STRONA GŁÓWNA
POSZUKIWANIA

DZIEJE

HISTORIA
STROJE I PASY
NAZWY XIX w.
NAZWISKA 2003

GENEALOGIA
HERBY RODOWE

GAŁĘZIE RODU
ZGŁOSZENIA
GAŁĘZIE

GODNI

SENIORZY
POWSTAŃCY
ZNANI
NIEZNANI
WSPÓŁCZEŚNI

ZJAZDY

ZJAZD I
ZJAZD II
ZJAZD III

STOWARZYSZENIE

REJESTRACJA
STATUT
ZARZĄD
DOKONANIA
UCHWAŁY
ZAMIERZENIA

WSPOMNIENIA
ZA GRANICĄ
BIBLIOGRAFIA
LINKI
KONTAKTY
O AUTORACH
RÓŻNE...




- POWSTAŃCY -

UCZESTNICY POWSTANIA LISTOPADOWEGO

Rodziewicz Antoni - w armii Królestwa Polskiego ppor 5 pp 20.08.30 r. adiutant placu twierdzy Zamość. W powstaniu 6.02.31 por. z pozostawieniem przy dotychczasowch obowiązkach. 13.06.1831 r. kpt.22 ppl.

Rodziewicz Edward Ignacy ur. 1808 na Litwie s. Kazimierza w powstaniu 03.31r. przystąpił do powstania słonimskiego, ppr 13 p uł. Wycofał się z Dębińskim z Litwy do Warszawy. Otrzymał dyplom "dobrze zasłużonego Ojczyźnie" 5.10.31 r. przeszedł z Rybińskim do Prus. Internowany przez Prusaków. 02.32 r. Przybył do Francji. Należał początkowo do zakładu w Awinio- nie, potem wyjechał do Marsylii skąd 01.34 przeniósł się do Privas. 10.45 r. przeniósł się do Algieru gdzie nabył kawałek ziemi w Boufarik 18.11.48 w Algierze przystąpił do TDP. Ożeniony z Francuzką. 20.02.33 r. Mińska komisja śledcza zaliczyła go do przestępców II kat.

Rodziewicz Włodzimierz w powstaniu ppor. Przeszedł do Galicji internowany przez Austriaków 27.08.33 wysłany z Triestu do Ameryki.

Rodziewicz Roman Stanislaw ur 10.11.1810 r. w Orońsku k/Radomia s. Wincentego i Tekli Skupińskiej ukończył szkoły w Radomiu. Uczeń szkoły przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego. Od 21.09.27 student Wydziału Prawa i Administracji U.W. W powstaniu wstąpił 2.12.30 do Akademickiej Gwardii Honorowej. Podoficer 1 psk. 19.03.31.ppor 1 pułku jazdy augustowskiej. Przydzielony do ministra wojny. Ranny pod Mińskiem. 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus . Internowany. Przybył 12.02.33 roku do Francji. Należał początkowo do zakładu w Bourges . 9.08.33r. wyjechal do Marsylii. Trafił 4.02.34 r do Tuluzy. 23.10.34 r wystąpił w obronie Czartoryskiego. 1834-1836 studiował matematykę. 12.08.36 r. otrzymal dyplom licencjata. Od 1836 roku inż. dróg i mostów w ministerstwie Wojny Francji. Budował port w Algierze,potem inżynier przy drodze żelaznej z Castillan do Bergerac. W latach 40 należał do stronnictwa wojskowego. 13.02.42 r. otrzymał prawo stałego pobytu dekretem nr 16303. Mieszkał na stałe w Bergerac. W 1858 otrzymał pozwolenie na powrót do kraju, ale z niego nie skorzystał. Ożeniony z Francuzką nie miał dzieci. Zmarł w 1879 r w Riandelle dep. Dordogne

