Beskidzkiej Szkole Sztuki Użytkowej.
W Bielsku-Białej trafił też do Klubu Gaja i tu zetknął się ze sztuką graffiti. Swoje graffiti wykonuje technika szablonu i sprayu. Inspiruje go głównie literatura (Clariss Pinkola Estes, Knut Hamsun, Herman Hesse), a treścią prac są jego własne uczucia oraz związki uczuciowe. Był współzałożycielem grupy 3Fala sztuki ulicy.
Swoje prace wystawiał w Galerii Le Madame w Warszawie, Galerii Uniwersyteckiej w Cieszynie, Galerii „Podwale 26a” w Centrum Prasowym We Wrocławiu, Galerii Zapiecek w Bielsku-Białej.
Obecnie jest marszandem.
Jerzy Rodziewicz
Ur. w 1949 r. we Lwowie. W 1971 r. ukończył studia we Lwowskim Instytucie Sztuki Użytkowej i Dekoracyjnej; uprawia malarstwo sztalugowe (pejzaże, martwe natury) i grafikę. Jako rysownik wykonuje świetne portrety, nacechowane bogatą psychologiczną charakterystyką osoby portretowanej.
Swój dorobek prezentował we Lwowie, Moskwie, Warszawie, Wrocławiu, Legnicy…Wielokrotnie uczestniczył w różnych plenerach w Karpaczu, Legnicy, Wrocławiu, Obornikach Śląskich. Prace jego są w zbiorach prywatnych:USA, Francji, Niemczech, Belgii, Austrii, Rosji i Polsce. Założyciel Związku Artystów we Lwowie.
Teresa Radziewicz
Tomikiem poezji „Lewa strona” zwyciężyła w 19. edycji Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego za najlepszą książkę 2009 roku. Jak mówiła przewodnicząca kapituły konkursowej, prof. Jolanta Sztachelska z Uniwersytetu w Białymstoku, jury doceniło laureatkę za umiejętność opowiadania o śmierci jako drugiej stronie życia, i za pielęgnowanie w poezji podlaskiej mowy.
Tomik poezji „Lewa strona” został wydany w Łodzi, nakładem Stowarzyszenia Literackiego im.K.K.Baczyńskiego w październiku 2009 r.
Teresa Radziewicz mieszka w Juchnowcu Kościelnym (niedaleko Białegostoku), jest nauczycielką języka polskiego i poetką. W 2005 roku zdobyła I miejsce w kategorii ”Debiut” XXIX Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Haliny Poświatowskiej. Publikowała w antologiach pokonkursowych i serwisach internetowych, a także m.in w „Studium”, „Pro arte” i „Tyglu Kultury”.
Maja Rodziewicz-Szynicka
Maja Rodziewicz-Szynicka (właściwie Maria Rodziewicz) urodziła się 27 stycznia 1973 r. w Bydgoszczy. Mieszka w Solcu Kujawskim. Jest wykładowcą naukowej metody samokontroli umysłu, stworzonej przez Jose Silvę. Debiut literecki w 2001 r. Autorka czterech tomików poetyckich: Nie dogonią mnie już twoje słowa..(2002), Nie w twoich dłoniach rozkwitłam (2005), Anioły nie mokną (2007) i Na bezdechu wydany w ubiegłym roku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich.
W recenzji ostatniego tomiku Jan Zdzisław Brudnicki napisał: Autorka często rezygnuje z ekwiwalentów obrazowych i poszukuje wartości poetyckich w bezpośredniej prezentacji tych wielkich kulturowych wyznań. Bliższe powszechnemu doświadczeniu są opisy emocji miłosnych, ich panowaniai odchodzenia, pozostawienia po sobie pustki. W rezultacie powstały wiersze miłosne, wiersze tęskonty, klimatów przejściowych, ultnych. Dobrze się one prezentują przy lekturze cichej i głośnej.
No i wreszcie, nie sposób nie wspomnieć o wierszach parodystycznych, satyrycznych wobec obłudy, grzechów indywidualnych i zbiorowych, rozłamania świata na wartości „człowieka uczciwego” i – nikczemnego.A więc jest co czytać, o czym rozmyślać.