Herb Łuk, albo Łuk Napiety jest jednym z wielu herbów, którymi pieczętują się Rodziewicze. Według hipotezy Andrzeja Kulikowskiego przedstawionej w pracy Heraldyka szlachecka (Chateau, Warszawa, 1990): "Łuk pojawia się w herbach rodzin młodszych. Zdecydowana większość godeł z tym tematem występuje na Litwie i Rusi - tam mieliśmy stałe kontakty z Tatarami, Kozakami oraz innym "towarzystwem" nie przestrzegającym zasad kodeksu rycerskiego. Jednak nie tylko wpływom tatarskim zawdzięczamy pojawienie się tego motywu w herbach. Łuk był przed szablą bronią narodową Polaków i mimo upływu wieków cieszył się niezwykłą popularnością ze względu na dużą praktyczność. Najstarszy bodaj herb z tym tematem to Łuk vel Łuk Napięty: w polu czerwonym łuk srebrny napięty. We wszystkich znanych odmianach występuje ze strzałą, przedstawiony jest też w różnym położeniu np. w herbie przysługującym rodzinie Kamińskich jest przedstawiony na opak (zwrócony w dół), w Burnaków zwrócony w lewo, natomiast Kosarzewscy mają u głowicy podkowę z krzyżem kawalerskim na barku (jak w herbie Pobóg).

Nie zna tego herbu Długosz ani inne najstarsze źródła, odnotował go dopiero Paprocki i Okolski. Zapewne pojawił się w XVI w., choć nie można wykluczyć, że istniał wcześniej w postaci znaku własnościowego. Zdecydowana większość rodzin pieczętujących się tym herbem jest na Litwie, są to m.in.: Eydziatowicz - Witebskie, Hulkiewicz - Kijowskie, Kamiński -Nowogródzkie i Brześciańskie, Kierszański - Upickie, Kosanowski - Kurlandia, Kosarzewski - Połockie i Witebskie, Kozarzewski - Żytomierskie, Łukaszewicz - Nowogródzkie, Narkiewicz - Orszańskie, Paszyc - Lidzkie, Podwiński - Mińskie, Przedrzymirski - Lwowskie, Przewalski - Witebskie, Rodziewicz - jedna z najbardziej rozrodzonych na Litwie rodzin - Orszańskie i inne, Tur - Bracławskie.Bodaj po raz pierwszy herb ten pojawia się w naszych żródłach podczas nobilitacji rotmistrza kozackiego Kornela Onisymowicza Perewalskiego (Przewalskiego), któremu "król Stefan Batory za usługi jego w dziełach rycerskich przywilejem swoim 1581 roku (w obozie pod Pskowem) tytuł ślachectwa y herb Łuk napięty ze strzałą do góry, w czerwonym polu, na hełmie trzy pióra strusie nadał, a król Zygmunt III osobliwym przywilejem 1589 dzierżawę wsi w starostwie wielizkim konferował" - jak podaje W.Kojałowicz

Wśród pieczętujących się tym herbem znajduje się duża liczba rodzin tatarskich, oprócz wymienionych wyżej Hulkiewiczów, Paszyców, Rodziewiczów i Turów są to m.in.Assanowicze, Bajraszewscy, Bohdziewicze, Chorumowicze, Halkiewicze i Tatarowicze."

Jak widzimy dla Kulikowskiego nie ulega najmniejszej wątpliwości, iż Rodziewicze należą do szlachty tatarskiej. Można przypuszczać, iż stawiając tę tezę badacz opierał się na herbarzach litewskich, w których niejednokroć można było spotkać takie przypuszczenia. Czy są znane jeszcze jakieś inne relacje lub dokumenty, które uprawdopodobniały by tę tezę?

Tak. Takim dowodem jest bezsprzecznie dokument odnaleziony przez kuzyna Władysława Radziewicza w Archiwum Państwowym w Białymstoku.

Czy istnieją jeszcze jakieś inne, potwierdzające tę tezę dowody ?

Pytanie to kieruję do wszystkich Kuzynów prosząc o łaskawą odpowiedź.