Rodziewicz Ignacy ur ok. 1798,1799 lub 1800/`1839-40 lat, 1855-55 lat/ szlachcic gub. Minskiej pow. Pińskiego. Uczestnik Powstania Listopadowego w Korpusie Różyckiego. W 1833 roku i 1834 miał "przestępcze kontakty z emisariuszami Bulewskim i Kopernickim" a także" dał schronienie dwóm przestępcom Juszkiewiczowi i Humnickiemu", co doszło do wiadomości władz. Po przybyciu Szymona Konarskiego stal się jego najbliższym współpracownikiem. Założona w dzierżawionym przez Rodziewicza majątku Lisów wytwórnia bryczek kamuflowała działalność spiskową. W Stowarzyszeniu Ludu Polskiego przyjął pseudonim "Iskariota" Aresztowany wraz z Konarskim 27.V 1838 r na stacji pocztowej Krzyżówka więziony w Wilnie torturowany złożył w Komisji Śledczej obszerne, kompromitujące wiele osób zeznania.. Mimo to wyrokiem sądu wojskowego z 11.II.1839 r. skazany został na karę śmierci, którą po konfirmacji zatwierdzonej przez cara Mikołaja I 18.II tr. Zamieniono na bezterminowe ciężkie roboty w zakładach na Syberii. Wyprawiono go z Wilna 23.II. do Irkucka przybył 10XII.1839 r.. Początkowo odbywał karę w gorzelni w Aleksandrowsku. Na mocy Najw. Rozkazu z 6.V.1841 roku karę ograniczono do 15 lat.. 23.I.1845 roku przeniesiony został do warzelni soli w Usolu. W lutym 1851 roku za Najw. Zgodą przeniesiony został na osiedlenie pod ścisły dozór policyjny. Od 29.IIItr. zamieszkał w gminie badajskiej w okr. Irkuckim. Na mocy manifestu koronacyjnego 1856 roku uzyskał zgodę na wyjazd do kraju. Wyjechał 1 lipcu 1857 roku do Słonimia gdzie został poddany pod dozór policyjny.

Rodziewicz Teresa ur. ok. 1819 lub 1823/1843-24l,1849-26l/ siostra Ignacego. Za powiązania z z Szymonem Konarskim i, spiskowcami z SLP aresztowana w 1938 r i w 1839 została internowana wraz z matką w klasztorze w głębi Rosji. Po powrocie na Wołyń 14.08.1840 r oddano ją pod tajny dozór policyjny. W marcu-kwietniu 1843 roku wraz z mężem Nowickim wyjechała do Archangielska.

Rodziewicz Kazimierz ur ok. 1799 lub 1800 roku/1855-56l.,1857-57 l/ szlachcic z Wileńszczyzny, uczestnik Powstania Listopadowego." za udział w buncie, ograbienie w tym czasie strażnika i ukrywanie się pod fałszywym nazwiskiem w Królestwie Polskim" został zesłany na Syberię na osiedlenie. W 1855 roku oficjalnie przebywał we wsi Drokino w gm. zaledniewskiej w okr. Krasnojarskim gub jenisejskiej, jednakże w rzeczywistości mieszkał w Krasnojarsku i zajmowal się drobnym handlem. Miał wówczas przy sobie żonę, syna i dwie córki. 22.VIII 1857 r. na mocy manifestu koronacyjnego z1856 r. otrzymał dokumenty uprawniające do wyjazdu do Wilna do którego przybyl wraz z żoną, 3-letnim s.Iwanem i córkami 9-letnią Pelagią, 7-letnią Konstancją i roczną Rozalią w dniu 10.I.1858 roku. Oddany został pod dozór policyjny.

Rodziewicz Franciszek ze wsi Dziki należącej do właściciela Rumskiego, uczestnik Powstania Listopadowego dostał się do niewoli i został odesłany do Grodna gdzie 30.05.33 r. Grodzieńska Komisja Gub. wydała wyrok zatwierdzony przez gen.-gubernatora 16.06 tr.o wcieleniu Rodziewicza do Korpusu Kaukaskiego. 30.06 1833 roku wyruszył w drogę na Kaukaz

Rudziewicz Aleksander szlachcic z pow. owruckiego na Podolu. Uczestnik Powstania Listopadowego. Był w oddziale W.Hołowińskiego, po rozproszeniu tegoż oddziału walczył nadal z wojskami rosyjskimi w oddziale z Radomyśla. Dostał się do niewoli. Na mocy Najw. Konfirmacji z 11.02.1932 r "ze względu na młody wiek" wcielono go do wojska do batalionów syberyjskich. Majątek skonfiskowano. 22.12.tr. został przez Mikołaja I ułaskawiony i zezwolono mu wrócić na uprzednie miejsce zamieszkania.


Powstanie skidelskie 1939r.

Podczas II Wojny światowej ziemie północno-wschodnie II RP stały się obszarem konfrontacji sprzecznych interesów państw, grup narodowościowych, społecznych. Tu szczególnie gwałtowna konfrontacja ujawniła się już podczas kampanii wrześniowej 1939r. Charakterystycznym, choć małym fragmentem dziejów polsko-żydowsko-białoruskich było powstanie skidelskie - zbrojne wystąpienie antypolskie ludności białoruskiej i żydowskiej w miasteczu Skidel i jego okolicach (przedwojenny powiat grodzieński, województwo białostockie) w pierwszych dniach po wkroczeniu Armii Czerwonej na terytorium II RP (17 września 1939r.)
Grodzieńszczyzna stała się terenem krwawych zajść: grupy uzbrojonych rebeliantów napadały na majątki ziemskie, gospodarstwa osadnicze, posterunki policji, urzędy gminne a nawet na drobne oddziały Wojska Polskiego. Nie obyło się bez morderstw.Jedni ginęli, ponieważ stawili opór broniąc swojego mienia, czci, rodziny lub na skutek odmowy oddania broni. Inni byli zabijani z powodu przynależności do klas posiadających (ziemianie) albo ściśle związani z przedwojennym państwem polskim (policjanci, urzędnicy państwowi i samorządowi, oficerowie, duchowni katoliccy i prawosławni). W obu przypadkach ofiarami byli w znacznej większości Polacy, bo na nich opierała swoją władzę na kresach wschodnich II RP.
Powstanie skidelskie - lub rebelia w Skidlu rozpoczęła się prawdopodobnie 18 września 1939r. Tego dnia mieszkańcy miasteczka usłyszeli informacje radiową o wkroczeniu Armii Czerwonej na terytorium Polski. Na wieść o tym wśród miejscowej ludności powstało duże napięcie. Na rynku powstał duży tłum, który jakby oczekiwał na sygnał do działania. Nagle padł okrzyk: "Rozbroić policję!" W krótkim czasie grupa rebeliantów na czele z komunistami - byłymi członkami rejonowej organizacji Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi - opanowała posterunek policji, pocztę, elektrownię, rozbroiła i aresztowała obecnych w mieście policjantów i oficerów WP.
W pierwszym dniu rebelii w Skidlu uformował się Komitet Rewolucyjny złożony z byłych członków i aktywistów KPZB narodowości białoruskiej i żydowskiej, na którego czele stanął Litwin - Michał Iwanowicz.
Tymczasem wieści o wydarzeniach w gminie Skidel dotarły do powiatowej komendy Policji Państwowej w Grodnie za pośrednictwem policjantów Michała Rodziewicza i Wojciechowskiego, którzy zbiegli ze Skidla. W Grodnie podjęto wówczas decyzję o wysłaniu karnej ekspedycji do zbuntowanego miasteczka, złożonej z policjantów, żołnierzy oraz ochotników...
Powstanie skidelskie miało swój bezpośredni epilog w 1940r. Był nim proces, w którym na ławie oskarżonych zasiedli mieszkańcy Skidla, którym zarzucano bezpośredni udział w tłumieniu rewolty z 18-20 września 1939r. Akt oskarżenia zarzucał 15 osobom...

Michał Rodziewicz, Polak, ur. W 1888r, przedwojenny policjant, osobiście "zaangażowany w prześladowanie ruchu komunistycznego" 18 września 1939 r. doniósł na Komendzie Powiatowej Policji w Grodnie o zajściach w gminie Skidel, przez co sprowadził na miasteczko ekspedycję karną której brał czynny udział... Brak źródeł nie pozwala określić wyroków jakie otrzymali oskarżeni a także ich dalszych losów.

Wg. Marka Wierzbickiego
Białoruskie Zeszyty Historyczne 1997r.
www.kamunikat.net.iig.pl




Powstanie Warszawskie

Zofia Rodziewicz pseud. "Zuzanna' kpt. AK z domu Danysz urodziła się 6.01.1906 roku w Brusowie na Podlasiu. Ojciec jej Piotr Danysz urodzony społecznik był jednym z członków założycieli spółdzielni "Społem". Miał legitymację nr 5. Wraz z rodzicami przenosi się do Warszawy. Podczas wojny bolszewickiej 1920 roku zgłosiła się na ochotnika aby pełnić służbę wśród rannych których zwożono z frontu. Jej bracia wstępują do polskiego wojska.
Ukończyła 2-letni kurs ogrodniczy i jako samodzielna instruktorka rozpoczęła pracę w szkole rolniczej pod Biłgorajem. Tam poznaje swego przyszłego męża Leonarda Rodziewicza i 1927 roku zostaje matką Krysi. Po śmierci męża wstąpiła na studia w Wolnej Wszechnicy Polskiej na wydziale bibliotekarskim.
Po jej ukończeniu obejmuje kierownictwo Biblioteki Powiatowej w Hrubieszowie. Po kilku latach pracy przenosi się do Warszawy, gdzie zostaje w Bibliotece Publicznej kierowniczką wydziału wypożyczeń. Podlega jej cała sieć wypożyczeń na terenie Warszawy. Podczas oblężenia Warszawy w 1939 roku przypadła jej służba przy sztabie gen.Waleriana Czumy, który dowodził obroną Stolicy, a następnie pracuje w szpitalu polowym. Kiedy Warszawa skapitulowała powraca do książek. Już w grudniu 1939 roku znajduje się w konspiracji. Początkowo był to ZWZ, a następnie AK. Ma przepustkę do Getta i z narażeniem życia pomaga koleżankom bibliotekarkom pochodzenia żydowskiego Wkrótce okupant zamyka biblioteki. Zwolniona z pracy w bibliotece przechodzi do służby czynnej w Armii Krajowej. W AK działa w grupie łączniczek przy Komendancie Głównym AK gen."Grocie"-Roweckim. Gdy "Grot" został aresztowany a funkcję Komendanta przejął "Bór"-Komorowski powstała 3-osobowa komórka, której zadaniem było odcięcie odpraw szefostwa Armii Krajowej od reszty organizacji. Zofia Rodziewiczowa pseudonm "Zuzanna" w stopniu kpt. zostaje kierowniczką tej komórki, która nosiła kryptonim "Rebeka 2"
Po kapitulacji Powstania Warszawskiego ukryta wśród ludności cywilnej wychodzi z Warszawy. Wraca do zrujnowanej Stolicy w lutym 1945 roku i od razu przystępuje wraz z innymi do gromadzenia uratowanych zbiorów bibliotecznych. W 1966 roku odchodzi na emeryturę.
Krystyna Rodziewicz pseud. "Kasia" córka Zofii urodziła się w 1927 roku . W 1943 roku znalazła się w Szarych Szeregach. Odbyła szkolenie wojskowe w Armii Krajowej. Podczas Powstania Warszawskiego jako 17-letni żołnierz AK zostaje odznaczona Krzyżem Walecznych. Po kapitulacji wraz z powstańczym wojskiem idzie do niemieckiej niewoli. Przeżyła pobyt w 5 stalagach. Zaznała głodu i zimna, miała szkorbut. W dniu 12 kwietnia 1945 roku w Oberlangen przeżywa radosną chwilę wyzwolenia obozu przez 1 Dywizję Pancerną gen. Stanisława Maczka. Zabrano ją do Anglii na dożywianie. Wraca do Polski w 1947 roku z maturą w ręku. Zdaje na medycynę. Zostaje lekarzem. Wychodzi za mąż za Zandberga. Ma syna Piotra oraz wnuków Adriana i Michała.




POWSTANIE STYCZNIOWE

Powstanie Styczniowe obfitowało w szereg bitew i potyczek. W dwóch opisanych zginęli udział Rodziewicze. Paszowskie Ostrówki, Gr.,p.wołkowyski; 7 km.z. od Nowego Dworu. (Nowosiółki, Ostrów, Świsłocka puszcza, Paszkowszczyzna). " Dnia 9.08.1863r podsunął się Duchyński ku Nowosiółkom na dawne stanowisko, na Paszowskich Ostrówkach. Tutaj o godz 3 1 po południu zaatakowali go moskale. Polacy stali w ostępie, mając z tyłu i z lewego skrzydła zwały, z frontu i z prawego skrzydła las więcej zwarty. Moskale pod dowództwem majora Duchnowskiego w sile 2 rot piechoty z kawaleryą, naprowadzeni przez szpiegów, natarli od strony zwałów, skąd ich się najmniej spodziewano. Na pierwsze strzały ustawił Duchyński prużańczyków, na prawym wołkowyszczan, a w środku kobryńczuków. Skoro z za drzew wychylili się moskale, przyjęto ich celnym ogniem, ale partyzant znał już nierówność boju , nie mając bagnetów, więc po krótkiej walce cofnęli się z linii prócz 40, po większej części kobryńczuków, którzy z Wróblewskim na czele dłuższy czas utrzymywali na miejscu nieprzyjaciela, chcącego ich otoczyć, wreszcie i oni zaczęli odstępować z wolna co krok ostrzeliwując się. Po godzinie ustała zawzięta walka - Z zabitych stracili Polacy Ksawerego Rodziewicza i Bułharyna: ciężko ranny był Cyprian Tabuński, a około 30 ludzi rozproszyło się…"

Władyki, Wil.,p.wilejski; 4 km.wsch. od Ilii. (Stajkowski las, Starzynki, Ilija, Wklejka). 28.05.1863r. "Walka trwała krótko.Po dwugodzinnym nierównym boju z 200 ludzi 54 tylko uszło cało, 53 znikło bez wieści, 25 dostało się w ręce nieprzyjaciela, prócz 2, wszyscy ranni, 58 poległo na placu boju. Śród tych znajdowali się: skuty 16 pchnięciami bagnetu Zdzisław Ratyński, który podczas bitwy z drugim towarzyszem, jak on z kosą w ręku, utrzymywał długo moskali w obwodzie, Romański, Daukszta, b.oficer wojsk moskiewskich, dwóch Odyńców, Konopacki, Kopeć, Latyński Alfred, Rodziewicz Strzeżysław z synowcemm i siostrzeńcem, Szałkowski Witold (Władysław) ranny dostał się do niewoli, jak i August Koziełł, Tyszkiewicz Henryk, Walicki Aleksander, Dowódca Koziełł Wincenty i inni".


DODAJ DO
ULUBIONYCH


USTAW JAKO
STARTOWĄ


NAPISZ DO MNIE

CZAT

KSIĘGA GOŚCI



SONDA

1. Podaj swój email:



2. Jakiego jesteś herbu?










LICZNIK

Jesteś już



osobą na tej stronie!


redaktor:
webmaster:
pomoc techniczna:

 Włodzimierz Rodziewicz
 Kamil Trzeciak
 Borys Lewandowski